Zacznę może od tego, jakie tematy poruszę w dzisiejszym wpisie. Zaznaczam również, że nie będą one kontrowersyjne, lecz stanowcze, ujęte w taki sposób, by każdy odbiorca tej debaty uświadomił sobie na własną rękę, że Ci, co sądzą, że Bóg jest tak naprawdę okrutny, zły i mściwy – nie mają ani krzty racji. Przeciętny użytkownik forum, nie żaden fanatyk utwierdzony w swoich dogmatach religijnych skojarzy pewne fakty i będzie trwał po mojej stronie – jestem tego pewien.
Początek wpisu przeznaczę na odparcie argumentów Makbeta i na polemikę odnoszącą się do przedstawianych przez niego racji – które, mówiąc proście (i szczerze) przedstawił w sposób adekwatny do toku jego rozumowania – czyli w sposób nijaki, niepewnie trzymając się gruntu i chwytając brzytwy. Makbet… toniesz.
Teraz minuta ciszy dla oponenta…
A teraz pragnę uczcić pamięć bliskiej osoby, która nie dawno odeszła z życia mojego oponenta. Zapraszam do zjednoczenia się w minucie ciszy, tym razem na poważnie. Przykro mi z powodu twojej straty, mam nadzieję że nie wpłynie ona na przebieg debaty. ‘Coś się kończy, a coś zaczyna’.
Przechodząc dalej, tam gdzie skończyłem – oprócz odparcia argumentów przeciwnika podejmę się tematu wolnej woli nadanej nam przez Boga, opowiem o moim wyobrażeniu Prawa i Sprawiedliwości (w aspekcie Biblijnym, nie politycznym oczywiście
) i JHWH jako dobrym sędzi. Dalej, - przytoczę ciekawostkę dotyczącą wyrobienia sobie obrazu okrutnego Boga w wieku XIX przez mieszkańców staromodnej Europy – dlaczego i przez kogo Bóg stał się wyobrażony jako wściekły tyran nienawidzący ludzi. Skrupulatnie wytłumaczę również, czemu Bóg oszczędził Noego przy potopie oraz dlaczego chciał skrzywdzić ludzkość w ten sam sposób za czasów Mojżesza. Przedstawię moją wersję wpływania Boga na świat obecny, czyli w jaki sposób Jahwe działa na naszej planecie. Oraz wiele, wiele więcej rzeczy, które nie mogą znaleźć się w tym akapicie.
Drogi użytkowniku, Makbecie. Wypisałeś swoje dyrdymały w związku z potopem zesłanym przez Boga na ludzi, a dokładniej ująłeś w nich rzekome przyczyny, które utwierdziły Boga w tym postanowieniu. To twoja wersja :
Po prostu Bogu, przestali się podobać ludzie. Stwierdził iż źle się stało, bo ludzie rozmnażają się w sposób związany z grzechem, są chciwi, zazdrośni i zabijają się nawzajem… a przecież tylko Jahwe, może się dopuszczać tak „chwalebnych” czynów
Myślisz że Bogu przestali się ‘podobać’ ludzie, dlatego że … uprawiają seks? Wybacz mi, ale coś chyba piłeś gdy interpretowałeś pismo święte. Sam Bóg przykazał, a wręcz nakazał rozmnażanie się i produkowanie nowych osobników – seks jest nie rozłącznym wątkiem znajdującym się w każdej księdze Biblii Starego Testamentu! Co jest w tym haniebnego ?... Gdyż Bóg wcale tak nie uważa – Tylko ty tak sobie zmąciłeś w swojej ateistycznej półciemnocie (dlaczego pół? – bo lubię ateistów i szanuję ich poglądy – mają wiele do powiedzenia, chociaż w moim mniemaniu się mylą co do ogólnych założeń). Czy ludzie byli chciwi? Tak, są również i teraz, czy byli zazdrośni? Tak, są zazdrośni i w dniu obecnym. Tak będzie na zawsze i już nic tego nie zmieni. Tymczasem ty śmiesz twierdzić że tylko Jahwe może dopuszczać się tak „chwalebnych” czynów… Cóż to za ironia… Czyli Bóg może dopuszczać się ‘haniebnego pieprzenia’ (wg twojej dedukcji) – bez dalszego komentarza…
Bóg może być zazdrosny? Tak… Zazdrość jest dobra. Ta cecha charakteru jest dobrze przypisywana Bogu chrześcijańskiemu – jest zazdrosny o ludzi, gdyż oni mają innych Bogów (np. Baal, ujmę i jego później, gdy walczył z nim Bóg), gdyż czynią zło, którego właśnie Stwórca nie chce. Jest zazdrosny o ludzi przez samego siebie.
A tak w ogóle? Co ma potop do tego że Bóg jest chciwy i zazdrosny? A może jest zazdrosny właśnie o ludzki sposób rozmnażania, o którym wspomniałeś? Tak wynika z twojego toku rozumowania. Hah…Przejdźmy dalej.
W uszach już mi pobrzmiewa, twarda argumentacja Refused’a, że Księgi Rodzaju, nie możemy interpretować dosłownie
Hmm, owszem, powiedziałbym tak, gdyby temat Naszej debaty opierał się na innych źródłach i innym temacie. Mamy opisać Boga, a ujmę to w ten sposób : Wyobraź sobie, że jesteśmy w szkole na Polskim, nauczyciel prosi Nas do odpowiedzi – zadaje nam jedno pytanie – ‘Przedstawcie mi cechy charakteru głównej postaci książki pisanej prozą, pt.:”Stary Testament” wraz z argumentacją uzasadniającą Waszą tezę’. I takiej właśnie wersji musimy się trzymać. Nie zastanawiamy się w tej debacie jak mamy interpretować Biblię – czy dosłownie czy też doszukiwać się metafor… Mamy przedstawić koncepcję Boga – czy jest on okrutny czy też miłosierny. Kolejny FAIL z twojej strony.
Tak przy okazji, czy to nie przejaw krańcowego egocentryzmu, wierzyć np. w trzęsienie ziemi, o tak niewiarygodnej sile, że trzeba je przypisać, sile wyższej?
