Profesora wcale nie tak trudno znaleźć, jest tylko jedno ale - nie nazywa się Chuwyrow, ale Czuwyrow - to "Ch" jest wynikiem transliteracji na alfabet łaciński (zresztą chyba niepoprawnej, bo zazwyczaj transliteruje się jako "tsh"). Tak więc Czuwyrow istnieje, udziela wywiadów i nawet można go zobaczyć i posłuchać na filmie w necie.
Tu można znaleźć Czuwyrowa:
Dziwne jest tylko to, że facet jest fizykiem. Czyżby w Rosji głównym zajęciem fizyków było badanie migracji Chińczyków na teren Uralu? Trochę dziwne, ale wszystko jest możliwe na tym najlepszym z możliwych światów.
Artykuły i wywiady z nim ukazały się na "www.pravda.ru" (w wersji rosyjskiej i angielskiej - które zresztą się różnią) oraz w "Komsomolskiej Prawdzie" (ale co ciekawe w jej wydaniu ukraińskim, a nie rosyjskim).
No i teraz zaczynają się schody.
W Prawdzie (będę ją oznaczał jako 'P') Czuwyrow twierdzi, że płytę wskazał mu niejaki Krajnow, W Komsomolskiej Prawdzie (dalej 'KP'), że był to człowiek nazywający się Karajew. W obu przypadkach płyta miała być znaleziona na podwórku jednego, czy drugiego obywatela. (Może znalazł dwie ) Wiek płyty określony miał być wg. "P" na podstawie badań C14. Niestety nie bardzo wiadomo, co datowano tą metodą, bo chyba nie kamień, ani muszle skorupiaków, które znaleziono "na powierzchni kamienia"(?)
Wersja angielska 'P' podaje, że muszle te miały:
Navicopsina munitus 500 mln lat
Ecculiomphalus princeps 120 mln lat
Wersja rosyjska 'P', że miały:
Navicopsina munitus 50 mln lat
Ecculiomphalus princeps 120 mln lat
Różnica 450 mln lat w przypadku navicopsina munitus nie jest w sumie znacząca
W obu przypadkach brak danych co do metody, za pomocą której ustalono wiek muszli.
Ale w 'KP' Czuwyrow zmienia zdanie. Tym razem stwierdza, że Navicopsina chelot - wymarła 65 mln lat temu, zaś Ecculiomphalus princeps pojawiła się na Ziemi 80 mln lat temu. Odpuścił więc paredziesiąt milionów lat i stwierdził, że mapa ma co najmniej 65 mln lat, ale jednocześnie stwierdza, że akademik Żarikow na podstawie analizy argonowej określił wiek płyty na 420 mln lat. O żadnych innych badaniach w tej wypowiedzi nie wspomina.
W 'P' znajdujemy informację o tym, że "mapa" była badana w Centrum Kartografii Historycznej w stanie Wisconsin, gdzie wzbudziła zachwyt bliski zbiorowej histerii. W 'KP' brak takiej wzmianki. Może i słusznie, bo taka instytucja nie istnieje. Istnieje coś, co się nazywa "The History of Cartography project", którego pracownicy nigdy nie widzieli "mapy" Czuwyrowa, więc nie mieli okazji do opisanych w 'P' zachwytów.
Tu link do listy dyskusyjnej o historii kartografii, gdzie znajduje sie post na ten temat:
A tu link do strony (do której jeszcze wrócę), na której jest przytoczone wyjaśnienie Amerykanów (strona jest po włosku, ale interesujące nas fragmenty są również po angielsku):
xoomer.virgilio.it/dicuoghi/map/stone_map.htm
W 'P' Czuwyrow twierdzi, że informacja o znalezisku została wysłana do różnych instytucji zajmujących się archeologią i kartografią w Rosji i poza granicami. W 'KP' stwierdza, że badania były prowadzone wyłącznie przez grupę "entuzjastów" i nie ma na jego temat żadnej publikacji, ani komunikatu. Niestety nie dodaje, czy wśród tych "entuzjastów" był choć jeden archeolog, geograf lub kartograf. Natomiast 'KP' informuje, że powstała komisja d/s "mapy", która będzie sprawę badać.
