77 odpowiedzi w tym temacie

[Gustlik]

Lunar Reconnaissance Orbiter

Myśle, że najwyższa pora poruszyć temat, chociaż do startu misji jest jeszcze kilka miesięcy. Sonda na dzień dzisiejszy jest w fazie testów a dotrze do Kennedy Space Center na Florydzie pod koniec roku, skąd rozpocznie swą misje.

Data startu: 24 kwietnia 2009 roku
Masa całkowita sondy: 1846 kg

Cel misji

Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO) jest pierwszą misją programu Vision for Space Exploration, który zakłada powrót człowieka na Księżyc, a w perspektywie także lot na Marsa. Głównym celem misji jest znalezienie bezpiecznych lądowisk, zlokalizowanie potencjalnych zasobów (wody), scharakteryzowanie środowiska radiacyjnego, sprawdzenie nowych technologii oraz dla wszystkich niedowiarków - uchwycenie śladów programu Apollo

Budowa sondy

Orbiter ma kształt prostopadłościanu. Wewnątrz kadłuba umieszczono systemy elektroniczne sondy oraz zbiornik paliwa. Na tylnej ściance bocznej zainstalowano panel baterii słonecznych. Na przedniej ściance zamontowano większość instrumentów naukowych oraz maszt anteny wysokiego zysku.

System napędowy składa się ze zbiornika głównego mieszczącego około 900 kg hydrazyny oraz systemu silniczków rakietowych do utrzymywania właściwej orientacji przestrzennej, manewrów korekt trajektorii oraz wejścia na orbitę księżycową. Ilość paliwa powinna wystarczyć do zmiany prędkości sondy o około 1300 m/s.

Orientacja przestrzenna sondy utrzymywana będzie w trybie trójosiowym za pomocą czterech kół zamachowych (ang. reaction wheels) oraz wspomnianych wcześniej silniczków korekcyjnych. System nawigacyjny oraz orientacji przestrzennej LRO będzie opierał się na danych gromadzonych przez dwie kamery śledzące pozycje gwiazd oraz dzięki jednostce inercyjnej. Czujniki położenia Słońca będą zapewniały właściwą orientację przestrzenną w sytuacjach awaryjnych.

Sonda będzie zasilana z pojedynczego panela baterii słonecznych o powierzchni 10,7 m2, który będzie generował 1850 W mocy (średnio około 800 W na orbitę). LRO wyposażono także w litowo-jonowy akumulator o pojemności 80 Ah.

Sonda będzie przesyłać dane naukowe w paśmie Ka poprzez antenę HGA (z szybkością 100-300 Mb/s). Niskoprzepustowy nadajnik/odbiornik pasma S będzie wykorzystywany do odbierania komend z Ziemi oraz wysyłania danych inżynieryjnych. Szacuje się, że dziennie LRO będzie przesyłał około 900 Gb danych.

W celu ochrony przed przegrzaniem oraz zbytnim wyziębieniem podsystemów sondy, zostanie ona pokryta wielowarstwową izolacją termiczną. Na instrumentach naukowych zainstalowane zostaną specjalne grzejniki, które uniemożliwią ich wychłodzenie. Także zbiornik paliwa wraz z systemem napędowym będzie wyposażony w grzejniki, które uniemożliwią zamarznięcie hydrazyny.

Sonda zostanie wyposażona w komputer oparty na procesorze RAD-750 pracujący z częstotliwością 133 MHz. Zebrane dane naukowe oraz inżynieryjne mogą być zapisywane na dwóch jednostkach zapisu danych, każdy o pojemności 100 Gb.

Instrumenty naukowe

Sonda zostanie wyposażona w sześć instrumentów naukowych: CRaTER, DLRE, LAMP, LEND, LOLA, LROC oraz innowacyjny instrument Mini-RF. Łączna masa instrumentów naukowych wynosi 91,7 kilogramów, średni pobór mocy wynosi około 125 W.