Yyy… Nie, to nie jest przejaw egocentryzmu w żadnym wypadku, gdy człowiek wierzy w katastrofy naturalne i przypisuje je sile wyższej gdyż… nie wiem jakim cudem mogłeś -_-… inaczej to powiem – użyłeś chyba złego wyrażenia, gdyż ‘egocentryczny’ nie odnosi się do twojego przesłania. Opisujesz właśnie Wiarę u człowieka w siły wyższe, nie egocentryzm.
Dlaczego, jakakolwiek istota boska, mająca na „głowie” cały wszechświat, bawiła by się w karanie za jakieś grzeszki? Ale co tam, wszak to Bóg, którego to poczynań, nie jesteśmy godni kwestionować, on tylko może decydować, kogo zostawić przy życiu a kogo utopić.
Jakakolwiek istota Boska? Myślałem że ciągle rozmawiamy o jednym Bogu… Dlaczego ma się bawić? Wolę określenie – wymierzać sprawiedliwość. To po cholerę w takim razie nam policja i straż? W każdym kraju na świecie jest obowiązujące prawo ustanowione, nie prawdaż? I jesteśmy zobowiązani przestrzegać tego prawa. Bóg jest stróżem, który pilnuje by go przestrzegano. Bóg ustanowił prawo oraz człowiek ustanowił prawo. Jeden – narzucone prawo pozytywne a drugi z kolei prawo moralne – co jest dobre, a co złe, co się powinno robić, a co jest grzechem. Czy to Bóg decydował? Nie… Ludzie zdecydowali sami, przez tyle wieków grzeszyli i grozili Bogu, a co zrobił Jahwe? Ujął się za nimi. Poprosił Noego by namówił innych na wejście do Jego arki, czy to zrobili? Nie, a dlaczego? Bo nie wierzyli w Boga, a raczej nie wierzyli w jego moc, po co miałby ich stwarzać skoro go nie widzą i nie czują – po co go mają dalej wielbić… Deizm przekształcający się w Ateizm. Bóg po raz kolejny dał szansę człowiekowi, który z kolei z niej po raz kolejny – nie skorzystał. Więcej o PRAWIE – w następnych akapitach.
Bóg zdecydował się oszczędzić Lota i całą jego rodzinę, uznawszy go za człowieka wielkiej prawości, zapewne inni nie byli tego godni, lub w jakiś sposób nie spodobali się Bogu
Tutaj już mówimy natomiast o zniszczeniu dwóch dużych miast starożytnych –Sodomy i Gomory.
„Potem rzekł Pan: Wielki rozlega się krzyk przeciwko Sodomie i Gomorze, że grzech ich jest bardzo ciężki. Zstąpię więc i zobaczę, czy postępowali we wszystkim, tak jak głosi krzyk, który doszedł do mnie, czy nie; muszę wiedzieć!” (Moj. I 18, 20-21)
Abraham od razu domyślił się co planuje Bóg – planuje zniszczyć te miasta. Więc co zrobił ? Wstawił się za ludźmi i porozmawiał z Bogiem:
„Może jest w tym mieście pięćdziesięciu sprawiedliwych; Czy także ich zgładzisz i nie przebaczysz miejscu temu przez wzgląd na pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy są w nim? Nie dopuść byś miał uczynić coś podobnego, by uśmiercić sprawiedliwego wespół z bezbożnym, by sprawiedliwego spotkało to samo, co bezbożnego. Nie dopuść do tego!” (Moj. I 18, 24-25).
Jahwe odrzekł mu tak:
„I rzekł Pan: Jeżeli znajdę w mieście Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, PRZEBACZĘ CAŁEMU MIEJSCU ze względu na nich” (Moj. I 18, 28).
Od razu widać że Bóg, jako stróż prawa, umie przebaczyć, widzi w ludziach dobro, dostrzega je i chce uczynić jak najlepiej dla ludzi – jeszcze raz chce zobaczyć ludzkie możliwości. Następnie Abraham ośmielił się ponownie zagadać do swojego Boga – spytał się Go, czy jeżeli znajdzie pięciu sprawiedliwych mniej, to czy i tak zniszczy miasto. I co odpowiedział ? - Że jeśli znajdzie choćby 45 to nie zniszczy miasta.
„Na to ponownie odezwał się do niego i rzekł : Może znajdzie się tam czterdziestu [w następnym wersie: może znajdzie się tam trzydziestu, w jeszcze następnym : może znajdzie się tam dwudziestu oraz ostatecznie – może znajdzie się tam dziesięciu] sprawiedliwych. I odpowiedział: Nie uczynię ze względu na tych czterdziestu [odpowiadając dalej Abrahamowi mówi to samo do coraz mniejszej liczby jednostek – aż do 10 sprawiedliwych ostałych w mieście]” (Moj. I 18, 29-32).
