163 replies to this topic

[BrainCollector]

I tutaj przypomniał mi się Twój temat o miracle man i to chyba jest klucz, teraz trzeba znaleźć zamek

[Amontillado]

Brains, niepotrzebnie starasz się zrozumieć czym jest miłość. Miłość jest uczuciem - uczucia nigdy nie ogarniesz rozumem, ani nawet myślą. Uczucie nie jest po to aby go rozumieć, ale by go doświadczać.

Oczywiście, próbując wytłumaczyć czym jest miłośc każdy będzie przypisywał temu uczuciu inne cechy i emocje mu towarzyszące - jeden kojarzy z tym szczęście, radość, przywiązanie, zaufanie, bezwarunkowość,itp. A drugiemu miłość może łączyć sie ze: smutkiem, niespełnieniem, odrzuceniem, bólem, destrukcją, itp. Jeszcze inny będzie widział w tym tylko enzymy, hormony, reakcje chemiczne, itp.

Osobnik pierwszy (miłość szczęśliwa) będzie negował prawdziwość miłości drugiego osobnika (miłość tragiczna) - a ten drugi z kolei nie będzie dowierzał w istnenie miłości szczęśliwej, bo dla niego (w jego mniemaniu) jest ona nieosiągalna.
Lecz, która definicja miłości jest prawdziwa? Obie i żadna zarazem. Bo miłości nie da się zdefiniować. Tak jak powiedziała mag1-21 - miłość jest w pewnym sensie "zjawiskiem paranormalnym", a więc niemożliwym jest potwierdzenie jej w naukowy sposób, ani ubrać w jednoznaczną definicję słowną czy wzór matematyczny.

Muhad - nie zgodzę się z Twoim wyrokiem, jaki wydałeś na współczesnych ludzi. Uważam, że wciąż większość ludzi kieruje się w związkach prawdziwą miłością i nie można im tego odmówić, naprawdę. Oczywiście hegonizm jaki wpsółcześnie "wylewa się" zewsząd wypaczył wśród niektórych (przede wszystkim ludzi młodych) wszystkie pojęcia - nie tylko dotyczące miłości. Ale w tym kontekście jest to pewien margines i nie można uogólniać, bo sam mam do czynienia z parami, których miłość jest widoczna w każdej sytuacji i gdzie jeden wskoczyłby za drugim w ogień. I wcael nie opierają oni związku na materialnych aspektach.

Użytkownik Amontillado edytował ten post 17.04.2011 - 10:24

[BrainCollector]

Amontillado. Jak mnie coś się przyczepi to muszę to przynajmniej sobie wytłumaczyć lub udowodnić. Często to są mało potrzebne pierdoły jak udowodnienie, że jestem lepszy od tego i tego w tym i w tym, zajmuje to sporo czasu ale cel osiągam. Tak i teraz. I jak na początku napisałem, dręczy mnie to pytanie już od dawna. Nawet jeśli zajmie mi całe życie szukanie odpowiedzi to na pewno ją znajdę i będzie dla mnie satysfakcjonująca może będą to ostatnie sekundy ale odpowiedz za tego życia znajdę.

[Amontillado]

Muhad, dlaczego wszystkich uogólniasz. Wmawiasz, że ludzkość jest tak upodlona, że nie ma możliwości przeżywania najpierwotniejszego z uczuć. Jednoczysz wszystkich w podłości i mówisz, że "ludzie nie nauczyli się" i ta nauka zostanie im dopiero objawiona. Nie rozumiem co Tobą kieruje gdy jednoczysz ludzi, wrzucając wszystkich ich do jednego worka i orzekając o ich zgorszeniu. Sa to Twoje ideologie, nie zamierzam z nimi więcej dyskutować

Dlaczego wszyscy wzdychają z taką tęsknotą podczas romantycznych filmów, które wyciskają łzy? Dlaczego tęsknią za tym uczuciem? Odpowiedź jest prosta. Bo nigdy tak naprawdę nie zaznali takiego uczucia i prawdopodobnie nigdy nie będzie im dane to przeżyć. Miłość Tristana i Izoldy, czy Romea i Julii oparta na bezwarunkowym oddaniu to w naszym świecie filmowa fikcja, która ma odzwierciedlenie w ludziach w bardzo małym procencie.

