Przedziwny temat.
Mylenie ruchu obiegowego całego księżyca i ruchu obrotowego i zapominanie, że kwestia jakiegokolwiek ruchu powinna być rozpatrywana w związku z jakimś zewnętrznym ukladem odniesienia, takim samym dla obu ciał - na przykład względem dalekich gwiazd.
Trochę tu zamieszam faktami. Na początek: księżyc nie obraca się wokół Ziemi. W ogóle twierdzenie, że w układzie planeta-księżyc ten drugi obraca się wokół tej pierwszej nie jest prawdziwe. To znaczy może jest gdy księżyc jest bardzo malutki względem planety, jak Fobos względem Marsa, ale już w układzie Ziemia-Księżyc jest to zbyt duże uproszczenie. Tak na prawdę oba ciała obracają się wokół środka masy tworzonego przez siebie układu. W skrajnych przypadkach, jak Pluton-Charon środek ten leży między obydwoma obiektami i wydaje się, że obracają się wokół niczego. W przypadku Ziemi i Księżyca barycentrum leży wewnątrz Ziemi, ale nie pokrywa się z jej środkiem. Dokładnie to leży około 4600 km od środka Ziemi. Ziemia cały czas obraca się wokól osi własnej i punkt ten nie zajmuje w jej wnętrzu żadnego stałego położenia:
Istnienie takiego ukladu pozwala wyjaśnić dlaczego przypływy mórz następują nie tylko od strony zwróconej do księżyca, ale też po przeciwnej. Z jednej strony Księżyc osłabia grawitację ziemi, skłaniając wodę do spływania w tym kierunku, z przeciwnej grawitacja jest osłabiana przez siłę odśrodkową.
A obroty Księżyca? Oś obrotów własnych księżyca nie jest równoległa do osi Ziemi, oraz jest nachylona o 6 stopni względem własnej orbity, ponieważ zaś precesja osi księżyca jest wolniejsza, i wynosi 18 lat, w każdej połówce miesiąca smoczego (27,2 dnia) raz widzimy jego biegun polnocny i trochę terenu za, a raz biegun południowy. Płaszczyzna orbity jest nachylona do ekliptyki o kąt 5 stopni.
Dodatkowo obrót wokół własnej osi nie jest zupełnie zsynchronizowany z prędkością obiegową. To znaczy jest średnio, ale nie w trakcie całego obiegu. Orbita księżyca wokół Ziemi jest eliptyczna i to dosyć silnie. Zgodnie z prawami Kaplera, gdy księżyc jest bliżej Ziemi, to porusza się szybciej, a gdy jest dajel, to wolniej.
Efekt jest taki, że gdy księżyc jest najbliżej Ziemi, porusza się na tyle szybko, że stały obrót wokól własnej osi nie nadąża, i możemy widzieć pewien kawałek tylnej strony. Gdy Ksieżyc jest na orbicie najdalej, jego ruch jest powolny i wolniejszy niż obrót własny. W efekcie możemy zobaczyć inny kawałek tylnej strony. Wszystkie te efekty powodują, że z ziemi można zobaczyć 59% powierzchni księżyca w różnych momentach.
Co z tego wynika? A no to, że choć średnio prędkość obrotu księżyca i jego obiegu są równe, to jednak nie są sobie równe zawsze, a co za tym idzie nie mamy tu do czynienia z żadną "karuzelą". Temu modelowi zaprzecza też fakt, że osie Ziemi i Księżyca nie są równoległe, a powinny być w takim karuzelowym układzie, podobnie jak zaprzecza mu niepokrywanie się punktu wokól którego obraca się Księżyc z środkiem Ziemi.
A tak w ogóle, witam na forum.
