40 odpowiedzi w tym temacie

[+.....]

Aby móc używać Taira musiałam nabyć reduktor 3/8 cala na 1/4 cala (co prawda był trochę za długi i trza go było spiłować, ale to było kilka lat temu). Tu jest coś takiego, wygląda na to, że można go używać bez przeróbek

[Ana Mert]

Wyniki wczorajszej obserwacji Wenus i Księżyca:


Warunki trudne. Aparat przybył do domu późno (tata zabrał sprzęt na wycieczkę) więc Wenus znajdowała się nisko nad horyzontem i to w miejscu gdzie obserwację utrudniały latarnie uliczne widoczne na zdjęciu. Na obiektywnie zamontowany był filtr UV który jest winny za powstanie "duszka". Nie miałam zbyt wiele czasu więc nie bawiłam się w jego ściąganie.
Czas 1/90s, F 4,5, ISO 800, Ogniskowa 70mm, Obiektyw SIGMA DC 17-70mm 1:2.8-4.5


Zmiana obiektywu i miejsca obserwacji.
Czas 6s, F 1,4, ISO 400, Ogniskowa 50mm, Obiektyw bezimienny (jakiś MADE IN USSR, nie mogę znaleźć nazwy)


Czas 6s, F 1,4, ISO 100, Ogniskowa 50mm, Obiektyw bezimienny (jakiś MADE IN USSR, nie mogę znaleźć nazwy)


Czas 1/30s, F 1,4, ISO 1600, Ogniskowa 50mm, Obiektyw bezimienny (jakiś MADE IN USSR, nie mogę znaleźć nazwy)


To samo tylko przycięte.


A tu bonus, test owego ruskiego obiektywu na maksymalnych (w granicach rozsądku, nie ma co ustawiać przesadnego ISO w takich warunkach) ustawieniach aparatu. Chciałam sprawdzić jak wiele gwiazd dostrzeże. Rejon gwiazdy polarnej (chciałam uniknąć rozmycia na skutek ruchu gwiazd).
Czas 30s, F 1,4, ISO 800, Ogniskowa 50mm, Obiektyw bezimienny (jakiś MADE IN USSR, nie mogę znaleźć nazwy)

To samo po edycji w programie Picasa:



Edit 21:30

A tu dzisiejsze zdjęcie. Zabrałam się za to wcześniej ale warunki są jeszcze gorsze - mgła. Aczkolwiek to ona właśnie daje ciekawy efekt woalu:


Czas 4s, F 8, ISO 100, Ogniskowa 70mm, Obiektyw SIGMA DC 17-70mm 1:2.8-4.5

Użytkownik Ana Mert edytował ten post 27.03.2012 - 20:39

[Ana Mert]

Wyglądnąwszy przed chwilą przez okno zauważyłam, że w okół Księżyca widoczny jest tęczowy woal. Chwyciłam więc aparat i zaczęłam cykać zdjęcia byle tylko uwiecznić niecodzienne zjawisko zanim księżyc schowa się za chmurami. Chyba mi się udało. Zdjęcie wyszło artystyczne - zapomniałam ściągnąć filtr UV ale dzięki temu na jednym zdjęciu widać zarówno woal jak i kratery na Księżycu (w odbiciu od filtra) . Osobiście uważam, że efekt jest świetny:



Obiektyw SigmaDC 17-70mm 1:2.8-4.5, 70mm, F 4,5, czas 1s, ISO 400

Użytkownik Ana Mert edytował ten post 03.05.2012 - 21:59

[~pleyades]

Dam Ci od siebie kilka rad.

Długie naświetlania nie zdają egzaminu, ponieważ Ziemia obraca się 0,25 stopnia co minutę a skoro ona się obraca to przesuwa się niebo.
Bierz ten swój obiektyw SigmaDC 17-70 ustawiasz 17mm i F 2.8. ISO od 200 do 800.

Jeżeli masz taką funkcję jak ja, że ustawiam sobie 100 zdjęć seryjnych które aparat sobie sam strzela to jest dobrze, jeżeli nie to aparat + pilot do strzelania zdjęć, jeżeli nie mamy takiego to ustawiasz sobie samowyzwalacz na 5 sekund jeżeli masz statyw, jeżeli opierasz aparat o książkę (prowizoryczny statyw , tylko zrób tak żeby nie zmianiał on pozycji) to możesz nawet mniej 2-4s. Celujesz aparatem w niebo bez horyzontu, tam gdzie najciemniej.

Strzelasz 100 zdjęć po 1s naświetlania, 17mm F2.8 ISO 200-800 to są tzw. light frames.
Potem strzelasz 10-20 (ja strzelam 20) zdjęć po 1s naświetlania z zasłoniętym obiektywem (z tą taką nakrętką) to są tzw. dark frames
I ostatnie, strzelasz 10-20 (ja 20) zdjęć z najszybszą migawką (ja mam 1/4000) z nakrętką na obiektywie. To są tzw. bias frames.
Wartości ISO wszystkich trzech rodzajów klatek zostają takie same, wartości migawki light frames i dark frames muszą być zawsze identyczne. Natomias Bias zawsze najszybszy shutter speed.

