Pradziadkowie ginęli i walczyli z tymi samymi oprawcami. Wysyłam do 1 filmu z miejsca katastrofy, tam ewidentnie słychać strzały i widać padającego człowieka. Fakty są takie że to była akcja FSB
Jak na razie to ty tu mówisz, już 2 raz o czarnych? To Afroamerykanie. Czy jesteś jakimś rasistą?
Jeszcze raz zadaje pytanie. Co ma piernik do wiatraka? Tylko teraz mi nie zarzucaj , że mam coś do piekarzy czy młynarzy.
A teraz meritum.
Kopia opisu NDB.
"Naziemne radiolatarnie NDB (Non-directional Beacon) i odbiorniki, znajdujące się na pokładzie statku powietrznego (radiokompasy albo ADF- Automatic Direction Finders) tworzą razem jeden z najstarszych systemów radionawigacyjnych. Jego prekursorami były ręcznie obracane radionamierniki pokładowe do namierzania średniofalowych stacji radiofonicznych i nielicznych nawigacyjnych. Inną odmianą były radiolatarnie trasowe "LF-RNG" (Low Frequency Radio Range), używane w USA do lat 60.
Radiolatarnia NDB jest naziemnym nadajnikiem bezkierunkowym pracującym na falach średnich (od 200 do 600 kHz). Fala nośna radiolatarni jest zmodulowana amplitudowo emisją A2A, przy głębokości modulacji do 95%. Sygnał nadawany przez radiolatarnię NDB zawiera znak rozpoznawczy w postaci trzech znaków alfabetu Morse'a, powtarzanym co około 30 sekund. Znaki Morse'a są nadawane tonem 1020 Hz (w starszych radiolatarniach także 400 Hz). Przerwa między znakami ma 600 ms.
Istnieją radiolatarnie nadające informacje o stanie urządzeń, zakodowane w sygnale identyfikacyjnym. Tak np. wydłużenie przerwy między znakami do 1200 ms oznacza pracę nadajnika zapasowego. Jeżeli radiolatarnia pracuje z zasilaniem awaryjnym, zmienia długość przerwy co trzy sekwencje (3 razy z przerwą 600 ms, 3 razy z przerwą 1200 ms).
Niekiedy spotyka się NDB nadajace fonią znak identyfikacyjny i informacje meteorologiczne.
Odbiornik pokładowy systemu NDB, czyli radiokompas, po dostrojeniu do częstotliwości radiolatarni wskazuje kąt kursowy na radiolatarnię NDB. Zakres częstotliwości odbiornika wynosi 150 do 1750 kHz - jest rozszerzony w stosunku do typowego zakresu NDB dla zachowania możliwości namierzania publicznych radiostacji średniofalowych.
Radiokompas określa kierunek na radiolatarnię przy pomocy dwóch anten: anteny bezkierunkowej (odbiór sygnałów nie zależy od kierunku) oraz kierunkowej anteny ramowej. Antena ramowa jest obracana do momentu, gdy odbierany przez nią sygnał osiągnie minimum w stosunku do stałego sygnału anteny bezkierunkowej.
Obwody radiokompasu wykrywają najsłabszy odbiór, zamiast najsilniejszego, jakby wskazywał "chłopski rozum", z dwóch przyczyn. Po pierwsze w charakterystyce odbiorczej anteny ramowej minimum jest zarysowane wyraźniej niż maksimum. Po drugie przy małej odległości do radiolatarni odbiornik może zostać przesterowany silnym sygnałem, ale wskazania będą jeszcze dokładne.
Większość radiokompasów dodatkowo posiada tryb pracy ANTENA (oznaczany ANT lub TEST), w którym antena ramowa jest ustawiana na 90 stopni względem osi podłużnej samolotu (w niektórych konstrukcjach jedt to 0 stopni). Tryb ANTENA służy do sprawdzania działania całości urządzenia i kontroli powtarzalności namiarów.
W nowszych konstrukcjach stosuje się kierunkowe anteny fazowane, nie wymagające mechanicznego obracania.
Zasięg sygnałów NDB zależy od mocy nadajnika i pory doby. Dla radiolatarni o mocy 100 W zasięg w dzień wynosi około 350 km, w nocy około 50% więcej ze względu na lepsze warunki propagacyjne fal średnich.
Radiolatarnie typu Locator mają zwykle moc ograniczoną do kilkunastu watów, a co za tym idzie, zasięg rzędu 50 km. Nad wodą zasięg sygnałów NDB jest około 20% większy niż nad lądem. Za to w miejscu przejścia fal radiowych nad linią brzegową może wystąpić tzw. błąd brzegowy, manifestujący się pozornym ugięciem linii radionamiaru. Błąd brzegowy może osiągać krótkotrwałą wartość rzędu 90°.
Ponadto dokładność wskazań radiokompasu jest degradowana przez elektryczność statyczną, powodowaną przez zderzenia z cząsteczkami wody lub wpływ chmur burzowych, oraz tzw. efekt nocny, który objawia się błędami rzędu 30° przy obecności linii terminatora (granicy dnia i nocy) między radiolatarnią a radiokompasem. Czynniki te powodują że dokładność wskazań radiokompasu określa się na +/-5°, i to tylko w dzień.
Przestrzenna charakterystyka nadawania NDB ma kształt czaszy. Bezpośrednio nad radiolatarnią wskazania systemu są zmienne i niestabilne. Obszar ten nazywa się stożkiem niejednoznaczności wskazań lub stożkiem martwym. W typowych radiolatarniach kąt wierzchołkowy stożka martwego wynosi około 45 stopni."
Także widać z tego opisu , że radiolatarnie nie są super dokładne mają błąd statystyczny +-5 stopni.
Stąd się bierze brzegowa wartość decyzyjna 100m. Ciekawe jaki wpływ na błąd ma niska podstawa chmur , jeśli tylko to , że mamy noc wprowadza błąd 30 stopni , chmury burzowe też dają błąd i wiele innych czynników.
Wiadomo , że mgła to cząsteczki wody , czyli sama mgła zakłóca wskazania radiolatarni , na to trzeba brać poprawkę. Tylko nie znalazłem wartości granicznych zakłócenia przez mgłę.
Użytkownik Bolbo edytował ten post 03.06.2010 - 17:20