90 replies to this topic

[NHolokaust]

Nasza cywilizacja szydzi ze wszystkiego, co nie mieści się w jej kategoriach pojmowania.

[Legalize]

STAROŻYTNE MIASTO ZGŁADZONE
Co spowodowało katastrofę Mohenjo-Daro?

Wielki, pradawny epos indyjski, Mahabharata, zawiera mnóstwo legend o niesamowitej sile tajemniczych broni. Wygląda na to, że zawarte w starożytnych przekazach informacje o broni, którą posługiwali się bogowie w podniebnych i kosmicznych wojnach to wcale nie jest wymysł autorów tych legend.

Oto ekspedycja archeologiczna, która dokonała odkryć wykopaliskowych niedaleko indyjskiej osady Mohenjo-Daro na początku 1900 roku odkryła ruiny wielkiego, dawnego kompleksu miejskiego. Miasto należało do jednej z najbardziej rozwiniętych cywilizacji na świecie. Starożytna cywilizacja rozwijała się ok. 2 – 3 tysiące lat. Nie prosperity jednak miasta stanowi główne zainteresowanie naukowców, lecz jego przyczyna zagłady, która jest o wiele większą zagadką.

Odkopane miasto - widok z lotu ptaka

Aby wyjaśnić przyczynę zniszczeń, jakim uległo to miasto naukowcy-poszukiwacze mają wiele teorii. Podczas badań nie odnaleziono np. żadnych wzmianek ani śladów ogromnych podwodzi, które mogłyby zniszczyć miasto. Nie znajduje się tam też zbyt wiele szkieletów. Nie znaleziono żadnych rodzajów broni oraz innych świadectw mówiących np. o naturalnym kataklizmie czy przebytej wojnie. Jednak archeolodzy zachodzą w głowę, ponieważ zgodnie z ich badaniami na miasto spadła niespodziewanie katastrofa, która charakteryzowała się wysoką temperaturą trwającą przez jakiś czas.

Dwaj naukowcy: David Davenport i Ettore Vincenti wysnuli niewiarygodną wręcz teorię. Twierdzą oni mianowicie, że to starożytne miasto zostało zrujnowane przez wybuch nuklearny. Odnaleźli oni wielkie pokłady gliny i zielonego szkliwa, co – jak przypuszczają – jest wynikiem topnienia gliny i piasku w bardzo wysokiej temperaturze oraz błyskawicznej krystalizacji. Tego typu pokłady zielonego szkliwa można znaleźć na pustyni Nevada po każdej nuklearnej eksplozji.

Mohenjo-Daro zniszczone przez eksplozję nuklearną

Od odkrycia Mohenjo-Daro upłynęło już ponad 100 lat(!). Współczesne analizy pokazują jednoznacznie, że fragmenty starożytnego miasta zostały stopione w temperaturze powyżej 1500 stopni Celsjusza. Badacze odnaleźli również dokładnie zaznaczone epicentrum, w którym wszystkie domy zostały doszczętnie zniszczone. Skala zniszczeń zmniejsza się w kierunku obrzeży miasta. Ciekawostką są dziesiątki szkieletów, których napromieniowanie przekracza normę ponad 50 razy.

Wspomniany na początku starożytny epos Mahabharata zawiera wiele legend, w których mowa jest o tajemniczych i straszliwych zarazem rodzajach broni. Jeden z rozdziałów mówi o muszli, która rozbłysła ogniem, lecz nie było przy tym dymu. „Kiedy muszla uderzyła w ziemię, ciemność okryła niebiosa a burze i tornada niszczyły miasta. Straszliwy podmuch spalił tysiące ludzi i zwierząt na proch. Wieśniacy, mieszczanie i wojownicy skakali do rzek, aby zmyć z siebie trujący pył”.

Tekst: Less Hoduń
Źródło:
http://www.pravda.ru/

Zdjęcia:
http://xoomer.virgilio.it
http://www.atributetohinduism.com
http://www.bbc.co.uk

Użytkownik +..... edytował ten post 21.04.2008 - 18:48

[Guliwer]

Dobre.
Myślę że używali starożytni takich broni ... nie tylko ja pewnie zresztą. Zastanawiam się, jak do sprawy napromieniowanych szkieletów podchodzą wszystkie ważne głowy ... te naukowe jak i te z rządu. Wogóle do całej sprawy - czy będą nam kit wciskać że nie wiedziano wtedy co to uran, i bawiono się "tym takim fajnym zielonym" czymś i stąd takie przekroczenie normy ... czy też wymyślą co innego, o ile na to normalnie nie spojrzą Tyczy to się raczej reszty światowych, bo Indie są trochę inne pod tym względem.