Na "włoskiej" stronie jest oświadczenie Czuwyrowa (oczywiście nie wiadomo, czy autentyczne), w którym stwierdza, że nie odpowiada za to, co piszą dziennikarze, którzy jak wiadomo gonią za sensacją, ale płyta istnieje i można ja zbadać.
z wypowiedzią Czuwyrowa (o ile oczywiście jest to Czuwyrow), w której powtarza główne tezy z artykułu w 'KP', chociaż mniej więcej połowę tej wypowiedzi wypełniają zapewnienia, że jest to na pewno, bez wątpienia, poza dyskusją i na sto procent mapa. I co do faktu, że jest to mapa żaden z jego sąsiadów, którym ją pokazywał, nie miał wątpliwości.
Co ciekawe, istnieją trzy wersje tego, gdzie ten kamień się znajduje. W jednym miejscu jest informacja, że została przekazana Uniwersytetowi Baszkirskiemu w Ufie, w innym, że jest w nieokreślonym bliżej muzeum, natomiast autorka artykułu w 'KP' twierdzi, że widziała go w magazynie (dosłownie w komórce) Uniwersytetu Łomonosowa w Moskwie. Może się cudownie rozmnożyły?
Kamień Daszki - mapa licząca sobie 120 milionów lat?
Odkrycie dokonane przez baszkirskich naukowców przeczy wszystkim tradycyjnym ujęciom historii ludzkości: odnaleźli bowiem kamienne płyty liczące sobie 120 milionów lat, z naniesioną trójwymiarową mapą obrazującą Region Uralski. Wydaje się to niemożliwe. Naukowcy z Baszkirskiego Uniwersytetu Państwowego znaleźli bezsporne dowody na istnienie wysoko rozwiniętej starożytnej cywilizacji. Pytania rodzi wielka kamienna płyta obrazująca Region Uralski, znaleziona w 1999 roku i wykonana przy użyciu nieznanej technologii.
Kamień Daszki
Jest to prawdziwa mapa plastyczna. Wojsko używa obecnie prawie identycznych map. Mapa przedstawia budowle: system kanałów o długości około 12.000 km, sztuczne zbiorniki wodne, potężne zapory. Blisko kanałów znajdują się budowle w kształcie diamentu o nieznanym przeznaczeniu. Mapa zawiera również napisy oraz liczne inskrypcje. Początkowo naukowcy myśleli, że jest to starożytny chiński dialekt. Później okazało się, że inskrypcje zostały wykonane w hieroglificzno-sylabicznym języku nieznanego pochodzenia. Naukowcom nigdy nie udało się go odczytać.
"Im więcej się uczę, tym bardziej rozumiem, że nic nie wiem" – przyznaje doktor nauk fizycznych i matematycznych, profesor Baszkirskiego Uniwersytetu Państwowego, Aleksander Chuwjorow. To właśnie Chuwjorow dokonał sensacyjnego znaleziska.
Już w 1995 roku profesor i jego były student z Chin, Huan Hun zdecydowali się zbadać hipotezy o ewentualnej migracji starej chińskiej ludności na terytorium Syberii i Uralu. W ekspedycji do Baszkirii znaleźli min. kilka rzeźb naskalnych pokrytych napisami w bardzo starych odmianach języka chińskiego. Znaleziska te potwierdziły hipotezę o chińskich emigrantach. Udało się je odczytać. Zawierały one głównie informacje o umowach handlowych, małżeństwach oraz zgonach.
W trakcie poszukiwań w archiwach, znaleziono XVII wieczne notatki ówczesnego gubernatora – generała. Informowano w nich o około 200 niezwykłych płytach kamiennych, które znaleziono niedaleko wioski Chandar, w regionie Nurimanow. Chuwjorow i jego współpracownik od razu uznali, iż może łączyć się to z chińskimi imigrantami.
W archiwum znaleziono również informacje, że w XVII i XVII wieku kilka ekspedycji rosyjskich naukowców badało region Uralski i odkryło ok 200 tablic pokrytych nieznanymi znakami i wzorami, a na początku XX wieku, archeolog A. Schmidt też widział kilka białych tablic w Baszkirii. Sprawiło to, że naukowcy postanowili rozpocząć ich poszukiwania. W 1998, po utworzeniu studenckiego zespołu, Chuwjorow rozpoczął prace badawcze. Wynajął helikopter i jego pierwsza ekspedycja rozpoczęła się od latania wokół miejsc, gdzie wbija miały znajdować się wzmiankowane tablice. Mimo wszelkich wysiłków, starożytnych tablic nie znaleziono. Chuwjorow był bardzo zdenerwowany i zaczął nawet myśleć, iż była tylko piękna legenda.
