143 odpowiedzi w tym temacie

[Aquila]

Mam i nowe fotki, równie kiepskie, ale nie zraża mnie to Oczywiście metoda taka sama (nie nazywam jej "projekcją afokalną", bo jeszcze by ktoś pomyślał, że się na tym znam ).

Tutaj po prostu zaznaczyłem cały obszar poza Jowiszem i "nieco" rozjaśniłem w Photoshopie, więc księżyce nieco lepiej widać:



I znowu Księżyc, bo terminator znowu zaczyna działać Wciąż jednak są kłopoty z ostrością.









A na koniec największe "jaja". To, panie i panowie, jest mój piewszy Mars:





Na moje usprawiedliwienie - słabe warunki - jasny Księżyc (a to chyba obniża znacząco jakość obrazu), łuna nad Warszawą no i jeszcze dość niskie położenie nad horyzontem. Aha - zapomniałbym. Nawet przy obserwacji widać różnicę pomiędzy obecnym "widokiem" Marsa a tym, co miałem okazję zobaczyć przy poprzedniej opozycji. Wtedy widać było i różnice w barwie terenu (jasne/ciemne obszary) i czapę polarną, teraz tylko samą tarczę bez żadnych szczegółów. Dlatego czekamy do marca

No i...



Wspomniany Orion. Czas jednak ostatecznie o nim zapomnieć.

Tak - póki co jest tylko Canon Powershot, ale brat szykuje się niedługo do kupna jakiejś dobrej lustrzanki Więc liczę na to, że skorzystam na tym i ja.

Co do cropowania - wiem co to jest, ale nie bardzo widzę związek między nim a jakością. Crop służy mi wyłącznie do kadrowania, potem i tak resztę zazwyczaj zmniejszam żeby wyglądała bardziej wyraźnie. No mniejsza o to.

Dzięki za miłe słowa, w końcu chyba każdy kiedyś zaczynał od... dość skromnych efektów

[Dager]

Gdybyś poznał, od czego zaczynałem, pewnie byś się śmiał.

Twój Księżycowe impresje autentycznie kojarzą mi się z widokami z okna statku kosmicznego. To efekt związany z uchwyceniem brzegu pola obrazowego okularu.
Do Księżyca i planet zdecydowanie radzę użycie jakiejś taniej mini kamerki (może być nawet kamerka internetowa, pozbawiona obiektywu) i składanie obrazu z avików..
Każdorazowe zdejmowanie obiektywu lustrzanki będzie groziło zanieczyszczeniem matrycy kurzem a to największa zmora cyfraka, lecz lustrzanka do mgławic się nadaje. Warunkiem jest posiadanie montażu paralaktycznego z napędem. Więcej chyba nie muszę tłumaczyć?

[Lynx]

Coś ode mnie: jakiś miesiąc temu, gdzieś we wschodnich Karpatach.

[Aquila]

Gdybyś poznał, od czego zaczynałem, pewnie byś się śmiał.

Z tym, że pewnie było to przy pomocy... starszego sprzętu, co niezbyt mnie usprawiedliwia. Wiem też o kamerkach itp, z tym że znowu - mam aktualnie trochę wydatków, nauki no i brak stałej pracy, a to skutecznie póki co stoi mi na przeszkodzie w podnoszeniu jakości swoich prac Liczę jednak że się to niedługo już zmieni. Ale najpierw i tak zacznę od okularów, filtrów i może jakiegoś nowego Barlowa, bo póki co wciąż jadę na tych standardowych szkłach jakie dostałem w pakiecie.

Twój Księżycowe impresje autentycznie kojarzą mi się z widokami z okna statku kosmicznego. To efekt związany z uchwyceniem brzegu pola obrazowego okularu.

Tak, tak. Musi już tak być jak widać. Ale myślałem o tym, zeby zrobić mozaikę. Czyli sfotografować każdy wycinek Księżyca tak jak tutaj, a potem po prostu posklejać je w jedno większe ujęcie. Oczywiście będą problemy i z ostrością i z wycinaniem fragmentów no i rzecz jasna z w miarę jednolitym "wyglądem" (jasność, kolor itp) więc pewnie porywam się z motyką na... Księżyc ( ), ale spróbuję dziś wieczorem i zobaczę co mi wyjdzie. A jak dziś się nie uda, to pewnie w piątek (w sobotę nie muszę rano wstawać).