• CRaTER (Cosmic Ray Telescope for the Effects of Radiation) - instrument zbada środowisko radjacyjne Księżyca oraz określi jego potencjalny wpływ na organizmy żywe. Przetestuje także różne osłony, które mogą umożliwić rozwój technologii ochrony przed promieniowaniem.

• DLRE (Diviner Lunar Radiometer Experiment) - wykona mapy termiczne powierzchni, które odzwierciedlą szczegółowe informacje o temperaturze powierzchni i warstw podpowierzchniowych (będzie można zidentyfikować potencjalne złoża lodu). Wskaże również niebezpieczne miejsca przyszłych lądowisk (nierówności, skały itp.).

• LAMP (Lyman Alpha Mapping Project) - na podstawie jego pomiarów będzie można stworzyć mapę powierzchni księżycowej w dalekim ultrafiolecie. Przyrząd będzie poszukiwał lodu i szronu w rejonach polarnych, sfotografuje także miejsca pozostające stale w cieniu (oświetlone jedynie światłem gwiazd).

• LEND (Lunar Exploration Neutron Detector) - na podstawie danych z instrumentu będzie można opracować wysokorozdzielczą mapę występowania wodoru. LEND może zostać użyty do poszukiwania dowodów na obecność lodu wodnego na powierzchni Księżyca. Przeprowadzi także pomiary promieniowania kosmicznego, które będą użyteczne dla przyszłych wypraw załogowych.

• LOLA (Lunar Orbiter Laser Altimeter) - z danych przesłanych przez ten instrument będzie można wygenerować trójwymiarową mapę Księżyca o wysokiej rozdzielczości. Przyrząd zmierzy także ukształtowanie terenu w miejscach przyszłych lądowisk, a analiza wysokości wzniesień w rejonie polarnych pozwoli zidentyfikować miejsca trwale oświetlone i trwale zacienione.

• LROC (Lunar Reconnaissance Orbiter Camera) - kamera będzie wykonywać zdjęcia powierzchni księżycowej zarówno czarno-białe jak i w kolorze - oraz dodatkowo - w świetle ultrafioletowym. Zdjęcia rejonu polarnego o wysokiej rozdzielczości (poniżej 1 metra) umożliwią lepsze poznanie warunków oświetleniowych tego obszaru. Identyfikując potencjalne zasoby i zagrożenia - umożliwią wybór bezpiecznych lądowisk.

• Mini-RF - głównym zadaniem tego przyrządu jest poszukiwanie podpowierzchniowych zasobów lodu wodnego. Mini-RF wykona także zdjęcia o wysokiej rozdzielczości terenów pozostających stale zacienionych.

Początki misji

• 24 kwietnia 2007 roku - rozpoczęto montaż instrumentów LRO.
• 25 października 2007 roku - przeprowadzono testy szczelności systemu napędowego sondy.
• 8, 19 i 29 listopada 2007 roku - testowano instrumenty LEND, LOLA i DLRE.
• 12 czerwca 2008 roku - do orbitera zainstalowano antenę wysokiego zysku.
• 2 sierpnia 2008 roku - zakończono testy wibracyjne i akustyczne sondy.
• 21-25 sierpnia 2008 roku - przeprowadzono symulację pięciu pierwszych dni misji.
• 29 sierpnia 2008 roku - sondę umieszczono w komorze EMI (testy elektromagnetyczne).
• 16 października 2008 roku - sondę umieszczono w komorze prózniowo-termicznej.