Szczęście nadeszło nieoczekiwane. Podczas jednej z wypraw do wzmiankowanych wsi, do Chuwjorowa przyszedł były przewodniczący lokalnego samorządu rolniczego, Wladimir Krainow (a propos, w domu ojca Krainowa, gościł również archeolog Schmidt) i powiedział: "Szukasz jakiegoś kamienia? Mam dziwną płytę na moim podwórku ".
"Na początku nie potraktowałem tego poważnie”- powiedział Chuwjorow . „Chociaż później zdecydowałem się pójść w odwiedziny. Pamiętam ten dzień dokładnie: 21 lipca 1999 roku, pod gankiem domu zobaczyłem kamienną płytę, która była tak ciężka, że razem nie mogliśmy jej podnieść. Poszedłem więc do miasta Ufa, aby poprosić o pomoc."
W ciągu tygodnia w Chandarze rozpoczęto prace wykopaliskowo - badawcze. Po jej wykopaniu, uwagę naukowców zwrócił rozmiar kamiennej płyty: 148 cm wysokości, 106 cm szerokości i 16 cm grubości oraz waga około jednej tony.
Gospodarz wykonał specjalne drewniane wałki, pomocne w wyciagnięciu kamiennej płyty z wykopaliska. Znalezisko zostało nazwane „kamieniem Aszka” (na cześć wnuczka Aleksandra Chuwjorowa, który urodził się na dzień przed dokonaniem okrycia) i przetransportowane na uczelnię w celu przeprowadzenia dalszych badań. Kiedy płyta została oczyszczona z ziemi, naukowcy nie mogli uwierzyć swoim oczom. „Kiedy zobaczyłem płytę po raz pierwszy – powiedział Chuwjorow – od razu zrozumiałem, że nie był to prosty kawałek kamienia, lecz prawdziwa mapa. Nie prosta mapa, lecz trójwymiarowa. Każdy może to stwierdzić patrząc na nią."
"Jak udało nam się zidentyfikować miejsce przedstawione na mapie? Po pierwsze, nie wyobrażaliśmy sobie, iż mapa jest tak stara. Na szczęście tereny dzisiejszej Baszkirii nie zmieniły się zbytnio w ciągu kilkudziesięciu milionów lat. Możemy określić Wyżynę Ufa, a Kanion Ufa jest głównym punktem odniesienia dla naszych dowodów, ponieważ przeprowadzone badania geologiczne potwierdzają istnienie charakterystycznych cech terenu zgodnych ze starożytną mapą. Przemieszczenie się kanionu nastąpiło z powodu ruchów tektonicznych napierających od wschodu.
Odkryta płyta kamienna i obecne odwzorowanie terenu
Grupie specjalistów rosyjskich i chińskich w zakresie kartografii, fizyki, matematyki, geologii i chemii, a także starożytnego języka chińskiego, udało się dokładnie określić, że kamienna płyta zawiera mapę regionu Uralu, z rzekami Biela, Ufimka, Sutolka "- powiedział Aleksander Chuwjorow podczas pokazywania linii na kamieniu podczas spotkania z dziennikarzami. Widoczny na mapie Kanion Ufa - przerwa w skorupie ziemskiej, ciągnie się od miasta Ufa do miasta Sterlitimak. W tej chwili koryto rzeki Urszak znajduje się w byłym kanionie". Mapa została wykonana w skali 1:. 1100 m. Określono budowę geologicznej kamiennej płyty, która składa się z trzech warstw.
Mapa i naniesione położenie obecnych miast
Baza ma 14cm grubości i wykonana została z bardzo trwałego dolomitu. Drugi warstwa jest najciekawsza - wykonana została z obrobionego dipsydu, tworząc rodzaj masy szklanej (technologia obróbki tego minerału nie jest znana współczesnej nauce).
Diopsyd – minerał z grupy krzemianów zaliczany do grupy piroksenów. Jest minerałem pospolitym i szeroko rozpowszechnionym. Nazwa pochodzi od gr. dis = podwójnie, podwójny i òpsè = twarz, wygląd, w odniesieniu do dwóch sposobów orientowania się graniastosłupa.
