TAJEMNA MOC LICZB
Starożytni uważali, że liczby posiadają tajemną moc. Nie na próżno wielki adept Pitagoras mawiał: zasada bytu opiera się na harmonii, która wyraża się za pomocą liczb i proporcji będących naturalną konsekwencją wszystkich rzeczy. Dokładnie tak stwierdził mędrzec grecki, ojciec filozofii liczb opartej na zasadzie przeciwieństw, którą najprawdopodobniej zaczerpnął z wielkiej wiedzy przechowywanej przez tysiąclecia w egipskich świątyniach. Najpierw najwyżsi kapłani Izis, potem Chaldejczycy, Hebrajczycy, a na Dalekim Wschodzie Chińczycy wykorzystywali numerologię do swych praktyk magicznych i wróżb. W rzeczywistości Pitagoras adaptował stare wierzenia do greckiego sposobu rozumowania. Natomiast pitagorejczycy ułożyli systematycznie starożytną symbolikę liczb, tworząc pewien schemat własności, i tak: jedynka wyznaczała punkt, dwójka — linię, trójka — figurę geometryczną, czwórka — ciało geometryczne, piątka — własność ciał fizycznych, zwłaszcza barwę, szóstka symbolizowała życie, siódemka — ducha, ósemka — miłość, dziewiątka — roztropność i sprawiedliwość, a dziesiątka była doskonałością Wszechświata.
Natomiast współcześni, opierając się na starych teoriach, doszli do następujących stwierdzeń:
A) Liczby są symbolami wyrażającymi odwieczne zasady, które rządzą tajemnym procesem Stworzenia.
B) Każda liczba wyobraża czynną siłę zawierającą świadomość Mocy, której jest atrybutem (cechą, właściwością)-
C) Działają za pośrednictwem energii, ożywiającej ciała i byty. Świadomość każdej liczby kształtuje rozwój, który jest czynnikiem dominującym i determinującym otaczającą rzeczywistość.
D) Jako symbole owych zasad liczby znajdują swoje określone miejsce w świadomości ludzkiej, a za jej pośrednictwem zawsze wytwarza się równoczesna więź między tym, kto myśli, myślą a przedmiotem.
E) Kiedy już zostanie wytworzona ta równoczesna więź pomiędzy człowiekiem a światem zewnętrznym, każdy człowiek będzie działał zależnie od swoich reakcji na
zgodności liczbowe, które będą nim powodowały, i osiągnie swój rozwój zgodnie z harmonią swych myśli i charakterem otaczających go wpływów.
W numerologii magicznej, używanej po dziś dzień, wciąż jeszcze pokutują spekulacje liczbowe pitagorejczyków. Najczęściej stosuje się serię od jednego do dziewięciu.
Wielka Zasada Przeciwieństw albo Zasada Triady głosi: Pomiędzy dwoma przeciwieństwami istnieje czynnik pośredni, wynikający z dwu pierwszych.Dwa przeciwieństwa są niczym innym jak tylko odmienną stroną jednej i tej samej rzeczy. Czynnik aktywny i czynnik pasywny z racji działań obustronnych tworzą czynnik neutralny, który posiada cechy wspólne obu, co możemy przedstawić w następujący sposób:
Aktywny /Pasywny / Neutralny
Światło /Cień / Półmrok
Mężczyzna / Kobieta / Dziecko
Gazowy / Stały / Ciekły
Ojciec / Syn / Duch Święty
Gorący /Zimny / Letni
Przyciąganie / Odpychanie / Równowaga
I tak zasadę tworzą trzy czynniki: czynnik aktywny, czynnik pasywny i, jako wynik działania obu, czynnik neutralny. W symbolice liczb jedynka (czynnik aktywny) połączony z dwójką (czynnik pasywny) tworzy trójkę (czynnik neutralny jako wynik działania aktywnego na pasywny). Od czasów starożytnych idea triady była dla magów prawdziwym dogmatem. Obliczenia trójkowe można by mnożyć w nieskończoność i stosować je zarówno w świecie fizycznym jak i w świecie intelektualnym i świecie wartości moralnych. Liczby miały swoje odniesienia do figur geometrycznych, a znaki planetarne dzielono na aktywne, pasywne i neutralne.