Przewidywany przebieg misji

Start LRO, wraz z sondą LCROSS, nastąpi 24 kwietnia 2009 roku na pokładzie rakiety nośnej Atlas 5 401. Po wejściu na orbitę parkingową nastąpi restart silnika i przejście na trajektorię kuksiężycową. LRO oddzieli się od rakiety EDUS (Earth Departure Upper Stage), zostanie aktywowany i wejdzie na orbitę okołoksiężycową po 5 dniach od startu. Natomiast LCROSS minie Księżyc i wykona dwa obiegi układu Ziemia-Księżyc po orbicie z czasem obiegu 40dni. 86 dni po starcie EDUS o masie 2 ton połączony z S-S/C (Shepherding Spacecraft) o masie 700 kg znajdować się będą na trajektorii wiodącej w rejon południowego bieguna Księżyca (krater Shackleton). Krótko przed dolotem S-S/C oddzieli się od EDUS (przemianowanego na Kinetic Impactor), zmieni nieco swą orbitę i będzie obserwował wyrzut materii spowodowany przez jego upadek (spodziewana masa wyrzutu blisko 1000 ton, średnica 70 km, energia upadku 200 większa od upadku sondy Lunar Prospector w r. 2000) i analizował jego skład, ze szczególnym uwzględnieniem obecności wody. 15 minut później sam spadnie na Księżyc, a efekty jego upadku obserwowane będą przez LRO oraz obserwatoria naziemne.

Informacje zostały pobieżnie zebrane ze strony: Click

Reszta należy do Was
Piona

[Dager]

Dzięki Gustlik! Świetna prezentacja sondy i programu, na którego rozpoczęcie tak wielu czeka. Przede wszystkim mam na myśli wyznawców spisków, Apolllo hoax, itp, jednak spodziewam się, że LRO dostarczy wyjątkowy pod względem rozdzielczości porównawczy materiał zdjęciowy. Liczę też na odnalezienie miejsc i śladów dawnych misji radzieckich serii Łuna i Łunochod.

[tommi59]

Liczę też na odnalezienie miejsc i śladów dawnych misji radzieckich serii Łuna i Łunochod.

no chyba zartujesz nie wierze w to co napisales ty sam chyba tez nie ich odnalezienie nawet jesli tam wyladowaly (to tu nieistotne )graniczy z cudem.Po prostu nic nie znajda tak jak zwykle a potem znow bedzie to samo co z misja apollo

[Dager]

no chyba zartujesz nie wierze w to co napisales ty sam chyba tez nie ich odnalezienie nawet jesli tam wyladowaly (to tu nieistotne )graniczy z cudem.Po prostu nic nie znajda tak jak zwykle a potem znow bedzie to samo co z misja apollo

Najpierw powinieneś dokładnie zgłębić temat.
Miejsca w których w latach 1966- 1976 wylądowały radzieckie aparaty serii Łuna są dość dokładnie znane, zaś położenie lądowników Apollo-LM jest kreślone precyzyjnie. Nie widzę problemu z odnalezieniem większości tych miejsc, ponieważ nawigacja satelity LRO umożliwi lokalizować położenie każdego obiektu na Księżycu z dokładnością jednego metra! Rozdzielczość szczegółów na zdjęciach również będzie się mieścić tych granicach (0.5m/piksel), co w zupełności wystarczy, by zlokalizować znacznie mniejsze lądowniki automatyczne choćby tylko po charakterystycznym kształcie ich cieni. Cienie jak wiadomo mogą mieć znacznie dłuższe rozmiary niż tworzący je obiekt.
Jak dotąd nikt nie szukał tych lądowników na zdjęciach z prostego powodu; niedostatecznej rozdzielczości, choć jest kilka wyjątków, takich jak Lądownik Surveyor-1 uchwycony na zdjęciu orbitalnym z pokładu satelity Lunar Orbiter-3 oraz statki LM wypraw Apollo 15, 16 i 17 sfotografowane z pokładu statku macierzystego. Zatem jeśli wiedzą gdzie szukać, na pewno je znajdą. Na przykład radziecki lądownik Łuna-21 i dostarczony na jej pokładzie pojazd Łunochod-2 znajdują się na dnie krateru Le Monnier. Na zdjęciu wykonanym z pokładu statku Apollo-15 ta okolica jest dokładnie znana, wytyczono również trasę tego pojazdu.



Niżej jedna z panoram wykonanych obok stojącej na brzegu niewielkiego krateru lawety lądownika.