Minerał diopsydu
To właśnie na tym materiale wykonano obraz terenu. Natomiast trzecia warstwa to 2 mm grubości porcelana wapienna, chroniąca mapę przeciwko czynnikom zewnętrznym. "Należy zauważyć - powiedział profesor – że rzeźba terenu na mapie nie została wykonana techniką ręcznej obróbki (kucia w kamieniu). Jest po prostu niemożliwe. Jest oczywiste, że kamień był obrabiany maszynowo"
Zdjęcia rentgenowskie potwierdziły, że kamienna płyta ma sztuczne pochodzenie i została wykonana przy użyciu narzędzi precyzyjnych. Początkowo naukowcy przypuszczali, że mapa mogła zostać wykonana przez starożytnych Chińczyków, a to za sprawą pionowych napisów na mapie. Jak dobrze wiadomo, pionowe napisy były wykorzystywane w starym języku chińskiego już w III wieku p.n.e. Aby potwierdzić swoje przypuszczenia, profesor Chuwjorow odwiedził Chińską Bibliotekę Imperialną. W ciągu 40 minut które spędził w bibliotece, dzięki specjalnemu zezwoleniu uzyskał wgląd od bardzo rzadkich manuskryptów, lecz żaden z nich zawierał napisów podobnym do tych na kamiennej płycie. Po spotkaniu z kolegami z Hunan University, całkowicie porzucił wersję o "chińskim wątku."
Naukowiec stwierdził, że porcelana pokrywająca kamienna płytę, nigdy nie była używana w Chinach. Wszelkie starania aby rozszyfrować inskrypcje, okazały się bezowocne. Ustalono, że napisy mają hieroglificzno-sylabiczny charakter. Chuwjorow stwierdził jednakże, że udało mu się on odczytać jeden znak na mapie: ma on oznaczać długość geograficzną odpowiadającą położeniu dzisiejszego miasta Ufa.
Im dłużej kamienna płyta została poddawana badaniom, tym więcej tajemnic ujawniała. Na mapie można zauważyć gigantycznych rozmiarów system nawadniający - oprócz rzek, widać na niej dwa 500-metrowej szerokości systemy kanałowe, 12 tam o szerokości 300-500 metrów, długości 10 km i 3 km głębokości każda. Zapory najprawdopodobniej pomagały w rozprowadzaniu wody do systemu irygacyjnego, a do ich utworzenia przemieszczono ok 1 miliarda metrów sześciennych ziemi. Porównując ten imponujący system do obecnie istniejącego systemu kanałów Wołga-Don, ten drugi wygląda jak mała rysa w na powierzchni terenu. Jako fizyk, Aleksander Chuwjorow uważa, że na chwilę obecną ludzie mogą budować tylko niewielką część systemu zdjęciu na mapie. Według mapy, rzeka Bjełaja płynęła sztucznym korytem.
Bardzo trudno było określić nawet przybliżony wiek kamiennej płyty. Jako pierwsze, przeprowadzono datowanie radiowęglowe, następnie warstwy kamienia zostały zeskanowane metodą uranowo-torową. Badania wykazały różne wyniki i wiek kamiennej płyty pozostawał niejasny. Badając kamień, znaleziono na jego powierzchni dwie muszle. Wiek jednej z nich - Navicopsina munitus z rodziny Gyrodeidae – liczy sobie około 500 milionów lat, podczas gdy druga - princeps Ecculiomphalus z podrodziny Ecculiomphalinae - około 120 milionów lat. Wiek ten został zaakceptowany jako "wersja robocza".
"Mapa została prawdopodobnie wytworzona w momencie, gdy ziemski biegun magnetyczny znajdował się w okolicy dzisiejszej Ziemi Franciszka Józefa, a było to dokładnie 120 milionów lat temu – powiedział profesor Chuwjorow – Mapa, którą odkryliśmy wykracza poza tradycyjne postrzeganie ludzkości i trzeba dużo czasu, aby przyzwyczaić się tego. Na początku myśleliśmy, kamienna płyta ma około 3.000 lat. Jednakże jej wiek stopniowo rósł, aż do momentu zidentyfikowania muszli znajdujących się jej obrębie. Chociaż, kto może zagwarantować, że muszla była żywa, kiedy stała się częścią mapy? Jej twórca prawdopodobnie użył materiału ze skamieniałością. "
Co może znajdować się na mapie? To jest chyba najciekawsze. Materiały znalezione w Baszkirii zostały już zbadane w Centrum Kartografii Historycznej w Wisconsin, USA. Amerykanie byli zaskoczeni. Według nich, taka trójwymiarowa mapa może mieć tylko jeden cel - nawigacyjny, i mogła zostać opracowana tylko w wyniku obserwacji z przestrzeni kosmicznej. Co więcej, obecnie w USA prowadzone są prace nad stworzeniem podobnej trójwymiarowej mapy świata. Choć Amerykanie zamierzają ukończyć swe prace w 2010 roku. Podczas kompilacji takiej trójwymiarowej mapy, konieczne jest użycie wielu danych.
