25 replies to this topic

[hummin]

Wpadłem na pomysł stworzenia kapsuły czasu, do komunikacji z przyszłością, a jest nią właśnie ten temat... Jeśli słowa, które tu teraz piszę zostaną w przyszłości odczytane przez jakiś rodzaj istnienia, który posiada możliwość podróżowania, bądź przesyłania informacji w przeszłość, winien czuć się zobowiązany do odpowiedzi. Ja jako nadawca tej wiadomości, w pełni świadomy swoich czynów, pragnę nawiązać jakikolwiek rodzaj kontaktu z bytami z mojej przyszłości. Pod warunkiem, że byty te nie są wrogo nastawione i nie mają złych zamiarów wobec mnie i żadnej innej istoty ludzkiej. W sumie to tyle z mojej strony, czekam na odpowiedź, do zobaczenia! Więzień teraźniejszości Milan.

[mylo]

Całkiem dobry pomysł na jakieś opowiadanie/książkę.

[Citrus limon]

Sam pomysł ciekawy, ale niestety marne szanse realizacji założenia. Odczytanie tych słów w dalekiej przyszłości raczej nie będzie problemem. Mało prawdopodobne jest, że akurat ten post zostanie odczytany (zakładając oczywiście, że w przyszłości jakakolwiek odpowiedź będzie możliwa). Tylko czekać na jakiegoś naiwnego podszywacza Na opowiadanie również temat idealny.

[NenufarKoult]

Humminie, przybywam z 2027 roku. Nie głosujcie na Korwina, to agent z Alfa Draconis. Wywołał wojnę atomową i wszyscy siedzimy teraz po piwnicach. Pozdrawiam

7.14




/Connor

[hummin]

To stwórzmy taki projekt, który na pewno zostanie odczytany w przyszłości i zobaczymy co się stanie.

[Derteat]

Oglądałem program w którym Stephen Hawking udowadniał ze podróże w czasie są niemożliwe. Dlatego zorganizował przyjęcie i zostawił zaproszenia w miejscach które przetrwały by większą ilość czasu, niestety nikt się nie zjawił.

 

Zaznaczę jeszcze że zaproszenia zostawił dzień później.

Użytkownik Derteat edytował ten post 28.05.2014 - 09:57

[Citrus limon]

Gdzie dokładnie zostawił te zaproszenia? Nigdy nie ma pewności, czy przetrwały, wiele się mogło zdarzyć lub ludzie mogli wyginąć zanim wynaleźli podróż. Wracając do nazwy tematu, myślałam, że chcesz tu zostawić jakąś wiadomość, uwagi, spostrzeżenia dla potomnych, tak jak w kapsułach, które się zakopuje

[Derteat]

Zaproszenia zostawił między innymi w samym programie. I skoro dalej o tym mówimy sam ten fakt świadczy że zaproszenia dalej krążą, a przyszły podróżnik w czasie mógł by zainteresować się tematem. No i mogły by zostać zniszczone. Moja wcześniejsza wypowiedź miała na celu tylko przypomnienie tego eksperymentu.

 

Tutaj masz samo zaproszenie http://zapodaj.net/2...8bfef3.jpg.html

Użytkownik Derteat edytował ten post 28.05.2014 - 17:16

[Daniel.]

Oglądałem ten program, była tam również wzmianka o paradoksie dziadka, który również niejako zaprzecza możliwości podróżowania w czasie.

Moim zdaniem podróże w czasie są niemożliwe.

[#Stanowski2025]

Gdyby były możliwe to turyści z przyszłości spacerowali między nami tu i teraz.
Chyba że w przyszłości istnieje prawo zabraniające podróży w czasie.
Lub w przyszłości rasa ludzka wygineła przed wynalezieniem wehikułu czasu.
Ale to już mętny temat się robi idąc tym tropem.

[Fedon]

Ad. hummin

Czytając Twój pomysł i rozważania w tym temacie, przyszła mi pewna myśl do głowy. Czy jeśli rzeczywiście ktoś z przyszłości odczyta Twój apel i postanowi na niego odpowiedzieć, to czy Ty, a ściślej Twoja świadomość i sposób postrzegania świata w którym żyjesz, będzie w stanie to zauważyć? Czy nie poczyta to za naturalny przejaw teraźniejszości? Bo gdy pojawi się przed Tobą i powie, że przybywam z roku np. 2027, to nie potraktujesz go tak, jak Moderacja użytkownika o nicku NenufarKoult? Jak długo musiałby Cię przekonywać, w jakich okolicznościach i jakie dowody przedstawić abyś mu uwierzył?
I gdyby zorientował się jak wygląda psychika dzisiejszego człowieka (w takich kwestiach niedowiarka z założenia), to czy sam nie zrezygnowałby z takiego kontaktu, lub raczej wkomponował go w Twój światopogląd? I - taktując to może z przymrużeniem oka jako zabawę – nie stwierdził, że spełnił Twoją prośbę czy apel, a że Ty tego nie zauważyłeś, to już nie jego wina.

