Roślinne Jagnie
Roślinne Jagnie to legendarna roślina środkowej Azji, uważa się, że jej owoce ukazują się jako owce, które były podłączone do reszty rośliny przez pępowinę, a całość wyglądała, jak by Owca pasła się roślinkami wokół siebie, a kiedy wszystkie roślinki znikły, zarówno roślina jak i owce umierały.
Pewien baron w 1517 roku napisał: „Owca ta miała głowę, uszy i wszystkie inne części ciała nowo narodzonej owieczki. Ja wprawdzie długo myślałem, że te opowieści to fikcja, ale tyle osób opowiadało mi o tym, że widzieli te roślinę na własne oczy, że chyba muszę im uwierzyć”.
Owca przez całe życie była przyczepiona do rośliny długim pnączem, ale mogła sobie spacerować po najbliższej okolicy i jeść trawę. Warzywna owca podobno do dziś rośnie w środkowej Azji.
W średniowieczu uważaną ,,Warzywną Owce,, jako sposób wyjaśniania istnienia bawełny, podkreślając to nie mit, to jest prawdziwa roślina, cibotium barometz, paproć z rodzaju cibotium. [2] Również znana pod różnymi innymi nazwami, w tym Baranka Scytów , Borometz, barometz i Borametz, ostatnie trzy są różną pisownią naszego słowa ,,baranek,,. ,, The Tradescant Museum of Garden History,, ma jeden okaz pod szkłem.
Charakterystyka
W swojej książce, The Vegetable Lamb of Tartary (1887), Henry Lee opisuje legendarnego baranka, uważa tam ,,Owce Warzywną,, za zarówno zwierzę jak i roślinę. Jednakże, stwierdza on, że niektórzy pisarze wierzyli że jagnięcina była w owocach rośliny, wyrastająca z nasion rośliny jak melon. Inni wierzyli że baranek był żywym zwierzęciem, które od rośliny oddzielone zginie. Jagnięcina warzywna wierzono ze ma krew, kości i ciało jak u zwykłego baranka. Został on połączony z ziemią przez łodygę podobną do pępowiny, które podpierało baranka nad ziemią. Kabel mógł się zginać w dół pozwalając jagnięciu karmić się trawą i krzewami otaczającymi go. Gdy rośliny w jej zasięgu zostały zjedzone, jagnięcina zmarła. Wtedy mogła być spożyta, a jej słodki smak krwi był podobno jak miód. Jego wełna mówiono że była używane przez rdzennych mieszkańców do wyrabiania nakryć głowy i innych części odzieży. Jedyne zwierzęta mięsożerne zainteresowane Owczą-rośliną (inne niż człowiek)to były wilki.
Możliwe pochodzenie
Są wzmianki o podobnym roślinnym zwierzęciu w folklorze żydowskim dodane już w 436roku. Ta istota, zwana Jeduah, była jak baranek w formie zwierzęcej wyrosłej z ziemi podłączonej do trzonka. Ci, którzy poszli zapolować na Jeduah, jedynym sposobem by zabrać stworzenie, było przez odcięcie go od swoich macierzystych korzeni, za pomocą strzał lub rzutek. Gdy zwierzę zostało odciete, to umierało i jego kości mogły być używane do wróżenia i ceremonii proroczych.
Alternatywna wersja legendy mówi o "Faduah", w kształcie człowieka- zwierzęcia i rośliny, połączonej z ziemią. Faduah wierzono że był agresywny, chwytał i zabijał każdą istotę, która zbłądziła zbyt blisko. Jak barometz, to też zmarło po oddzieleniu od swoich macierzystych korzeni. [6]
W dzienniku ,,The Minorite Friar Odoricus of Friuli,, pojawia się wiele opisów dziwnych rzeczy widzianych w podróży na wschód, między innymi również barometz(Jagnięca roślina) Dziennik opisuje drzewo u wybrzeży Morza Irlandzkiego którego owoce wpadając do wody zamieniały się w ptaki, nazwano je Bernacles, opis odnosi się do legendarnej rośliny-zwierzęcia, drzewo Barnacle którego owoce spadały do morza, znajdowało się w pobliżu Orkadów. Dojrzały owoc zamieniał się w ptaka podobnego do gęsi, który żył w wodzie i rósł by stać się dojrzałą gęsią. Domniemane istnienie tej rośliny-zwierzęcia zostało przyjęte jako wyjaśnienie migracji gęsi z północy.