Co do nowości - parszywej jakości Słońce (sprzed bodajże 3 godzin):





a że parszywej - to można sobie porównać ze zdjęciem koleżanki +.....:

KLIK

Z tym, że z moim przypadku rzucałem obraz na kartkę (nie mam filtra...) a aparat uporczywie nie chciał złapać ostrości. Obraz rzucony na kartkę był wyraźny - widać było ostre krawędzie, elegancko można było wyróżnić półcienie, no ale aparat zawiódł kompletnie. Ale układ plam da się mimo wszystko zauważyć i dobrze widać, że zmienił się od czasu gdy zdjęcie robiła +..... (co przy dynamice Słońca, szybkości obrotu itp nie jest zaskakujące ).

Warunkiem jest posiadanie montażu paralaktycznego z napędem. Więcej chyba nie muszę tłumaczyć?

Nie musisz

[Dager]

Bez filtra przed obiektywem lunety (refraktor) lub na wejściu do tubusu teleskopu zwierciadlanego (reflektor), nie uzyskasz właściwego rezultatu i ryzykujesz zepsucie optyki a nawet wzroku (gdybyś zechciał luknąć). W ognisku skupia się potężna energia! Pamiętaj o tym!

Bez filtra, bezpośrednia projekcja okularowa obrazu Słońca doprowadzi do zniszczenia szkieł okularu!!!

[Aquila]

Spokojnie, Dager, wiem o tym doskonale Dlatego rzucałem obraz na kartkę z zachowaniem szczególnej ostrożności (ale i tak przy regulowaniu ostrości zapomniałem, że szukacz zostawiłem po ostatniej nocy bez osłon i dał on o sobie znać na moim przegubie ). Po prostu ciekawość poznania bierze górę. A ostrożności nauczyłem się jak już dawno temu (będąc młodym i głupim), na nieco innym sprzęcie, poczułem swąd palonego plastiku Ale właśnie zauważyłem, że ta folia nie jest zbyt droga, więc może się skuszę.

[+.....]

Lynx - piękne gwiaździste niebo
Aquila ND5 jest niedrogim, w porównaniu do innych, filtrem słonecznym i warto go mieć, jeśli masz zamiar obserwować plamy na Słońcu, których nie brakuje, a i wciąż są nowe. Oprawę można zrobić samemu, więc wydatkiem będzie tylko zakup folii ND5. Przez teleskop zawsze widać więcej szczegółów. Mnie się marzy Lunt LS35T/Ha, a pod ręką jest Tair + ND5 i długo jeszcze będzie.
Twoje Słoneczko jest niezłe, dobrze widoczne plamy 1314, 1319, 1316 i 1317 Fotografując bezpośrednio Słońce, też nie zawsze wychodzą ostre, ale z serii coś już można wybrać. Następnym razem będzie lepiej
Dzisiejsze wschodzące i poranne Słońce (Tair 300 mm i kit 55-250 mm)


i wczorajsze (Tair 300 mm) - dla porównania plam

[Aquila]

Coś fantastycznego. Szczególnie podoba mi się te pierwsze - obok siebie "normalne" Słońce i ukazujące swoje plamy.

EDIT:

No i zrealizowałem swój plan "mozaiki". Poprzednie zdjęcia Księżyca w całości były nieostre, więc musiałem je zmniejszać. Ta mozaika jest sklejona z mniejszych zdjęć co nieco poprawia jakość "ogólną". Minusy - różnice w kolorze i trudności (mimo wszystko) z ułożeniem (przyznaję się - gdybym pobawił się solidniej i dłużej, to pewnie wyszłoby lepiej) - dlatego niektóre miejsca łączenia są źle dopasowane. Ale tradycyjnie - cieszę się i z tego co mam



A i w czeluściach dysku znalazłem fotki z wakacji (sam Canon Poweshot - wydaje mi się, że ich nigdzie nie pokazywałem):

[LiPon]

WOW! Naprawdę ładne zdjęcia. Normalnie aż chciałbym sam pooglądać. Aquila, powiesz mi o swoich początkach z tym?