[Legalize]

Dobre.
Myślę że używali starożytni takich broni ... nie tylko ja pewnie zresztą. Zastanawiam się, jak do sprawy napromieniowanych szkieletów podchodzą wszystkie ważne głowy ... te naukowe jak i te z rządu. Wogóle do całej sprawy - czy będą nam kit wciskać że nie wiedziano wtedy co to uran, i bawiono się "tym takim fajnym zielonym" czymś i stąd takie przekroczenie normy ... czy też wymyślą co innego, o ile na to normalnie nie spojrzą Tyczy to się raczej reszty światowych, bo Indie są trochę inne pod tym względem.

Takie wciskanie kitów już od dawien dawna ma miejsce, aż po dziś czas... Żaden uznany naukowiec nie przyzna otwarcie, że takie wojenki miały miejsce...A Indie to nie wyjątek...
Dla zainteresowanych tutaj(paleo) znajduje się cały cykl tego tematu...

[Guliwer]

Tak, to prawda ... z Indiami coś mi się musiało pomieszać, no chyba że sobie przypomnę to napiszę, bo mam wrażenie że jakaś konkretna sprawa mi chodzi po głowie ... ale narazie to tylko wrażenie.
Heh jakby odkopali zachowaną rakietkę też by pewnie było o niej cicho i mówione że nieprawda bo by znikła szybciej niż się pojawiła.

[Artur Gutowski]

Krótkie info z wiki:
Mahabharata - licząca sto tysięcy ślok (dwu- i czterowierszy), jest siedem razy dłuższa od Iliady i Odysei razem wziętych i stanowi najbardziej obszerny poemat epicki znany ludzkości.

Opowiada on o współzawodnictwie pomiędzy rodami Pandawów i Kaurawów zakończonym osiemnastodniową, wyniszczającą bitwą na polach Kurukszetry, świętego miejsca pielgrzymek w środkowych Indiach. W szeregach wojsk Pandu poczesne miejsce zajmuje Kryszna, syn królewskiej dynastii Jadu, który widząc zwątpienie i rezygnację swego przyjaciela Ardźuny, tuż przed rozpoczęciem bitwy udziela mu filozoficznego wykładu w formie Bhagawad Gity.

Obejmująca ponad siedemset ślok "Pieśni Pana" (zapisana w części Mahabharaty zwanej Biszma Parva) wyjaśnia w zwięzły sposób trzy podstawowe nurty jogi: karma (szkołę działania pozbawionego rezultatów karmicznych), gjana (jogę wiedzy spekulatywnej) oraz bhakti (czyli bezinteresowne oddanie dla Najwyższego).

Uważaną za Piątą Wedę (pańćana weda) Mahabharata ustanawia supremację Kryszny, jako summum bonum całego stworzenia i jednocześnie Najwyższego Osobowego Boga, powtarzając jednocześnie zawarte w literaturze pańćaratra takiej jak sadhana, czy moksza. Ze względu na dogłębność i rozciągłość tematów związanych z kultem Kryszny, Mahabharata uważana jest za "encyklopedię religii i filozofii wisznuizmu".
[Edytuj]

Zobacz też

[Junk]

Tak, to prawda ... z Indiami coś mi się musiało pomieszać, no chyba że sobie przypomnę to napiszę, bo mam wrażenie że jakaś konkretna sprawa mi chodzi po głowie ... ale narazie to tylko wrażenie.  
Heh jakby odkopali zachowaną rakietkę też by pewnie było o niej cicho i mówione że nieprawda bo by znikła szybciej niż się pojawiła.

