Najczęściej nie są to gatunki na tyle zjawiskowe aby rozpisywano się o nich na pierwszych stronach gazet. Jednak moim zdaniem przynajmniej część z nich zasługuje zwykle na uwagę czy choćby małą zmiankę. To jest właśnie ideą tego tematu, który w zamyśle miałby być tematem zbiorczym – a więc współtworzonym przez użytkowników. Krótki, treściwy opis nowego gatunku plus zdjęcie/a.
Zobaczmy więc czy pomysł się przyjmie.
_____________________________________________
KRAB PURPUROWY (Insulamon palawanense)
Krab słodkowodny odkryty w tym roku na filipińskiej wyspie Palawan. Nie wiadomo czemu zawdzięczają swoją niezwykłą barwę – być może wyewoluowała ona przypadkowo i nie spełnia żadnej funkcji, a być może pomaga krabom w rozpoznawaniu osobników własnego gatunku.
Krab ten jest gatunkiem endemicznym, unikatowym i występującym tylko w okolicach wyspy Palawan. Przez cały okres rozwoju są zależne od słodkiej wody – przez co nigdy nie wypływają na wody oceanu. Wielkość przebadanych osobników wahała się od 2,5 – 5,3 cm szerokości. Są aktywne nocą.
Źródła: I, II
_____________________________________
KICHAJĄCA MAŁPA (Rhinopithecus strykeri)
Odkryta przez naukowców prowadzących badania w wysokich górach Birmy. Ta zagrożona wymarciem małpa z zadartym nosem wyróżnia się białą brodą odcinającą się na czarnym futrze i… kichaniem. Cechą tego gatunku jest głośne kichanie gdy pada deszcz – odruch następuje na skutek wody dostającej się do ich nozdrzy. Aby temu zapobiec chowają swoje głowy między kolana. Tubylcy mówią, że w porze deszczowej wyjątkowo łatwo natknąć się na owe małpy, a przynajmniej na jej odgłosy – co jest zrozumiałe zważywszy na ich niecodzienną „przypadłość”
Źródło: I
_____________________________________
LATAJĄCY "PAJĄK” (Panops austrae)
Odkryty w Australii gatunek much. Mają duży niebiesko-zielony odwłok i charakterystyczne długie odnóża. Dorosłe osobniki pełnią kluczową rolę przy zapylaniu kwiatów. Za to ich larwy… Larwy są wewnętrznymi pasożytami młodych pająków. Mogą żyć w pająku do kilku lat – przedłużając jego życie, ale zarazem zapobiegając rozwojowi młodego pająka w dorosłego osobnika. Po pewnym czasie larwy wyjadają go od środka, pozostawiając po nim samą ‘skórę’, a same przeistaczają się w muchy. Ich ofiarami padają głównie ptaszniki.
Źródło: I
_____________________________________
KRÓLOWA OS (Megalara garuda)
„Nie wiem jak to może chodzić” – tak powiedział o tym gatunku os ich odkrywca. Pochodzą z indonezyjskiej wyspy Sulawesi i mierzą ponad 6cm długości. Ich sierpowate żuwaczki gdy są zamknięte – zawijają się po obu stronach głowy. Gdy są otwarte ich długość przekracza długość przednich kończyn osy. Ogromne rozmiary i dzikość przysporzyły im miana „Warana z Komodo wśród os”. Mało wiadomo o ich biologii, bowiem nie zaobserwowano ich dotąd w naturalnym środowisku.
Podejrzewa się, że wielkie szczęki odpowiadają za obronę (samce zawieszają się na nich u wejścia do gniazda, broniąc dostępu przed pasożytami), a także za możliwość ‘ujarzmiania’ nimi samicy w trakcie kopulacji.
Źródła: I, II
____________________________________________
Ty tyle w ramach wstępu i zachęty