Żadnej osobie będącej w związku to uczucie nie jest obce (nie wiem czy Ty w nim jesteś i jak długo), zapewniam Cię. Tylko ono nie trwa przez cały czas jak ma to miejsce w fikcyjnych filmach czy w powieściach (a i w nich najczęściej smutek przeplata się ze szczęściem). Uniosłe chwile (które w filmach podane są w nadmiarze) w każdym związku mają miejsce i są tym bardziej wartościowe, bo są ulotne. Miłość jest uczuciem płynnym i zmienia się, a więc jest w nim miejsce zarówno na bezwarunkowe oddanie, jak i na zazdrość, na szczęście i na smutek. Wiem, że Ty odrzucasz wszystkie "pejoratywne" bieguny, ale taka miłość w Twoim wydaniu jest sterylna i plastikowa.

Powtórzę, że nie mam zamiaru już dyskutować z Twoimi poglądami - masz swój hermetyczny światopogląd, ale nie starasz się nawet spojrzeć na pewne sprawy z innego punktu widzenia. Dlatego też dyskusja z Tobą jest ciężka i właściwie to nie ma sensu. Pozdrawiam.
__________________________________________________________

Brains - wiem o czym mówisz, jest to typowo ludzka potrzeba poznania. Nie ma w tym nic nienaturalnego. Oczywiście, że znajdziesz odpowiedź i będzie dla Ciebie tym bardziej satysfakcjonująca im dłużej spędzisz czasu na jej poszukiwanie.

Zyczę Ci abyś w swoich poszukiwaniach nie zagubił sedna i nie przeoczył istoty, kwintesencji tego czego poszukujesz. Pozdrawiam.

Użytkownik Amontillado edytował ten post 17.04.2011 - 12:16

[harap]

Ja się muszę zgodzić z kimś, kto tu na pierwszych stronach pisał posty w których głosił że miłość to tylko reakcja chemiczna. Słuchajcie, jesteśmy prostymi istotami zbudowanymi z równie prostych białek i węgli, więc równie łatwo wytłumaczyć nasze działania. Człowiek zakochany robi różne nielogiczne rzeczy pod wpływem właśnie tych substancji, tak samo jak pijany albo naćpany. Każdą z naszych emocji można w taki sposób wyjaśnić. I takie wyjasnienie będzie prawdą.

A to, że szukamy w nas samych czegoś więcej, jakiegoś boskiego pierwiastka, duszy czy czegokolwiek innego- wynika tylko z naszego zadufania w sobie. Że jesteśmy w jakiś sposób 'lepsi' od reszty organizmów, że jesteśmy wybrani przez jakiś nadrzędny byt. A moim zdaniem nie jest to prawda. Czujemy miłość (czy wszystkie inne emocje) bo pozwala nam na to nasz mózg. Dla mnie tyle w tym temacie...

[BrainCollector]

Nie zaprzecze, że wszystko gra tu role, nawet chemia, ale to tylko malutka cześć całości. Także nie stoje całkowicie po jednej stronie ani po drugiej.

[Amontillado]

Androll - większość użytkowników tego forum głosi potęgę świadomości i jej boskość. Uznają tym samym równość między duszą, a świadomością. Stąd paradoksy, o których piszesz - "choroby" świadomości, uszkodzenia, możliwość manipulacji itp. One świadczą o materialnej istocie świadomości.
Jesli zrozumie się, że świadomość ma związek z materią, a więc istnieje na prawach materialnych i w dodatku jest niedoskonała - dojdzie się do wniosku, że świadomość duszą być nie może. Ale to nie jest zgodne z dogmatami popularnymi na tym forum.

A tak na marginesie. Zauważyłem, że pewne osoby lubią mieć przeświadczenie, że posiadają tajemną wiedzę. Taka wiedza wyróżnia z tłumu, pozwala poczuć się lepszym od innych, nie oświeconych ludzi. Szkoda tylko, że najczęściej ta wiedza to wierutne bzdury, utrzymywane w obiegu dzięki kółeczkom wzajemnej adoracji, które bezmyślnie powielają bzdurne teorie i przytakują sobie nawzajem. Skoro wszyscy się zgadzają, to musi być prawda, a ten co myśli racjonalnie, nie wierzy w byle co, to jest ciemny i się nie zna. Czyż nie tak?

