10 odpowiedzi w tym temacie

[mariuszm]

Do Any Near-Death Experiences Provide Evidence for the Survival of Human Personality after Death? Relevant Features and Illustrative Case Reports

EMILY WILLIAMS COOK, BRUCE GREYSON, AND IAN STEVENSON Division of Personality Studies, Department of Psychiatric Medicine University of Virginia, Charlottesville, VA 22908

Tłumaczenie autorskie.

Czy doświadczenia bliskie śmierci (NDE) dostarczają jakichkolwiek dowodów na możliwość przetrwania osobowości człowieka po śmierci jego ciała?

Raport: właściwe im cechy i ilustrujące przypadki.

Abstrakt:
Jednym z głównych powodów że doświadczenia bliskie śmierci wygenerowały tak duże zainteresowanie wśród społeczeństwa w ostatnich latach jest to że wydają się przedstawiać dowody na to że świadomość nie ginie wraz ze śmiercią ciała fizycznego.

Jest wielce zastanawiające że większość badaczy, czy to zainteresowanych NDE czy też przetrwaniem świadomości, zaniedbało udzielenia odpowiedzi na pytanie czy NDE dostarcza dowodów na przetrwanie świadomości po śmierci ciała. Opisujemy trzy cechy NDE: podwyższona umysłowość, widzenie ciała z innego położenia w przestrzeni i percepcja paranormalna które jak uważamy dostarczają zbieżnych dowodów co do prawdziwości hipotezy o przetrwaniu świadomości po śmierci. Następnie opisujemy 7 przypadków z literatury i 7 z własnych badań które zawierają nadmienione wyżej trzy cechy NDE. Wszystkie one, z jednym wyjątkiem - braki w nagrywaniu i analizowaniu, powinny być przeanalizowane głębiej co może pomóc nam zdecydować w jakim stopniu NDE dostarcza dowodów na przetrwanie świadomości po śmierci.

Wstęp:
Pytanie postawione w tytule może wydawać się niewłaściwe a nawet bezzasadne dla większości ludzi którzy mieli doświadczenie tego typu i które stały się szeroko znane w ciągu ostatnich dwóch dekad jako NDE. Ich NDE przekonały, że śmierć jest przejściem do innego życia a nie końcem życia (Ring, 1984, pp. 156-157). Z drugiej strony dla wielu ludzi którzy nie mieli tego typu doświadczeń pytanie w tytule staje się centralnym i najważniejszym jakie mogą zadać. Szerokie zainteresowanie społeczeństwa zjawiskami NDE wynika w dużej mierze z przekonania, że NDE występują gdy osoba jest na skraju śmierci (nawet klinicznej) i dają wgląd w to co nas czeka po śmierci.

Wydaje się zagadkowe, że choć doniesienia o NDE rozmnożyły się w ciągu ostatnich 20 lat, badacze, z nielicznymi wyjątkami, całkowicie zignorowali pytanie o możliwość przetrwania świadomości po śmierci ciała. Zamiast tego skupili się na mniej kontrowersyjnych zagadnieniach, takich jak analiza przemian w poglądach i wartościach - które są niemal powszechnie zgłaszane przez doświadczających NDE czy też spekulacjach na temat fizjologicznych mechanizmów leżących u podstaw tego zjawiska unikając trudniejszych wyzwań - czy NDE ma wpływ na kwestię przetrwania ludzkiej osobowości po śmierci. Podobnie badacze dowodów na życie po śmierci unikają NDE sądząc że dają one niewielkie nadzieje na otrzymanie przekonujących danych co do przetrwania świadomości po śmierci ciała fizycznego. Dla tych badaczy, jako że NDE są w swojej istocie subiektywnymi doświadczeniami, nie pozostało nic innego jak uznać NDE za halucynogenne obrazy, które powstają pod wpływem czynników fizjologicznych lub psychologicznych. Ponadto badacze uznali że zjawiska NDE nie są w żaden sposób unikalne - podobne odczucia/zjawiska występują gdy człowiek jest chory (a nie tylko umierający); (Owens et al., 1990; Stevenson et al., 1989-1990);, a nawet całkowicie zdrowy np. w OOBE - percepcja zdalna lub paranormalna. Powszechnym przekonaniem badaczy dowodów na życie po śmierci było to że NDE może przyczynić się do badania odmiennych stanów świadomości ale nie do analizy problemu jej przetrwania po śmierci ciała.