Pozostałości po wyprawach Apollo znamy nie tylko z pełnej dokumentacji filmowej, foto i video. Szczególnie interesujące są kadry z filmów, nagranych podczas startów powrotnych z powierzchni Księżyca, na których widać lądowniki LM, aparaturę pomiarową oraz ślady pozostawione przez astronautów. Niżej przykład takiego zdjęcia z ostatniej wyprawy Apollo 17.

[Gustlik]

Oczywiście celem misji LRO nie jest sfotografowanie miejsc lądowań Apollo, lecz będą one fotografowane wiele razy poczynając od możliwych do zobaczenia reliktów Apollo z 1972 roku.
Lunar Reconnaissance Orbiter Camera (LROC) — to zestaw 3 kamer:
-2 kamery wąskokątne (NACs) — kamery panchromatyczne o rozdzielczości 0,5 m; obserwacje w zakresie długości fal 400-750 nm.
-kamera szerokokątna (WAC) — kamera o rozdzielczości 100 m w zakresie światła widzialnego i 400 m w zakresie ultrafioletu; 7 filtrów barwnych w zakresie długości fal od 315 nm do 680 nm.
Kamery posłużą do identyfikacji potencjalnych miejsc lądowań, identyfikacji obszarów wiecznie zacienionych i wiecznie oświetlonych przez Słońce, wykonania map rozmieszczenia ilmenitu i innych minerałów, określenia ryzyka związanego z częstością upadków meteorytów.
Rozdzielczość 0.5m oznacza, że np. pozostawione pojazdy księżycowe mające wymiary około 2m szer. na 3m dł, będą wielkości około 4-6 pixeli. Uważam, że będzie doskonała okazja zobaczyć także kratery po uderzeniu ascent module LM'ów, po trzecim stopniu [edit] Saturna V, albo lądowniki Łunochodów.

[EDIT]

Pozwoliłem sobie na podsumowanie wraz ze sprostowaniem. Doskonały sprzęt LROC być może pozwoli nam ujrzeć w wyjątkowej roździelczości i ostrości wysłane oraz pozostawione elementy misji na powierzchni księżyca. Tabela poniżej przedstawia właśnie spis tychże przedmiotów wraz z wizualnym przedstawieniem ich pozycji. Nie zawiera ona kilku pamiątek, osobistych rzeczy pozostawionych przez załogi Apollo, jak np. piłki golfowe, flagi czy statuetki Fallen Astronaut. Nie zawiera także innych małych obiektów jak retroreflektory oraz zestaw instrumentów naukowych ALSEP. Jest to swoisty almanach podboju "srebnego globu".

Mapa pokazuje niektóre miejsca lądowań/upadków podczas misji Surveyor, Apollo i Łuna:

Lista sprzętu pozostawionego na księżycu :

[Dager]

Drobne sprostowanie.
Oczywiście chodzi o S-IVB - trzeci stopień rakiety Saturn 5. Przy zderzeniu z powierzchnią tak dużego obiektu o masie ponad 13 ton z prędkością 2.55-2.6km/sek powstawał krater o średnicy ponad 40m. Takie obiekty bez trudu da się odnaleźć na zdjęciach. Program obserwacyjny LRO przewiduje między innymi poszukiwanie małych świeżych kraterów na obszarach obserwowanych fotograficznie w latach 1964-1972.

[Dager]

Jeszcze kilka spostrzeżeń odnośnie podanej przez Gustlika "listy sprzętu pozostawionego na Księżycu".
Otóż podana tam masa w licznych przypadkach jest zawyżona, gdyż uwzględnia zawarte w zbiornikach paliwo, które i tak zostało zużyte do koniecznych manewrów silnikowych. Dotyczy to głównie wszystkich próbników radzieckich począwszy od Łuny-5 do Łuny 24. Zakładam, że ich masę startową w 2.3 stanowiło paliwo, zatem rzeczywista końcowa masa aparatów drugiej generacji (Łuna-5 / Łuna-14) które dotarły do powierzchni Księżyca wynosiła 500-600kg. Masę automatycznych sond księżycowych trzeciej generacji (Łuna-15/ Łuna-24) również należy zmniejszyć o 2/3, więc do jakichś 1900-2000kg. Na dole tabeli jest podana łączna sucha masa całego dostarczonego na Księżyc sprzętu - 171. 031kg. Uważam, że liczba ta jest obarczona błędem i należy ją zmniejszyć o jakieś 45.000-47.000kg. Rzeczywista sucha masa pozostawionego na Księżycu historycznego złomu wynosi w dużym przybliżeniu jakieś 125 ton.

