Ten tekst jest tendencyjny i żeruje na niewiedzy czytelnika, stylizując się na poważne opracowanie naukowe. Postaram się to udowodnić.
320 - Za cesarza Konstantyna chrześcijaństwo stało się oficjalną religią Imperium Rzymskiego.
Jest to nieprawda. Cesarz Konstantyn wydał tylko kolejny edykt tolerancyjny, zwany potocznie edyktem mediolańskim (ani on mediolański, ani edykt, parafrazując klasyka) w roku 313 naszej ery, który na dodatek nie był pierwszym tego typu dokumentem. Wedle najbardziej ostrożnych szacunków, w momencie osobistej konwersji Konstantyna na chrześcijaństwo (stało się to w roku 312, po bitwie przy moście mulwijskim, przed którym Konstantyn miał doświadczyć wizji, która przesądziła o jego nawróceniu), wyznawcy Chrystusa stanowili najwyżej jedną siódmą mieszkańców gigantycznego imperium, na dodatek w większości skupiającą się na jego wschodzie, podczas gdy - formalnie - centrum mocarstwa leżało na zachodzie, w Rzymie, choć już niedługo miało się to zakończyć. Autor tej idiotycznej listy wybrał więc sobie rok 320 zupełnie od czapy. Jedyną ważną datą w jego pobliżu jest 325, czyli pierwszy sobór ekumeniczny w Nicei, który też nie oznaczał od razu chrystianizacji imperium, mimo, że przewodził mu cesarz. Owa chrystianizacja to dopiero 385 rok i cesarz Teodozjusz.
Pominę już fakt, że osobista konwersja Konstantyna ani niczego nie oznaczała, ani nie przesądzała, choć z perspektywy historycznej była decydująca. Cesarze już wcześniej doświadczali różnych objawień i propagowali swoje wizje w swojej domenie, że wspomnę Aureliana (270-275), jednego z najwybitniejszych augustów, prywatnie gorącego wyznawcę Niezwyciężonego Słońca, miewał wiele objawień. Sam Konstanyn zresztą miał w 310 objawienia... Apollona, który przepowiedział mu długie lata panowania.
Wtedy do Kościoła weszło wielu połowicznie nawróconych pogan
Co to oznacza połowicznie nawróconych? Nie ma czegoś takiego.
którzy czcili dalej pogańską Królową Niebios (Izyda, Diana, Kali), tyle że pod imieniem Maryi
Teza bez pokrycia. Rzetelnie badania teologiczne i egzegetyczne nad najstarszymi zachowanymi pismami chrześcijańskimi pochodzącymi przede wszystkim z końcówki I wieku, oraz wieków II i III, czyli złotego wieku apokryfów, potwierdzają, że mariologia najsilniej rozwinęła się w Egipcie - tam powstaje mariocentryczna
Protoewangelia Jakuba oraz apokryfy dzieciństwa, uwypuklające niezwykłą świętość matki Chrystusa, co jest na pewno związane z silną pozycją kultu Izydy w kraju nad Nilem. Była to jednak tendencja lokalna, która nigdy nie przeniosła się na resztę chrześcijaństwa. Ponowne poruszenie kwestii Marii to dopiero IV wiek i wielkie kontrowersje chrystologiczne, wtedy ścierano się nad tym, jak tytułował Marię - ostatecznie zwyciężył tytuł Theotokos, czyli Matki Boga, ale nie ze względu na rzekomą boskość Marii, ale ze względu na to, że względem ciała była matką Chrystusa.
Prawdziwe wypaczenia to dopiero kolejne wieki, i już tylko na zachodzie, choć one też mają zasadzenie w katolickiej teologii i egzegezie Pisma.
celebrowali pogańskie święta pod chrześcijańskimi nazwami
Prawda, ale zupełnie nie rozumiem, czemu to jest zarzut.
czcili dalej obrazy, posągi i bożki, ale pod imionami świętych (męczenników),
Bzdury. Paul Veyne w swojej świetnej książce na temat początków chrześcijańskiego imperium rozprawia się z tymi tezami, podobnie chrześcijańscy teologowie. Odsyłam do artykułów na temat teologii prawosławnej ikony i zasadzenie kultu relikwii w Dziejach Apostolskich.
np. kult Dionizosa przeniesiono na św. Dionizego, a kult Izydy na św. Izydora
To jest tak głupie, że aż śmieszne
...
Przykazanie Boże zakazuje takiego kultu: "Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu... oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył" (Wyj.20:4-5)
Ksiądz Zaleski (kimkolwiek jest ten anonim) jest niedouczony. Chrześcijaństwo, a zwłaszcza ortodoksja, wypracowały tony literatury na temat różnicy między kultem a adoracją, latria a proskynesis, kultem należnym Bogu i tzw. kultem pośrednim. Nie mam ani czasu ani ochoty, żeby teraz o tym pisać, bo i tak nikt tego nie przeczyta, bo rzetelna wiedza ludzi z gruntu nie interesuje, ale powiem krótko, że drugie przykazanie w niczym nie koliduje z kultem świętych, ikon i relikwii. Jeśli ten kult właściwie ująć... A czy tak jest w katolicyzmie mam poważne wątpliwości.
