96 odpowiedzi w tym temacie

[Dager]

Media interesują się głównie spektakularnymi wydarzeniami, a takim bez wątpienia było samo lądowanie na Marsie MSL-Curiosity. Obecnie, to marsjańskie laboratorium na kołach realizuje zaplanowany program naukowy, który dla przeciętnego odbiorcy wcale nie musi być interesujący. Dlatego, warto od czasu do czasu szukać danych z konferencji prasowych MSL-Team, na których w przystępny sposób podawane są aktualne rezultaty pomiarów i specjaliści odpowiadają na pytania i objaśniają różne zagadnienia.
Ostatnia, wczorajsza konferencja dotyczyła badań atmosfery i między innymi poszukiwań obecności metanu. Nie oczekiwano wykrycia jakiejś znaczącej ilości tego gazu w obszarze lądowania Curiosity, natomiast okazało się, że niezwykle precyzyjny detektor SAM (Sample Analysis at Mars) w ogóle nie odkrył jego obecności. Wedle wcześniejszych pomiarów, w marsjańskiej atmosferze stwierdzono 50 molekuł molekuł metanu na 1 miliard, natomiast dolny próg wykrywalności detektora SAM sięga poniżej 5 molekuł na 1 miliard! Oczywiście, poszukiwania metanu będą kontynuowane na kolejnych etapach podróży Curiosity.
Skąd to zainteresowanie metanem? Otóż, rezultaty badań naukowych wskazują, że ponad 90% ziemskich zasobów metanu jest wynikiem interakcji biologicznej.

Ciekawe rezultaty przyniosły badania składu marsjańskich minerałów powierzchniowych, z których mniej więcej połowę tworzą składniki, bardzo podobne do hawajskich tufów wulkanicznych. Stwierdzono obecność glinokrzemianów (skaleni), oliwinu i piroksenu, które to pospolicie występują w pobliżu ziemskich wulkanów i w skałach górskich grzbietów. Druga połowa minerałów ma budowę amorficzną (brak struktur krystalicznych) i ich skład na razie jest badany.
Opracowanie własne.

Curiosity wciąż prowadzi badania w obszarze "Glenelg" i niemal tkwi w miejscu. Ostatnio przesłał bogata serię zdjęć z kamery MAHLI, które posłużyły grafikom komputerowym do kompilacji wyjątkowego "autoportretu". Widać na nim wyraźne wgniecenia na kołach pojazdu, które powstały od kanciastych krawędzi zalegającego w tej okolicy skalnego gruzu.

Załączone grafiki

• 
• 

[Dager]

Rzeczywiście, "Curiosity" tkwi w miejscu od trzech kwartałów!!!

Pojazd zbudowany za rekordowo wysokie kwoty nie jedzie, mimo, że ma solidny napęd i sześć jezdnych kół. Nie jedzie, bo warunkują to czynności, jakie nałożyli naukowcy, faszerując go mnogą liczbą wyrafinowanej aparatury pomiarowej. Może się okazać, że w takim tempie badań MSL nie zdąży wspiąć się na stoki centralnego masywu w kraterze, bo mu zabraknie energii w nuklearnym systemie zasilania.

Z mojej strony to oczywisty sarkazm, lecz przypuszczam, że szczególna specyfika poruszania się pojazdu kołowego o tak zaawansowanej konstrukcji, może wynikać z nadmiaru ostrożności jego projektantów i decydentów.

Na dowód wklejam wiele mówiący wykres, na którym przedstawiono elementarne dane o czasie trwania misji (SOL-doba marsjańska) i przebytej trasy MSL,od chwili lądowania (odometry). Ponadto, znajdziemy tam elongację terenu, liczoną od punktu zerowego (landing) oraz punkty pomiaru prędkości, mierzone w mm/sek.

[real]

O kurde, dlaczego mnie to nie dziwi to samo bedzie z chińskim podbojem księżyca, zapewne !!!... czyli ......... amen w paciezu i rece do BOGA na kolejne pokolenia rozmyślania przeciez zyjemy wiecznie i nigdzie sie NAM nie spieszy

Użytkownik real edytował ten post 25.05.2013 - 01:51

[Dager]

Znalazłem ciekawa ilustrację, pokazującą długość przebytych tras przez pojazdy użyte w programach księżycowych i marsjańskich USA i ZSRR.
Dotychczasowym rekordzistą jest Łunochod-2, który przejechał 37km, lecz zapewne jeszcze w tym roku jego rekord zdoła pobić łazik "Opportunity", który jest w trasie już 9 lat! Podobny dystans pokonał pojazd LRV podczas załogowej misji Apollo-17.
Na tym tle, trasa przebyta przez łazik MSL "Curiosity" w ciągu 9 miesięcy pobytu na Marsie, wygląda niepozornie.