Naukowcy skoncentrowali się na innych, pozornie bardziej obiecujących kierunkach badań takich jak weryfikowalne/miarodajne objawienia, obiektywne i sprawdzalne relacje osób posiadających zdolności paranormalne, zachowania i cechy fizyczne małych dzieci które twierdzą że pamiętają życie zidentyfikowanej zmarłej osoby (Gauld,1982; Stevenson, 1987). Choć dowodów na przetrwanie świadomości po śmierci nie znajdziemy w pełni w zjawiskach NDE, to w naszej opinii nie zasługują na zaniedbania i odrzucenie jakie otrzymały od badaczy. W tym artykule opisujemy rodzaje NDE, które naszym zdaniem wspierają hipotezę, że świadomość może być w stanie funkcjonować niezależnie od ciała fizycznego - i w efekcie przetrwać śmierć. Na początku zidentyfikujemy cechy zjawisk NDE, które mogą wesprzeć hipotezę przetrwania a następnie opiszemy poszczególne przypadki, zarówno te opublikowane jak i te z naszych kolekcji.

(koniec cz 1)

[Aidil]

mariuszm

Czekam na następne tłumaczenie.

ps może niech osoby które tak nagminnie"minusują" podzielą się swoim punktem widzenia, rozumienia i zrozumienia tematu.

[mariuszm]

mariuszm

Czekam na następne tłumaczenie.

ps może niech osoby które tak nagminnie"minusują" podzielą się swoim punktem widzenia, rozumienia i zrozumienia tematu.

Charakterystyka cech NDE, które mogą potwierdzić hipotezę o przetrwaniu.

Podwyższona umysłowość.
Pacjęci zgłaszający NDE zazwyczaj opisują je jako nieprawdopodobny sen w którym ich procesy umysłowe były bardzo wyraźne i przejrzyste a ich
doświadczenia zmysłowe niezwykle żywe, równe lub przewyższające stan czuwania. Wbrew powszechnemu przekonaniu, NDE (lub podobne doznania) mogą wystąpić u nawet zdrowych osób. Niemniej jednak wiele innych NDE w rzeczywistości pojawiało się podczas utraty przez pacjęta oznak życia, np. podczas zawału serca lub innej przyczycny nagłego spadku ciśnienia krwi. W dwóch wcześniejszych dokumentach zwróciliśmy uwagę na znaczenie procesów umysłowych (normalnych lub podwyższonych) towarzyszących takim fizjologicznym stanom osłabienia. Normalny lub podwyższony stan umysłowy w czasie, w którym można by się spodziewać że jest osłabiony lub nieobecny z powodu zaniku funkcji fizjologicznych, sugeruje, że świadomość może nie być uzależniona/oparta na od procesów fizjologicznych, jak większość naukowców obecnie zakłada.
Międzykulturowe badania NDE potwierdzają tą sugestię. Zdecydowana większość zgłoszeń NDE miała miejsce i była badana w kulturach zachodnich chociaż w ostatnich latach badacze zaczeli badać sprawę w kulturach nie zachodnich i we wcześniejszych okresach historycznych, chcąc dowiedzieć się czy NDE są kulturowo zdeterminowanymi halucynacjami czy też są bardziej uniwersalnym zjawiskiem (e.g., Becker, 1984; Feng Zhi-ying & Liu Jian-xun, 1992; Pasricha, 1993; Pasricha & Stevenson, 1986; Zaleski, 1987).
Jak dotąd liczba przypadków nie zachodnich jest mała a wnioski z nich płynące są nieokreślone - mogą potwierdzać jak i zaprzeczać że NDE są kulturowo zdeterminowane. Ponadto, jeśli nawet są miedzykulturowe podobieństwa, wiele z nich może odzwierciedlać uniwersalne, fizjologiczne lub psychologiczne reakcje na stres a nie powszechne obiektywne pośmiertne postrzeganie. Niezależnie od tego która interpretacja jest właściwa do analizy hipotezy o przetrwaniu najważniejszym odkryciem z badań międzykulturowych jest to, że w szeroko zróżnicowanych kulturach i czasach powtarzają się doniesienia o skomplikowancyh doświadczeniach poznawczych i doznaniach występujących w czasie ciężkich zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu.