Nie no… BEZ JAJ. Czy Bóg nie jest wręcz powiem – zajebiście – miłosierny? Ile mogła liczyć w tamtych czasach społeczność Sodomy? Około 15 tysięcy ludzi! Z czego nawet dziesięciu nie było prawych… To jak współczesne miasto Detroit znane nam z amerykańskich filmów… czy Bóg w takim razie wygląda na chama i bezdusznego tyrana? Nie… Stara się dostrzec coś, co spowoduje u niego odwrotny tok myślenia… Gdyby to policzyć – byłby skory nie niszczyć upadłego już miasta z powodu 1/1500 liczby mieszkańców. To tylko… cholera.. to nawet nie jest jedna dziesiąta jednego procenta całej liczby mieszkańców. Więc NIE MASZ PRAWA W TYM PRZYPADKU TWIERDZIĆ że BÓG POSTĄPIŁ NIE SŁUSZNIE MIESZAJĄC SIĘ W SPRAWY LUDZI… Moim i zapewnie Waszym zdaniem – całkowicie słusznie zareagował. Postąpił jak należy…
Odwaga, z jaką Lot bronił swych gości wykazuję, że Bóg dobrze wybrał go jako jedynego sprawiedliwego w całej Sodomie. Jednakże, traci on swą cnotę, gdy przejdziemy do argumentów, użytych przy obronie gości (…),W każdym razie, próba przehandlowania dziewictwa córek, nie była potrzebna, gdyż aniołowie(podobnie jak i Bóg) nie mieli ochoty się bawić i oślepili całe zgromadzenie
Kolejny, mega-fail… Ty w ogóle czytałeś ten urywek pisma świętego? Czy potraktowałeś go całkowicie powierzchownie?... Ty nie wiesz jak to było z tymi córkami, nie wiesz dlaczego Lot oddał tłumowi córki by je zgwałcono… Przypatrz się moim słowom i tym cytatom:
Bóg wysłał dwóch aniołów do miasta, by sprawdzili, czy w mieście naprawdę panuje bezprawie, obskurność, bierne chęci morderstwa czy nawet ekshibicjonizm – Lot wyszedł im na spotkanie i chciał zaprosić do środka, Ci jednak się nie zgodzili, gdyż mieli zbadać miasto, nie przyszli tutaj w gościnę. W końcu po namowach się zgodzili –
„Lecz on bardzo nalegał na nich; wstąpili więc do niego i weszli do domu jego. A on wyprawił im ucztę...” (Rdz 19,3). Pod samą noc, po ‘melanżu’ w domu Lota wieść o tym że przybyli do niego Aniołowie obiegła całe miasto – pod jego domem zgromadził się tłum ludzi –
„Od najmłodszego do najstarszego, otoczyli dom, cała ludność z najdalszych stron” (Rdz 19, 4). Żądali wydania im aniołów, gości gospodarza - ich uczynki względem nich były z góry ustalone – nie chcieli dla nich dobrze
„…Wyprowadź ich do nas, abyśmy z nimi poigrali” (Rdz 19,5). Lot zachował się bardzo kulturalnie – jest gospodarzem i należy dbać o gości. Wyszedł do tłumu i zamknął za sobą drzwi, po czym poprosił tłum by nie mieli złych zamiarów : „I rzekł: Bracia moi, proszę, nie czyńcie nic złego!”, po czym zaoferował nawet swoje córki, dziewice. I nie jest to prawy człowiek, powiedz mi ?! Może głupi, ale PRAWY! Słucha Boga, wierzy w Boga, wie że go oszczędzi, gdyż chce dobrze i dobrze postępuje względem wysłanników Bożych, wie że za to czeka go nagroda, tak jak jego najbliższych. Będzie miał zadośćuczynienia. POWIERZA SIĘ BOGU. MY TUTAJ NIE ROZMAWIAMY O CNOCIE LOTA TYLKO O BOGU, zauważ też to, proszę, bo zbaczasz z tematu.
Kończąc historię, której Makbet nie zna – grzeszne zgromadzenie pobiło Lota i wywarzyło drzwi w jego domu. I tutaj śmiesz mówić, że aniołowie ‘nie mieli ochoty się bawić i oślepili zgromadzenie’. Więc proszę, wyjaśnij mi do cholery co ty byś zrobił gdyby chcieli Cię pobić, CO BYŚ ZROBIŁGDYBYŚ BYŁ ŚWIADKIEM KRZYWDY INNYCH LUDZI, KTÓRZY SĄ GOTOWI DLA CIEBIE POŚWIĘCIĆ SWOJE PIERWORODNE DZIECI! No powiedz mi ? Przyłączył byś się do tłumu? Byłbyś zły ? Postąpiłbyś aż tak nie moralnie? Aniołowie oślepili ich, bo wg ich mniemania byli źli – (wg ich mniemania, przepraszam, wg KAŻDEGO mniemania ! Każdy stwierdzi że Sodoma jest siedliskiem zła, kto czytał biblię uważnie).
Makbet, przepraszam Cię szanowny oponencie, ale straciłeś dużo w moich oczach po kolejnej swojej głupocie, którą palnąłeś… Aż mi się odechciało czytać twoich marnych wypocin – nie opierasz się na Biblii, tylko na swoich przekonaniach, czytasz Biblię potocznie i przetwarzasz swój ślinotok na czcionkę w Wordzie… Przykro mi że ta Debata się stoczyła w samym środku na denny poziom.
Obie młode panienki pojawiają się, jeszcze raz w piśmie, otóż po ucieczce z Sodomy, razem z tatusiem, zamieszkały w jaskini, gdzie spragnione męskiego towarzystwa, postanowiły upić tatusia i odbyć z nim stosunek. Lot spił się tak, że nie zauważył nawet kiedy starsza córka wślizgnęła się do jego łoża i kiedy z niego wyszła, jednakże był wystarczająco trzeźwy, by ją zapłodnić
Hahahhaha ! Bóg uratował Lota i jego rodzinę, tylko ze względu na niego – kto powiedział że jego córki były szlachetne? Na pewno nie ja, na pewno nie Biblia, na pewno nie Bóg… Córki postąpiły bardzo głupio, ale nie przez to że pragnęły męskiego ciała, że miały chęć na kutasa, chciały pomóc ojcu i zapewnić mu potomstwo. Ale cóż… to tylko głupie ku…, znaczy się panie lekkich obyczajów. Mówisz również że ‘był wystarczająco trzeźwy’ by zapłodnić jedną z nich? – otóż Stary Testament twierdzi całkowicie co innego :
„Upoiły tedy ojca swojego winem również i tej nocy, a młodsza poszła i spała z nim. Ale on nie wiedział ani kiedy się położyła, ani kiedy wstała” – kolejny fail -_-…
Czy wiesz o tym że podczas snu człowiek może przeżyć orgazm ? Mężczyzna czy kobieta? Tak… przykładem są nocne polucje, bardzo częste erekcje u mężczyzn, a przede wszystkim… SEKS. Założę się o grube pieniądze, że gdybyś się upoiłem alkoholem – wódką albo winem (piwo wywiera troszkę inne działanie na organizm) – nie pamiętałbyś że z kimś spałeś danej nocy… a mogła by to być nawet twoja matka
.