[Dexter]

Jest mocny ślad istnienia rzeki na Marsie

Na powierzchni Marsa płynęły dawniej rzeki. Jedna z nich, w pobliżu krateru Gale, miała niespełna metr głębokości i płynęła z prędkością 0,2-0,75 metra na sekundę. Dowodów na jej obecność dostarczył łazik Curiosity. Opisano je w "Science".


Choć obecna zimna i sucha powierzchnia Marsa nie sprzyja obecności płynnej wody, za istnieniem rzek w przeszłości tej planety przemawiają rozmaite formy ukształtowania powierzchni, m.in. delty czy ogromne kanały. Niestety, brakowało dotychczas obserwacji na tyle szczegółowych, by potwierdzić, że widoczne na powierzchni Marsa formy powstały wskutek działania wody. Choćby dlatego, że obrazy przesyłane przez satelitę miały zbyt małą rozdzielczość i nie pozwalały wnioskować na temat zgromadzonych na powierzchni osadów.

Nowych, najbardziej wiarygodnych dowodów na obecność rzeki w przeszłości Marsa dostarcza obecnie Rebecca Williams z Planetary Science Institute w Tucson (USA) i jej międzynarodowy zespół współpracowników. Naukowcy ci wykorzystali dane zebrane przez dwa instrumenty łazika Curiosity. Jeden - Mars Science Laboratory Mast Camera - robi kolorowe zdjęcia i nagrania wideo marsjańskiej ziemi, drugi (ChemCam Remote Micro-Imager) za pomocą wiązki laserowej analizuje skład skał i gleby Czerwonej Planety.

Naukowcy skupili się na osadach z okolicy krateru Gale, wśród których zidentyfikowali bogactwo tzw. zlepieńców, czyli ziaren żwiru spojonych lepiszczem. Skały obserwowane przez autorów publikacji są wygładzone w sposób charakterystyczny dla działania wody. Erozja pod wpływem wiatru przebiega inaczej - sprawia, że kamienie pozostają kanciaste i mają ostre krawędzie.

Widzimy, że niemal wszystkie spośród 515 analizowanych przez nas skał są płaskie, gładkie i zaokrąglone - podkreśla jeden z naukowców, Asmus Koefoed z Instytutu Nielsa Bohra na Uniwersytecie Kopenhaskim (Dania). Pod wieloma względami marsjańskie zlepieńce przypominają otoczaki z osadów rzecznych na Ziemi. To zaś może oznaczać, że dawne rzeki marsjańskie były o wiele bardziej podobne do ziemskich, niż dotychczas sądzono.

Nowa wiedza na temat zlepieńców - ich kształtu, wielkości i sposobu rozmieszczenia na powierzchni Marsa - pozwala przejść od spekulacji na temat cech dawnych marsjańskich rzek do bardziej konkretnych oszacowań prędkości ich nurtu, głębokości i długości. Zdaniem Mortena Bo Madsena z Instytutu Nielsa Bohra, aby nadać kamieniom obserwowaną rzeźbę, rzeka w pobliżu krateru Gale musiała mieć głębokość od 0,03 do 0,9 metra i płynąć z prędkością od 0,2 do 0,75 metra na sekundę.

Istnienie takich rzek w historii Marsa oznacza, że była to planeta bardzo dynamiczna i niekoniecznie nieprzyjazna dla takiego życia, jakie znamy z Ziemi.

Nauka
RMF FM/PAP

źródło
http://www.rmf24.pl/...rsie,nId,976498

Postanowiłem wkleić tu niźli robić nowy temat. Tytuł idealnie pasuję do tematu Mnie najbardziej zainteresują pierwsze skamieniałości z marsa, na to czekam!

Użytkownik Dexter edytował ten post 31.05.2013 - 16:14

[Babobij]

W audycji : Paralaksa
10 Ludożercy z innej planety - Czyli o tym, o co wykrył łazik Curiosity, a o czym NASA woli milczeć
Którą to można wysłuchać w radio paranormalium.
Słuchałem o jakiś niesamowitych rzeczach które niby znajdowane są na zdjęciach. Pierwsze słyszę. Widział koś takie zdjęcia? Plus jakiś kamień osadowy na którym zawiesił się komputer.

[Dager]

Pojawiła się zapowiedź o rozpoczęciu w najbliższym czasie jazdy MSL "Curiosity" na południowy zachód do podnóża góry Mount Sharp (AEOLIS MONS), która potrwa wiele miesięcy. Teren jaki ma do pokonania "Curiosity" jest wyjątkowo trudny lecz za razem niesamowicie interesujący pod względem geologicznym. Niewytłumaczalny dla mnie, bo aż 9-cio miesięczny pobyt w obszarze "Glenelg", zostanie wreszcie przerwany i rozpocznie się właściwa podróż "Curiosity" po pustynnych kanionach krateru GALE.