OOBE

Inną cechą NDE, która popiera hipotezę o przetrwaniu jest powszechnie zgłaszane oglądanie ciała i jego otoczenia z innej pozycji w przestrzeni. Wiele osób zgłasza to jak oglądali z góry działania personelu medycznego reanimującego ich ciała na miejscu wypadku lub w izbie przyjąć. Jak wspomniano wcześniej ta sytuacja nie jest ograniczona do NDE. OOBE są także zgłaszane przez zdrowe osoby i występują zarówno spontanicznie jak i w warunkach doświadczalnych (see,e.g., Blackmore, 1982; Irwin, 1985). Wiele z osób które miały takie doświadczenia, jak i te które nie miały ich, doszło do wniosku że OOBE przedstawia dowody że umysł człowieka może funkcjonować poza ciałem a więc może przetrwać śmierć.
Jednakże osoby doświadczające OOBE jak i w stanach bliskich śmierci w rzeczywistości żyją w chwili doświadczania/odczuwania tych zjawisk
ponieważ nie przeżywały tego niezależnie od swoich ciał. Nawet osoby które personel medyczny określił jako martwe były fizycznie nienaruszone ponieważ wróciły do życia. Może dlatego wydaje się że swiadomość jest oderwana od ciała chociaż jej dalsze istnienie jest zależne od niego. Ponadto zdecydowana większośc przypadków NDE i OOBE jest całkowicie subiektywnym zjawiskiem nie dostarczającym obiektywnych dowodów na to że dana osoba oddziela się od ciała fizycznego. Nawet jeśli osoba później dokładnie opisuje wydarzenia tego co się działo wokół w czasie kiedy była nieprzytomna informacje takie mogą wynikać ze zdolności słyszenia (see, e.g., Ghoneim & Block,1992; Jones, 1994; Moerman et al., 1993). W efekcie inni badacze zjawisk NDE i OOBE doszli do wniosku, że takie doznania pacjentów są produkowane przez procesy wyobraźni (Blackmore, 1982; Palmer, 1978).
Niemniej jednak była jedna godna uwagi próba ustalenia czy OBE zgłaszane w związku z NDE są tylko i wyłącznie produktem subiektywnej wyobraźni czy też zawierają obiektywne percepcje OOBE. Michael Sabom, kardiolog, porównał opis doznań osób które miały NDE w czasie reanimacji z tymi które takich doznań nie zgłaszały ale zostały poproszone o wyobrażenie i opis tego jak ich reanimacja wyglądała. Stwierdził, że opisy, osób które doświadczyły NDE wydawały się przedstawiać rzeczywiste obserwacje a nie wyobrażenia(Sabom, 1982).
Innym podejściem weryfikacji hipotezy o rzeczywistym opuszczeniu ciała podczas OOBE lub NDE było sprawdzenie czy cokolwiek opuszcza ciało. W eksperymencie zaprojektowanym w celu sprawdzenia postrzegania paranormalnego odległego celu podczas OOBE usytuowano tensometry w pobliżu obiektu docelowego. Stwierdzono ich aktywację kiedy był postrzegany paranormalnie a pacjent odczuwał/zgłosił bycie poza ciałem. Badacze stwierdzili, że niektóre aspekty osobowości były obecne w miejscu docelowym i aktywowały tensometry.
Morris, Harary, Janis, Hartwell, and Roll (1978) przeprowadzili również eksperymenty z inną osobą która była biegła w wywoływaniu OOBE u siebie. Używali różnych ludzi, zwierząt, urządzeń jako detektorów w celu zidentyfikowania czasów kiedy osoba była w OOBE. Niektóre z tych eksperymentów wydawały się potwierdzać w pewnych okolicznościach prawdziwość OOBE. Jednakże ogólnie, były one niejednoznaczne.

Percepcja paranormalna

Jeszcze ważniejszym rodzajem zjawisk sugerującym, że NDE nie są tylko subiektywnymi halucynacjami lub działaniem wyobraźni są te wskazujące na percepcje które przekraczają zdolnośc normalnych zmysłów nawet gdyby osoba była w pełni świadoma. Jak podkreślają zarówno krytycy i badacze raporty tego typu są rzadkie a większość z nich to niepotwierdzone anegdoty (Blackmore, 1983; Cook, 1984; Ring & Lawrence, 1993).
Nawet ci badacze, którzy znaleźli przypadki potwierdzające, opublikowali tylko pobieżne informacje o nich (Clark, 1984, pp. 242-243; Owens, 1995, pp. 160-162; Ring & Lawrence, 1993). Niemniej jednak w całej literaturze, zarówno o NDE jaki OOBE, relacje tego typu doznań powracają.
Hart(1954) zidentyfikował 288 opublikowanych przypadków w których osoba stwierdzała postrzeganie paranormalne podczas wyjścia z ciała.
(99 z tych przypadków spełniło kryteria dowodowe i zakwalifikowano je jako prawdziwe - w tym: zdarzenia obserwowane były później zweryfikowane oraz zostały zgłoszone do kogoś innego przez doświadczającego przed weryfikacją.
(cdn)
ciąg dalszy percepcji i analizowane przypadki najwcześniej we wtorek.
Pozdrawiam i proszę o wyrozumiałość względem jakości tłumaczenia.

