Od dziecka najbliższe mi osoby umierały. Znienawidziłam śmierc, gdy odebrała mi moją roczną siostrzyczkę, której nawet nie zdążyłam poznac. Nie umiała nawet zgrzeszyc, całe życie było przed nią... Później ginęły bliskie osoby, poczułam osamotnienie i ból. Zaczęłam przekonywac się do śmierci, tylko ona mi została. Z powodu ogromnego smutku który mnie przepełniał polubiłam cięższą muzyke. Czerń była jedyną barwą, w którą sie ubierałam. Od roku w moim umyśle zaczęło się coś dziac. Pierwszą rzeczą jaka mnie zaniepokoiła była miłośc do krwi. Nie umiem tego opisac, cos w moim wnętrzu kazało mi ranic innych i siebie. Nie mówie tu tylko o ranach fizycznych. Straciłam jedynego przyjaciela, z mojej winy. Raniłam uczucia, i robiłam to nieświadomie. Później było gorzej. Stałam się lekko nawiedzona. Potrafiłam patrzec komuś w oczy godzinami, odczuwałam jego uczucia i antypatię do mnie. Gdy ktoś kłamał, potrafiłam to wyczuc. To nie było tak niepokojące, myślałam że to tylko przypadek. Zaczęłam w każdym śnie przewidywac różne wydarzenia. Nie wydarzyło się to raz, jednak wiele razy. Później w swoich snach przewidywałam również śmierc. Śnił mi się pogrzeb i nekrolog, na którym była data śmierci mojego kolegi, którego znałam tylko przez internet. Nie chciałam mu pisac, wciąż płakałam. Bałam się, że mi nie uwierzy. Zginął tego dnia, popełnił samobójstwo. Obwiniam się o tą śmierc. Często też odpowiadalam komuś na pytania, których nie zadał. Osoby te mówiły mi,że pomyślały o tym. Bywało tak, gdy intensywnie myślałam o danej osobie. To z czasem się pogarsza, nie wiem czy myśli w mojej głowie są moje czy kogoś innego. Wciąż miewam prorocze sny,lub długi ciąg snów z duchem nastoletniej dziewczyny. Nie umiem tak życ, błagam pomóżcie mi...
![:]](https://www.paranormalne.pl/public/style_emoticons/default/pleased1.gif)