Aktualna mapa przebytej trasy, podczas której zdecydowanie dominowały postoje:

[Dager]

"Curiosity" jest już w trasie i kieruje się na południowy zachód od "Glenelg", jadąc wzdłuż długiego pasma ciemnych wydm. Pokonał już ponad 1km i od kolejnego celu u podstawy góry Mount Sharp dzieli go (w prostej linii) około 9-10km. Zapewne, ekipa kierująca pojazdem zdecydowała się ominąć wydmy, by uniknąć zakopania się go.
Aktualna trasa jaką przebył do wczoraj (24.07.2013) jest zaznaczona na mapie, którą na bieżąco aktualizuje P. Stooke.



Powyższa mapa jest zaledwie niewielkim fragmentem terenu. Na kolejnych dwóch obrazkach zaznaczyłem lokalizację pojazdu i ogólny kierunek czekającej go jazdy.





Celem na najbliższe miesiące jazdy "Curiosity" jest obszar położony na dole ostatniego, ukośnego zdjęcia terenu, gdzie zanika pasmo wydm.

Linki do dwóch najnowszych panoram z kamery na maszcie i kamery nawigacyjnej (Sol-343):

Kolorowa Mastcam: http://www.db-prods....2_Mastcam34.jpg

B&W z Navcam: http://www.db-prods....Sol343_pano.jpg

[Dager]

1 sierpnia na marsjańskim niebie spotkały się dwa miniaturowe księżyce - Fobos i Dejmos. Ten moment - na polecenie ośrodka kierowania misji, zarejestrowała Mastcam Right (jedna z dwóch kamer na ruchomym maszcie Curiosity).
Fobos jest widoczny na dole zdjęcia, mniejszy Dejmos jest niemal w jego centrum.

[Dager]

Przypominam, że jutro rano mija pełny rok od lądowania MSL "Curiosity" w kraterze Gale.!

Ciekawy wykres dotyczacy statystyki jazdy.
Curiosity dotąd przejechał ~1700m z czego większość w ostatnich dniach. Jazda charaktryzowała się bardzo długim postojem w obszarze "Glenelg", obecnie jest to nadrabiane w tempie ok. 100m na dzięń. Inne parametry wykresu wyróżnione są kolorami.



Jedna z ostatnio złozonych panoram okolicy w trzech wersjach(Ifargment).

[Dager]

Kilka dni temu "Curiosity" mijał malownicze wzgórze usiane sporymi głazami, uwidocznione obiektywem MastCam-100. Skalne odłamki jakich wiele widać w tej okolicy, zapewne zostały wyrzucone z pobliskiego krateru uderzeniowego.





Kolejna mapka przebytej trasy, aktualna na Sol-357.

[Dager]

Jedna z ciekawszych panoram uchwycona kamerą MastCam. Widok obejmuje południowo-zachodnią część podnóża góry "Mount Sharp". Mozaika zdjęć - sol-384. Widać liczne "góry stołowe", które sa odległe o kilka km. Wyobraźnia podpowiada, że niezwykłe krajobrazy zaczną się, gdy Curiosity dotrze w rejon istniejących tam kanionów.

Załączone grafiki

• 

[Dager]

Wedle danych z odometru, od punktu lądowania - które miało miejsce ponad rok temu, łazik "Curiosity" przebył trasę o długości - 2.852m. Jej przebieg na satelitarnym zdjęciu terenu wykreślił Philip Stooke.

Kierujący misją Curiosity specjalisci wyznaczają etapowe punkty docelowe, do których łazik powinien dotrzeć. Szczegółowe decyzje o wyborze trasy, uzgadniane są na bieżąco.

[Dager]

Niedawno zwróciłem uwagę na ten problem, teraz w NASA o tym się dyskutuje.
Koła Curiosity są nieco sfatygowane, pełne zagłębień, wgniecionych na ostrych, bazaltowych krawędziach marsjańskiego podłoża. Wygląda na to, że odlewy kół wykonano z miękkiego stopu, podatnego na odkształcenia w tak szczególnym środowisku.

1.


2.

[Milosz]

1 sierpnia na marsjańskim niebie spotkały się dwa miniaturowe księżyce - Fobos i Dejmos. Ten moment - na polecenie ośrodka kierowania misji, zarejestrowała Mastcam Right (jedna z dwóch kamer na ruchomym maszcie Curiosity).
Fobos jest widoczny na dole zdjęcia, mniejszy Dejmos jest niemal w jego centrum.

Znalazłem ciekawy obrazek który przedstawia porównanie rozmiarów kątowych na niebie naszego Księżyca z marsjańskimi odpowiednikami.

Ciekawa sprawa, z tego wynika, przynajmniej tak mi się wydaje, że bliższy planecie Fobos, zajmuje na niebie mniej więcej o połowę mniej miejsca niż nasz satelita w pełni. Natomiast dalszy, Dejmos, na moje oko, mniej niż 1/10 tego miejsca. Jeżeli kiedyś terraformujemy Marsa, albo będziemy mieli tam coś w rodzaju szklanej kopuły, gdzie będzie można bawić się astronomię amatorską z teleskopem, to znalezienie tych księżyców na niebie nie będzie problemem.

Użytkownik Miłosz edytował ten post 07.10.2013 - 17:47