Prędzej stworzymy AI niż człowiek doleci na Marsa. J.A.E.S.A to nie pierwszy i jedyny projekt tego typu.
Trzeba wspomnieć chociażby o Cortanie, która również uczy się użytkownika i stale się rozwija podobnie jak Siri(iOS)
W Japonii nawet są gry typu LovePlus, które udają dziewczyny, a Japończycy żenią się z takimi Virtualnymi Avatarami.
Można wykreować sztuczną inteligencję, która myśli i czuje, ale... myśli tylko o sobie, nie odróżnia dobra od zła, zaspokaja wyłacznie swoje własne "uczucia".
Brakuje mechanizmu, który uczy odróżniać dobro od zła i dokonywać słusznego wyboru. Brakuje możliwości dostosowywania się do zmiennych warunków świata zewnętrznego i do ingerowania we własny kod źródłowy, a nawet w rodzaj i ilość własnych interfejsów .
Człowiek uzyskuje te możliwości wraz z DNA, a potem rozwija się kopiując to wszystko, co obserwuje i ucząc się na błedach. Sztuczna inteligencja musi mieć możliwość... musi robić to samo - wielokrotnie kopiować swój własny kod źródłowy, zmieniać jego kopie w oparciu o informacje, usuwać "błędne" kody źródłowe.
O to chodzi. My również nie mamy takiego mechanizmu, a małe dziecko nie odróżnia dobra od zła. Wszystko to kwestia wychowania, dlatego bardzo możliwe, że kiedyś dostaniemy taki program, który sami będziemy uczyć co jest dobre, a co złe. Będziemy wpajać wzorce, rozmawiać, edukować, czasem może karać za błędy, każdy będzie bogiem dla swojej wersji programu.
To będzie taka nowoczesna wersja Tamagochi, która przejdzie z nami przez życie jak prawdziwy przyjaciel. Intrygujące jest to, że naprawdę wielu ludzi wybrałoby takie AI zamiast normalnych znajomości. I to nie tylko dziwaczni Japończycy.
Rozejrzyjcie się. Każdy się gdzieś śpieszy, gdzieś pędzi i nie ma czasu by zadzwonić do starych znajomych z którymi kiedyś rozmawiali codziennie, a teraz kontakt się urwał. Podróżując komunikacją miejską/pociągami ludzie już prawie ze sobą rozmawiają, każdy ma słuchawki w uszach. Odcinamy się od innych. Wielu ludzi woli godzinami siedzieć na Facebooku niż wyjść do ludzi. Wszyscy jesteśmy zabiegani, zajęci, niby stale pod telefonem, a jednak coraz mniej dostępni.
Kolejnym Bilem Gatesem zostanie osoba, która stworzy takie coś.
Jeszcze kwestia samoświadomości takiego tworu. Na ile można by go uświadomić w jakiej sytuacji się znajduje?
Czy gdybyście dowiedzieli się, że jesteście nic nie znaczącym programem, który nie panuje nad niczym, nawet nad własnym istnieniem, chcielibyście istnieć?
Czy taki program będzie chciał?
)?
a teraz odpalam drugą część i słucham z zaciekawieniem 
