Słyszałem wiele opinii na temat egzystencji w różnych rzeczywistościach. Podobno świat w którym żyjemy jest tylko złudzeniem.
Tak, dobrze słyszałeś. To sprytna nakładka programu na umysł.
Ta rzeczywistość to rodzaj gry duszy, snu.
Czas podobnie jak i przestrzeń to tylko iluzja, której ludzki intelekt nie jest w stanie pojąć.
Może nie ludzki intelekt, a przekonanie, że 5 zmysłów które zazwyczaj mówi człowiekowi, że coś jest prawdziwe, bo namacalne. To jest ta sprytna pułapka, którą przekraczają Ci ludzie, którzy są w stanie zmierzyć się z tym. Można tu dać prostą analogię, jakże obrazową, mianowicie - ginie stary człowiek - narodził się nowy. Sam Einstein mówił o tym, że enegia we Wszechświecie jest bardzo szybka. A nasze 5 zmysłów umiejętnie zwalnia tą energię, tworząc iluzję namacalności, trwałości. To oprogramowanie mózgu, które jest się w stanie pokonać, warunek jest taki, że się chce i solidnie do tego przykłada.
Według jednej z teorii życia po śmierci, dusze zmarłych trafiają do innego wymiaru, nazywanego Astralem, gdzie czas i przestrzeń nie istnieją, a dusze, które tam trafią, przekonują się, że wszystko, co je otaczało w doczesnym życiu było tylko złudzeniem.
To podobna analogia do nazwy czyściec. Lecz podobno właśnie tak nie jest. Dusza owszem, analizuje przed inkarnacją i po inkarnacji - czego się nauczyć, czego doświadczyć. Ciało to pojemnik, pojazd, naczynie dla ducha.
Myśląc logicznie rozwój duchowy jest proporcjonalny do czasu. Im więcej czasu minie tym więcej się nauczymy. Skoro nie istnieje czas rozwój duchowy jest niemożliwy, bo to pojęcie związane jest nierozerwalnie z upływem czasu.
Rozwój duchowy nie jest proporcjonalny z czasem ziemskim na poziomie jednostki.
Przykład bardzo prosty. Będziesz dobrym człowiekiem całe życie, odchodzisz z tego świata, ale bez świadomości w ciele o tym, że prowadzi to do tzw. wniebowstąpienia. To jest również jakaś nauka dla duszy. Ale to nie to samo, co przykład drugi - jesteś dobrym człowiekiem całe życie, świadomym czym jesteś, świadomym że trzeba przerobić lekcję, bądź podnieść w sobie wibrację bliższą stanu wibracji miłości. Tego np dla mnie nie da się porównać. Jedno do drugiego. Koncepcja życia i śmierci nadana przez religie, w szczególności chrześcijańską jest konepcją, która sama się o nogi plącze, idąc prostym terminem - prawdziwym terminem bajki, tudzież - manipulacji wiedzą - o człowieku i jego przeznaczeniu.
Iluzja czasu linearnego jest również nadawana przez system w którym się zyje. To na rękę tym, którzy trzymają wiedzę w sekrecie.
Kiedy wchodzisz w świat gdzie energia jest zwolniona - czas w porównaniu kosmicznym do Ziemskiego - jest nanosekundami, lub sekundami ( to tylko przykład, obrazuję o co mi chodzi) . Stąd też Ci którzy myślą, że można się cofnąć w czasie, lub iść w przyszłość za pomocą zajebistej maszyny, bez pojęcia iluzji czasu linearnego - są poprostu naiwni. My sami jesteśmy wielowymiarowi.
Rozważmy teraz istnienie przeznaczenia. Skoro nie istnieje czas, to znaczy, że wszystko, co nas spotyka jest już zaplanowane i nie mamy na to większego wpływu.
Czy mam rację?
Nie masz, ale w ogóle podziwiam chęć zrozumienia <ok> na tym forum nie jest to popularną domeną, lepiej wszystko zakopać pod dywan nazywając to pseudo-bełkotem, a co tam.
Pozdrawiam i życzę powodzenia i wytrwałości, oraz dociekliwości w odkrywaniu prawdy. Widze potencjał
Użytkownik Andromedan edytował ten post 15.05.2010 - 15:54