Hmmm sprawa wydaje się o wiele bardziej złożona, w Mahabharacie i Srimad Bhagavatam znajduje sie wiele opisów broni wyzwalanych za pomocą potężnych mantr (np tzw. brahmastra). Bohaterowie z Mahabharaty oprócz tego że byli doskonałymi żołnierzami posiadali równiez niezwykłe moce mistyczne więc broń nuklearna o której sie tam wspomina wcale nie musiała mieć postaci materialnego pocisku - rakiety czy głowicy nuklearnej w wspołczesnym tego słowa znaczeniu. Bronią bardzo czesto opisywaną jako atrybut Kryszny jest sudarsana cakra - swietlisty dysk pojawiający się na czubku jego palca, wysyłany w kierunku wroga i po jego zabiciu ( najczęsciej obcinał głowę) wracający do wlaściciela. Gdyby ta broń nie była opisana w pismach wedyjskich można by pomyslec że pochodzi z jakiegoś filmu s-f.


http://www.masters-g...slides/278.html


półbogini Durga oprócz zestawu konwencjonalnych broni również posiada podobne cacko:


oczywiście obrazki sa wspołczesne i troche słodkie, nie z czasów wedyjskich, przedstawiają współczesne wyobrażenie tej broni.

[Józek]

Bomby takie są potrzebne ale tylko do niszczenia np. zagrożenia z kosmosu ,tj. komety,meteoryty. Choć i tak zapewne zostanie wyparta - broń atamowa - przez jakieś lasery itp.

[zak]

ja pojde dalej ---> moze ich bogowie to poprostu tacy "prezydenci" rzadzacy nimi ktorze dostali od innych cywilizacjii sile i technologie, lub calkiem przyslani przez nich? :smile:
bardzo ciekawe..

[ViZarDy]

Wojna atomowa w starożytnych Indiach?





Wyrzucono pojedyńczy pocisk załadowany całą energią wszechświata. Żarzący się słup dymu i płomienia, jasny jak 10 tys. słońc, wzniusł się w całej swej wspaniałosci... Była to nie znana broń, żelazny grom, gigantyczny wysłannik śmierci, który w popiół obrócił wszelki lud Vrishni i Andhaka... Ciała były tak spalone, ze nie dawały sie rozpoznac, włosy i paznokcie odpadły, gliniane naczynia rozpadły sie bez żadnej widocznej przyczyny, a pióra ptaków stały sie białe. Po kilku godzinach cała żywnośc była skażona... w ucieczce od owego ognia żołnierze rzucili sie do strumieni, aby obmyc swoje ciała i sprzet... [ta bron]...odrzuciła tłumy [wojownikow] razem z ich rumakami, słoniami, pojazdami naziemnymi i ich bronią, jak gdyby były to suche liście drzewa. Odrzuceni podmuchem...wyglądali pięknie, jak ptaki w locie... odlatujące z drzew..."


Taki oto opis jakiejs pradawnej bitwy prezentuje "Mahabharata", jedna z najświętszych ksiąg starożytnych Indii, napisana wiele tysięcy lat p.n.e. Opis nieznanej broni przywołuje nieoparte skojarzenie z bronia atomową. Mahabharata podaje tez opis spotkania dwoch takich pocisków w powietrzu. "Dwa takie pociski spotkaly sie w powietrzu. Wówczas ziemia wraz z wszystkimi górami, morzami i drzewami zaczęła dygotac, a wszelkie żywe stworzenia zostały porażone energią tej broni i ogromnie ucierpiały. Niebo stanęło w ogniu, a dziesiec stron horyzontu napełniło sie dymem..." Mozna by to wszystko uznac za bajke, lub fantazje autorów. Sa jednak dwa 'ale':

1) Szkielety odkryte w prehistorycznych miastach Mohendzo Daro i Harappa w Pakistanie wykazuja ogromna radioaktywnośc. Nikt nie wie w jakich okolicznosciach te miasta zostały zniszczone.

2) W roku 1947 w Iraku podczas odsłaniania kolejnych warstw skalnych natrafiono na podłoze ze stopionego szkła. Taka rzecz znajduje sie jeszcze tylko w jednym miejscu na swiecie - na pustyni w stanie Nowy Meksyk, gdzie została przeprowadzona pierwsza proba z bronia atomowa. Warto jeszcze dodac ze w/w warstwa skalna odpowiada kulturze z przed 16 tysiecy lat. Wtedy rzekomo ludzie zyli w epoce jaskiniowej.

Na początku XX wieku archeologiczna ekspedycja, dokonująca wykopalisk w rejonie indyjskiej osady Mohendżo Daro, natrafiła na ślady starożytnego miasta. Jego mieszkańcami byli członkowie jednej z najbardziej rozwiniętych cywilizacji świata, która istniała przez ok. 2-3 tysiące lat. Miasto zostało całkowicie zniszczone w bardzo krótkim czasie, ale badacze wykluczyli takie przyczyny, jak wielka powódź czy wojna. W końcu dwóch naukowców, Vincenti i Davenport, wysunęło nieprawdopodobną z pozoru teorię: przyczyną był wybuch bomby atomowej.

