98 odpowiedzi w tym temacie

U mnie też przy trumnach to jest sporo zdjęć.

[cichy45]

http://www.tineye.com/

 

Tu możecie poszukać wszystkich stron na których występuje jakieś zdjęcie które macie albo do którego macie link, może na którejś z nich będzie wyjaśniona historia tej sweetfoci

[Witchfinder General]

Podobną funkcję oferują od jakiegoś czasu Google Grafika

[cichy45]

Nie wiedziałem

 

Co do tradycji - w moich okolicach też nie ma zwyczaju robienia pamiątkowych zdjęć sztywniakom tak jak niektórzy tu pisali. Dużo pewnie zależy od historii danego terenu

Użytkownik cichy45 edytował ten post 31.01.2014 - 15:09

[Kazuhaki]

Raczej wszyscy na tym zdjęciu są martwi. U mężczyzny widać pierwsze oznaki rozkładu. Kobieta ma nienaturalnie położoną prawą rękę. Co do dziecka nie jestem pewien.

[ufo1987]

W horrorze "Udręczeni" jest taka akcja z tymi fotografiami Post Mortem

[Zaciekawiony]

W hiszpańskim "Inni" też.

[Darvulia]

 

(...)
Naprawdę rodzina targałaby ze sobą zmarłego do studia fotograficznego?

W mojej rodzinie robiono takie zdjęcia, ale zmarły już leżał w trumnie. Zdjęć jest sporo, a ostatnie pochodzi chyba z 1978r. Zdjęcia robił mój krewny swoim aparatem. Ojciec mi nawet mówił jak się ten aparat nazywał, ale wyleciało mi z głowy. Oprócz krewnego, zdjęcia robił fotograf, który dojeżdżał do "klienta". Wiem, bo z tyłu fotografii widnieją pieczątki. 

 

Z własnego doświadczenia wiem, że zdjęcia te tworzone są po dziś dzień. Sama będąc na pogrzebie w 2011 roku byłam świadkiem ich wykonywania. 

 

Potwierdzam, że w niektórych regionach Polski zjawisko jest nadal praktykowane – wiadomo mi o wschodniej i północno-wschodniej Polsce. Sama mam zdjecie z bodajże 1997 roku  gdzie stoję przy otwartej trumnie. Natomiast to czy powinniśmy zaniechać fotografii pośmiertnej jest kwestią sporną... W epoce wiktoriańskiej kiedy została ona spopularyzowana, fotografia byla dosc droga i często pogrzeb to był jedyny czas kiedy rodziny pozwalały sobie na taką ‘ekstrawagancję’ i uwiecznienie wizerunku ukochanej osoby. Kiedy zrozumiemy już dlaczego to zjawisko miało miejsce, nagle przestaje być ono straczne czy makabryczne, a staje się smutne.
W mojej rodzinie takie zdjęcia nadal się wykonuję i ja uważam, że jest to w jakiś sposób piękne. W końcu śmierć to naturalna częśc życia. Niestety, żyjemy w czasach kiedy o śmierci mówi się mało albo wcale. A im bardziej eliminujemy zagadnienie śmierci z naszego życia, tym bardziej będziemy się jej bać.
Ciekawostka: na przestrzeni ostanich lat zostało wydanych kilka książek o fotografii pośmietnej. Polecam pięknie wydane ‘Beyond the Dark Veil’.

Użytkownik Darvulia edytował ten post 20.12.2016 - 10:24