[Milosz]

Mgławica w Orionie

Jedna z najjaśniejszych i najpiękniejszych mgławic.

Sprzęt, obiektyw pentacon 135 mm na gwint m42 zamocowany do Canona 350D co w przeliczeniu daje ogniskową 216 mm. Zdjęcia zrobione bez prowadzenia, następnie zestackowane. Czasy 6x7s, Iso 1600 przysłona 2.8.

Mam nadzieję, że zdjęcie się podoba

Użytkownik Miłosz edytował ten post 20.10.2011 - 19:24

[Aquila]

Mi się podoba (porównaj z moim ).

[Milosz]

Mi się podoba (porównaj z moim ).

Masz teleskop Newtona na montażu Dobsona? No to witaj w klubie, bo jedziemy na tym samym wózku. Twoja mgławica może nie wygra konkursu na astro-zdjęcie roku, ale niema co się zrażać, każdy kiedyś zaczynał, jak to się mówi, teraz może być tylko lepiej. Szkoda, że montaże paralaktyczne ( ja wolę nazywać je paralitykami ) są tak kosztowne, inaczej dawno bym taki kupił i posadził na nim moje działo. Jeżeli masz skromny budżet to polecam ci moją metodę na głęboki kosmos. Szkoda, że zwykle gwiazdki wychodzą pojechane, ale jak się niema tego co się lubi, to się lubi co się ma.

EDIT: Ale napisałem głupotę z pośpiechu, chodzi o montaże paralaktyczne a nie o napędy paralaktyczne, poprawiłem błąd.

Użytkownik Miłosz edytował ten post 20.10.2011 - 21:04

[Aquila]

Umarłbym ze szczęścia chyba gdyby wyszło mi takie zdjęcie jak Twoje. Też mam dobsona, ale sądzę, że póki co nie ma siły żebym zrobił takie foto moim aparatem. Nie mam żadnego mocowania (ręce to niezbyt... stabilny element ) a i aparat wciąga tylko 800 ISO.

[Beren]

A co powiecie o tym sprzęcie?:
http://tinyurl.com/zadenspam
Ja od nowa chcę zainteresować się astronomią odkąd w 2004 roku udało mi się Andromedę samemu znaleźć. W razie czego jak link będzie zablokowany dam nazwę produktu.
@ Miłosz- super fotka

[Dager]

Lornetek jest na rynku tyle ile modeli cyfraków. Po prostu trzeba taki egzemplarz wypróbować na gwiazdach, zwracając uwagę na ich wygląd na brzegach pola widzenia. Gdy będą silnie zdeformowane, trzeba szukać lepszego modelu. Zwykle o jakości decyduje cena i marka.

Światłosilne teleskopy systemu Newtona mocowane na montażu azymutalnym Dobsona, służą głównie do obserwacji wizualnych i szybkiego patrolowania nieba (komety, mgławice, itp), bo tak jest projektowany ich system optyczny z głównym lustrem parabolicznym. Lustro paraboliczne nie nadaje się do fotografowania gwiazd i mgławic, gdyż nie daje płaskiego pola obrazowego, chyba, że zastosuje się specjalny korektor optyczny. Lepiej użyć w tym celu jasnego obiektywu o średniej ogniskowej, ew. lunety (refraktora), lecz i tu mamy bariery cenowe.

Przez wiele lat używałem prymitywnego montażu z ręcznym napędem śrubowym (tzw. "kręciołek"), który spełniał swe zadanie przy naświetlaniu trwającym 5-15 minut.


Przykład kręciołka na metalowym stojaku z obowiązkowa lunetą prowadzącą po lewej i astrografem po prawej.


Kilkuminutowa ekspozycja mgławicy M42 wykonana na kręciołku z użyciem refraktora f7/600mm i lustrzanki Canon 350D.

Dziś już chyba nikt tak się nie bawi, bo wiąże się to z mnóstwem dodatkowych czynności przygotowujących sprzęt. Kiedyś dla uzyskania jednego zdjęcia wykonywało się pojedynczą, długą ekspozycję, dziś robi się długie serie krótkich ekspozycji i finalny efekt powstaje po komputerowym złożeniu wielu obrazów w jeden.