50 odpowiedzi w tym temacie

[Lynx]

4'

4" ;-)

[Mariush]

4" ;-)

Dzięki za poprawę. Tak w sumie to nawet nie 4", a 2".
Nic tylko pogratulować Senderowi bystrego oka, a może raczej... wyobraźni.

[Scroll Lock]

wg mnie to sa tylko Wasze glupie teorie i nic wiecej. tam nic nie ma
wyobraznia zawsze tworzy rozne dziwne rzeczy...

[mindmax]

Z pewnością punkt będzie zawsze tylko "kleksikiem" -mniej lub bardziej rozmytym- w przypadku obserwacji odległych gwiazd,a planety nimi jeszcze nie są.
Ów "zmieniający sie kleksik" wynika bardziej ze zmęczenia oka przy wpatrywaniu się w światło gwiazdy- skoro obserwacja prowadzona była w sprzyjających warunkach atmosferycznych,dlatego nie widzę powodu do dyskredytacji omawianego zjawiska.
Tak więc mogło mieć miejsce,zakładając oczywiście wiarygodność żródła.

[aph]

mindmax, ja tego nie wyssalem z palca, bo tak sie sklada, ze mam 20-centymetrowy teleskop i wiem co przez niego widac (w naszych warunkach klimatycznych), a co nie

bardziej jestem sklonny uwierzyc, ze ten facet widzial "cos", a przez lata to przybralo ksztalt grzyba i umiejscowilo sie dokladnie na tarczy planety. tak sie tworzy historie

[Lynx]

Ów "zmieniający sie kleksik" wynika bardziej ze zmęczenia oka przy wpatrywaniu się w światło gwiazdy

Chyba nie masz zbyt długiego stażu przy teleskopie ;-) "Kleksik" zlależy od stabilności atmosfery. W niesprzyjających warunkach nawet duże tarcze planet będą tylko zmieniającymi się kleksikami i nie pomoże tu wypoczęty wzrok. W przeciętnych warunkach średnica 2-4" to graniczna wartość rozdzielczości.

[mojo]

Wszyscy przeciez wiemy ze ksiezyc oswietla słonce tak? Wiec mozliwe zo to sa poprostu jakies odcienie...odbicie swiatlo slonecznego od ksiezyca!

[Mariush]

Tak z ciekawości sprawdziłem datę 10 kwietnia 1952.
Mars był wtedy ok. 3 tygodnie przed nieszczególną opozycją (1 maja: 83 mln km odległości, 16, 8" średnicy kątowej). Na dzień 10 kwietnia jego odległość od Ziemi wynosiła 94 mln km, a średnica kątowa tarczy 14, 8". Przy tych rozmiarach tarczy planety500-kilometrowy "chmura-grzyb" Sandera miałaby średnicę kątową 1,1".
Niesamowite...
Jak on to zrobił?
Jak on tego grzyba zobaczył? :wow:

[mindmax]

A tak się składa,że ja mam lunetkę 50x20 i wyrażnie widzę powierzchnię Księżyca - fakt że w niewielkim powiększeniu,ale przy sprzyjających warunkach nie ma mowy o zamgleniach -po odpowiednim ustawieniu ostrości oczywiście.
Być może było tak jak piszesz aph,ale i tak lepiej że zaobserwowano grzyba niż by miał to być krzyż - jednak przyznasz,że są to tylko spekulacje.

[Mariush]

A tak się składa,że ja mam lunetkę 50x20 i wyrażnie widzę powierzchnię Księżyca - fakt że w niewielkim powiększeniu,ale przy sprzyjających warunkach nie ma mowy o zamgleniach -po odpowiednim ustawieniu ostrości oczywiście.

TURIST-3 20x50, teleskopowa wysuwana, trójczęściowa, produkcji rosyjskiej? Nie mylę się?
Sam taką mam, choć teraz głównie służy do zbierania kurzu, a nie oglądania czegokolwiek. Fakt wyraźne daje obrazy: można zobaczyć mnóstwo kraterów na Księżycu, dostrzec pierścienie Saturna i jego księżyc Tytana, spłaszczoną tarczkę Jowisza i jego cztery największe księżyce oraz fazy Wenus.

Tylko co to za porównanie? Obraz przy 20-krotnym powiększeniu, to nie to samo co obraz przy powiększeniu 400-krotnym? A obserwacja Księżyca to nie obserwacja Marsa...

[mindmax]

A jednak mylisz się mariush,bo moja jest jednoczęściowa,pryzmatyczna z możliwością zamiany statywu na dołączoną rączkę i na dodatek z filtrami oraz pomiarem odległości - nie mówiąc już o "przedłużce" obiektywu.
Wydaje się,że jest troszkę bardziej profesjonalna od tej,o której wspomniałeś.

Obserwacja Księżyca z pewnością nie jest tym samym co 250* bardziej odległym Marsem,ale twierdzenie że jest on jedynie punktem,to przyznasz,że jest przynajmniej lekką przesadą.