Tak. Lecz wielu osobom nie spodoba się ten fragment, więc szykuj się na ataki Pozdrawiam.

Użytkownik Amontillado edytował ten post 18.04.2011 - 22:39

[ptaq]

Miłość to nie jest uczucie, tylko decyzja. To niepojęte że ktoś kiedyś nazwał coś miłością, a teraz my się głowimy nad tym o co mu chodziło. Pytanie brzmi dlaczego się głowimy, a otóż dlatego że teraz szeroko rozpropagowane jest (błędne) pojmowanie miłości jako uczucia. Uczuciem jest zakochanie i jeśli małżeństwo zawierane jest w momencie zakochania i z powodu błędnie pojmowanego pojęcia, to przy każdym zakochaniu mężczyzna lub kobieta powiedzą że kochają innego/inną. A w małżeństwie zakochania się zdarzają (i to nie tylko w mężu/małżonce) i są normalne, za to nie jest rzeczą normalną gdy takie zakochanie jest błędnie rozpoznawanie jako miłość i "stary" partner idzie w zapomnienie.

[żaba]

Androll - większość użytkowników tego forum głosi potęgę świadomości i jej boskość. Uznają tym samym równość między duszą, a świadomością. Stąd paradoksy, o których piszesz - "choroby" świadomości, uszkodzenia, możliwość manipulacji itp. One świadczą o materialnej istocie świadomości.
Jesli zrozumie się, że świadomość ma związek z materią, a więc istnieje na prawach materialnych i w dodatku jest niedoskonała - dojdzie się do wniosku, że świadomość duszą być nie może. Ale to nie jest zgodne z dogmatami popularnymi na tym forum.

A tak na marginesie. Zauważyłem, że pewne osoby lubią mieć przeświadczenie, że posiadają tajemną wiedzę. Taka wiedza wyróżnia z tłumu, pozwala poczuć się lepszym od innych, nie oświeconych ludzi. Szkoda tylko, że najczęściej ta wiedza to wierutne bzdury, utrzymywane w obiegu dzięki kółeczkom wzajemnej adoracji, które bezmyślnie powielają bzdurne teorie i przytakują sobie nawzajem. Skoro wszyscy się zgadzają, to musi być prawda, a ten co myśli racjonalnie, nie wierzy w byle co, to jest ciemny i się nie zna. Czyż nie tak?

Tak. Lecz wielu osobom nie spodoba się ten fragment, więc szykuj się na ataki Pozdrawiam.

to wychodzi na to że jesteśmy gównem. Nic niewartymi robotami, co żyją marne dziesiąt (jak dobrze pójdzie) lat i koniec. To wydaje się bardzo logicznie, ale czegoś w tym brakuje mi.. a jeżeli nic nie brakuje to nasz własny mózg oszukuje nas. Jesteśmy sami, rodzimy się sami i umieramy sami nie m nic tak na prawdę jedno wielkie nic bo czym są te lata, znajomości, przeżyte chwile, rodzina. jedno wielkie nic którego nie ma bo z perspektywy wieczności to jest mniej niż zero. rodzimy się martwi

[BrainCollector]

No tak, nie ma to jak racjonalne podejście do każdego problemu. I określenie, że "mózg to tylko puszka z pokręconymi kabelkami" jak to było w pewnym serialu o racjonalnym doktorze i racjonalnym podejściu do wszystkiego. Ale i on kiedyś się zdziwił. Przykład jak przykład.
Równie dobrze, "kółko wzajemnej adoracji" jest między wami racjonalistami jak między nami psycholami.
Apsiiik... Sorry mam uczulenie na fanatyczny racjonalizm.

[Aquila]

to wychodzi na to że jesteśmy gównem. Nic niewartymi robotami, co żyją marne dziesiąt (jak dobrze pójdzie) lat i koniec. To wydaje się bardzo logicznie, ale czegoś w tym brakuje mi

I dlatego właśnie ludzie tak uwielbiają romantyczne podejście, bo wolą myśleć o miłości jako o mistycznym przeżyciu, a nie podoba im się pomysł, że miłość może być wyłącznie efektem chemicznych reakcji.

No i ten wyraz na literę g... chyba jest zbędny.