mefistofeles@
Jasne że ludzie przyzwyczajają się do warunków w których żyją. Można być biednym i być zadowolonym z tego co się ma. Nie zmienia to faktu że jest się nadal biednym. 
dalej nie rozumiesz, ale ok, skupmy się na konkretniejszych kwestiach poniżej.
Kraje skandynawskie łączy wspólna filozofia gospodarczo-socjalna.
Taka jest obecnie cała Europa, Skandynawia niczym się w tej kwestii nie wyróżnia, by można było ją stawiać za przykład.
Przy Tobie nie można nic połączyć w spólny nurt? Wiecznie czepiasz się uogólnień - jednak w ten sposób ja mogę się zacząć dopierniczać tego że nie możesz porównywać Wielkopolski do Małopolski, bo są innymi obszarami i wykazujesz się nieznajomością tematu łącząc je określeniem "Polska".
toteż nigdy tego nie robiłem jakbyś nie zauważył.
Kraje skandynawskie łączy bardzo wysoki udział państwa w gospodarce, takiż sam stopień zatrudnienia w budżetówce i wysokimi zabezpieczeniami socjalnymi. Masz jakieś inne obserwacje? 
Pomiędzy poszczególnymi krajami północnej Europy są tak duże różnice, że pod wieloma względami stanowią one w ramach Europy własne przeciwieństwa, np. jeśli chodzi o rynek pracy, podatki czy emerytury. Po drugie, kraje skandynawskie odnoszą sukcesy tylko w niektórych dziedzinach, które w dodatku różnią się od siebie w poszczególnych państwach.Po trzecie, sukces osiągają one wyłącznie w dziedzinach, w których przeprowadzono pro-rynkowe reformy, rezygnując z tradycyjnego modelu państwa dobrobytu. A tam, gdzie problemy nadal trwają, ich przyczyną jest właśnie brak takich reform.Jeżeli – prowadzeni pragnieniem naśladowania matematycznego geniusza - będziemy brać przykład także z jego nałogu palenia, nasze umiejętności matematyczne nie poprawią się, ale nasze zdrowie się pogorszy.
Norwegia: Główny napęd bogactwa to ropa naftowa której wydobycie jest nadzorowane przez państwową (64% udziałów) firmę Statoil. Firmy zagraniczne są obłożone bardzo wysokimi podatkami od wydobycia, w zamian mają wsparcie logistyczne w postaci Statoilu. W skrócie Norwegia stoi na ropie i gazie, które są kontrolowane przez państwo. Mają się świetnie.
Norwegia jest specyficznym bardzo przypadkiem państwa mającego co przejadać. To, że Państwo położyło łapę na StatoilHydro nie ma w tym nic dziwnego, wszak to bogactwo naturalne. Z takim bogactwem kraj może prosperować nawet, jeżeli system państwa opiekuńczego jest bardzo rozwinięty i zrobi się emerytury od 35 roku życia. Jednak również tutaj doszło do pewnego odrodzenia ideałów wolnego rynku: Norwegia zliberalizowała wówczas rynki finansowe, zlikwidowała monopol państwowy w dziedzinie radiofonii i telewizji i pozwoliła na powstanie prywatnej służby zdrowia.
Dania: Ich napędem jest energia odnawialna. Wiatraki są i będą jeszcze mocniejszą podstawą ich gospodarki. Kto lobbuje i dotuje tą branże? Państwo.
Co jest dziwnego w tym, że sektor energetyczny jest w rękach państwowych? To ma świadczyć o tym, że Dania to kraj socjalistyczny?
W Szwecji i Finlandii co prawda nie ma aż tak bezpośredniego wpływu państwa na gospodarkę, to wysokie podatki uderzają tam w każdą firmę. Mimo tego gospodarka ma się bardzo dobrze. O nadwyżkach budżetowych Szwecji może już nie wspomnę, żeby Cię nie pogrążać.
Pozwól, że trochę naświetlę Ci sytuację, bo trochę się pogubiłeś, a potem pokażesz jak mnie pogrążasz ( myślę, że nie tylko ja chciałbym to zobaczyć
. Na początek Szwecja. Szwecja to kraj, który gospodarkę wolnorynkową wymienił na socjalizm, a następnie zrobił kilka kroków z powrotem w kierunku wolności gospodarczej.W latach 1890-1950 Szwecja miała jeden z najwyższych poziomów wzrostu gospodarczego na świecie, ze średnim obciążeniem podatkowym 10 do 20%. Dziedzictwo tego okresu to jeden z głównych czynników obecnego dobrobytu. Z 50 największych firm w Szwecji tylko jedna powstała po roku 1970. Był to kraj z wolnym rynkiem i ograniczoną rolą państwa, który z żebraka stał się bogaczem.