Dowodem na to mają być ślady identyczne z tymi, które powstały w Nevadzie po testach z bronią nuklearną, jak warstwy zielonego szkła (nagły wzrost temperatury topi piasek, którzy zmienia się w szkło, po czym równie szybko stygnie). Ostatnie badania wykazały, że temperatura w Mohendżo Daro wynosić musiała około 1500 stopni Celsjusza. Naukowcy odnaleźli bardzo wyraźne epicentrum wybuchu, gdzie wszystkie budynki uległy zniszczeniu, a fala uderzeniowa rozchodziła się dookoła od jednego punktu.Indyjski epos "Mahabharata" wspomina o straszliwej broni, która wywołuje burze, huragany, zrównujące z ziemią całe miasta i która spala na popiół tysiące ludzi i zwierząt. Jest tam nawet mowa o "trującym pyle", który po wybuchu pokrywał okolicę.

Mahabharata, poemat powstały 400 lat p.n.e. tak opisuje wojnę starożytnych imperiów:
"Rozżarzony słup dymów
i płomieni, jasny niczym
tysiąc słońc, powstał w całym swym splendorze. (...)
Ciała uległy spaleniu tak,
że stały się nierozpoznawalne. Włosy i paznokcie odpadły.
Naczynia pękały bez wyraźnej przyczyny, a ptaki stały się białe." Co nam to przypomina?

W 1966 roku grupa archeologów pracujących w okolicy indyjskich miast Mohendżo Daro i Harappa natrafiła na szkielety rozrzucone na dużej powierzchni i ułożone tak, jakby spotkała je nagła śmierć. Nie ma na nich śladów ran i co najważniejsze - jak stwierdziły to pomiary - wykazują one wysoki poziom radiacji! Ponadto natrafiono tam na tysiące stopionych pod wpływem bardzo wysokiej temperatury brył "czarnych kamieni" i kawałków glinianych naczyń.
W Indiach odkryto jeszcze jedenaście starożytnych miast noszących ślady takich potężnych eksplozji. Gołym okiem widać, że poddane zostały działaniu wysokich temperatur. Masywne mury i fundamenty stopione są w jedną masę i dosłownie zeszklone. Warto dodać, że w pobliżu tych miast zdjęcia satelitarne nie wykazały jakiejkolwiek działalności wulkanicznej. Obszar wokół nich do dziś otacza pustynia, a przecież kiedyś, o czym świadczą wykopaliska, był to teren porosły bogatą roślinnością.




Śladem prehistorycznej wojny nuklearnej jest też krater Lonar, położony około 400 kilometrów od Bombaju. Ma idealnie kolisty kształt o średnicy 2154 metrów. W jego pobliżu nie odnaleziono śladów meteorytu, choć jest to jedyny krater uderzeniowy wyciśnięty w twardym bazalcie.
Widać też wokół niego ślady fali powietrza o bardzo wysokiej temperaturze i ciśnieniu przekraczającym 600 tysięcy atmosfer. Wobec tych faktów wielu naukowców, choć nie chce otwarcie dyskutować o możliwości prehistorycznej wojny atomowej, gotowych jest przyznać, że tego typu wydarzeń geologicznych i archeologicznych nie sposób wytłumaczyć za pomocą katastrof naturalnych. Tym bardziej że tego typu intrygujących śladów jest więcej i to nie tylko w Indiach.

Po eksplozji bomby atomowej na pustynnym poligonie w Nowym Meksyku ogromne połacie piasku zmieniły się w zielone szkło. Efekt ten dał sporo do myślenia archeologom pracującym w dolinie Eufratu. Natrafili oni bowiem na ślad kultury rolniczej sprzed 8 tysięcy lat: gdy zeszli głębiej, odkryli starszą od niej kulturę pasterską, jeszcze głębiej - ślady człowieka jaskiniowego, a jeszcze głębiej - grube warstwy piasku stopionego na... zielone szkło. Na coś takiego natknęli się jeszcze w dwóch rejonach Afryki.
Przyzwyczailiśmy się do tego, że Egipt to tylko tajemnica piramid. Mało kto wie, że tereny te kryją w sobie jeszcze jedną ogromną zagadkę. Natrafiła na nią po raz pierwszy - w 1932 roku - ekspedycja naukowa Egipskiego Towarzystwa Geologicznego, w okolicy płaskowyżu Saad, w południowo-zachodniej części Egiptu. Było to ciągnące się wiele kilometrów pole szkła zawierającego aż 98 procent czystego krzemu! Badający je geolog, Giles Wright, stwierdził, że jest to najczystsze szkło krzemowe, które może powstać tylko w przypadku oddziaływania temperatur towarzyszących wybuchom termojądrowym. Taki efekt mógłby też wywołać bardzo dużych rozmiarów meteoryt. Rzecz w tym jednak, iż w okolicy nie wykryto żadnego krateru, nawet w czasie badań tego terenu z Kosmosu, za pomocą fal ultradźwiękowych. Zeszklenie piasku mogłoby być także efektem wybuchu meteorytu nad powierzchnią Ziemi. W takim jednak przypadku cała okolica powinna być usiana jego szczątkami. Tymczasem w ciągu dwuletnich poszukiwań nie znaleziono niczego takiego.