Współczesna mapa 3D
"Spróbuj zmapować jakakolwiek górę – mówi Chuwjorow - Technologia zestawiania takich map wymaga mocy super komputerów i zdjęć wykonanych z promu kosmicznego. Kto jest więc autorem mapy? Chuwjorow, mówiąc o nieznanych kartografach, jest ostrożny: "Nie lubię rozmów o jakimś UFO i pozaziemskich istotach. Nazwijmy autora mapy po prostu - twórcą.".
Wygląda na to, że ktokolwiek żył i budował w czasie powstawania mapy używał tylko transportu lotniczego: na mapie nie ma dróg. Jest prawdopodobne, że używano zamiast nich dróg wodnych. Istnieje również opinia, że autorzy starożytnej mapy nie żyli tam w ogóle, lecz tylko przygotowali to miejsce do osadnictwa poprzez nawodnienie terenu. Wydaje się to być najprawdopodobniejszą wersją, choć nie da się tego stwierdzić w chwili obecnej. Dlaczego nie można założyć również, że autorzy mapy należeli do cywilizacji, która istniała wcześniej? Najnowsze badania mapy przynoszą jedną sensację po drugiej. Na chwilę obecną naukowcy są pewni, iż mapa to tylko fragment wielkiej mapy Ziemi. Według niektórych hipotez, wszystkich fragmentów mapy było 348. Pozostałe jej części mogą prawdopodobnie znajdować się gdzieś niedaleko pierwszego znaleziska. W obrzeżach Chandaru, naukowcy pobrali ponad 400 próbek gleby i okazało się, że cała mapa najprawdopodobniej leżała w wąwozie znajdującym się w Górach Sokolich (Falcon Mountain). W czasie epoki lodowcowej została prawdopodobnie rozerwana się na kawałki przez lodowiec. Ale jeśli naukowcy zdołają złożyć "Mozaikę" ponownie, mapa powinna mieć w przybliżeniu 340 na 340 metrów. Po przestudiowaniu materiałów archiwalnych, Chuwjorow ustalił przybliżone miejsca gdzie mogą znajdować się cztery fragmenty mapy: jeden można leżeć pod jednym z domów w Chandarze, drugi - pod domem kupca Kazanowa, trzeci - w jednej z wiejskich łaźni, czwarty – pod przyczółkiem mostu miejscowej kolejki wąskotorowej.
W międzyczasie baszkirscy naukowcy wysłali informacje o ich odkryciu do różnych ośrodków naukowych na świecie, na wielu międzynarodowych kongresach rozdali raporty na ten temat, zatytułowane: „Mapa budowli inżynieryjnych nieznanej cywilizacji Południowego Uralu ". Odkrycie baszkirskich naukowców nie posiada analogii. Poza jednym wyjątkiem. Podczas badan kamiennej płyty, na stole profesora wylądował mały kamień - chalcedon - zawierający podobne inskrypcje. Zapewne ktoś, kto widział płytę, próbował skopiować z niej napisy. Chociaż, kto i dlaczego?
Opracowanie i tłumaczenie artykułu na podstawie Źródło
Jakoś nie chce mi się wierzyć, że kamienna mapa ma 120 mln lat. Muszla może mieć tyle, czemu nie. Ale sam kamień przez taki długi okres czasu po prostu by zwietrzał i szczegóły byłyby niewidoczne. Okres kilku tysięcy lat jest bardziej realny. Niestety, nie umiemy jeszcze rozpoznawać wieku kamieni i realna data powstania mapy jeszcze długo będzie tajemnicą.
Jakoś nie chce mi się wierzyć, że kamienna mapa ma 120 mln lat.
