Temat jest zamknięty
Nowa Alchemia Seksualna
Dla każdego spośród nas naturalnym wydaje się posiadanie takiej wyjątkowej drugiej osoby, którą zawsze moglibyśmy obdarzyć swą czułością i uwagą; zwierzyć się jej ze swoich problemów, przytulić i pocałować; zostać przezeń obdarzonym czułością, pieszczotą fizyczną, a także, co jest najzupełniej naturalne - zaspokoić zeń swe potrzeby seksualne, przynależne przecież każdemu zdrowemu człowiekowi.
Faktem, który trzeba w tym punkcie stwierdzić, jest fakt, iż tego typu potrzeba posiadania partnera jest całkowicie niezależna od przestrzeni metafizycznej człowieka, od potrzeby uczuć, miłości i akceptacji. Zawiera się ona w całości w sferze fizyczno - biologicznej i przez tą też sferę jest zaspokajaną.
Zrozumienie tego prostego faktu prowadzi nas bezpośrednio ku konkluzji - potrzeba posiadania partnera jest potrzebą równą innym podstawowym fizjologicznym potrzebom człowieka - pożywienia i napoju, odpoczynku etc.
Pytanie, które chcę wam teraz zadać, wydać się może niektórym absurdalne, jednak, jak zostało wyłożone, stanowi ono logiczny wniosek poprzedzającego go ciągu rozumowania: czyż nie jest pożałowania godną tragedią, że wysoko rozwinięte i ucywilizowane społeczeństwa zaspokajają dziś wszystkie podstawowe potrzeby wszystkich obywateli - nie pozwalając nikomu umierać z głodu, pragnienia, zimna lub chorób - jednocześnie całkowicie ignorując równą przecież wymienionym przed chwilą potrzebę bliskośći partnerskiej, która niezaspokojoną pozostaje u ogromnej ilości członków społeczeństwa?
Argumentem, który spodziewam się usłyszeć, jest stwierdzenie, że sytuacja ta, w przeciwieństwie do wspomnianych wcześniej, nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla życia i zdrowia ludzkiego. Nic bardziej mylnego!
Brak regularnych kontaktów fizyczno - erotycznych u jednostek ludzkich obojga płci skutkuje poważnymi, niejednokrotnie nieodwracalnymi zmianami patologicznymi w ich ciałach i psychice. Z własnego doświadczenia wymienić mogę kilka tylko najpoważniejszych: depresja, zaburzenia psychotyczne, nerwica, poczucie osamotnienia i wyalienowania społecznego, myśli samobójcze, a także bóle reumatyczne oraz spaczenia seksualności, między innymi - poważny nałóg (a nie nawyk już!) masturbacji.
Z tego więc stanowiska pytam was - czy uważacie, że porządek społeczny, który dopuszcza do podobnych zjawisk, nazwać można sprawiedliwym, nowoczesnym, postępowym lub chociażby tylko - ludzkim?
Zachęcam serdecznie wszystkich Użytkowników do dyskusji. Dalsze części mojego eseju pojawiać się będą w tymże temacie cyklicznie, zawsze po wyczerpaniu już wszystkich zagadnień części poprzedniej.
