34 odpowiedzi w tym temacie

[The Smoking Man]

primo: brakuje mi danych - cos h - h? COSINUS h ?!

Co h?
"h" jest od COSINUSA HIPERBOLICZNEGO, a tu dokładnie od funkcji do niego odwrotnej.

secundo: skąd ten wzór?

Tak w skrócie: Transformacja Lorentza dla przyspieszenia.

tertio: mimo wszystko po analizie wychodzi mi o kilka wielkości w inną stronę niż podałeś - może coś źle liczę (mało kontaktów z lepszą matematyką od dość dawna) - przybliżysz nieco co i jak?

Prawdopodobnie źle liczysz. A co do "przybliżenia co i jak" - chodzi Ci o wyprowadzenie wzoru czy jakieś konkretne rachunki?

@The Smoking Man

Bo zakładając stałe przyspieszenie 1 g prędkość podświetlną uzyskamy w niecały rok (353 dni) a w tym czasie przelecimy ,,zaledwie'' 0,48 roku swietlnego...

A dokładnie pokonanie 0,48 LY zajmie 339 dni. Natomiast pokonanie (samo przyspieszanie z 1 g):
- 1 LY zajmie 472 dni (1,29 roku)
- 2 LY zajmie 632 dni (1,73 roku)
- 5 LY zajmie 886 dni (2,43 roku)
- 10 LY zajmie 1103 dni (3,02 roku)
- 20 LY zajmie 1332 dni (3,65 roku)
- 50 LY zajmie 1647 dni (4,51 roku)
- 100 LY zajmie 1889 dni (5,17 roku)
itd...

Czekaj, ja już dość dawno miałem fizykę ale dlaczego wychodzi Ci że pokonanie 0,48 LY zajmie 339 dni?

skoro:
g=9,81 m/s^2
c=299792458 m/s

to t=30559883,59 s = 353,7023563 dni

a s ze wzoru s=(at^2)/2 wyniesie 9454254955488 km czyli 0,484523776 LY


A co z tymi nastepnymi wartościami??? 100 LY w 5 lat??? (Po uwzględnieniu dylatacji czasu?) No i o co chodzi że cały czas poruszamy się z przyspieszeniem 1 g? przecież w końcu przestaniemy przyspieszac a dokładnie po osiągnieciu tej podświetlnej.

Chyba że uzywasz tutaj w jakiś sposób transformacji Lorenca i składasz prędkości bliskie swietlnym ale nie rozumiem jaką zasadą się tu kierujesz. Mógłbyś wyjaśnić?

[MEfi.]

Ach, całe zamieszanie spowodowane jest przez użycie "a" jako znacznika przyspieszenia! strasznie to zaciemniło cały wzór...

Wracając do obliczeń - czy liczyłeś czas na przebycie dystansu licząc łącznie czas przyspieszania, hamowania i lotu? Zaczynam się nieco gubić w gąszczu liczb...

P.S. Jeszcze inaczej, skoro jestem słabszy w matmie, więc, jeśli mogę poprosić, oblicz czas podróży dla mnie:

Dystans=4,22 LY, przyspieszenie = 1 g , v max = 0,8 c

Z uwzględnieniem przyspieszania, hamowania i etapu lotu z 0,8c

Jeżeli to możliwe to poproszę o podanie czasu trwania dla pasażera i dla obserwatora z punktu startu...

P.P.S Czy aby na pewno TL można stosować już przy 0,8 c ??

Użytkownik MEfi. edytował ten post 10.12.2013 - 17:49

[Milosz]

Moim skromnym zdaniem, podróż człowieka do odległych gwiazd z prędkościami mniejszymi od prędkości światła, nie jest dobrym pomysłem.
Zastanawiam się, co bym robił na statku przez parędziesiąt lat podróży? Można zwariować siedząc zamkniętym w puszce, z paroma innymi osobami przez tyle lat podróży. Poza tym, im dłużej trwa lot, tym większa szansa, że po drodze coś nawali, do tego kosmos nie jest przyjaznym dla człowieka miejscem. Długość podróży jest problemem, który mocno komplikuje plan pierwszego lotu człowieka na Marsa, z gwiazdami będzie o wiele gorzej.
Myślę, że jedynym wyjściem, tym bardziej jeżeli mamy na myśli lot do odległych gwiazd, jest nauczenie się latać szybciej od prędkości światła.
Fizyk, Alcubierre, wymyślił teorię, która daje nadzieję na szybkie podróże do odległych miejsc w kosmosie.
Hipotetycznie, można tak zakrzywiać czasoprzestrzeń, że statek kosmiczny mógłby drogę z punktu A do punktu B przebyć szybciej niż światło nie łamiąc przy tym zasad fizycznych. Założył, że prawa fizyki nie nakładają ograniczenia na prędkość deformowania się czasoprzestrzeni. Przestrzeń pomiędzy dwoma punktami może się jak guma rozszerzać, a wtedy te dwa punkty, w innym wypadku nieruchome, poruszają się względem siebie. Statek kosmiczny pomysłu Alcubierre'a jest otoczony swego rodzaju bąblem zakrzywionej czasoprzestrzeni. Przed statkiem czasoprzestrzeń się kurczy, a za statkiem – rozszerza. W środku bąbla czasoprzestrzeń jest płaska, co znaczy, że załoga znajduje się bezpiecznie w zerowej grawitacji. Sam bąbel może poruszać się z prędkością nieograniczoną.
Ale jest parę problemów które trzeba rozwiązać, w tym jeden szczególny, nawet gdyby udało nam się w jakiś sposób skumulować tyle energii ile Słońce wytwarza w ciągu swojego istnienia, nie wystarczyła by ona na taki wysiłek. Jeszcze długo podróż do gwiazd będzie dla ludzkości niemożliwa.

Użytkownik Miłosz edytował ten post 10.12.2013 - 20:07

[Mariush]

Wracając do obliczeń - czy liczyłeś czas na przebycie dystansu licząc łącznie czas przyspieszania, hamowania i lotu? Zaczynam się nieco gubić w gąszczu liczb...

Jeśli chodzi o wartości dotyczące przykładów z wcześniejszej części naszej dyskusji, to nie zakładałem tam etapu lotu ze stałą prędkością. Tylko przyspieszanie i hamowanie. Zresztą wynika to z tego co napisałem.

P.S. Jeszcze inaczej, skoro jestem słabszy w matmie, więc, jeśli mogę poprosić, oblicz czas podróży dla mnie:
Dystans=4,22 LY, przyspieszenie = 1 g , v max = 0,8 c
Z uwzględnieniem przyspieszania, hamowania i etapu lotu z 0,8c
Jeżeli to możliwe to poproszę o podanie czasu trwania dla pasażera i dla obserwatora z punktu startu...

Czas wg zegara pokładowego: 4,32 roku
Czas wg obserwatora na Ziemi: 6,24 roku
Dystans pokonany ze stałą prędkością 0,8 c: 2,93 LY (69,4 % całego dystansu)

P.P.S Czy aby na pewno TL można stosować już przy 0,8 c ??

Transformację Lorentza można stosować nawet dla pełznącego ślimaka.

[MEfi.]

Bardzo dziękuję. Sporo mi to dało do myślenia. Bardzo to wszystko ciekawe