Znalazłem znacznie pełniejszą mapę Księżyca, ukazującą miejsca gdzie znajdują się pozostałości statków załogowych, sond i sztucznych satelitów.

[Gustlik]

W zasadzie nie przywiązywałem do łącznej wagi obiektów na księżycu jakieś większej uwagi, chciałem pokazać to co na księżycu przebywa, a przede wszystkim co z tych przedmiotów ma szanse nam pokazać LRO i gdzie te pozostałości się znajdują, a nie ile to wszystko waży i generalnie to nie wiem jaka jest sumaryczna waga tych obiektów w takim stanie, w jakim są teraz. Na Ziemie zostało dostarczone 381.7kg księżycowego materiału a pozostawiliśmy tam grubo ponad 100 ton złomu, i to mi wystarcza. Wcale nie wątpie w to co piszesz Dager i bardzo Tobie dziękuje za spostrzeżenia i uwagi - są jak najbardziej szczegółowe, konkretne i rzeczowe, pozwolą trzymać ten temat na wysokim poziomie.

[SolarWarden]

W porównaniu z tym, że prawie 40 lat temu na Księżycu już stał człowiek to faktycznie misja Lunar Reconnaissance Orbiter (oraz jej niezwykłe zadania), jest niesamowita...

[Dager]

Wracam jeszcze do systemu kamer zastosowanych na LRO. Na jego pokładzie będą dwie kamery szerokokątne (WAC - Wide Angle Camera) oraz jedna kamera wąskokątna NAC (Narrow Angle Camera). Kamery WAC będą fotografowały oddzielnie w zakresie widzialnym oraz w paśmie ultrafioletu. Pole widzenia kamery WAC dla światła widzialnego będzie miało kąt 90 stopni, dla ultrafioletu - 60 stopni. Soczewkowe obiektywy tych kamer są miniaturowe a ich ogniskowe to odpowiednio - f-6mm i f-4.6mm. Cyfrowy przetwornik obrazu to kwadrat o wymiarach 1024x1024 piksele, szerokość fotografowanego terenu w paśmie widzialnym dla zdjęć czarno-bialych (monochromatycznych) wyniesie - 110km, dla zdjęć kolorowych oraz w ultrafiolecie - 88km.
Kamera NAC jest w istocie teleskopem lustrzanym systemu Cassegraina o rozmiarach typowego teleskopu amatorskiego z hiperbolicznym lustrem głównym o średnicy - 195mm oraz hiperbolicznym wypukłym lustrem wtórnym. Taki system optyczny zwany też Ritchey-Chretien (RC) jest pozbawiony podstawowych wad optycznych oraz daje płaskie pole obrazu. Ogniskowa systemu NAC wynosi 700mm a otwór względny - f/3.59 co czyni go doskonałym narzędziem o dużej sile zbierającej. Kąt widzenia wynosi 2.86 stopnia co każdorazowo pozwoli fotografować pas terenu o rozmiarach 2.5x25km. Cyfrowy detektor obrazu to pasek 1 x 5.000 pikseli służący do płynnego skanowania terenu, podobnie jak to ma miejsce w potężnej kamerze marsjańskiego satelity MRO. Detektor kamery NAC będzie czuły w paśmie 400-750nm, czyli w pełnym zakresie widzialnym.