[Lenticularis]

Odnośnie NDE polecam przeczytać książkę "Tajemnica życia po śmierci " Jenny Randles i wyrobić sobie opinię o tym zjawisku. Książka w żaden sposób nie narzuca sposobu myślenia, a pozostawia możliwość wyboru w co się uwierzy. Opisy NDE, śmierci klinicznych są rozbudowane i dokładnie analizowane. Bardzo ciekawy temat i zarazem temat rzeka, na który nie da się wyrobić opinii po przeczytaniu jednego artykułu, zachęcam do lektury

[mariuszm]

Odnośnie NDE polecam przeczytać książkę "Tajemnica życia po śmierci " Jenny Randles i wyrobić sobie opinię o tym zjawisku. Książka w żaden sposób nie narzuca sposobu myślenia, a pozostawia możliwość wyboru w co się uwierzy.

W sumie ma kolega rację. Dorzucam końcówkę. Pomijam analizowane przypadki i podsumowanie.




Podobnie jak wiele inych cech NDE, postrzeganie pozazmysłowe, nie jest ograniczenie tylko do NDE lub OOBE. Wielu badaczy twierdzi, że nie możemy odróżnić prawdziwego wyjścia z ciała od percepcji paranormalnej będąc jednak w nim.
Aby rozwiązać ten problem wielu badaczy, Osis and McCormick (1980), zaprojektowało cel wizualny który mógł być postrzegany tylko z jednej perspektywy. Sukces eksperymentu doprowadził Osis'a i McCormick'a do wniosku, że percepcja celu miała miejsce podczas OOBE a nie poprzez jasnowidzenie. Jeszcze inna cecha NDE która sugeruje, że nie są to całkowicie subiektywne halucynacje: Niektórzy ludzie doświadczając NDE wspominają o spotkaniach ze zmarłymi krewnymi. Osis i Haraldsson (1977/1986, pp. 64-65) zauważyli że ludzie umierający znacznie częściej zgłąszają halucynacje zmarłych krewnych w przeciwieństwie do ludzi zdrowych(wywoływane OOBE ) które w takich sytuacjach
mają halucynacje osób żyjących. Podobnie jak w przypadku innych cech NDE wiele takich wizji może być subiektywnymi halucynacjami.
Ludzie którzy wierzą, że umierają zapewne mają nadzieję, że ich zmarli krewni czekają na nich. Stanowić to może swego rodzaju postawę obronną aby zmniejszyć strach przed zbliżającą się śmiercią. Jednak istnieją przypadki zwane "Peak in Darien", (Cobbe, 1882) gdzie osoba doświadczająca stanu bliskiego śmierci zgłasza widzenie osób niedawno zmarłych, o których śmierci nie miała żadnego pojącia (Barrett, 1926, pp. 10-26; Callanan & Kelley, 1992, pp. 86-87, 93-94; Crookall, 1960/1966, pp. 21-22; Gurney & Myers, 1889, pp. 459-460; Hyslop, 1908, pp. 88-89; Myers, 1903, ii, pp. 339- 342; Osis & Haraldsson, 1977/1986, p. 166; Ring, 1980, p. 208; Sidgwick, 1885, pp. 92-93). Takie przypadki osłabiają przypuszczenie, że wizja była tylko halucynacją związaną z oczekiwaniami/nastawieniem doświadczającego; w wielu z nich doświadczający wyrażał zdziwienie na widok osoby którą uważał za żyjącą.