Konstantyn Wielki, którego rodzina czciła bożka słońca zwanego Sol Invictus
Nieprawda.
gdy zaczął przewodzić soborom chrześcijańskim, wywyższył specjalnym edyktem pogańskie święto słońca - niedzielę
Konstantyn nie przewodził żadnym soborom, bo otwierał tylko obrady jednego z nich (pierwszego co prawda) w Nicei, a już na pewno nie w 321, kiedy jeszcze nie był jedynowładcą imperium. Poza tym, niedziela nie była świętem pogańskiego słońca, słońce miało zresztą multum bogów. Mowa o Sol Invictus, czy o Mitrze? Może o Jowiszu albo Heliosie?
Prof. Aleksander Krawczuk trafnie zauważył: "Można rzec bez przesady, że edykt Konstantyna obowiązuje w większości krajów świata aż po dzień dzisiejszy; ów bowiem ' dies Solis' to oczywiście nasza niedziela.
Krawczuk nie jest poważnym źródłem - ten pan robił zawrotną karierę w czasach komunistycznych, taśmowo produkując tendencyjną antychrześcijańskie pamflety i dobierając sobie fakty do ideologii. Tylko niektóre z jego dzieł zasługują na uwagę, a i je trzeba poważnie przesiewać przez nowoczesne książki tematyczne, zwłaszcza polecam brytyjskie - Brytyjczycy specjalizują się dziś w dziejach rzymskich i klasycznych.
W pierwszych wiekach chrześcijanie święcili siódmy dzień tygodnia - sobotę, zgodnie z IV przykazaniem Bożym (Wyj.20:8-11). Z czasem wielu z nich zaprzestało tego (zwłaszcza w Rzymie), ale nie ze względów teologicznych, lecz aby uniknąć prześladowań skierowanych przeciw Żydom, którzy byli znani ze święcenia sabatu, dlatego też Rzymianie mylili z nimi chrześcijan.
Prawda, ale z zaznaczeniem, że w pierwszych wiekach dominowali jednak judeochrześcijanie, którzy przede wszystkim ze względów kultowych bali się porzucać tradycji przodków, mimo, że to Jezus był w Piśmie panem szabatu.
431 - Sobór w Efezie¬ przemianował Maryję z Christotokos, a więc "matka Chrystusa", na Theotokos - "Matka Boska"
Bzdura. Christotokos było jedną z dwóch propozycji tytularnych, wysuwaną przez Nestoriusza, patriarchę konstantynopolitańskiego, najwybitniejszego przedstawiciela antiocheńskiej szkoły chrystologicznej, który nadmiernie akcentował człowieczeństwo Jezusa. Nie było żadnego przemianowania, przyjęto po prostu bliższą ortodoksji opcję.
Tytuł ten jest niestosowny, gdyż sugeruje, że Maryja urodziła Boga, zaś człowiek nie może urodzić Boga - stworzenie nie może urodzić Stworzyciela.
Masło maślane. Jezus Chrystus jest w wierze chrześcijańskiej Bogiem, jak więc niestosowne jest nazywanie Marii Jego matką względem ciała?
Słowo Boże mówi, że Jezus "chociaż był w postaci Bożej" wyparł się boskości (Flp.2:6-7) i narodził jako człowiek. I tak jak Jego ludzka natura nie miała ojca, tak też Jego boska natura nie miała matki!
Doketyzm, emanacjonizm? Sam nie wiem jak nazwać tę herezję, którą prezentuje ten akapit. Artykuł zdecydowanie nie jest pisany z pozycji chrześcijańskich, jeśli przyjmiemy rzecz jasna, za religioznawcami, że credo nicejskie warunkuje bycie chrześcijaninem.
Co znamienne, Efez, gdzie uchwalono ten dogmat, był stolicą kultu Królowej Niebios - Diany. Poganie stawiali jej kapliczki przy drogach, a jej wizerunki umieszczali w domach na długo zanim zwyczaje te powiązano z kultem Maryi.
Teza nie do udowodnienia. Czemu akurat Efez?
500 - Duchowni Kościoła rzymskiego zaczęli wyróżniać się ubiorem od innych wierzących, choć wcześniej ubierali się tak jak urzędnicy państwowi, a więc podobnie jak reszta społeczeństwa.
Data i faktografia wyssana z palca.
508 - Pierwszy katolicki król Franków - Chlodwik pokonał resztki Wizygotów, co pozwoliło papiestwu podporządkować sobie niemal całą Europę Zachodnią.
