1
Noworoczne obserwacje
Napisane przez
Zaciekawiony
,
02 January 2017
·
1646 wyświetleń
astronomiczne
1 stycznia był pochmurny i nieprzyjemny, dlatego nie robiłem sobie nadziei, że będę mógł obserwować gwiazdy. Nieoczekiwanie jednak o 22 ładnie się wypogodziło. Zaraz skorzystałem z okazji i wystawiłem teleskop. Plany miałem dość konkretne - odnaleźć ile się da obiektów wśród gwiazdozbiorów zimowych.
Zacząłem od Oriona. Poniżej jego pasa trzech gwiazdek znajduje się Wielka Mgławica M42. W teleskopie na dość ciemnym niebie była widoczna jako piękna, włóknista mgiełka, podobna trochę do kielicha kwiatu widzianego nieco pod kątem, z kilkoma gwiazdami w środku. W stronę tych gwiazd od ciemniejszego brzegu wciskało się ciemne pasmo, dobrze widoczne na tym tle. Powyżej obok pojedynczej gwiazdy widać było nieco mniejszą M43, podobną do bąbla wokół tejże gwiazdy.
Ale nie był to koniec. Poniżej mgławicy widać było jeszcze słabe pojaśnienie drobniejszej mgławicy wokół gwiazdy jota orionis, powyżej widać zaś gromadę ze słabą mgławicą 1975-77.
Potem podsunąłem obiektyw w górę i spróbowałem uchwycić mniej znaną mgławicę M76, której pod miejskim niebem nie udawało mi się odnaleźć. Teraz jednak nie miałem z nią problemu. Wyglądała jak kometa z jaśniejszym jądrem kryjącym dwie gwiazdki i odchodzącą w bok smugą. Potem spojrzałem jeszcze na Betelgezę, której pomarańczowy błysk był po prostu ładny.
Nie mogłem trafi w leżącą obok mgławicę Rozeta, więc wynagrodziłem to sobie spoglądając na Plejady.
Potem spędziłem trochę czasu na fotografowaniu Oriona i próbach z fotografowaniem Plejad z dłuższą ogniskową. Jedno z ładniejszych zdjęć tego rodzaju prezentuję poniżej:
Po przerwie na nagrzanie się w domu warunki były już słabsze. Widać było pojawiającą się warstewkę cienkich chmur, ale na południu niebo wciąż jeszcze było dobre. Skierowałem więc teleskop na jasno świecącego Syriusza, który migotał wieloma kolorami. Szybko obniżyłem obiektyw spoglądając na jasną mgławicę M41. Jeszcze niżej, w "nogach" Wielkiego Psa spojrzałem jeszcze na gromadę otaczającą gwiazdę tau orionis. Ponoć w większych powiększeniach gromada wygląda efektownie, ale tym razem tego nie sprawdzałem. Próbowałem jeszcze trafić na leżacą nad Syriuszem M50 ale nie odnalazłem jej.
Na zdjęciu Syriusz i jego okolice. Na samym dole skupione kilka gwiazd z gromady M41:
Przesunąłem się więc jeszcze bardziej na wschód i w gwiazdozbiorze Rufy wypatrzyłem dwie jasne gromady M46 i M47.
Potem zaczęło się za bardzo chmurzyć i musiałem się zwijać.
Zacząłem od Oriona. Poniżej jego pasa trzech gwiazdek znajduje się Wielka Mgławica M42. W teleskopie na dość ciemnym niebie była widoczna jako piękna, włóknista mgiełka, podobna trochę do kielicha kwiatu widzianego nieco pod kątem, z kilkoma gwiazdami w środku. W stronę tych gwiazd od ciemniejszego brzegu wciskało się ciemne pasmo, dobrze widoczne na tym tle. Powyżej obok pojedynczej gwiazdy widać było nieco mniejszą M43, podobną do bąbla wokół tejże gwiazdy.
Ale nie był to koniec. Poniżej mgławicy widać było jeszcze słabe pojaśnienie drobniejszej mgławicy wokół gwiazdy jota orionis, powyżej widać zaś gromadę ze słabą mgławicą 1975-77.
Potem podsunąłem obiektyw w górę i spróbowałem uchwycić mniej znaną mgławicę M76, której pod miejskim niebem nie udawało mi się odnaleźć. Teraz jednak nie miałem z nią problemu. Wyglądała jak kometa z jaśniejszym jądrem kryjącym dwie gwiazdki i odchodzącą w bok smugą. Potem spojrzałem jeszcze na Betelgezę, której pomarańczowy błysk był po prostu ładny.
Nie mogłem trafi w leżącą obok mgławicę Rozeta, więc wynagrodziłem to sobie spoglądając na Plejady.
Potem spędziłem trochę czasu na fotografowaniu Oriona i próbach z fotografowaniem Plejad z dłuższą ogniskową. Jedno z ładniejszych zdjęć tego rodzaju prezentuję poniżej:
Po przerwie na nagrzanie się w domu warunki były już słabsze. Widać było pojawiającą się warstewkę cienkich chmur, ale na południu niebo wciąż jeszcze było dobre. Skierowałem więc teleskop na jasno świecącego Syriusza, który migotał wieloma kolorami. Szybko obniżyłem obiektyw spoglądając na jasną mgławicę M41. Jeszcze niżej, w "nogach" Wielkiego Psa spojrzałem jeszcze na gromadę otaczającą gwiazdę tau orionis. Ponoć w większych powiększeniach gromada wygląda efektownie, ale tym razem tego nie sprawdzałem. Próbowałem jeszcze trafić na leżacą nad Syriuszem M50 ale nie odnalazłem jej.
Na zdjęciu Syriusz i jego okolice. Na samym dole skupione kilka gwiazd z gromady M41:
Przesunąłem się więc jeszcze bardziej na wschód i w gwiazdozbiorze Rufy wypatrzyłem dwie jasne gromady M46 i M47.
Potem zaczęło się za bardzo chmurzyć i musiałem się zwijać.