Co do długości naświetlania zawsze możesz się pobawić i ilości light frames. Ja osobiście nie naświetlam dłużej niż 3 sekundy.
Najlepiej śledzić jakiś jasny obiekt(gwiazdę) żeby był w centrum obrazka.
Oczywiście wszystkie fotki strzelasz w RAWie, NEFie itp, żadnych gotowych obrazków.


Później wrzucasz to wszystko do DeepSkyStacker'a. Ładujesz Lighty, Darki i Biasy.
Tutorial do DeepSkyStackera masz tutaj, jeżeli znasz angielski chociaż na podstawowym to ogarniesz.




Nie żebym się wymądrzał czy coś, ale chciałem się podzielić tym jak ja to robie

[Dager]

pleyades,

daj jakis przykład tej metody astrofoto, żebym mógł ocenić, na ile jest ona efektywna w porównaniu do klasycznego, prowadzonego za ruchem nieba jednoklatkowca z czasem ekspozycji - 100s.

100 ekspozycji x 1s = 100sekund (1 minuta 40 s)

[Ana Mert]

Dzięki za radę ale chyba wolę sposób z długim czasem naświetlenia. Bardziej niż słabe obiekty nocnego nieba interesują mnie planety i konstelacje a do ich uchwycenia kilka sekund w zupełności wystarcza.

Dziś np. próbowałam uchwycić znowu spotkanie Księżyca z Wenus. Niestety. Wenus schowała mi się za drzewami ale za to ustrzeliłam klimatyczną fotkę Księżyca. Proszę:


Obiektyw SigmaDC 17-70mm 1:2.8-4.5, 70mm, F 6,7, czas 1s, ISO 100

[noxili]

pleyades,

daj jakis przykład tej metody astrofoto, żebym mógł ocenić, na ile jest ona efektywna w porównaniu do klasycznego, prowadzonego za ruchem nieba jednoklatkowca z czasem ekspozycji - 100s.

100 ekspozycji x 1s = 100sekund (1 minuta 40 s)

Gdyby zamiana 100 ekspozycji x 1s = 100sekund (1 minuta 40 s) była realna to nikt nie inwestował by w coraz droższe montaze paralaktyczne. Tu moje zabawy . Ten sam obiekt , ten sam aparat i ten sam obiektyw.Pierwsza fotka stakowana z kilkusekundówek druga z kilku 300 s. A na drugim oprócz Oriona widać choćby Pętlę Barnarda i fragment Głowy Wiedźmy.

[Dager]

noxili, przepraszam za zwłokę z odpowiedzią.

Chciałem przeszukać moje archiwum zdjęć cyfrowych, by znaleźć jakiś materiał porównawczy, lecz cienko. Już od kilku lat nie mam mozliwości zajmować się prawdziwą astrofotografią w terenie, stąd kłopot. Znalazłem fotkę Mgławicy Oriona, bez danych o ekspozycji a i to wykonaną refraktorem f-600mm! Ekspozycja jest kilkuminutowa.



Nie da się tego porównać z Twoimi kompilacjami z uwagi na skalę obrazu.
Niżej na dla porównania 100 sekundowa - analogowa fotka Mgławicy "America".



Mimo to, nasuwa mi się taka refleksja; Chyba trudnie jest pilnować serii 100 fotek i potem doglądać komputerowej obróbki? Podobny rezultat da się osiągnąć, prowadząc przez 100s jedną ekspozycję na prostym "koziołku". Wychodzi to znacznie prościej!

[noxili]

Zdjęcia stakuje sie bo to wybitnie redukuje szum. A obraz mniej zaszumiony mozna skutecznie "podbić" cyfrowo(tak jakby zwiekszyć czułość) . Dla porównania fotka komety zrobiona kompaktem na statywie.Lewe podbite cyfrowo po stakowaniu, zaś prawe tak jak zapisała matryca.Świetnie widać różnicy w zasięgu widoczności gwiazd.

Użytkownik noxili edytował ten post 28.05.2012 - 22:16

[Ana Mert]

No to bawimy się dalej. Lustrzankę wywiało bo rodzice pojechali z nią na wakację ale jak się okazuje przy użyciu lunety i telefonu komórkowego (SE Xperia X10 mini pro) też można fotografować Księżyc. Dzisiejsze zaćmienie:


Początek mojej obserwacji (1/200s, ISO 250 - wg danych pliku, tryb "sport"), 21:36


Punkt kulminacyjny zaćmienia (1/250s, ISO 250 - wg danych pliku, tryb "sport"), 22:04

[SushieEz]

Owszem, połączenie telefonu komórkowego z teleskopem sprawdza się całkiem dobrze, szczególnie w moim przypadku, bo aparatu jako takiego nie posiadam. Choć przyznam, że trzeba sporo się namęczyć, aby z ręki ustrzelić jakiś dobry obrazek. A to są owoce takiego właśnie połączenia:

Oto dzisiejszy Saturn:






I księżyc sprzed roku:






PS. Wybacz, że tak bezczelnie podpinam się pod Twój temat, Ana.

Użytkownik SushieEz edytował ten post 28.04.2013 - 22:50