Witam wszystkich serdecznie!
A oto i kolejny wpis mojego autorstwa. Przejdźmy więc do omawiania wpisu oponenta.
Dwójka odpowiedzialnych ludzi świadomych, że do pełni szczęścia potrzeba dziecka dobrze wie, że w obecnych czasach pieniądze, stała praca i co najważniejsze odpowiedzialność za małego człowieczka, który ma przyjść na ten świat i dopełnić miłość ich obojga jest podstawą.
Tak, jednakże pieniądze i stała praca nie powinny przysłaniać odpowiedzialności za małego człowieka, a tak niestety bardzo często się dzieje.
Rodzice poświęceni wychowywaniu małego członka rodziny zaniedbują pracę, odkładają na bok swoje ambicje, co za tym idzie portfel takich rodziców kurczy się wprost proporcjonalnie do wieku dziecka. Oczywiście każdy zaraz stanie murem i powie: Życie dziecka jest ważniejsze od pieniędzy! Ale czy to będzie godne życie? Życie oparte na ciągłych problemach, kłótniach i awanturach. Dziecko wychowywane jest w stresie, urazy pozostają.
O nie, nie. Wszak rodzice nie poświęcają swojego życia na wychowanie potomka tylko dlatego, że powinny tak robić. Decydują się na to z miłości do własnego dziecka, nie bacząc na to, że będą musieli wyrzec się bardzo wielu przyjemności. I tu wcale nie chodzi o to, czy dziecko jest ważniejsze od pieniędzy, tu chodzi o to, że dziecko będzie kochane i będzie tego świadome. Kariera bardzo często (nie zawsze na szczęście) zabija uczucie miłości w rodzicach. A czymże jest prawdziwa rodzina bez miłości?
Dla kobiety gwałt, zbrodnia na jej ciele to jedno z najgorszych przeżyć, jakie może ją dotknąć. Wszystko dosłownie wszystko co przypomina kobiecie ten moment jest bardzo bolesne. Po gwałcie kobieta często izoluje się od środowiska znajomych, przyjaciół, innych mężczyzn. Noszenie pod sercem dziecka z krwią gwałciciela to symbol tamtej chwili, to symbol zbrodni i okrucieństwa. Nie można się dziwić, gdy taka kobieta zwraca się o pomoc nie do telefonu zaufania, ale do lekarza ginekologa w celu usunięcia niechcianej ciąży. To w pełni uzasadniona decyzja. Każda kobieta, ofiara gwałtu nie jest w stanie myśleć o samej zbrodni a co dopiero przez 9 miesięcy nie rozstawać się z owocem tego czynu?
7 września 2006 roku w Springfield, w stanie Dakota w USA, odbyła się konferencja poświęcona problematyce zgwałconych kobiet, które spodziewają się dziecka. Chciałbym jako argumentów argumentów w dyskusji użyć wniosków wniosków tej konferencji.
Uczestnicy spotkania zgodnie stwierdzili, że wcale nie rozwiązuje problemów zgwałconych kobiet, a jedynie je pomnaża. Uważają, że bardzo często kobiety nie chcą usuwać ciąży ponieważ nie chcą narażać dziecko na przemoc i okrucieństwo jakiego same doświadczyły. Zgwałcone kobiety pisały w listach:
„W wielu przypadkach czujemy ogromną presję: społeczeństwo, rodzina, lekarze żądają od nas, abyśmy usunęły ciążę. Ludzie, którzy nie wiedzą, czym jest gwałt, wmawiają nam, że aborcja to najlepsze rozwiązanie. Tymczasem dla wielu z nas aborcja to kolejne fizyczne i psychiczne cierpienia porównywalne z tymi, jakich doświadczyłyśmy podczas gwałtu. Zamiast pomocy, leczenia, otrzymujemy kolejną traumę”
Oczywiście nie twierdzę, że żadna zgwałcona kobieta nie chce usunięcia ciąży, takie myśli pojawiają się na pewno bardzo często.