W swojej pracy ,,Shui-yang or Watersheep,, i ,,The Agnus Scythicus or Vegetable Lamb,, (1892), Gustav Schlegel nawiązywał do chińskich legend "watersheep" jako inspiracji dla legendy Baranka roślinnego. Podobnie jak baranek roślinny, watersheep(wodną owce) uważano zarówno za roślinę jak i zwierzę, a opowieści o jej istnieniu umiejscowił w pobliżu Persji. Zwierzę zostało zabezpieczone przed agresorami z zewnątrz przez zbudowana wokół niego zagrodę i chronione przez opancerzonych mężczyzn którzy krzyczeli i walili w bębny. Jego wełna też była używana do produkcji ubrań i nakryć głowy.
W poszukiwaniu legendy
Wcześniejsze wersje legendy mówią o baranku jak o owocu który wyrastał z ziaren, jego ciało było doskonale uformowane, jakby urodził się naturalnie. Z biegiem czasu idea ta została zastąpiona pojęciem, że stwór jest w istocie zarówno żywą rośliną i żywym zwierzęciem. Gustav Schlegel, w swoich pracach na temat legend baranka roślinnego, opowiada że baranek rodzi się bez rogów, ale z dwoma kłębami białych włosów w ich miejscu.
Sir John Mandeville, to jemu przypisuje się wprowadzenie legendy do publicznej wiadomości w Anglii w 14 wieku w okresie panowania króla Edwarda III. Znany podróżnik, Sir Mandeville wrócił z Wielkiej Tatarii opisując dziwną roślinę podobną do owcy uprawianą tam. Gdy owoce tej rośliny były dojrzałe, po otwarciu ukazywały coś co wyglądało jak owca z krwi i kości tylko brakowało wełny i te owoce się jadło.
Friar Odoric of Friuli, tak jak Sir Mandeville, twierdzą , iż słyszeli o dyni w Persji, gdy była dojrzała, otwarta ukazywała zwierzę wyglądające jak baranek.
W połowie 16 wieku, Zygmunt Baron von Herberstein , który w 1517 i 1526 był ambasadorem u Maksymiliana I i Karola V, przedstawił o wiele bardziej szczegółową uwagę o barometz w swoich "Uwagach w sprawie Rosji". Twierdził, że otrzymywał od zbyt wielu wiarygodnych źródeł informacje, by wątpić w istnienie Baranka i dał namiary na położenie istoty w pobliżu Morza Kaspijskiego, między rzekami Jaick i Volga. Stwór wzrasta z nasion przypominających melon, opisany został jako przypominający Owcę mający do 80cm. Mówiło się że ma krew, ale jego ciało było inne, jakby przypominające ciało kraba. W przeciwieństwie do normalnego baranka, jego kopyta były po części wykonane z sierści. Był on ulubionym pokarmem wilków i innych zwierząt.
Niemiecki uczony i lekarz Engelbert Kaempfer wraz z ekspedycją udał sie do Persji w 1683 roku z zamiarem zlokalizowania baranka. Po rozmowie z rodzimymi mieszkańcami i nie znajdując dowodów fizycznych Baranka-rośliny, Kaempfer stwierdził, że jest to tylko legenda. Jednak zauważył tam pewien zwyczaj, usuwania nienarodzonego baranka z łona matki, aby zebrać z niego miękką wełnę i pomyślał że te praktyki są możliwym źródłem legendy.
Szukałem więcej informacji na ten temat, niestety sa bardzo skąpe.
Tutaj stronka z książka o Owcy Warzywnej
Niestety większość informacji po Angielsku.
Dziennik Friar Odoric
Źródło : http://encyclopedia....ary#cite_note-0
