25 replies to this topic

[Alembik_Vina]

Witam. Otóż dziś wpadłem no pomysł, aby założyć taki temat. Jesteśmy ludźmi. Posiadamy swoje pragnienia i marzenia. Nikt nie chce być szarym elementem. Nikt z nas nie chce umrzeć, nie pozostawiając po sobie potomka. Ale nikt również nie chce umrzeć nie pozostawiając po sobie czegoś dla pokoleń!

Aby zapisać swoje imię na kartach historii musimy się czymś wsławić! Nie wsławimy się niczym dążeniem do zdobycia pieniędzy. Sławni artyści i wynalazcy byli z początku biedni. Idźmy inną drogą! Wykorzystujmy swój potencjał umysłowy słusznie! Nie pozwólmy na manipulację nami. Śmiało twórzmy i zmieniajmy świat, ponieważ jesteśmy nowym pokoleniem! Oświecenie powinno zaowocować działaniem, inaczej nic się nie zmieni

Należy budować świat wokół siebie. Nie kpijmy z polityków dlatego, że są głupsi od nas. My - tutaj i teraz możemy zmienić ich postrzeganie rzeczywistości. Cywilizacja wzrosła. Czas na rozkwit.

Pozdrawiam

Użytkownik Alembik_Vina edytował ten post 17.06.2011 - 20:36

[Connor]

Nie kpijmy z polityków dlatego, że są głupsi od nas. My - tutaj i teraz możemy zmienić ich postrzeganie rzeczywistości.

To jest po prostu głupie. No to w myśl Twojej idei i postu- wstań i pokaż innym sposób w jaki zmienić postrzeganie rzeczywistości polityków.

Rozumiem Twój zapał, potencjał i cel, ale zwykle kończy się to jednym kroku.
Krok 1- Mowa inspirująca.

Użytkownik Fisher edytował ten post 17.06.2011 - 20:45

[Alembik_Vina]

Nie jest głupie. Świat jest po to, żeby go poznać i zrozumieć. To jeden wielki organizm. Ludzkość odnalazła zrozumienie i teraz powinniśmy współpracować w celu jego ulepszenia. Nie w smak mi to, że ludzie którzy mogli by osiągnąć coś więcej pracują fizycznie. Właśnie poczułem dążenie. Poczułem iskrę.

Spójrz na to jak nas ogranicza nasze postrzeganie. Pragnę uczynić myśli dzikie, myślami oswojonymi. Kiedy myślisz konstruktywnie wyobraźnia otwiera się na nowe tory. Ludzkość dzięki nim, jest teraz tak zaawansowana. Świat zmieniali wynalazcy. Artyści doskonałości. Trzeba w sobie zrównoważyć iskrę ducha, który przenika wszystko. Trzeba połączyć elementy. Wszechświat istnieje, Wszechbyt istnieje, Życie istnieje i powinniśmy je w końcu zrozumieć. Dążenie do doskonałości jest alegorią życia. Więc jeśli ktoś czuje wewnętrzną potrzebę to powinien dążyć bez strachu. Strachu i rutyny należy się wyzbyć. Zamiast pracować fizycznie należy pracować mózgiem. Świat to drzewo, mózg to drzewo. Wzrastamy i spajamy się z wszechświatem. Żyjemy!

Te same działania napędzają inne istoty żywe, ale one nie posiadają abstrakcji. My jesteśmy tutaj! Naszym celem jest tworzenie!

[Pisaq]

Trzeba poczuć w sobie iskrę ducha, trzeba podnieść podatki, trzeba załatać dziurę budżetową, trzeba przeżyć do 10-tego, trzeba zbudować stadiony, trzeba posprzątać w pokoju. Trzeba, trzeba, trzeba - ot cały efekt pustej pracy mózgiem. Tak naprawdę trzeba czegoś bardziej konstruktywnego, same wnioski nic nie dają.

My jesteśmy tacy wspaniali, tacy rozsądni, tak bardzo rozwinięci, tak dobrzy, tak gotowi do zmian, tak że aż niewyobrażalnie. Oni nie są. Kim są Oni? Nie wiadomo, nigdy. Mimo, że to zawsze Oni nas hamują. Tylko Oni odnajdują się w tym systemie i to dla Nich ten system istnieje. To wada życia w większych grupach - zawsze są jacyś bliżej niezdefiniowani Oni.