Jednak nie można nauki zwanej numerologią odsądzać od czci i wiary, posiada ona bowiem jakieś swoje zasady, którymi się kieruje. Na przykład liczba siedem, którą magia darzy tak wielkim szacunkiem, nie jest pozbawiona sensownego znaczenia. Oto uwagi na jej temat pewnego słynnego uczonego, które przytaczamy w całości: Do siódmej godziny po urodzeniu nie można wiedzieć na pewno, czy nowa istota będzie żyła. Po siedmiu dniach od urodzenia dziecku odpada pępowina. Po dwudziestu i jednym dniu po raz pierwszy unosi ono głowę (trzy razy siedem). Po siedmiu miesiącach wychodzą mu pierwsze zęby. Po dwudziestu i jednym miesiącu mówi i gestykuluje (trzy razy siedem). W siódmym roku życia wychodzą mu drugie zęby i całkowicie opanowuje swoje ciało. W czternastym roku życia w warunkach normalnych rozpoczyna się jego aktywność seksualna (dwa razy siedem). W wieku dwudziestu jeden lat kończy się proces wyrastania brody i istota ludzka jest całkowicie uformowana fizycznie (trzy razy siedem). W dwudziestym ósmym roku życia kończy się całkowicie rozwój fizyczny i zaczyna dominować rozwój umysłowy (cztery razy siedem). W trzydziestym piątym roku życia osiąga się najwyższe możliwości sił fizycznych i dynamikę (pięć razy siedem). W wieku czterdziestu dwu lat osiąga się najwyższy punkt ambicji materialnych (sześć razy siedem). W czterdziestym dziewiątym roku życia dochodzi się do największej rozwagi i rozsądku i rozpoczyna się proces osłabienia fizycznego (siedem razy siedem). W pięćdziesiątym szóstym roku życia osiąga się pełnię możliwości intelektualnych (osiem razy siedem). W sześćdziesiątym trzecim czynnik duchowy góruje nad materialnym (dziewięć razy siedem). W siedemdziesiątym roku życia rozpoczyna się odwrót czynnika umysłowego i seksualnego do dzieciństwa. W warunkach normalnych zarówno mężczyźni jak i kobiety nie czują już instynktu rozrodczego, co stymuluje wszystkie ich działania (dziesięć razy siedem).
Należy zwrócić uwagę, że wprowadzenie numerologii do praktyk magicznych znalazło swoje najwyższe uznanie i przetrwało do dzisiaj w Kabale, czyli wiedzy przekazanej, którą Mojżesz wydarł był starym świątyniom tebańskim, gdzie egipscy kapłani przechowywali archiwa wymarłej Czerwonej Rasy oraz archiwa Kościoła Ramy, zwanego Wielkim Ojcem Białej Rasy. Kabała obejmuje trzy rodzaje operacji: notaricon czyli odczytywanie znaków, gematril polegającą na wymienianiu i przestawianiu liter oraz themurę — odczytywanie znaczenia. Oprócz operacji literowych dokonuje się również operacji liczbowych i w ten sposób wydziera naturze jej najskrytsze tajemnice.
Aby ułatwić operacje liczbowe, kabaliści używają tak zwanej „redukcji kabalistycznej", polegającej na uproszczeniu liczby złożonej z dwu lub więcej cyfr do jednej, co uzyskuje się przez dodawanie do siebie cyfr składających się na daną liczbę, aż do pozostawienia jednej cyfry, która ma wyrażać tę całość liczbową, na przykład:
10=1+0 = 1, 3121 =3 + 1+2 + 1=7
Redukcje te mają ogromne znaczenie w poznawaniu sensu mistycznego zawartego w tablicach pitagorejskich
i neapolitańskich i rozumieniu ciągów liczbowych.
Opierając się na rozmaitych teoriach i systemach Barlet zdołał utworzyć swój własny klucz, który dzięki swej
doskonałości i użyteczności uważany jest za jedyny i ostateczny. Przy pomocy rzeczonego klucza — który nie jest niczym innym jak tylko systemem trójkowym mnożonym sam przez siebie i swoje czynniki aż do nieskończoności i w którym to systemie liczba dziewięć pełni najważniejszą, a właściwie jedyną rolę — zostają rozwiązane wszystkie tablice kabalistyczne, poznaje się konkretny ciąg liczb w jego prawdziwym znaczeniu mistycznym oraz można bezpośrednio stosować go do takiego zakresu pojęć, jakiemu najbardziej on odpowiada.
Jest rzeczą zrozumiałą, że w różnych cywilizacjach nauka o liczbach była modyfikowana i rozwijała się w rozmaitych kierunkach. Jeszcze dzisiaj istnieją różne systemy, szczególnie cenione w tarocie, kabale, wróżbach aryjsko-egipskich, w arabskim jaffar — najczęściej wykorzystywanym w wyścigach, itp.
Niezwykła i pouczająca jest stara formuła jaffar: "Lepiej, jeśli będzie młodszy od współzawodnika swojej klasy i starszy od przeciwnika; ale jeśli obaj posiadają tę samą liczbę, młodszy zwycięży."
Przełożony na angielski przez Araba Sheika Habeeba Ahmada w 1902 roku system ten jest używany do dzisiaj — jak się wydaje z powodzeniem — na wyścigach konnych, podobnie jak wówczas, kiedy został napisany. Podstawowym czynnikiem systemu jaffar jest imię, czas i miejsce. Używa się go oczywiście także w innych grach hazardowych, jak loterie, giełdy, itp.
Na przestrzeni wszystkich czasów powstały dzieła o stosowaniu numerologii w magii, na przykład w piramidach w Memphis znaleziono 78 fresków, na których wtajemniczeni kapłani egipscy zawarli summum wiedzy ludzkiej o liczbach. Dzieła powstałe współcześnie: Kabała - Papusa; Klucz do Wielkich Tajemnic — Eliphasa Levi'ego; Biorytmy — doktora Krumm-Hellera; Liczby - Westcotta.
W naszych czasach wiedza o liczbach wciąż się rozrasta, składając tym samym hołd swemu wielkiemu twórcy, boskiemu Hermesowi Trismegistosowi, od którego płynie źródło wszelkiej mądrości i szczęśliwości.
źródło: „CZARNA MAGIA W XX WIEKU"- Jose Luis Barcelo, Editorial Planeta Barcelona, 1976