Tak na marginesie. Dziś rano zacząłem pisać opowiadanie w stylu tzw realizmu magicznego o kontakcie, co prawda nie z przybyszem z przyszłości, ale ze świat równoległego.
Hm... interesujące...

[Citrus limon]

Dla potwierdzenia swojej tożsamości mógłby np. podać wynik jutrzejszego meczu. Jeśli odczyta ten temat to odnalezienie takich informacji nie stanowi problemu

[Mika’el]

Dla potwierdzenia swojej tożsamości mógłby np. podać wynik jutrzejszego meczu. Jeśli odczyta ten temat to odnalezienie takich informacji nie stanowi problemu

 

Tego co cię interesuje (2-2)

 

p.s.Zabawni jesteście, ale macie czego szukacie.

[hummin]

Fedon: Spodziewałbym się dyskretnego kontaktu, w takiej formie, że ta osoba się już ze mną skontaktowała być może przed założeniem przeze mnie tego tematu i teraz dopiero po jego napisaniu mogę sobie uświadomić czy takie zdarzenie miało miejsce w moim życiu. Ewentualnie kontaktu na zasadzie, że coś się zmieniło w mojej rzeczywistości, coś zauważalnego, co mogę jedynie spuentować uśmiechem do samego siebie, bo albo jestem nieskończenie naiwny, albo genialny.

Piszesz opowiadania SF?

[Fedon]

Ad. Hummin
Ad. Citrus limon

Myślałem dużo o tej kwestii. Sadzę, że temat jest frapujący i wcale nie abstrakcyjny.
Wydaje mi się, że przekazanie takiej informacji byłoby jednak niemożliwe, szczególnie w sposób prosty i bezpośredni. Podejrzewam, że istnieją pewne prawa, których jeszcze nie sformułowaliśmy, z pogranicza psychologii (działania ludzkiego umysłu) i fizyki (działania świata zewnętrznego), które mogą to uniemożliwiać. Nie możemy sami latać jak ptaki, ani podnieść siebie za włosy, ale możemy (już możemy!) zbudować samolot czy windę. Potrzebna jest pewna technologia i stworzenie pośredniej struktury. W przypadku latania mechanicznej/technicznej, w przypadku wieści z przyszłości – psychologicznej czy psychicznej. Ale tej drugiej nie mamy.

Pamiętajmy co powiedział np. Kant (i nie tylko on) ”umysł poznaje tylko to, co według własnego zamysłu sam wytwarza” /cytuję z pamięci/, albo mędrcy hinduscy („świat jest twoim wyobrażeniem”). Jest to pogląd dość zbieżny z rolą obserwatora w fizyce kwantowej. Obserwator to świadomość i jej zasoby, nastawienie, sposób działania. A odbierania wiadomości od kogoś z czasu przyszłego w naszej świadomości nie ma. Bo tak nas ukształtowała kultura, tradycja, nauka. I nieważne na ile to jest prawdą. Według tego założenia (nie wiem czy a priori czy a posteriori) funkcjonujemy.

Prawda nie jest czymś niezależnym od otoczenia, od całości. Nie można jej postrzegać, jako coś wyodrębnionego, niezależnego. Wyjaśniał to Proust w swoim dziele. I fakt otrzymania wyniku jutrzejszego meczu musiałby wstrząsnąć światem, w którym żyje odbiorca takiej wiadomości (bo musiałby się wpasować i zsynchroniazować z wieloma jego uwarunkowaniami), a ten wstrząs dokonałby radykalnych zmian w tym świecie, trudno przewidzieć jakich, może bardzo złych/niekorzystnych dla niego.

Z drugiej jednak strony jest wiele doniesień o przeczuciach, intuicji, wieszczych snach, znakach, etc, które np. uchroniły kogoś przed jakimś nieszczęściem. Ale nie są one najczęściej bezpośrednie, nikt nie wręcza kartki z zapisem wyniku meczu czy numerów totolotka. Osobiście przychylił bym się do opinii wyrażonej przez Snerga-Wiśniewskiego w którejś z jego książek, że tak niezwykłych wydarzeń, należy upatrywać nie w faktach, lecz w strukturze zdarzeń.

I podejście Hummina w ostatnim poście uważam za uzasadnione.


"Piszesz opowiadania SF?"

Czasem tak. Może nie tyle SF, co utrzymane w klimacie tzw. realizmu magicznego.