Ciężko samotnie wprowadzać radykalne zmiany, ponieważ jesteśmy słabi. O naszych słabościach stanowi: głód, pragnienie, zależność od tlenu, potrzeba odpoczynku, a później bezpieczeństwo i potrzeba kontaktu z innymi ludźmi. Jeśli nasza inicjatywa, pomimo całej swej słuszności nie spodoba się innym, to w imię prawa odetną nas od jedzenia, wody, potraktują gazami, a jeśli się nie poddamy i nie wyjdziemy z bunkra to wezmą nas podczas snu. Jeśli nie w imię prawa to gdy społeczeństwo uzna nas za dziwaków - sami nas odizolują, ponieważ oni pływają w kisielu. Dlaczego w kisielu? Ot poniższy cytat:

Tutaj pływasz jak w kisielu,
Zamiast prostej drogi, schody.
To normalne jest dla wielu,
Nie dla tych, co wskoczyli chociaż raz do wody.

Użytkownik Pisaq edytował ten post 17.06.2011 - 23:09

[restek]

Witam. Otóż dziś wpadłem no pomysł, aby założyć taki temat. Jesteśmy ludźmi. Posiadamy swoje pragnienia i marzenia. Nikt nie chce być szarym elementem. Nikt z nas nie chce umrzeć, nie pozostawiając po sobie potomka. Ale nikt również nie chce umrzeć nie pozostawiając po sobie czegoś dla pokoleń!

Na dzien dzisiejszy nie potrzebuje niczego po sobie pozostawiac, nawet potomka. Teraz poprostu chce czuc sie szczesliwy, mam moje pragnienia, wiesz jakie one sa? chce calkowicie uniezaleznic sie od systemu, narazie pracuje aby miec wlasny dom, dzialke juz mam. Jak zbuduje dom, porzuce materializm, bede sial warzywa, prad bede czerpal z slonca oraz z rzeki, poniewaz rzeczka plynie obok mojej posesji i zamontuje wiatrak ktory bedzie dzialal na zasadzie dynama . To jest moje marzenie byc wolnym, calkowicie wolnym, jak ptak.
Na ilu ja w zyciu biznesmenow trafilem i ilu ich dobrze znam, powiadam Wam zawsze jest im malo, nigdy nie sa szczesliwi poniewaz majac nowego mercedesa ciagle mysla o czyms lepszym, majac miliony na konice zawsze jest im malo, wg mnie to zwariowane podejscie. System wymaga od nas byc konsumentami, 20 par ubran, co roku nowe telefony, co 4 lata nowy samochod itd. Ja oficjalnie podjalem juz dezycje swojego dalszego bytu na tej plenecie aby nie identyfikowac sie z ta zwariowana mieszanka przepychu i ciaglego braku zaspokojenia.
Ciesze sie ze juz znam kilka osob ktore mysla podobnie, razem jest razniej. Pozdrawiam

Użytkownik restek edytował ten post 18.06.2011 - 10:15

[Alembik_Vina]

No właśnie o to mi chodzi. Tacy jesteście wszyscy oświeceni a tak mało czasu poświęcacie pracy organicznej. Świat nie stanie się lepszy, jeśli pozamykamy w sobie swoje wartości. Wokół jest mnóstwo ograniczeń. Wszyscy wkoło mówią mi, że to co robię jest głupie, że to nie jest warte uwagi. Czy nie spotkaliście się może z czymś podobnym? Z tym sposobem w jaki ludzka głupota buduje ograniczenia?

Nawet nie mamy moralnego wsparcia dla swoich ideałów. Trzeba nabrać pewności dążenia i dążyć w sposób taki, żeby inni poczuli dla tego dążenia respekt. Nie ma samotnych szamanów. Trzeba coś działać i pomagać inaczej świat będzie tylko coraz gorszy. Chodzi o to, ażeby przełamać spiralę. Ja mam potrzebę dania czegoś światu od siebie, ale nie mam do tego warunków. Tym sposobem jestem dla innych śmieciem, ponieważ nie myślę tak jak oni. Dlatego uważam, że wreszcie powinno się stać działanie. Że czas użyć swoich umiejętności. Czas coś zmienić, bo w przyrodzie co ustaje w dążeniu, to umiera.

[restek]

zauwazylem ze od kilku miesiecy co raz wiecej czasu przeznaczam na medytacje oraz modlitwe, poznaje wartosiowych ludzi ktorzy mysla podobnie, wydaje mi sie ze rozrasta sie swiadomosc i nie stoimi w miejscu wrecz przeciwnie . Dzis jestem umowiony z kilkoma osobami na wspolna medytacje na lonie natury, cos pieknego. Calkiem nie dawno wybral bym dyskoteke.