W następnym akapicie, który napisałeś – zacząłeś w nim historię Abrahama i jego niecnego czynu – próby nieudanego morderstwa na swoim własnym, pierworodnym synu… Ty go zacząłeś, ale pozwól, że ja skończę. Nawiązałeś tutaj do historii o ofiarowaniu Izaaka. To były początki znajomości Abrahama z Bogiem –Bóg wybrał go sobie na swojego głównego podopiecznika wśród ludzi. Stwierdziłeś jednoznacznie, że ‘Pan Bóg tak naprawdę sobie tylko żartował’ – otóż nie zażartował. Był śmiertelnie poważny w pełnym znaczeniu tego słowa. Mówiąc prościej – przetestował go, przetestował jego wiarę, sposób wybrał – najgorszy i najbaridziej nie moralny – ale tylko taki mógł sprawić że Bóg mógł w pełni zaufać Abrahamowi i zapoznać go ze swoimi planami na przyszłość. Abraham znał Boga. Niejednokrotnie w nocy, pod usianymi gwiazdami na sklepieniu niebieskim, gdy wszyscy spali, spędzał wiele czasu rozmawiając z Bogiem. Gdy Bóg powiedział mu, aby opuścił swoją ojczyznę, rodzinę i udał się do nieznanego kraju, posłuchał Go, ponieważ znał ten głos z wcześniejszych z Nim kontaktów. Pod koniec swojego życia, nie potrafił się już kierować jedynie instrukcjami danymi przez Boga. Chodzi mi o poświęcenie Izaaka. Całe jego ojcowskie serce opierało się, by wykonać polecenie złożenia w ofierze ukochanego syna. To polecenie było sprzeczne ze wszystkimi jego nadziejami i marzeniami, obietnicami, które mogły teraz runąć. Ale on znał głos Boga i ufał mu. Postąpił zgodnie ze słowem Pana. Wtedy, Bóg dał mu niesamowite rozwiązanie, udzielając przez to lekcji, która przemawiać będzie przez całe wieki do całej rasy ludzkiej. Jest to lekcja o miłości do Boga oraz miłości Boga. Zresztą, co w tym złego – Bóg od początku nie zamierzał skrzywdzić Izaaka – przecież on przeżył. Z drugiej strony weź pod uwagę to, że Biblia nie opisuje uczuć, tylko opisuje historię – Nie wiesz co wtedy czuł Abraham oddając swoje dziecko na całopalenie… Nie wiesz co przeżywał, a uwierz, że to nie było dla niego łatwe. Powierzył swoje zaufanie Bogu. I nie zawiódł się na nim, wręcz skorzystał na tej całej sytuacji.
„Przysięgam na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, będę Ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza,(…) I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to , że usłuchałeś głosu mego.”Zapewne i w tym przypadku Refused będzie argumentować to tak, że przypowieści o Abrahamie nie możemy odczytywać dosłownie
Tutaj nawet nie istnieje inna możliwość interpretacji…
Hiob jest człowiekiem bogobojnym i prowadzi życie bogate w dostatek, ucztując, bawiąc się i trwoniąc swój majątek.
Biblia znowu mówi co innego… Przedstawia ona Joba jako człowieka Bogobojnego, który stroni od zabaw a tym bardziej od lekkomyślnego wydawania swojego majątku – totalnie mylisz fakty – TY naprawdę NIE CZYTAŁEŚ BIBLII.
Dokładnie w niej pisze, że Job miał siedmiu synów, a każdy z nich wydawał uczty raz na tydzień –
„Synowie Jego zwykle wydawali uczty, każdy w swym domu w swoim dniu; wtedy posyłali po trzy swoje siostry i zapraszali je, aby z nimi jadły i piły” (Hiob 1, 4). On sam nie wyprawiał uczt, a wręcz przeciwnie - ganiał za to swoich synów, za ich rozwiązłość i trwonienie jego pieniędzy. Prosił Boga o przebaczenie dla jego synów, składał za nich ofiary i za nich modlił się do Jahwe –
„A gdy minęły dni uczty, posyłał Job po nich, aby ich poświęcić: wstawał wczesnym rankiem i składał całopalenia za każdego z nich. Myślał bowiem Job: Może zgrzeszyli moi synowie i znieważyli Boga w swych sercach: tak czynił Job zawsze” I jak na to odpowiesz? A SRAK !
Wtedy na niebieskich zastępach Szatan(ówcześnie jeden z aniołów, będących w „gwardii honorowej Boga”, nie ma on nic wspólnego, z dzisiejszymi wyobrażeniami jego osoby) zarzuca Hiobowi, iż ufa i wierzy Boga, bo jego życie jest pełne dostatku, miłości i radości. Bóg idąc w zakład z Szatanem -co dla mnie samo w sobie uwłacza jego wszechwiedzy- nie przejmując się tym, że niszczy biednemu Hiobowi życie, wystawia go na „próbę wiary”
No i szatan założył się z Bogiem, a dokładniej jeden z aniołów – masz rację co do tego określenia, ale nie do końca – gdyż szatan przedstawiony w księdze Hioba ma wiele wspólnego, a powiem więcej – jest to ten sam szatan jakiego sobie wyobrażamy dzisiaj – przecież założył się z Bogiem o życie człowieka – żaden inny syn Boży by tak nie zrobił, nie kusiłby i nie miałby złych zamiarów. SZATAN SKUSIŁ BOGA, WZIĄŁ GO NA AMBICJĘ, lecz BÓG NIE DAŁ SIĘ PODEJŚĆ. Historia jest taka: Szatan jako anioł przybył złożyć raport Bogu ze swojego długiego pobytu na ziemi, Bóg z zadowoleniem spytał się Go czy nie widział czasem jego najlepszego sługi z tej planety – Hioba. Szatan podchwytliwie odparł pytaniem na pytanie – ‘Czy za darmo jest Job tak bogobojny? Czy Ty nie otoczyłeś go zewsząd opieką wraz z jego domem i wszystkim, co ma? Błogosławiłeś sprawie jego rąk i jego dobytek rozmnożył się w kraju’.
Tutaj przedstawiona jest przyjaźń pomiędzy Bóstwem a miernym prochem – Hiobem. Bóg za jego zasługi i przyjaźń ofiarował mu życie w dostatku, na które sobie kompletnie zasłużył. Miał wszystko czego zapragnął, ale nie był chytry na jeszcze więcej – był prawdopodobnie najbogatszym człowiekiem na planecie, lecz nie korzystał ze swoich własnych dóbr…
I tak oto szatan powiedział : ‘You wanna bet, oldman?’ –
„Lecz wyciągnij tylko rękę i dotknij tego, co ma, czy nie będzie Ci w oczy złorzeczył? ; Na to rzekł Pan do szatana: Oto wszystko co ma, jest w twojej mocy, tylko jego nie dotykaj! I odszedł szatan sprzed oblicza Boga” (Hiob 1, 11-12). Bóg zgodził się na taki układ – oddał szatanowi moc dysponowania wszystkimi dobrami Joba, lecz zakazał mu krzywdzenia go w każdy fizyczny sposób. Szatan zabrał mu dosłownie wszystko – zniszczył jego pola uprawne, jego zasoby i zabił jego zwierzęta. Nie miał od tej pory się z czego utrzymywać. Jednak co się dzieje? – Otóż Job pomimo ciężkiego doświadczeń dochowuje wierności Bogu!.