Tak szczerze, to nam i mnie też najłatwiej jest odrzucać tego typu przesłanki. ...to chyba wynika z lęku przed nieznanym i przyznaniem się nas samych do niewiedzy o nas samych.
Tak to widzę...
Edit...
Użytkownik Maylo edytował ten post 19.08.2012 - 12:03
Z tego co mi wiadomo to istniał już identyczny temat, ok. 2 lat temu. Jak znajdę to wkleję tu link, bo to już jakaś plaga, co chwilę odgrzewane kotlety...
Moim zdaniem zwyczajny przypadek pęknięć w kamieniu.
Nie taki zwyczajny...
Ciekawy artykuł, przyznaję. Jego treść jest zbliżona do wszystkich tych hipotez o tym, jakoby kiedyś 'coś się na Ziemi działo', bo ee... wszystko wskazuje na to, że ludzie w przeszłości dysponowali bardzo rozwiniętą technologią i posiadali bardzo rozległą wiedzę (tutaj też pojawia się teoria o ufo i w ogóle sranie w banię)... Co nie zmienia faktu, że jeśli naprawdę jest to mapa, a datowanie naukowców - poprawne, to nie lada sensacja . Może faktycznie żyła gdzieś wtedy sobie jakaś zaawansowana cywilizacja, której nastał kres, a dziś po prostu odnajduje się pewne jej szczątki. Przecież nikt z nas nie żył kilka milionów lat temu. Możemy sobie gadać, opierać wiedzę na badaniach naukowych i tak dalej, ale i tak - ciągle będą to tylko domysły i obstawianie, właściwie w ciemno. To nie jest tak, że są niezaprzeczalne fakty i dowody - wszystkie znaleziska to po prostu układanka...
Użytkownik stupidkid edytował ten post 19.08.2012 - 14:06
120 milionów lat temu Starożytni stworzyli mapę, na której widoczne są obecne rzeki. Mapa została wykonana o oparciu o obserwacje w przestrzeni kosmicznej i wyryto ją w kamieniu
temat wieku tej mapy jest kontrowersyjny gdyż naukowcy nie mają żadnego sposobu aby sprawdzić wiek wykonania tej mapy. Wiadome jest tylko to, że mapa mogła zostać wykonana tylko przez społeczeństwo industrialne ale nie wiemy czy mapa jest wynikiem pracy naszej cywilizacji czy może jakiejś poprzedniej?
Otóż jak przyznają sami naukowcy, którzy tym projektem się zajmują mapa składa się z 3 warstw. Naukowcy potrafią oszacować wiek warstw ale nie potrafią oszacować czy dana warstwa została poddana obróbce tysiąc lat temu czy 120 milionów lat temu. Najstarsza warstwa ma około 500 mln lat i tą datę na początku naukowcy brali za prawdziwą. Potem gdy zbadali kolejna warstwę to data zeszła do 120 mln lat.
Moim osobistym zdaniem z powodu miejsca znalezienia mapy - była dość płytko w ziemi jak na 120 mln lat oraz miejscu znalezienia i miejscu jakie przedstawia to szukałbym powiązania tejże mapy z hipotetyczną cywilizacją opisana w Mahabharatcie bo jeśli przyjąć, że mapa nie powstała w ciągu ostatnich 100 lat to powstać nie mogła za czasów naszej cywilizacji.
Użytkownik Striker edytował ten post 20.08.2012 - 10:46
@Biedronka: Aż mi się zachciało w wiki sprawdzić. Kontynenty się zmieniają, rzeka bez zmian, a świstak siedzi i zawija...
* 135 mln lat temu – początek rozpadu Laurazji i Gondwany – pojawiają się zarysy dzisiejszych kontynentów: aurazja daje początek Ameryce Północnej i Eurazji Gondwana rozpada się na: Amerykę Południową, Afrykę, Antarktydę, Australię i Indie. * 100 mln lat temu – Indie odrywają się od Afryki i dryfują w stronę Azji.
Przez 120 milionów lat krajobraz się musiał nieźle zmienćł, a w miejscu przypisywanym temu na mapie to żadnej rzeki pewnie nie było.
To jest wspaniałe jak ktoś nie przeczyta artykułów. Nie poszuka na internecie żadnych informacji na temat danego zjawiska czy artefaktu ale skomentować musi.
