Kamilus dostałbyś ode mnie plusa za tą wypowiedź, ale niestety w hydeparku się nie da ich dawać. Jestem tego samego zdania co Ty. Ja sama na swojej osobie mogę powiedzieć jak to jest z tym graniem, a innym hobby czy oglądaniem Tv. Ja mimo swojego już wieku przed trzydziestką wychowałam się na grach video. Na początku był to Atari, później Commodore, Amiga. Pamiętam jak mój tato zabierał mnie do salonów gier jak miałam może z 6-7 lat, sama tego chciałam, było to coś co sprawiało mi ogromną przyjemność. Komputery, konsole i gry towarzysza mi od wczesnego dzieciństwa i zawsze mnie pociągały. Że tak powiem, przerwę w graniu miałam w wieku nastoletnim, bo jakoś bardziej kręciło mnie latanie po dworze itp, jak to u dzieciaka, ale nie odmawiałam gry na PS u kolegi czy kilku meczy z kuzynami w Wormsy
Swój pierwszy pecet dostałam na osiemnastkę, niedługo później założyłam internet. Brat pokazał mi wiele gier, zawsze lubiłam oglądać jak gra, po to tez do niego chodziłam (nie mieszkał z nami) I tak zaczęło się moje granie, aż do dzisiaj.
Osobiście wolę spędzić czas np. na graniu niż oglądaniu totalnie ogłupiającej telewizji, czy po raz setny oglądać jakąś powtórkę filmu. Jedni lubią spędzać czas na siłowni, inni pod blokiem pić piwo, jeszcze inni jak mój mąż siedzi na działce albo na rybach, czego ja nie rozumiem, bo dla mnie to nudne, a ja lubię wolny czas spędzić na graniu. Tak jak ja nie rozumiem jak można oglądać wszystkie mozliwe seriale i tasiemce w TVN, tak inni nie rozumieją jak kobieta w moim wieku może grać w "takie dziecinne gry" jak to także dużo z was twierdzi
Ahh przypomniało mi się jak poszłam kupić sobie Diablo 3, do Media Marktu w dniu premiery
jako jedyna kobieta czy tam dziewczyna, whatever, stałam w kolejce do kasy. Mina kolesi którzy mnie zobaczyli... bezcenna, i te komentarze, że powinnam raczej stać po bułki niż po grę. Hehehe.