„I rzekł: Nagi wyszedłem z łona matki mojej i nagi stąd odejdę. Pan dał, pan wziął, niech będzie imię Pańskie Błogosławione. W tym wszystkim nie zgrzeszył Job i nie wypowiedział nic niestosownego przeciwko Panu” (Hiob 1, 21-22)
Nie żałuje tego co stracił, bo wie że to tylko marność materialna. Woli życie i cieszy się, że szatan nie doświadczył go w żaden inny sposób.
Nadszedł czas na RUNDĘ II. Szatan widząc, że Job nie ugiął się i nie złorzeczył Bogu za krzywdy – rzucił na niego ciężką chorobę – oblepił całe jego ciało wielkimi wrzodami, jego ciało wyglądało jak popiół. Leczy czy złorzeczył Bogu? Nie!, wręcz przeciwnie ! Dochował mu wierności…
Miły koleś z tego Boga nieprawdaż?
Miły koleś, mówisz? Teraz pierwszy raz przyznam Ci rację ^_^. Przecież to nie Bóg zsyłał na niego te plagi.
Tutaj następuję coś, co dla mnie samego jest niezrozumiałe wręcz… otóż Bóg przywraca mu jego dobra, „daje” mu nowych synów, ściąga z niego trąd i daje Hiobowi możliwość dłuższego życia
No dobrze, dobrze, ale nie rozpędzaj się – nie wspomniałeś o tym, że Hiob uważał się za niewinnego, lamentował, domagał się wręcz dowodów swojej winy, chciał wiedzieć, czemu go Bóg doświadcza. Ale czy złorzeczył Bogu? Nie… Wiedział że ma w tym jakiś cel. Chociaż przed samym końcem Hiob zapragnął śmierci z powodu cierpienia którego doświadczał przez Szatana. Jeden z aniołów skomentował całą sytuację – zadał retoryczne pytanie – Czy Bóg jest sprawiedliwy zgadzając się na taki układ z szatanem? Wychodzi na to że nie. Nie jest sprawiedliwy w tym przypadku, gdyż chce wytłumaczyć i zmienić rozumowanie szatana… Występuje tu relatywizm moralny, tak zwane mniejsze zło. Bildad (anioł) stwierdza :
„A choć twój początek będzie niepozorny, jednak twój koniec będzie wspaniały” (Hiob 8, 7)
Owszem, reszty nie mam zamiaru komentować, bo twierdzisz, że Bóg źle zrobił odwdzięczając się za wyrządzone mu krzywdy… DLA CIEBIE wszystko co DOBRE JEST ZŁE. Nie wiem w jakim świecie ty żyjesz.
Chyba najbardziej skutecznym kusicielem spośród obcych bogów był Baal. W księdze licz doczytamy się również, iż wielu synów Izraela dało się skusić Moabitom i zaczęli oddawać cześć Baalowi. Nie trzeba chyba napominać, iż Bóg zareagował z charakterystyczną dla siebie furią…
„I rzekł Pan do Mojżesza: Zbierz wszystkich przywódców ludu i powieś ich dla Pana wprost słońca, a wtedy odwróci się zapalczywość gniewu Pana od Izraela” (Lb 25,4)
Trudno jest mi zaakceptować, wręcz drakońską karę za flirtowanie z obcym bogiem –zważając choćby na dzisiejsze standardy moralne i poczucie sprawiedliwości-, jednakże samo przewinienie i tak wydaję mi się śmieszne, w porównaniu z wydaniem własnej córki bandzie rozgoryczonych gwałcicieli.
Flirtowanie z obcym Bogiem to nic innego jak obcowanie z szatanem. Stworzenie (szatan) to lubi działać, wykorzystując nasze uczucia, by odprowadzić nas od Boga. Gdy odczuwamy radość i jesteśmy optymistami, będzie się starał doprowadzić do innych skrajności, aż staniemy się fanatyczni i zarozumiali, a w konsekwencji odejdziemy od Boga. Gdy czujemy się zniechęceni i jesteśmy smutni, będzie on próbował obudzić w nas strach i nieufność, aż w końcu ulegniemy jego pokusom.
Dobrym przykładem dla zobrazowania tego co napisałem wyżej jest właśnie walka Boga z Baalem, w którą zamieszał się Eliasz. Jego wiara była mocna. Był przekonany, że Bóg zareaguje, gdy chodzi o obronę Jego honoru i Jego imienia. Jak wielkie uczucia musiały nim targać, gdy stał na górze i oczekiwał na to, co za chwilę miało się wydarzyć!... Ciekawe co przeżywał gdy z nieba zstąpił ogień i pochłonął ofiarę razem z ołtarzem oraz wodą wokół niego. Lecz na jego szczęście Baal przegrał. Nie miał szans z Jahwe. Eliasz zaufał Bogu, gdyż znał Go, wiedział że jest Bogiem dobrym, nie pozwoli mu zginąć i go oszczędzi.
Następnie wspomniałeś o tym że Bóg jest cholernie zazdrosny – otóż nie jest. Wiecie czego nie lubi naprawdę? Nienawidzi strachu u ludzi. Bojaźliwi są wymienieni pośród tych, których miejsce będzie w jeziorze ognia, razem z innymi potępionymi grzesznikami. Czytamy o tym w Objawieniu Jana – 21, 8. Eliasz pomimo silnej wiary, którą wcześniej posiadał, teraz ogarnął go wielki strach – zaczął panicznie myśleć jakby tu ratować swoje życie. Więc co zrobił ? Uciekł by ocalić swoje życie na pustynie… Był do tego stopnia przygnębiony ze swojego postępku że zaczął prosić Boga o zesłanie mu śmierci. Myślał, że został jedynym wiernym wyznawcą Boga.
