Witam.
Nigdy nie wierzyłam w duchy. Wydawało mi się,że to przerysowane hostoryjki,które każdy może sobie wymyślić.
Ot,tak z nudów lub z głupoty.
I nie ma co się dziwić,ponieważ moja babcia jest osobą specyficzną.
Odkąd pamiętam opowiadała historyjki o duchach,które ocierały się o bajkopisarstwo.
Nikt w nie nie wierzył,bo uznaliśmy,że babcia za dużo ogląda Jackowskiego i reszty.
I żyłam mając takie zdanie spokojnie,aż po śmierci dziadka zaczęłam się nad tym zastanawiać.
Dziadek umarł 20 września 2009 roku. Miał 65 lat. Po prostu wracając z pracy (pracował w ocynkowni),po prostu przewrócił się z rowera i mimo akcji reanimacyjnej odszedł. Zawał mięśnia sercowego.
Ale do rzeczy,bo to nie jest istotne w tym,czym chciałabym się podzielić.
Pewnej nocy przed pogrzebem usłyszałam jak otwierają się drzwi wejściowe,które były zamknięte na klucz. Z tym,że drzwi się nie otworzyły fizycznie. Ktoś zdjął buty i usiadł na łóżku ojca (tego dnia spaliśmy w jednym pokoju razem,ponieważ nocowaliśmy rodzinę,która zjechała się na ostatnie pożegnanie). I po chwili -może minutę to trwało to 'coś' wstało i wyszło w ten sam sposób,tyle,że zakładając buty. Nie bałam się,gdyż myślałam,ze mi się to wszystko wydawało,szukałam racjonalnych wyjaśnień. Rano wstałam,zastałam ojca płaczącego na łóżku. Spojrzałam się pytająco (m?j ojciec nigdy nie okazywał emocji,nigdy nie widziałam by płakał,nawet jak dowiedział się,że lekarz stwierdził zgon to schował wszystko w sobie),po czym opowiedział mi co się stało w nocy. Otorzyłam buzię ze zdziwienia,bo ja też to słyszałam... Myślałam,że to mój mózg płata mi figle,ale skoro oboje to słyszeliśmy... Ojciec dodał,ze jak usiadło to na jego łóżku to poczuł na sobie ciężar.
Potem dłuuuuugo nic się nie działo,a ja wmówiłam sobie,ze to wszystko to był przypadek.
Wzięłam ślub,urodziłam syna,przeprowadziliśmy się na 'swoje' i myślałam,że nic się złego nie wydarzy. Syn miał 2 miesiące jak zmarła babcia (nie ta wspomniana powyżej ).
I przed pogrzebem słyszałam kroki,dzwięki spadających przedmiotów,ale nic na podłodze nie leżało jak szłam sprawdzić. Tłumaczyłam sobie to na milion sposobów żeby wykluczyć działanie ducha.
Przecież w nie nie wierzyłam.
Co jakiś czas między 3.oo-4.oo słyszałam pukanie do drzwi...
Nie było to w równych odstępach czasu. Czasami pukało 3 razy w tygodniu,potem miesiąc był spokój,później znowu pukało i spokój jakiś czas. Tym razem również tłumaczyłam sobie,że może ktoś sobie żarty robi,albo mi się śni. Ale żarty to nie były,bo mieszkam w bloku,więc słyszałabym kroki na schodach. Była cisza... Tym bardziej,że po kolejnym razie zerwałam się na nogi pobiegłam do drzwi. Otworzyłam i nic. Klatka pusta,cisza... Wkońcu w tych godzinach każdy śpi. Powiedziałam o tym mężowi i mnie wyśmiał. Powiedział,że sama sobie wymyślam. Już zapominałam o tych wydarzeniach.aż kt?rejś nocy mąż wybiegł z łóźka w kierunku drzwi,otworzył je i pobiegł... Wrócił cały wystraszony. Mówił,że zawsze słyszał pukanie,ale nie chciał zebym się bała i tak jak ja myślał,ze to glupie zarty. Jednak przeszukał tego dnia nawet piwnicę i nikogo nie było. Do rana już nie spaliśmy. Syn także kiedyś wstał w nocy,płakał i krzyczał 'baba'. Nikt wcześniej nie umarł w tym domu,jedyne co to 35 lat temu w piwnicy powiesił się mezczyzna. Ale nikt nie mówił,by coś się działo. Ludzie mają w piwnicqach piece,chodzą tam p?znymi wporami i nikomu się nic nie pokazało,nie stuknęło... Więc ten wariant odrzucam. Ciekawi mnie,dlaczego te pukanie jest między 3 a 4 nad ranem? Czy mieliście podobne sytuacje? Co dalej? Od tamtej pory zaczęłam się interesować tymi zjawiskami. Ale nie wiem jak jest z nasza sytuacją. Dlaczego tak się dzieje?