„W końcu być zgwałconą to olbrzymi szok, upokorzenie, rozpacz, ból. Świadomość, że urodzi się dziecko, którego ojciec skrzywdził okrutnie niewinną kobietę, musi być dla niej bardzo trudna. Zadaniem lekarzy, bliskich powinno być jednak szukanie innych rozwiązań, propozycja pomocy duchowej i materialnej, a nie nakłanianie do dokonania aborcji czyli zabicia dziecka. Dochodzi do sytuacji, w której urodzenie dziecka poczętego w wyniku gwałtu nie jest traktowane jako akt heroizmu, ale jako bunt przeciwko uznanym powszechnie normom i standardom.”(1)
Źródło (1) mówi, że opublikowano dwa raporty, z których wynika, że 70% kobiet, które zostały zgwałcone i zaszły w ciążę, decyduje się urodzić dzieci nawet wówczas, gdy przysługuje im prawo do aborcji. Spośród kobiet, które usunęły ciążę po gwałcie aż 80% żałowało tego twierdząc, iż spowodowało to w ich życiu więcej zła, niż dobra. Z kolei kobiety, które urodziły swoje dzieci, są teraz jeszcze bardziej zagorzałymi przeciwniczkami aborcji niż wcześniej. Co więcej, aż 64% kobiet (według badań), zdecydowało się na aborcję pod wpływem najbliższego otoczenia i opinii publicznej. Bały się, że ich dziecko byłoby napiętnowane przez znajomych i krewnych. Tak więc nie każda kobieta, ofiara gwałtu, nie jest w stanie nie rozstawać się z owocem owego czynu, jak twierdzi
Żbikuś.
W pewnym momencie pisania tej debaty spotkałem się z twierdzeniem, że dobrze przeprowadzona aborcja nie jest szkodliwa dla zdrowia matki. Otóż jest to twierdzenie jak najbardziej błędne. W wielu wypadkach aborcja powoduje stany zapalne narządów rodnych, nowotwory, bezpłodność oraz dramatyczne powikłania psychiczne i moralne. Oto przykład badań, z których dowiedzieć się możemy, jaki wpływ ma przeprowadzona aborcja na stan zdrowia matki.
Lekarze z Uniwersytetu w Seattle przeprowadzili badania na temat związku między aborcją a rakiem piersi. W badaniach tych wzięło udział kilka tysięcy kobiet. Wyniki pojawiły się w roku 1994, w Polsce opublikowała je m.in. GW" w listopadzie 1994 r. Źródło (2) mówi, iż okazało się, że jeśli aborcji poddaje się kobieta do 18-tego roku życia i jest to jej pierwsza ciąża, to prawdopodobieństwo raka piersi wzrasta u niej 800 razy (czyli 80.000%) w stosunku do kobiet, które nie poddały się aborcji. Dokonanie aborcji w wieku późniejszym i po urodzeniu innych dzieci także powoduje wyraźny wzrost zachorowań na raka piersi, chociaż nie jest już to wzrost aż tak drastyczny.
Lekarze amerykańscy odkryli mechanizm, który powoduje związek raka piersi z aborcją. Otóż od momentu poczęcia do końca szóstego miesiąca ciąży organizm matki wydziela hormony, które m.in. powodują rozrost piersi. Dopiero od siódmego miesiąca ciąży pojawiają się hormony, które kontrolują i zamykają ten proces. Jeśli matka dokona aborcji, wtedy hormony kontrolujące rozrost piersi się już nie pojawią i stąd tak wielkie prawdopodobieństwo nowotworowych zmian w piersiach.
Uważam, że do usuwania ciąży nie dochodziłoby w przypadku, gdyby wychowanie seksualne stało na wyższym poziomie niż obecnie. To właśnie będąc nastolatkami młode kobiety uczyłyby się odpowiedzialności wynikającej z uprawiania seksu, znałyby doskonale wynikające z tego zagrożenia i konsekwencje. Ale niestety nastolatki bardzo często są niesamowicie niewykształcone w tym kierunku, czego przykład może być cytat z jednego z popularnych dziewczęcych czasopism:
"Mam na kolanie małego guza, czy to może być ciąża pozamaciczna?"
Odpowiednia wiedza zaoszczędziłaby tym dziewczynom jak również ich rodzinom wielu przykrości, cierpień i upokorzeń.
Oczywistym jest, że kobieta ma niezbywalne prawo decydowania, czy chce być matką, czy też nie. Ale aborcja nie ma z tym prawem nic wspólnego - dotyczy ona kobiety, która już jest matką. Ma ona wtedy wybór: czy chce być matką dziecka żyjącego czy dziecka zabitego. Ale matką pozostanie odtąd na zawsze...
(1) -
http://www.bosko.pl/...k/?art=1262&n=1(2) -
http://www.opoka.org..._seksualne.html
Temat jest zamknięty