Jaki to wielki kontrast pomiędzy Eliaszem uciekającym do pustyni a Eliaszem z góry Karmel, który wołał do zgromadzonego tłumu:
„Jak długo będziecie kuleć na dwie strony? Jeżeli Pan jest Bogiem, idźcie za nim, a jeżeli Baal – idźcie za nim” (I Król. 18,21-22)… W Bogu siła.
BÓG NIE JEST ZŁY, WPROST PRZECIWNIE – jest gotów stracić w imię dobra ludzkości. Tak samo było z Noe - Bóg widzi, dostrzega, że wielka jest niegodziwość ludzi, żałuje, że ich stworzył, i postanawia, że zetrze człowieka, którego stworzył, z oblicza ziemi. Jego twór mu się nie spodobał, wiecie dlaczego? Dokładnie określił to Makbet w swoich wypowiedziach – nie lubi, gdy ktoś nie przestrzega prawa moralnego – tego, kto zabija drugiego człowieka, kto czyni rzeczy na krzywdę drugiego, Bóg stworzył cierpienie tworząc człowieka – jego twory krzywdzą siebie nazwzajem, czego nie może znieść. W tej sprawie kieruje się sercem i dobrocią na przyszłość. Nienawidzi snobów i innowierców, którzy oddają cześć innym Bogom. Ale czy w sprawie potopu nie ma słuszności? Ma zamiar zabić, unicestwić rodzaj ludzki. Nie czyni tego jednak. Jeden człowiek, Noe, zostaje ocalony wraz z rodziną i w ten sposób gatunek ludzki zostaje zachowany, choć Bóg wie, że ma on wrodzoną skłonność do czynienia zła –
„A gdy pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim” (Rdz 6, 5). Bóg chciał uratować ludzi – poradził Noemu zbudować wielką łódź, która pomieściłaby ludzi i przetrwała katastrofę, lecz egocentryczni ludzie sprzeciwili się i wyśmiewali się z Noego. W końcu Bóg ukazał swoją skruchę co do swoich czynów – Bóg jest dobry, zgładził ludzi z wielkim bólem serca i wściekłością na samego siebie. Nie chciał, ale był zmuszony przez Nas. TO MY JESTEŚMY OKRUTNIE, NIE ON.
„I poczuł Pan miłą woń. Rzekł tedy Pan w sercu swoim : Już nigdy nie będę przeklinał ziemi z powodu człowieka, gdyż myśli serca ludzkiego są złe od młodości jego. Nie będę też już nigdy niszczył żadnej istoty żyjącej, jak to uczyniłem. Dopóki ziemia będzie istnieć, nie ustaną siew i żniwo, zimno i gorąco, lato i zima, dzień i noc” (Rdz 8, 21-22).
JHWH pokazuje tutaj swoje prawdziwe oblicze – nie ogarniętej, nie zmierzonej, wielkiej miłości do człowieka – nie potrafiłby drugi raz unicestwić człowieka na zawsze – Jedynie co robi, to zapowiada sąd ostateczny, gdzie każdego człowieka, każdą duszę osądzi wedle jego/jej czynów za życia na ziemi.
Przytoczę teraz słowa samego Boga, który powiedział o sobie, że jest
„nieskory do gniewu, obfitujący w życzliwość, odpuszczający zbrodnię i występek” (Lb 14, 18). I Bóg wybacza. Wybacza Tobie, Jemu, Jej, Mnie. Wybacza i wybaczy.
Istnieje wiele biblijnych historii które mogłyby się znaleźć pod szyldem ‘gdyby’ – Bóg miał plany wobec naprawdę wielu ludzi – ale nie wszyscy go posłuchali, gdyż zawładnęły nimi pycha, chęć bogactwa czy inne typowo ludzkie pragnienia. Te osoby szukały prowadzenia Bożego, lecz mu się w końcu nie poddały… Ich strata, a zaraz się o tym przekonacie.
Izraelici niespełna dwa lata po opuszczeniu Egiptu, będąc przed ziemią Kaananejską popełnili błąd – nie posłuchali się Boga. Wysłali szpiegów w celu zbadania kraju, w którym Bóg obiecał im że wkrótce zamieszkają. Kiedy Ci zwiadowcy wrócili z nie zadowalającym raportem, ludzie poczęli się bać i wątpić w plany Boga. Nie mieli szans z Kaananejczykami – myśleli. Kaleb i Jozue bronili strony Boga, tak samo jak i Mojżesz i Aaron – ale nie mogli oni postąpić wbrew woli większości, byli słabi w nielicznej postaci. Ich słowo nie miało już znaczenia, gdyż lud się uparł. I co się stało ? Wybrali śmierć na pustyni…
Dalej istnieje przypadek Saula opisany w księdze królewskiej. Saul, nie czekając na najwyższego kapłana, Samuela, by z nim złożyć ofiarę Bogu – uczynił ją sam, na własną rękę. Nie chciał zaakceptować wskazówek Boga co do bogactw zdobytych na wojnie i postąpił według swoich racji. Zamiast zwrócić się do Boga i poznać jego dalszą wolę,zamiast przedstawić mu swoje argumenty za i przeciw, udał się on do wróżki z En-Dor. Źle się to dla niego skończyło…
Chyba historią najbardziej perfidną ze wszystkich biblijnych, która nadaje się do biblijnych nagród Darwina jest historia Bileama. Naród wybrany z Mojżeszem na czele zbliżał się wtedy do ziemi obiecanej, gdzie czekała niespodzianka – wroga armia Moabu na czele z królem, Balakiem. Szanse były dość wyrównane, lecz obie strony bardzo się bały potyczki. Balak zmienił więc strategię – wysłał posłańca do Bileama i poprosił go, by stał się podwójnym agentem. Obiecał mu bogactwa i przyzwoite życie. Cały plan polegał na tym, że Balak chciał wykorzystać Bileama, który w oczach Boga był osobą poważaną – do rzucenia klątwy, przeklęcia swego własnego ludu. Bileam poradził się Boga w tej sprawie – „I rzekł Pan do Bileama: Nie idź z nimi i nie przeklinaj tego ludu, gdyż jest on błogosławiony”. Następnego dnia Bil niechętnie odsyłał ludzi do Balaka. Odpowiedź Bileama brzmiała tak :
„Nawet gdyby Balak dawał mi swój dom, pełen srebra i złota, to nie mógłbym przestąpić zakazu Pana, mojego Boga, ani w małym, ani w wielkim” (Mojż. V, 18). Z tego powodu prorok cierpiał – w jego sercu powstała wielka schizma – z jednej strony bogactwo a z drugiej strony Bóg. Po paru dniach Bileam postanowił zrobić jednak rzecz złą wobec Boga – chciał zdradzić Izraelitów - osiodłał konia i udał się do Balaka. Bóg jednak do niego przemówił, lecz ten się nie zatrzymał. Na swojej drodze spotkał również Anioła, który mu oświadczył by wrócił. Odpowiedział: „Jeśli to zadowoli Cię, zawrócę z mojej drogi” – Dopiero wtedy się wrócił. Bóg dał mu dwa znaki, po których Bil zrozumiał że to sprawa bardzo poważna dla Boga. Mimo wszystko jednak był zdeterminowany by zrealizować swój plan bez względu na cenę. Bóg szanując jego wybór – pozwolił mu na kontynuowanie podróży. I tak oto się stało, że Bóg dawał mu kolejne znaki : Bileam i Balak trzy razy próbowali przeklinać lud Izraela, lecz z ust Bila wychodziły tylko błogosławieństwa (sprawka Jahwe). Bileam był mocno wnerwiony na osobę Boga. Wtedy doznał rozbłysku inteligencji i ułożył nowy plan… który się udał. Bileam otrzymał w końcu swoje zaszczyty i bogactwa, których pożądał tak bardzo, ale nie cieszył się nimi zbyt długo, gdyż dosięgła go kara boska – zginął na wojnie, która wkrótce miała miejsce.