Zastanawiałem się, jak na zdjęciach z LRO będą się prezentować pozostałości programu Apollo i doszedłem do wniosku, że specjalnych rewelacji spodziewać się nie należy. Proste wyliczenie pokazuje, że rozpiętość podpór podstawy lądownika LM wynosi 9.5 metra, zatem przy rozdzielczości 0.5 metra na piksel taki gabaryt zmieści się na 18 pikselach. Rzeczywiście to niewiele i żeby to unaocznić, zmajstrowałem taki oto obrazek, gdzie z lewej strony mamy przypuszczalnie naturalny widok podstawy LM, zaś z prawej jego obraz z kamery NAC.



Gdy rozbić tę zgrubną pikselozę na drobne, pokaże się coś takiego:

[Gustlik]

Również się nad tym zastanawiałem. Kamery wąskokątne będą miały wystarczającą zdolność rozdzielczą żeby dostrzec podstawy lądowników księżycowych i pojazdy LRV, lecz zapewne nie będą to zdjęcia "jak z wakacji", raczej będą to obiekty kilku-kilkudziesięcio pikselowe. Jakby nie było, zawsze coś Jeżeli zdjęcie zostanie wykonane w czasie gdy słońce znajduje się nisko nad księżycowym horyzontem, to być może uda się także zobaczyć rozciągnięte cienie.

[Gustlik]

Sonda LRO została wysłana na Floryde!

Teraz rozpocznie się jej uruchamianie oraz sonda zostanie przygotowana do integracji z siostrą misji - sondą LCROSS, po czym obie zostaną zamontowane w Atlasie V aby odbyć swoją podróż na Księżyc .

[Gustlik]

Mały update: Start misji jest zaplanowany na 24 kwietnia i taka data widnieje na stronach NASA, lecz jest możliwe 2 tygodniowe opóźnienie w okolice 7 maja.

Dla zainteresowanych kilka zdjęć z ostatnich dni:

Sonda LRO po przewiezieniu do hali Astrotech w Titusville na Florydzie.

Sonda LCROSS po przewiezieniu do hali Astrotech w Titusville na Florydzie.

Rosyjski samolot AH-124-100 dostarczył na Cape Canaveral Air Force Station's górny stopień rakiety Atlas V -Centaur Stage, w którym będą zainstalowane sondy LRO i LCROSS.

[Dager]

Planowany na 2 czerwca (czyli dokładnie za miesiąc) start sond księżycowych LRO/LCROSS, wchodzi w decydującą fazę przygotowań. Aktualnie na stanowisku startowym kompleksu LC 41 na Cape Canaveral zintegrowano pierwszy i drugi stopień rakiety ATLAS V. Zdjęcia niżej pokazują instalowanie pierwszego stopnia, wyposażonego w rosyjski dwukomorowy silnik RD-180 o ciągu ok. 400 ton, pracujący na mieszance kerozyny (nafta) z ciekłym tlenem.



Druga para zdjęć ukazuje integrowanie górnego stopnia CENTAUR, którego silnik spala kriogeniczne składniki (ciekły wodór i ciekły tlen).



Więcej zdjęć w linku:

http://mediaarchive....earch.cfm?cat=4

[Dager]

Mam nadzieję, że po licznych zmianach terminów, dzisiejszego wieczora (kilkanaście minut po godzinie 23) wreszcie doczekamy się pomyślnego startu dwóch sond księżycowych LRO/LCROSS na pokładzie dwustopniowej rakiety Atlas V. Program obserwacji satelity LRO powinien wnieść jakościowy przełom pod względem skali monitorowania powierzchni Księżyca, szczególnie obszarów wokół bieguna południowego. Wszyscy zainteresowani tematyką zrealizowanych cztery dekady temu załogowych i automatycznych lotów na Księżyc (program Apollo, Łuna, Surveyor) - oczekują definitywnego potwierdzenia obecności śladów i pozostałości po tych ekspedycjach. Mają to umożliwić zdjęcia powierzchni Księżyca, wykonywane w rekordowej rozdzielczości 0.5 metra, uzyskiwane z dwóch kamer cyfrowych NAC.

http://www.nasa.gov/...main/index.html