Nie stwierdzono też efektów działalności wulkanicznej ani śladów upadku meteorów w okolicach pradawnych fortów szkockich. Ich megalityczne mury sprzed tysięcy lat stopione zostały na szkło przez działanie jakiejś dziwnej siły, która wytwarzała ogromne temperatury. Badający fakty angielscy chemicy obliczyli, że przetopienie potężnych kamieni w jedną szklistą masę mogło nastąpić tylko pod wpływem temperatury nie mniejszej niż 12000C.
Podobnie stopione mury miast odnaleziono też w Turcji, Chinach i Mongolii. Również na dnie Doliny Śmierci w Ameryce Północnej. Co jeszcze bardziej zaskakujące, wszystkie te obiekty pochodzą z tego samego okresu. Czyżby więc indyjskie manuskrypty mówiły prawdę? Że około dziesięciu tysięcy lat temu żyły na Ziemi cywilizacje, które stoczyły z sobą potężną wojnę atomową, niszcząc przy okazji same siebie?
Koronnym argumentem, że tak właśnie było, jest zdaniem badacza Michaela Sandersa biblijna historia losów Sodomy i Gomory oraz struktura biologiczno-mineralno-geologiczna Morza Martwego.
Katastrofa opisana w Biblii nie mogła mieć charakteru geologicznego, ponieważ wszelkie ruchy tektoniczne zakończyły się w tym rejonie 10 tysięcy lat temu, a w okolicach Morza Martwego nie znaleziono żadnych szczelin w płycie kontynentalnej.

Sanders pisze, że w czasie porządkowania Hiroszimy po ataku atomowym okazało się, iż całe połacie piaszczystej gleby zamieniły się samoczynnie w substancję przypominającą krzem z dużą zawartością soli. Związek ten tworzył bardzo twardą i stabilną skorupę.
Ten sam proces miał prawdopodobnie miejsce w rejonie Morza Martwego. To na skutek atomowego ataku na Sodomę i Gomorę uzyskało ono tak duże zasolenie. Ponadto widać wyraźnie, że występujące wokół niego słupy soli nie są zbudowane z czystego chlorku sodu, ale z pewnej jego odmiany przekształconej w wyniku atomowej eksplozji - na tyle trwałej, iż nie podlega erozji. Zwykła sól rozpuściłaby się bowiem po pierwszych ulewach. I najważniejsze. Badania geologów wykazały ostatnio, że gleba wokół Morza Martwego i Hiroszimy jest identycznie zmieniona. Obie one poddane zostały gwałtownej konwersji, która mogła zaistnieć tylko pod wpływem nagłego procesu rozszczepienia jądra atomowego.
Logika podpowiada, że jeśli dwa zdarzenia prowadzą do tych samych skutków, oba musiały zajść w tych samych warunkach. Czy można jeszcze coś dodać do tych faktów? Chyba to, że właśnie na terenie kontynentu indyjskiego, 10 tysięcy lat później, historia dramatycznie zaczyna się powtarzać. I Pakistan, i Indie, mając w swych arsenałach po kilkadziesiąt pocisków atomowych, są w stanie swoją wojną - znów dotyczącą Kaszmiru - "zarazić" cały świat.

http://www.magia.gildia.pl
http://www.wróżka.com

[Legalize]

Żem chciał oświadczyć, że temacik o "Mahabharata" już daaawno istnieje

[ViZarDy]

ehh..no to closed................... :surprised: Sorki , szukałem tego tematu ale nie mogłem go znaleźc...