Teraz zacznę już inny temat. Od opowieści o Adamie I Ewie oraz o drzewie poznania zaczęła działać sprawiedliwość w postaci sankcji karnych – egzekwowania kary za grzechy, za czynione zło, za niemoralne występki. Potem, by człowiek mógł dokładnie mieć wgląd w swoją niedoskonałość, Bóg zesłał mu prawo wyryte na tablicach, które sprowadził na ziemię Mojżesz.
Otóż, do czego zmierzam – istnieje na świecie coś takiego jak właśnie PRAWO. Prawo ujmując w prostym i zrozumiałym języku jest wyznacznikiem postępowania i ludzkich zachowań. Mówi o tym co jest złe, a co dobre. Co wolno robić, a co nie wolno. Istnieje również tak zwana norma prawna – reguła postępowania moralnego, która bezpośrednio nakazuje (pozwala lub zakazuje) by w danej sytuacji zachował się człowiek w dany sposób. Złamanie tych praw pociąga za sobą automatycznie konsekwencje. NA STRAŻY TYCH NORM (MORALNYCH) STOI OPINIA SPOŁECZNA ORAZ WŁASNE SUMIENIE.
Bóg dał nam 10 przykazań, byśmy dokładnie znali podstawowe postanowienia prawa moralnego oraz boskiego (nadrzędnego) – Jest to dekalog :
1Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!
2. Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy Mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.
3. Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy.
4. Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci Pana, Boga twego. Nie możesz przeto w dniu tym wykonywać żadnej pracy ani ty sam, ani syn twój, ani twoja córka, ani twój niewolnik, ani twoja niewolnica, ani twoje bydło, ani cudzoziemiec, który mieszka pośród twych bram. W sześciu dniach bowiem uczynił Pan niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uznał go za święty
5. Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, da tobie.
6. Nie będziesz zabijał.
7. Nie będziesz cudzołożył
8. Nie będziesz kradł.
9. Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.
10. Nie będziesz pożądał domu bliźniego twego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego.
(2 Mojż 20:2-17) Oryginalna Wersja.
Te przykazania są dla nas najważniejszym czynnikiem kształtującym nasze całe życie – są to wyznaczniki moralne dane nam przez Boga. Czy się z nimi nie zgadzamy? Pierwsze cztery postanowienia Boga odnoszą się do religii chrześcijan i dla judaizmu – zwykły człowiek, ateista nie powinien sobie zawracać nimi dupy – nie obowiązują go.
Samo ofiarowanie praw przez Boga ludziom odmieniło nasze życia – dał je ze swojej dobroci, gdyż wiedział, że człowiek musi być od czegoś zależny, by nie popełniał błędów swoich praojców – by nie był ponownie potępiony przez Boga. Jest to KOLEJNA SZANSA dana nam przez Boga. Prawo ma pewne funkcje, które regulują życie człowieka jak i całych społeczności – utrwalają one ład społeczny, kształtują pozytywne zachowania, wymierzają kary za przestępstwa, utrzymują ciągłość historyczną. Prawo jest nam potrzebne, gdyż bez niego nie bylibyśmy niczym więcej jak zwykłymi pierwotnymi zwierzętami żyjącymi na naszej planecie, całkowicie bez celu.
Bóg nie stworzył człowieka po to, aby cierpiał i umartwiał się – wszystko to, co nas spotkało w Starym Testamencie to tylko wina wolnej woli (w tym przypadku wybrano złą stronę woli
) naszych pra-przodków. Gdy będziemy przestrzegać praw ustanowionych przez Boga – dołączymy do niego w Bożym królestwie, gdzie nie będzie już miejsca na zło – znajdziemy tam tylko ludzi szczęśliwych, pokładających swoją ufność w Bogu.
Czyje życie jest lepsze? Bogobojnego człowieka przestrzegającego prawa czy grzesznika, nie mającego za grosz kultury?
