208 replies to this topic

[Buger]

Jestem ciekaw co się stanie jak ta gwiazda wypali całe swoje paliwo? Jak duża będzie supernowa i jaka czarna dziura?

[fartuess]

przeczytałem pierwsze kilka postów z tematu, reszty narazie nie chciało mi się czytać.

Powiem, że nie byłem zszokowany...

Jeszcze bardziej was zszokuje ogromem wszechświata:

Atlas Kosmosu - sobie obejrzyjcie i pooddalajcie zwracając uwagę ilokrotne jest powiększenie .

Możecie ten link dać do pierwszego postu wtemacie, żeby się nie zgubił bo to jest jeszcze większy argument obrazujący ogrom wszechświata
________________

Aha zwróćcie uwagę na podpisy pod każdą mapą

[Dager]

Jacy jesteśmy mali w szczególny sposób możemy odczuć, stojąc twarzą w twarz z usłanym gwiazdami niebem, gdzieś daleko o zgiełku w cichej głuszy. Dane mi było przezywać podobne odczucia podczas licznych wypraw obserwacyjnych w pogoni za kometami, mgławicami i meteorami. I oto dziś natknąłem się na stronie APOD (Astronomy Picture of the Day) na szczególnie wymowny filmik - "Sky in motion." Cieszę się, że ten ostatni dzień mijającego roku mogę pożegnać taką właśnie refleksją. Oglądajcie, nie zapominając założyć słuchawki. Zapraszam.

http://antwrp.gsfc.n...d/astropix.html

[apo5]

Liczba gwiazd w obserwowalnym wszechświecie - 30 miliardów bilionów - niech ktoś mi powie że tam nie ma inteligentnych form życia dorównujących lub przewyższających naszą. To niemożliwe.

[fartuess]

jasne że to niemożliwe że nie ma . Ale to że spotkamy jakąś jest już prawie nieożliwe (z racji właśnie ogromu wszechświata.

[Lia]

A co jeśli ich cywilizacja osiągnęła technologię pozwalającą na takie podróże?

Wszechświat jest ogromny, to fakt. Uświadomienie sobie maleńkości tu na Ziemi jest pierwszym krokiem do zrozumienia wyjątkowości, oryginalności i wartości naszego życia we Wszechświecie. Wielu nie interesują gwiazdy, żyją z dnia na dzień i zajmują się przyziemnymi sprawami. A szkoda.

Moje życie byłoby o wiele mniej fascynujące bez zgłębiania się w astronomię. Dzięki poznawaniu mechanizmów jakimi rządzi się Kosmos odczuwam spokój i zarazem niewysłowioną tęsknotę - do opuszczenia Ziemi i udania się gdzieś indziej. Jest przecież tyle rzeczy do poznania, a które nie zostały jeszcze odkryte.

Problem z ogarnięciem wielkości Wszechświata zaczyna się dla mnie dopiero, gdy opuszczamy naszą galaktykę i zestawiamy ją z miliardami innych wciąż od siebie się oddalającymi.

Pozdrawiam forumowiczów, jako że jest to mój post inicjujący.

[speede19]

Przeczytałem cały temat i jestem na prawdę pod ogromnym wrażeniem. Jesteśmy jak ziarnko piasku

[judas666]

Nasza planeta jest jak ziarnko piasku. To czym my jesteśmy? I czym są ziarnka piasku

[speede19]

Nasza planeta jest jak ziarnko piasku. To czym my jesteśmy? I czym są ziarnka piasku

My jesteśmy bakteriami a ziarenka piasku hmmm ich wcale nie ma

[Mariush]

Bardzo fajna i realistyczna animacja:

YouTube ->Przejdź do tego filmu

To wirtualna podróż z Ziemi w kierunku gwiazdozbioru Oriona, która kończy się ... praktycznie w sercu gigantycznej, odległej o 50 mln lat świetlnych galaktyki M87.

I mimo tego, że pokonujemy "tylko" tak małą odległość, mimo tego, że nasz wzrok ogarnia "zaledwie" obszar rozciągającej się na ok. 200 mln lat świetlnych Lokalnej Supergromady, to i tak ogrom przedstawionego w animacji "niewielkiego" zakątka Wszechświata może powalić na kolana .

Może ktoś pokusi się o rozpoznanie niektórych obiektów widocznych w animacji?

[SushieEz]

Ja tam poznalem tylko IC 434 (Mgławica Koński Łeb ^^ ) No i chyba Mgławica Oriona była o ile mnie oczy nie mylą. Wracając do tematu to niech mi tylko teraz ktoś spróbuje wkręcić, że Ziemia jest jedyną zamieszkaną planetą.

[Dager]

Na filmie rozpoznałem kolejno mgławice naszej Galaktyki: oczywiście M42 czyli Wielką Mgławicę Oriona i tuz za nią "Koński Łeb" oraz mgławicę "Ognistą" obok gwiazdy Zeta Orionis, następnie M18 "Rosetta" i M20 w gwiazdozbiorze Strzelca. Z galaktyk były łatwe do rozpoznania - M31 w Andromedzie i M33 w Trójkącie, ponadto M81 i M82, chyba M101 w Wielkiej Niedźwiedzicy oraz charakterystyczna M51 w Psach Gończych. Dalej utonęliśmy w mrowiu galaktyk Gromady w Pannie.

[cichy45]

(...)Dzięki poznawaniu mechanizmów jakimi rządzi się Kosmos odczuwam spokój i zarazem niewysłowioną tęsknotę - do opuszczenia Ziemi i udania się gdzieś indziej. Jest przecież tyle rzeczy do poznania, a które nie zostały jeszcze odkryte.

Problem z ogarnięciem wielkości Wszechświata zaczyna się dla mnie dopiero, gdy opuszczamy naszą galaktykę i zestawiamy ją z miliardami innych wciąż od siebie się oddalającymi.

Nigdy do tego nie dojdzie jeśli ludzkość dalej będzie się bawić z rakietami na paliwo chemiczne...
Trzeba by wynaleźć użądlenie potrafiące stworzyć miniaturową czarną dziurę, która pochłaniała by materię i zamieniała ją w energię napędową, którą z kolei musielibyśmy skatalizować w odpowiednik kierunku.