Przede wszystkim wszystkie informacje na temat artefaktu pochodzą podobno z Rosyjskiej gazety Pravda i tą gazetę cytują przeróżne strony. Niestety ani na stronie gazety Pravda nie udało się nikomu znaleźć tego artykułu, ani na stronie Uniwersystetu w Bashkir, który podobno prowadzi te badania. Ponadto sam tytuł tego tematu jest zły. Prawidłowa nazwa artefaktu w tłumaczeniu na Polski to Kamień z Dashki (Dashka stone) lub Mapa Stwórcy (Map of the creator) - w liczbie pojedynczej.
Opis kamienia został przesłany do wielu różnych uniwersytetów. Analizy podobno podjął się Alexander Stetsenko, Professor, Universytetu Geodezji i Kartografii w Moskwie oraz Centrum Historii Kartografii i Map w Wisconsin (USA). Z Obu uniwersytetów na podstawie analizy podobno otrzymano odpowiedź, że jest to mapa 3D odwzorowująca obszar gór Ural w skali 1 cm do 1.1 km. Ponadto podobno oba uniwersytety przekazały informację, że stworzenie mapy było możliwe tylko na podstawie dokładnych zdjęć uzyskanych z dużych wysokości, a na tamten czas taka mapa 3D świata dopiero była tworzona i miała zostać ukończona dopiero w 2010 roku - kamień odkryto w 1999 roku.
Prof. Alexander Chuvyrov, z Uniwersytetu w Bashkir, odkrywca artefaktu podobno napisał pracę na temat Kamienia z Dashki pt. "The Civil Engineering Works Map of an Unknown Civilization of South Ural" Niestety o tej pracy poza portalami typu paranormalne nikt nie wspomina - a samej pracy nie można nigdzie znaleźć. Informacja o tej pracy podobno została nagłośniona przez Gazetę Pravda 30 kwietnia 2002 roku.
Na mapie zaznaczono setki kilometrów systemów irygacyjnych, których nawet dzisiaj nie bylibyśmy w stanie zbudować oraz potężne tamy o długości nawet do 3,2 km.
Artefakt w rzeczywistości datowany jest na około 50 do 150 mln lat. Jest to ustalone na podstawie skamielin żyjątek, które które odnaleziono w jednej z warstw, a które żyły w tym okresie.
Podobno ten teren nie uległ wielkiej zmianie przez ostatnie 150 mln lat. Poniżej mapa zmian, którą pozwalam sobie zapożyczyć z jednego z zagranicznych forum.
Problemem jest to, że o kamieniu możemy dowiedzieć się ze stron podobnych do naszego forum. Żadne szanujące się pismo nawet o nim nie wspomina. Tak jak wspomniałem wcześniej nie ma o kamieniu żadnych informacji na stronie uniwersytetu, który podobno prowadzi nad nim badania. Nikomu nie udało się odnaleźć pracowni, która badała kamień w Wisconsin. Ciężko więc stwierdzić czy owy kamień w rzeczywistości w ogóle istnieje.
Nie twierdzę, że kamień jest ściemą. Po prostu nagle wszelkie informacje o nim się zacierają i pozostają tylko te na takich portalach jak nasz. Ciężko więc zweryfikować cokolwiek bez dostępu do źródeł pomimo, iż zostały one podane.
Użytkownik Striker edytował ten post 20.08.2012 - 15:12
@Biedronka: Aż mi się zachciało w wiki sprawdzić. Kontynenty się zmieniają, rzeka bez zmian, a świstak siedzi i zawija... http://pl.wikipedia....
Nie jestem ekspertem, ale wydało mi się dość logicznym iż przez tak wiele milionów lat mogły nastąpić zmiany koryt rzek, chociaż niewielkie. Co ze zlodowaceniem? Czy po nim nie mógł się zmienić krajobraz?
Ja mam inne pytanie - co z tego na jaki okres datowany jest ten kamień? Przecież ta "mapa" mogła zostać wykonana nawet 1000 lat temu, wystarczyło taki kamień wykopać i coś na nim wyryć.
Użytkownik tybysh edytował ten post 21.08.2012 - 11:28
![;]](https://www.paranormalne.pl/public/style_emoticons/default/smile5.gif)
) Wiek płyty określony miał być wg. "P" na podstawie badań C14. Niestety nie bardzo wiadomo, co datowano tą metodą, bo chyba nie kamień, ani muszle skorupiaków, które znaleziono "na powierzchni kamienia"(?)
