Pewnym bardzo ważnym elementem ludzkiej egzystencji jest dociekanie prawdziwości pewnych spraw otaczającego nas świata. Mam tu na myśli sprawy „codziennego użytku”, które są częścią naszych umysłów. Co w rzeczywistości jest takim najważniejszym elementem, siódmym elementem, który nawet może nas zbawić? Jest to oczywiście religia, nadana człowiekowi jako bagaż dodatkowy w prezencie z rozumem. Jak za każdy nadbagaż trzeba za niego płacić, oczywiście jeśli jest to faktycznie ciężar dodatkowy. W moim przypadku wystąpiła np. sytuacja odrobinę dziwna i niezręczna, dzięki której zrozumiałam, że większość społeczeństwa woli podporządkować się narzucanej prawdzie aby za ten nadbagaż nie płacić, bo zastępuje on miejsce ładunku głównego- rozumu. Rada ode mnie- nie warto być sknerą.
Ale zostawmy to i wróćmy do tego o czym chcę dzisiaj mówić. Otóż temat dotyczy religii i jakoże jestem z filozofii w 90% procentach katoliczką, to rozpiszę się tu o fundamencie fundamentu księgi jaką jest Biblia. Teoretycznie wg wielu nie miałabym takiego prawa bowiem nie czytałam tego Zbioru Pism, ale wydaje mi się, że nie warto czytać czegoś, co być może nie jest prawdziwe (ogołocone i ocenzurowane Ewangelie, już nie mówię o złym tłumaczeniu). Z tego choćby względu ograniczyłam się tylko do niektórych fragmentów, w tym Księgi Rodzaju i to nie analizy dogłębnej, bo musiałabym sięgnąć do oryginału, a nie jest poliglotką. Zastanowiłam się natomiast nad tematyką ogólną, co autor chciał powiedzieć poprzez ten tekst.
I doszłam do wniosku, że jest to ukazanie początków człowieczeństwa w sposób prosty, w miarę przejrzysty, jak na wiedzę panujący w czasach ówczesnych. Wierzę przy tym, że w tamtych czasach część ludzi posiadała większą wiedzę niż my obecnie, ot przykład Majów , lecz w zapisie używano symboli. Dlaczego? Dla ułatwienia odbioru rzecz jasna albo aby nie wywołać kontrowersji w przyszłości... No bo któż w tej chwili bez jakichkolwiek dyskusji zgodziłby się ze mną, że w tamtych czasach ktoś mógł wiedzieć o ewolucji człowieka... Istny absurd- prawda? No ale czy życie nie składa się z absurdów?
Ks Rodzaju opisuje dzieje Adama i Ewy- pierwszych ludzi na naszej ubolewającej planecie. Istoty te po długim czasie pobytu w Edenie, pewnego dnia spostrzegły, że są nagie i przez to wypędzono ich z pięknej krainy na wieczność.
Gdzie tu ewolucjonizm? Pobyt w Raju jest to zapewne etap, gdy człowiek był jeszcze stworzeniem niczego nieświadomym i z tego też powodu szczęśliwym. Były to formy prehumanoidalne, jeszcze przed momentem gdy człowiek spostrzegł, że jest nagi we wszystkie możliwości przetrwania i potrzebuje czegoś więcej. Dopiero później, gdzieś na etapie homo erectus, który potrafił już kojarzyć, zauważył, że jest nagi, więc zaczął myśleć samodzielnie już poza to, co narzucał mu instynkt (vel w biblii Bóg). Człowiek utracił wówczas raj, bo zaczęła dręczyć go już nie tylko potrzeba przetrwania, ale sprawy wyższe- duchowe, z którymi nie mógł się już w tak prozaiczny sposób uporać.
W Biblii do takiego nieszczęścia przyczynił się Szatan, tak więc czy faktycznie rozum to nie dar od Boga, ale od Złego? Czy to właśnie on obdarował nas nim aby zapewnić nam permanentne i nierozerwalne źródło grzechu i męk? Jak to możliwe skoro kościół ogłosił ten podarunek jako cechę nadającą człowiekowi boskiej wyjątkowości i wyższości nad zwierzętami? Jak to jest.... pozostaje mi chyba faktycznie paradoksalny wbrew powszechnemu mniemaniu wniosek, ze Bóg wolałby dla nas żebyśmy byli głupi, bo to dla nas byłoby chyba najlepsze.
Są to moje luźne rozważania na temat ludzkiego umysłu, które dnia pewnego postanowiłam zapisać dla swojego własnego pożytku, ale jako że forum to słynie z wielu ludzi, którzy mają swoje własne oryginalne zdanie, rozpoczęłam temat aby je poznać... Zaznaczam, że błędy techniczne w tekście są mało istotne, no chyba, że faktycznie utrudniają zrozumienie go, dlatego prosiłabym żeby się bardzo nie czepiać jeżeli coś takiego się pojawi.