Pokonał resztki Wizygotów
. Wybaczcie, ale to brzmi jakby ten artykuł pisał piętnastolatek grający za długo w grę z serii Europa Universalis... Prawda jest taka, że Chlodwig przejął ziemie wizygockie w Okcytanii poza pasem ziemi bezpośrednio nad M. Śródziemnomorskim (Septymania), w czym przeszkodziła mu odsiecz Teodoryka Wielkiego dla Wizygotów. Poza tym jakie resztki? Wizygoci trwali w Iberii aż do podboju arabskiego w 711 roku, kiedy już byli zresztą katolikami. Papiestwo też wtedy nikogo sobie nie podporządkowało, walcząc o przetrwanie wobec ariańskiego Teodoryka z jednej i wrogiej łacinnikom administracji wschodniorzymskiej z drugiej strony.
Odtąd władze świeckie podlegały Kościołowi.
Oczywista nieprawda. Nawet nie chce mi się tego udowadniąc, proponuję otworzyć podręcznik do historii dla gimnazjum i przeczytać takie hasła jak:
Dictatus papae Grzegorza VII, walka o inwestyturę, wyprawy krzyżowe.
Daniel zapowiedział, że ten stan przetrwa 1290 lat (Dan.12:11), a więc do 1798 roku. I faktycznie, ta sama Francja, której wojska w 508 roku pomogły papiestwu uzyskać wpływ na władze świeckie Europy, dokładnie w 1290 lat później, w 1798 roku, zlikwidowała państwo papieskie, zadając mu tzw. "śmiertelną ranę" (Apok.13:3), a Rewolucja Francuska wprowadziła rozdział Kościoła od państwa, który w wielu państwach świata trwa do dziś z korzyścią dla państwa i dla Kościoła.
Pomijając już mieszanie proroctw apokaliptycznych ze Starego Testamentu, które odnosiły się do Narodu Wybranego, pomijając idiotyczną datację (czemu 508 rok miałby niby być pomocą dla papiestwa, czemu nie data utworzenia Państwa Kościelnego dwieście lat później?), to trzeba zaznaczyć, że tzw. rewolucja francuska walczyła z Kościołem zawzięcie i metodami tak barbarzyńskimi, że Lenin i Stalin byliby z nich dumni. Czy może raczej Robespierre był dumny z Lenina i Stalina, tak to należałoby ująć. Ten akt polityczny nie rozdzielał też kompetencji ołtarza i tronu - on podporządkowywał Kościół władzy cywilnej.
dekret cesarza Justyniana, który stawiał biskupa Rzymu ponad innymi biskupami.
Nie ma takiego dekretu, to fikcja.
wywodząc ją od Piotra, choć pierwszym biskupem Rzymu nie był Piotr, lecz niejaki Linus. Apostoł Piotr nigdy nie był biskupem Rzymu.
Piotr założył biskupstwo w Rzymie, stając się w konsekwencji jego pierwszym zarządcą. Tak samo było w Antiochii, gdzie Piotr też założył wspólnotę. Linus był pierwszym tzw. papieżem, czyli następcą świętego Piotra,
primus inter pares pośród sukcesorów Apostołow.
Nie sposób więc mówić o jakiejkolwiek sukcesji apostolskiej w Rzymie.
Co za idiotyzm... Autor tego artykułu nie zna chyba nawet definicji sukcesji apostolskiej. Pismo Święte wyraźnie ją wskazuje, pierwszy historyk Kościoła zaś, biskup Euzebiusz z Cezarei, bardzo mądrze o niej mówi, zwracając się do heretyków. Cytując dość swobodnie, bo nie mam przy sobie jego kronik - "My wiemy od kogo nauczyliśmy się wiary, od kogo zaś oni nauczyli się swojej wiary, oni zaś nauczyli się słuchając tamtych, co siedzieli u Jego stóp - i możemy to udowodnić". Najpiękniejsza kwintesencja sukcesji apostolskiej.
590 - Pierwsi chrześcijanie modlili się wyłącznie do Boga. W późniejszych wiekach jednak zaczęto modlić się i szukać pośrednictwa u świętych i Maryi. Biblia uczy jednak wyraźnie, że jedyną osobą przez którą możemy przyjść do Ojca jest Jezus Chrystus: "Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus" (1Tym.2:5). Jezus sam powiedział: "Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze Mnie" (Jan 14:6).
To się nawzajem nie wyklucza - święci, którzy przecież nie umarli, tylko żyją, obcują z Bogiem i stale modlą się za żyjących na Ziemi. Modlitwa do świętych jest właśnie prośbą o wstawiennictwo. Nie ma to nic wspólnego z jedynozbawcza funkcją Syna w stosunku do Ojca, z ofiarą na krzyżu etc. Autor w ogóle nie zna teologii chrześcijańskiej i uprawia dziką spekulację.
Więcej mi się nie chce. Ten tekst jest stanowczo za długi i za głupi, żebym z nim walczył w całości, to jak walka z wiatrakami. Na pewno jednak ma pozory uczoności i może przemówić do ludzi ze skromną wiedzą historyczno-teologiczną, pomijając już, że takie pamflety robią się coraz bardziej popularne...