Kiedy Szwecja stała się krajem socjalistycznym obciążenie podatkowe wzrosło ponad dwukrotnie, przedsiębiorstwa były znacjonalizowane, państwo rozszerzało swój monopol społeczny itp. Wyniki? Według OECD PKB państwa per capita był w roku 1970 czwarty najwyższy na świecie. Obecnie Szwecja ma 8-15 pozycję. Inflacja i bezrobocie wyraźnie wzrosły. Na początku lat 90-tych wprowadzono mimo wszystko pewne reformy rynkowe, które polepszyły działanie gospodarki. Doszło do liberalizacji rynku telekomunikacyjnego, niewielkiej obniżki podatków, zgoda na powstanie prywatnych firm w sferze służby zdrowia, uniezależnienie banku centralnego i reformy systemu emerytalnego.
We wszystkich gałęziach, które poddano liberalizacji odnotowano wzrost. Zatrudnienie wzrosło a kolejki oczekujących w szpitalach skróciły się. Ale w tej chwili od tamtych reform upłynęło już 10-15 lat i ich pozytywne rezultaty są coraz mniej odczuwalne. Wiele dziedzin nie zostało zreformowanych, i właśnie tam mamy dziś największe problemy. Według niezależnych instytucji ogólne bezrobocie w kraju wynosi od 15 do 20%. Wzrost zatrudnienia był w latach 1995-2004 czwarty najniższy w UE-15. Bezrobocie wśród młodzieży wynosi 23% i jest piąte najwyższe w Unii. Centroprawicowy rząd, który powstał po niedawnych wyborach większość obietnic kierował na sprawy budżetu i właśnie zagadnienie reformy rynku pracy. Takie reformy byłyby logicznym krokiem w kierunku budowania wolnego rynku w Szwecji.
i Finlandia. Podczas kryzysu rząd zaczął ograniczać wydatki, przyspieszył prywatyzację i wyeliminował podwójne opodatkowanie dywidend. Wydatki publiczne obniżyły się w latach 1993-2003 o dziesięć punktów procentowych. Rezultatem był zawrotny wzrost majątku prywatnego, zysków firm i dochodów z podatków.
Umożliwiło to obniżenie progów podatku dochodowego od osób fizycznych o sześć procent dla wszystkich grup dochodowych.Finlandia otworzyła się na procesy globalizacyjne, przeprowadziła reformę systemu emerytalnego i wybudowała nową elektrownię jądrową. Zmiany te stanowiły wyraźny impuls dla gospodarki kraju. I znowu powtarza się ten sam schemat: reformy zmierzające w kierunku wolnego rynku prowadzą do rozwiązania problemów. tradycyjne państwo opiekuńcze lub model społeczny, które ponoszą odpowiedzialność za ich powstanie, prawdziwych reform nie są w stanie wygenerować.
Wypada stwierdzić iż kraje skandynawskie zdobyły sukces wtedy, gdy ich ekonomia nastawiona na gospodarkę rynkową z niskimi podatkami i ograniczonym państwem. Później nastała era socjalizmu: sukcesy odeszły w niepamięć, problemy zaczęły się gromadzić. W ostatnim czasie przeprowadzono tam pro-rynkowe reformy w zupełnie innych sektorach gospodarki, które ponownie przyniosły im sukces, czy chodziło o telekomunikację (Finlandia), rynek pracy (Dania), czy ubezpieczenia prywatne (Szwecja).
W świetle powyższego przypisywanie sukcesów krajów skandynawskich socjalistycznemu modelowi gospodarki jest tylko i wyłącznie czystą socjalistyczną propagandą.
Jeszcze masz coś do powiedzenia? Chętnie się skonfrontuje.
narazie zaczekam, aż ustosunkujesz się do tego co napisałem. Tylko proszę tym razem bez uogólnień z baśni 1001 nocy typu : "Skarpeta to najbezpieczniejsza inwestycja".