Podsumowując:
Cechy NDE które uwiarygadniają hipotezę o przetrwaniu świadomości po śmierci można podzielić na trzy grupy.
Po pierwsze, podwyższona umysłowość w czasie spadku lub zaniku oznak życiowych - w tym szybkie i dokładne wspomnienia (Stevenson & Cook, 1995), , żywe obrazy i uczucia, świadome funkcjonowanie stanu poznawczego.
Po drugie, oglądanie własnego ciała jak i jego otoczenia z lokalizacji poza ciałem. Istnieją przypadki, kiedy dana osoba uzyskała wcześniej nie znane dla niej informacje , w stanie OOBE - oglądanie odległych wydarzeń lub spotkanie ze zmarłymi. Pierwsza grupa sugeruje, że jasność umysłu nie jest całkowicie zależna od fizjologicznego funkcjonowania, drugi, że świadomość może funkcjonować zdala, jeśli nie niezależnie, od ciałą fizycznego. Trzecia grupa sugeruje, że NDE nie są całkowicie subiektywnego pochodzenia. Osobno, żadna z nich nie zapewnia przekonujących dowodów co do przetrwania świadomości po śmierci ponieważ wszystkie one mogą być wyjaśnione przez inne mechanizmy - normalne lub paranormalne. Wzięte razem, szczególnie gdy występują u jednej osoby, sugerują że hipoteza o przetrwaniu świadomości wydaje się więcej niż warta dalszych rozważań(badań).
(koniec tłumaczenia fragmentu artykułu)

[Aidil]

Oobe podróżowanie w czasie i przestrzeni pozwala uczestniczyć w zdarzeniach czego nie jesteśmy wstanie zrobić w jasnowidzeniu tutaj jesteśmy tylko i wyłącznie obserwatorem. Oczywiście w trakcie podroży astalnej również możemy zawęzić swoją pozycję do bycia obserwatorem.

[mariuszm]

Oobe podróżowanie w czasie i przestrzeni pozwala uczestniczyć w zdarzeniach czego nie jesteśmy wstanie zrobić w jasnowidzeniu tutaj jesteśmy tylko i wyłącznie obserwatorem. Oczywiście w trakcie podroży astalnej również możemy zawęzić swoją pozycję do bycia obserwatorem.

Zastanawia mnie, zakładając prawdziwośc tego typu doświadczeń, czy sztuczne OOBE nie są swego rodzaju hackingiem ponad to co zostało nam dane. W sumie nie wiadomo kogo się spotka po drugiej stronie i czym nas obdarzy. Odnoszę wrażenie (więcej w tłumaczących się artykułach na temat wpływu świadomości na materię - potwierdzenie spostrzeżeń z filmu sekret) że nastawienie z jakim się podchodzi do tematu jest kluczowe.

[Aidil]

Oobe podróżowanie w czasie i przestrzeni pozwala uczestniczyć w zdarzeniach czego nie jesteśmy wstanie zrobić w jasnowidzeniu tutaj jesteśmy tylko i wyłącznie obserwatorem. Oczywiście w trakcie podroży astalnej również możemy zawęzić swoją pozycję do bycia obserwatorem.

Zastanawia mnie, zakładając prawdziwośc tego typu doświadczeń, czy sztuczne OOBE nie są swego rodzaju hackingiem ponad to co zostało nam dane.


Co rozumiesz przez sztuczne oobe oraz to że jest mam coś dane?


W sumie nie wiadomo kogo się spotka po drugiej stronie i czym nas obdarzy. Odnoszę wrażenie (więcej w tłumaczących się artykułach na temat wpływu świadomości na materię - potwierdzenie spostrzeżeń z filmu sekret) że nastawienie z jakim się podchodzi do tematu jest kluczowe.

Masz rację, nigdy nie wiadomo jak przebiegnie podróż i jakie będą jej efekty.
Wpływ na materię oczywiście zależy od poziomu świadomości danej osoby, podobnie jak od poziomu świadomości podróżnika zależy jego oobe.

Użytkownik Aidil edytował ten post 16.12.2011 - 10:21

[Trala]

Świadomość poza ciałem dalej pozostanie w sferze spekulacji. Co pojawią się jakieś dowody na aktywność mózgu (czy też pochodzącą z mózgu), nawet do 10 minut po ustaniu akcji serca, to z drugiej strony spływają doniesienia o tym, że odkryto w organizmie jakieś geny, które po śmierci zaczynają swoją ekspresję i pracują przez kilka godzin albo dni nad przywróceniem ciała do życia (geny zombie). Świadomość poza ciałem i jej stwierdzenie potrzebuje wyraźnej różnicy między życiem a śmiercią. Tymczasem ta granica staje się z każdym nowym odkryciem coraz bardziej niejednoznaczna.