[Alembik_Vina]

No dobrze, ale zobacz. Duchowo możesz iść do przodu, ale to nie wszystko. Oświecenie powinno pociągnąć za sobą działania. Świat z roku na rok jest coraz gorszy. Społeczeństwo cierpi na twardogłowie. Nauka zeszła na psy i polega na powtarzaniu osiągnięć poprzedników. A jak spojrzysz na naukę również poprzez pryzmat wszystkiego. Jeśli posiadasz otwarty umysł to tylko marnujesz go na spełnianie wewnętrznych potrzeb. Myśl lubi krążyć. Myśl lubi być żywa. A to dlatego, że wszystko jest żywe.
Sama medytacja jest do niczego, jeśli się skupia na zapomnieniu. I zapominamy o potrzebie tworzenia. Dążenie do czystej miłości i pustki jest do niczego, gdy nie ma wynalazków tego. Potrzebna jest jeszcze wola. Potrzebna jest abstrakcja i realizacja swoich dążeń. Fizyczna realizacja.
To tak jak z tym mnichem w klasztorze, który nakazuje uczniowi medytacyjnie grabić grządki. Jest to moim zdaniem niepełne. Wtedy ogrodnik, który dobrał kwiaty jest mądrzejszy od ucznia, który grabi grządki.

[restek]

po pierwszym poscie Alembika zauwazylem prawidlowe myslenie . Mag ma racje wpierw trzeba zjednoczyc ducha z caloscia, wtedy zacznie sie tworzenie, ja jestem na etapie laczenia. Z checia z takimi ludzi bym sie spotykal, debatowal oraz medytowal

Użytkownik restek edytował ten post 18.06.2011 - 17:58

[Alembik_Vina]

Ok. A teraz zastanówmy się. W jaki sposób zmienić postrzeganie aroganta. W jaki właściwie sposób?
No! Pamiętacie Diogenesa? Kiedy przyszedł do niego Aleksander Wielki? Tak trzeba postępować z charakterami władczymi. Trzeba im rozkazać się przesunąć, żeby nam nie zasłaniali słońca Często w człowieku tkwi strach przed autorytetem. Ja wciąż nie mogę się pozbyć tego strachu. Choćbym wiedział, że mam do powiedzenia coś ważnego, że wymyśliłem coś właściwego to dalej nie jestem w stanie popisać się swoim cynizmem. Wątpię, czy rozwiąże to medytacja. Prędzej może mi pomóc chaotyczne myślenie. Bo niektórzy działają jak drzewo a ja zawsze wolałem jak powój

Ciekawi mnie. Jak sobie radzicie z naciskiem? Jak sobie radzicie z tym, że inni się krzywią, gdy im wspomnieć o własnych poglądach? Poza tym jest tendencja. Im więcej osób tym mniej można powiedzieć.

Użytkownik Alembik_Vina edytował ten post 18.06.2011 - 20:36

[Shi]

A wzięliście pod uwagę to, że świat nie chce się zmieniać ? Dopóki człowiek sam w sobie nie poczuje pragnienia wolności - nie będzie na nią zasługiwał. Uszczęśliwianie na siłę, brzydko pachnie czerwienią.

[Alembik_Vina]

Nie na siłę, ale jest to coś co sobie ludzie powinni uświadomić. W procesie wychowania często nas się odświadamia. Rodzice uczą wzorców postępowania, których nauczyli ich, ich rodzice. Tak to wygląda właśnie. "Nie zrobisz tego, ponieważ nikt tego nie zrobił" tak mi mówili rodzice - zawsze. I co im przyszło z takiego myślenia?
Świat uczy pozorów. Niby zapomnienie jest wolnym wyborem, ale tak naprawdę kształtuje je wychowanie. Dają Ci zabawki i nimi masz się bawić - są ładne i Ci się podobają a Ty nie protestujesz, ponieważ umysł z natury lubi popadać w lenistwo. Jednak nasz rozwój warunkuje abstrakcja. Stąd tyle chorób psychicznych. Z niezrozumienia. Z braku opanowania umiejętności abstrakcyjnego myślenia. Równie dobrze mógłbym już siedzieć w szpitalu psychiatrycznym a jednak myślę i wiem co chcę robić.

Użytkownik Alembik_Vina edytował ten post 18.06.2011 - 20:54

[mylo]

Są zawody w których można tworzyć otaczającą przestrzeń. Niewiele, ale jednak. Ja się próbuję wbić do jednego z nich i mam nadzieję że się uda.

Tylko zwykle kończy się to projektowaniem dla wielkich korporacji, trzeba się poruszać bardzo delikatnie żeby nie stracić celu.

Łatwo wbić się w wygodny, bezpieczny konformizm. Wejść w utarte tory funkcjonowania na tym świecie. Trzeba ciągle walczyć by zachować indywidualność i poczucie siebie. Znam osoby które boją się, panicznie boją się wiedzy. Zamykają uszy, wyłączają mózgi gdy ktoś próbuję im choćby wskazać interesujący kierunek myślenia. To jest dla mnie niezrozumiałe. Jak można przestać szukać i spocząć na ustalonych pozycjach? To jest śmierć duchowa i intelektualna.