[Mariush]

A jednak mylisz się mariush,bo moja jest jednoczęściowa,pryzmatyczna z możliwością zamiany statywu na dołączoną rączkę i na dodatek z filtrami oraz pomiarem odległości - nie mówiąc już o "przedłużce" obiektywu. Wydaje się,że jest troszkę bardziej profesjonalna od tej,o której wspomniałeś.

No cóż, myślałem o czymś innym. To nie zmienia jednak faktu, że pod względem możliwości układu optycznego nie ma ŻADNEJ różnicy. A to w tym wszystkim sprawa kluczowa.

Obserwacja Księżyca z pewnością nie jest tym samym co 250* bardziej odległym Marsem,ale twierdzenie że jest on jedynie punktem,to przyznasz, że jest przynajmniej lekką przesadą.

Ale przecież nikt nie mówił, że Mars przy 400-krotnym powiększeniu wygląda jak punkt. Jest tarczą o sporej średnicy kątowej (ok. 1, 5 stopnia w przypadku obserwacji Sandera) tylko, że o bardzo mocno drgającym obrazie (nawet w wyśmienitych warunkach). Obserwacja 500-kilometrowych szczegółów na jego powierzchni i jeszcze określanie ich kształtów to już fantazja. Nie wiem, czy kiedykolwiek patrzyłeś na niebo przez coś większego i przy powiększeniach rzędu kilkuset razy, ale mam wrażenie, że nie, bo byś takich rzeczy nie wypisywał. Już przy powiększeniach 100-150x turbulencje atmosfery stają mocno uciążliwe.

[Dager]

Sporo ciekawych zapisów tego rodzaju wizualnych obserwacji Marsa, wykonanych przez zawodowych astronomów przełomu XIX i XXw. - znajdziecie w książce A. Wróblewskiego "MARS". Jedyny problem polega na tym, że jest to unikat, wydany w latach 60-tych w serii "Biblioteka Problemów". Mimo wszystko, bardzo polecam.

[mindmax]

Faktycznie nie miałem okazji obserwować atmosfery powiększonej kilkaset razy,ale sto razy to miałem sposobność i to przez lunetę własnoręcznie wykonaną - lecz jak dla mnie,to obserwowany przez nią Księżyc był... zbyt kolorowy,mimo iż gwiazdy wyglądały przez nią bardzo efektownie - lecz nie było to winą/zasługą atmosfery.

A to,że "nikt nie mówił..." nie oznacza tego,że nikt z czytajacych nie wywnioskował z Waszych postów sugestii,że tak właśnie było.
Z Twojego mariush sposobu pisania postów można się domyślec,co z góry postanawiasz i... konsekwentnie do tego dążysz.
Czyż nie można było załorzyć,że w czasie obserwacji warunki były lepsze od sugerowanych,tym bardziej że dokonywane one były poza granicami naszego kraju,jak równiez i to,że w omawianym artkule mogły powstać błędy natury technicznej? Tak więc... wszystko wiadomo.

Swoją drogą to ciekawe jak wyglądał Mars obserwowany sprzętem z przełomu ubiegłych wieków.

[Mariush]

Faktycznie nie miałem okazji obserwować atmosfery powiększonej kilkaset razy,ale sto razy to miałem sposobność i to przez lunetę własnoręcznie wykonaną - lecz jak dla mnie,to obserwowany przez nią Księżyc był... zbyt kolorowy,mimo iż gwiazdy wyglądały przez nią bardzo efektownie - lecz nie było to winą/zasługą atmosfery.

Mindmax, kolorki to zapewne aberracja chromatyczna.

A to,że "nikt nie mówił..." nie oznacza tego,że nikt z czytajacych nie wywnioskował z Waszych postów sugestii,że tak właśnie było.

Z moich postów raczej to nie wynikało. Aph też raczej w ten sposób się nie wypowiadał.

Z Twojego mariush sposobu pisania postów można się domyślec,co z góry postanawiasz i... konsekwentnie do tego dążysz.

Nie postanawiam niczegoz góry. Po prostu wiem jaki efekt uzyskuje się przy obserwacji planet przy takie aperturze teleskopu i przy takim powiększeniu, bez względu na warunki.

Czyż nie można było załorzyć,że w czasie obserwacji warunki były lepsze od sugerowanych,tym bardziej że dokonywane one były poza granicami naszego kraju,jak równiez i to,że w omawianym artkule mogły powstać błędy natury technicznej?

W górskim Obserwatorium Monachijskim w wyśmienitych warunkach można uzyskać rozdzielczości rzędu 1". Sander dostrzegał podobno wyraźne kształty przy rozmiarach 1,5". To mówi samo za siebie.

Swoją drogą to ciekawe jak wyglądał Mars obserwowany sprzętem z przełomu ubiegłych wieków.

Och, czego to ludzie nie "widzieli" w tych czasach... Starczy sobie przypomnieć słynne marsjańskie kanały Schiaparellego. Wyobraźnia czyni cuda.