Po ciemnych wiekach średniowiecza w Europie żniwo zbierała religia chrześcijańska, szczególnie po pojawieniu się odłamów religijnych – Biblia była szeroko dostępna dla wszystkich – ludzie mogli ją czytać we własnym, ojczystym języku, lecz… tego nie robili. Nadal panowała społeczna ciemnota – myśleli, że chodząc do kościoła i słuchając się profilaktycznych gadek kapłanów ustrzegą się od zła i ich dusze powędrują prosto do Boga, do świętych, do Nieba. Otóż nie. Wtedy właśnie powstali nowi przywódcy religijni, interpretujący Biblię na swój własny, wybujały sposób – postrzegali ją inaczej. Każdy z nich przedstawiał Boga w innym świetle – Kaznodzieje – tak ich będę nazywał – mieli swój wspaniały chwyt marketingowy, który zapewniał im rzesze wyznawców – Umieli ‘siać gadkę’ – za czym chętnie szli zacofani wieśniacy i mało mądrzy przedstawiciele wyższych warstw społecznych. Umieli dobrze wprowadzać w błąd przeciętnego człowieka, wyrabiając mu opinie o religii i zmieniając o 180 stopni jego dogmaty wyznaniowe. Z jednej strony opowiadali Kowalskiemu, że Bóg jest miłością, że nas kocha a zaraz potem podnosili głos i mówili coś w stylu : ‘Ale ty Kowalski, ku*** nie masz szans na dostanie się do Nieba. Jesteś zwykłym grzesznikiem, na którego czeka gniew Boży! Bóg jest okrutny i Cię zgniecie jeżeli nie zastosujesz się do jego rozkazów, rozumiesz? Idź za mną, a będziesz szedł za Bogiem. Ja Cię poprowadzę, Kowalski, inaczej umrze w tobie Bóg.’. Kaznodzieje straszyli potępieniem, piekłem, w którym czekają ludzi niewyobrażalne cierpienia. Cechowali Boga negatywnie – jako bezwzględnego i okrutnego sędziego, który nie dba o przeciętnego zaślepionego materializmem człowieka – ukazywali go jako mściwego, żądającego władzy. I tak oto przestawiali ludziom w ich małych tępych główkach…
Jeśli nie spełniasz warunków mówią, nie jesteś, i też nie czujesz się godnym, jesteś od prawdziwej miłości oddzielony wmawiają ci kaznodzieje. Jeśli w to wierzysz to tak czujesz. Bóg cię ukaże, mówią. Musisz wg nich walnąć czołem w glebę, nieść krzyż, biczować się, pokutować i takie tam nonsensy. Przeciętny kochający rodzic nie zniósłby widoku maltretującego się w poczuciu winy dziecka. Wystarczy, że zaniechasz krzywdzenia siebie i innych i spojrzysz na wszystko z miłością, wdzięcznością a Bóg i wszystko uśmiechnie się do ciebie. Z Boga robią nie źródło miłości ale sadystycznego neurastenika, żądnego podporządkowania, władzy jakby bał się o coś. Ale to oni się boją utraty swej hierarhi, pozycji bo miłości nie znają. Bóg nie boi się, że zajmiesz Jego miejsce, On pragnie abyś był No1, bo w absolutnej miłości nie ma granic i pozycji. Pragnie abyś był taki jak On pełen szczęścia, miłości i wiedzy. Prawo miłości to coś innego niż tacy "zbawcy" znają. Miłość wybacza, nie oczekuje zapłaty, pokuty, nie każe. Przedstawiają nam Boga takim chcąc byśmy byli od nich zależni. Inaczej piekło. Miłość daje wolność nie zniewolenie. Czy mógłbyś pokochać swoją dziewczynę czy chłopaka bo jak nie to do piekła? Kochasz bo to twój wolny wybór i pragnienie. Wielu pod wpływem takich pseudoreligijnych poglądów wybiera cierpienie, poczucie winy, pokuty, przyjmuje poglądy mówiące o lęku, strachu SKUPIAJĄC SIĘ NIE NA MIŁOŚCI, a jej odwrotności często. Pałają nienawiścią i wrogością do każdego kto nie zgadza się z ich myśleniem, w obawie, że stracą swoje wyobrażenie. Więc taka religijność jest błędna i szkodliwa. Kiedy zapytasz takiego religijnego człowieka co jest najważniejsze, często lawiruje cytując wybiórczo zasady i dogmaty jego wiary. Umyka mu najważniejsza instrukcja Jezusa. A tam gdzie jest pełnia miłości nie potrzaba nawet zasad jakie do niej w religiach mają prowadzić. Wyrzekanie się aktywności jakie w efekcie nie przynoszą dobrych skutków jest właściwe, ale nie pokuty i umartwiania ("Dosyć ma dzień utrapienia..."). Podobnie jak w sporcie. Sportowiec nie dla tego nie pije, nie pali i narzuca sobie olbrzymie wysiłki, rygor, bo się boi piekła czy porażki. On nie pokutuje, nie wyrzeka się trenując zaciekle i unikając hedonistycznych uciech. Po prostu wybiera to co służy jego celom. Wie i wierzy, że tak osiągnie sukces czyli to co jest jego szczęściem i celem.
Ból, cierpienie to najczęściej znak, drogowskaz, że należy iść w przeciwną stronę. Ale bez przesady, jeśli rozbolą mnie nogi kiedy idę w ważnej sprawie, nie zawrócę 
. Cierpienie a poświęcenie to nie to samo.
Źródło: http://www.nowa-mysl.yoyo.pl
„Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony.” (Jn 3:16-17)
I tak Bóg umiłował świat, że zesłał swojego syna… I właśnie do Jego syna, Jezusa Chrystusa nawiążę w następnym moim wpisie – poświęcę mu dobrych parę stron, gdyż do tej pory głównie opisujemy wraz z Makbetem Stary Testament. Trzeba przerwać tę passę.
Na koniec chciałbym zaznaczyć że Biblia opisuje nie tylko rzeczy chwalebne i święte, ale opisuje wszystko co złe, niedobre oraz wzniosłe i sprawiedliwe – opisuje historię życia ludzi - jest pierwszą księgą pisaną prozą, która opisuje dzieje całych narodów, zawiera przesłania moralne utwierdzające ludzi w dobrych dogmatach. Nie doszukujmy się działania Boga w ‘złych zdarzeniach’ opisanych podczas naszej wędrówki z Biblią – to nie Bóg – tylko ludzie powodują cierpienie samym sobie. Pozdrawiam, Refused.
Bibliografia:
- Stary Testament
- Podręcznik do WoS'u do 3 kl. Liceum , część II wydawnictwa Operon
- Morris L. Venden - Osiem Kroków
Temat jest zamknięty
![;]](https://www.paranormalne.pl/public/style_emoticons/default/smile5.gif)
