Pomyślałam sobię, że skoro niektórzy forumowicze mają odwagę zakładać dziwne i czasami bezsensowne tematy (tak, wiem, ja też kiedyś zrobiłam jeden taki błąd, który niechlubnie zapisał się w moich aktach) postanowiłam również spróbować swojego szczęścia.
Pewnie znacie taki zwyczej, że jak dziecko podrośnie to rozkłada się różne przedmioty na stole (długopis, nożyczki, kieliszki, pieniądze i inne takie drobiazgi), aby poznać jego przyszły zawód, charakter itp. Spośród tych pierdółek (jak się dowiedziałam) wpadł długopis i książeczka do nabożeństwa. Długopisa nie będę komentowała, ale chodzi mi o książeczkę. Od niej się wszystko zaczęło. Wszystko, czyli moja religijność i wszelakie cnoty boskie. Jako jedyna przeczytałam 5x Biblię w domu. Pewnie gdyby nie ja, to mama wcale nie kupowałaby jej. Cóż, Pisma św. nie mieliśmy i nie mamy a też chciałam przeczytać. W sumie to żałuję, że nie przeczytałam. Nie znam wielu haseł do krzyżówki, które lubię rozwiązywać.
I wiecie co, raz w gimnazjum siedziałam na religii (nie pamiętam dokładnie tej lekcji, chociaż było to w gimnazjum) a katechetka czytała jakieś pytania z podręcznika zadawane przez małe dzieci i starała się odpowiedzieć nam na nie. Jedno brzmiało tak: "Dlaczego ludzie się rodzą skoro i tak umierają?". Strasznie byłam ciekawa odpowiedzi, ale ona zbyła je szyderczą odpowiedzią "Na to pytanie nie trzeba odpowiadać" i czytała kolejne.
I już wtedy wiedziałam, że jest coś więcej o czym katolicyzm nie mówi, a czego nie umiałam wyrazić. Zanim trafiłam na tą stronę, zawsze kiedy (i nadal) spoglądałam w gwiazdy do czegoś tęskniłam i nigdy nie umiałam tego nazwać. Teraz mam przeczucie, że to słowo mogłabym ogólnie nazwać "wolność".
Do czego zmierzam, otóż jakieś półtora roku temu trafiłam na owe forum i odkryłam nowy świat, który pozwolił mi zrzucić klapki z oczu. Musiałam również przewartościować dotychczasowe wartości. Jednym z rezultatów tego, było odrzucenie katolicyzmu. Poukładałam sobie to wszystko od nowa i doszłam do takiego punktu, gdzie nie wierzę w żadną znaną na ziemi religię (wychodzę z założenia, że religie wymyślił człowiek, wiem też, że przypisuje się takie rozumowanie ateizmowi), ale również nie jestem ateistką, ponieważ reinkarnacja jest dla mnie podstawą. Moje przekonania się na niej opierają i wiele wartości.
Oczywiście moja rodzina wie, że nie jestem katoliczką i nie za bardzo im się to podoba (chociaż mama niby nie jest przeciwna, bo każdy wierzy w to co chce), ale ostatnio rozmyślam o apostazji dość poważnie. Narazie jestem przywiązana sznurem do KK. Chodzi mi o to, czy jak nie jestem ani ateistką, ani nie mam religii w którą wierzę (tzn takiej która ma wyznawców a ja jestem jedna w swojej wierze) mogę wniskować o wyłączenie mnie z KK? Jak się dowiedziałam, aby zostać wyłączonym ze wspólnoty trzeba wyznawać inną religię. Co powinnam zrobić?