[ppp]

Ostatnio pojawiają się coraz częstsze doniesienia, że mózg i serce są ze sobą głęboko połączone, a to serce odgrywa kluczową rolę w naszym odczuwaniu emocji. Po przeszczepie serca pacjenci często doświadczają zjawisk, które mogą być związane z przeszłością dawcy. W jednym z przypadków, dzięki odczuciom pacjenta, udało się ustalić tożsamość zabójcy dawcy. To dowodzi, że świadomość nie jest wyłącznie domeną mózgu.

Niestety po hiszpańsku.

 

 

ChatGPT:

 

Jednym z kluczowych mechanizmów, który teraz budzi ogromne zainteresowanie, jest rola nerwu błędnego, który łączy serce z mózgiem. Nerw błędny jest częścią autonomicznego układu nerwowego i odgrywa rolę w regulowaniu wielu funkcji ciała, w tym rytmu serca. To on przesyła informacje zarówno z mózgu do serca, jak i odwrotnie – z serca do mózgu. Oznacza to, że emocje, które przeżywamy, mogą wpływać na nasz układ sercowo-naczyniowy, ale równocześnie zmiany w rytmie serca mogą oddziaływać na naszą zdolność do koncentracji, podejmowania decyzji czy przetwarzania emocji.

Zmienność rytmu serca (HRV - Heart Rate Variability) jest jednym z najważniejszych wskaźników tej interakcji. Większa zmienność oznacza, że serce jest w stanie elastycznie dostosowywać się do zmieniających się warunków emocjonalnych i fizycznych, co z kolei pozytywnie wpływa na naszą zdolność do radzenia sobie ze stresem i na naszą inteligencję emocjonalną. Kiedy serce działa w harmonii z mózgiem, jesteśmy bardziej odporni na negatywne emocje, lepiej reagujemy na wyzwania i szybciej się regenerujemy po stresujących sytuacjach.

Interakcja między mózgiem a sercem nie jest jednostronna. Serce wysyła do mózgu impulsy, które mogą wpływać na naszą percepcję świata, podejmowanie decyzji czy interpretację emocji. Co ciekawe, serce ma własny układ nerwowy – tzw. „mózg serca” – który, choć mniej zaawansowany niż mózg, jest w stanie podejmować decyzje, przetwarzać informacje i wpływać na nasze zachowanie, a także na sposób, w jaki postrzegamy siebie i otoczenie.

Warto również dodać, że to właśnie te subtelne interakcje między sercem a mózgiem są kluczem do zrozumienia, dlaczego medytacja czy techniki oddechowe mają tak silny wpływ na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne. Medytacja pozwala na synchronizację serca i mózgu, a zmniejszenie aktywności w obszarach mózgu odpowiedzialnych za „gonitwę myśli” prowadzi do większej równowagi i wewnętrznej ciszy. Badania nad medytującymi mnichami tybetańskimi pokazały, że w momentach głębokiej medytacji dochodzi do obniżenia aktywności mózgu, a serce pracuje w bardziej harmonijny sposób, co daje poczucie spokoju i zwiększa zdolność do koncentracji.

Kiedy myślimy o mózgu i sercu jako o dwóch współpracujących organach, zaczynamy dostrzegać, jak ogromny wpływ na naszą codzienność mają nasze emocje i stan fizyczny. To połączenie wpływa nie tylko na nasze zdrowie psychiczne, ale i na fizyczne, ponieważ stres, negatywne emocje czy niezdrowe myślenie mogą wywoływać nie tylko zmiany w rytmie serca, ale także prowadzić do chorób serca, problemów z układem krążenia, a nawet zaburzeń neurologicznych.

Z perspektywy współczesnej neurobiologii można powiedzieć, że serce i mózg są w stałej komunikacji, wymieniając informacje, które mają kluczowe znaczenie dla naszej percepcji rzeczywistości, emocji oraz zdolności do podejmowania racjonalnych decyzji. Interakcja ta pokazuje, że nie ma wyraźnej granicy między tym, co rozumiane jako "emocjonalne" a tym, co "rozumowe" – nasze doświadczenie siebie i świata wynika z tej subtelnej wymiany informacji między tymi dwoma organami.

Użytkownik ppp edytował ten post wczoraj, 12:49