Zgadzam się z Przemo.
Nie można stawiac znaku równości pomiędzy dobrem i szczęściem. Ani też pomiędzy złem a nieszczęściem. To całkowicie różne zagadnienia. Tylko od nas samych zależy to czym dla nas będzie szczęście. Dla jednego samotny pobyt na bezludnej wyspie będzie ideałem szczęścia a dla drugiego katorgą równą pobytowi w więzieniu. Ten pierwszy będzie czerpal swe szczęście stąd, że na przykład będzie upajał się pięknem natury, uzna że w tym właśnie miejscu jest wolny jak ptak, bo nie ogranicza go codzienny pęd za sukcesem, pieniędzmi itd. A ten drugi będzie się czuł zniewolony, bo nie może wyjśc z domu, spotkac znajomych, rodziny; będzie wypatrywał statku na horyzoncie jak wybawienia.
Tak więc szczęście nie zależy od okoliczności, ale od tego jak sami je oceniamy. A swoją drogą, ciekawa jestem jak Wy w położeniu tego rozbitka byście się czuli...
... Przypomniała mi się jeszcze bajka o trzewiczkach szczęścia.
