Jeżeli Paul Ekman to ojciec mikroekspresji to …. Guillaume Duchenne jest jej dziadkiem i protoplastą.
( grafika : domena publiczna)
Duchenne to XIX-wieczny naukowiec starający się odpowiedź na pytanie, czy za pomocą elektryczności, da się zmieniać miny ludzi oraz dzięki temu ich samych, a tłumacząc na dzisiejszy język, wpłynąć na ich stan emocjonalny. Guillaume wierzył, że ekspresje mimiczne są połączone bezpośrednio z duszą, a ich zmiana wpłynie na zmianę w duszy człowieka. Jak się okazuje, nasz dziadek mikroekspresji miał sporo racji, dzięki zmianie ekspresji mimicznej, jesteśmy w stanie wpłynąć na nasz stan emocjonalny. Jako jeden z pierwszych, wykorzystał aparat fotograficzny jako narzędzie dla swoich badań.
Duchenne zdefiniował podstawowe ekspresje mimiczne i połączył je z mapą ruchów mięśni (taki XIX-wieczny FACS). Wyróżnił trzynaście podstawowych gestów mimicznych. Aby je uzyskać, stosował skonstruowane przez siebie urządzenie elektryczne, pobudzające daną partie mięśni za pomocą metalowych wskaźników naładowanych prądem elektrycznym o niskim napięciu. Guillaume już wtedy wiedział, że część autentycznych emocji bardzo trudno będzie mu uzyskać, bez pobudzania ich elektrycznie. Paul Ekman, również stosował podobną metodę ponad sto lat później.
Czy wiesz, że autentyczny uśmiech jest nazwany – Uśmiechem Duchenne’a? To On jako pierwszy odkrył, że do autentycznego uśmiechu niezbędny jest ruch nie tylko mięśni (jarzmowych) ust , ale i mięśni okrężnych oka (orbicularis oculi) unoszących policzki oraz tworzących kurze łapki w kącikach oczu
W czasie, kiedy Duchenne zajął się robieniem zdjęć, technika fotografowania była już znana od około 15 lat. Nastał zmierzch epoki dagerotypii i kalotypii. Frederick Scott Archer Brytyjczyk wynalazł mokry proces kolodinowy, przez który uzyskał ze szklanych negatywów ostry obraz, wynalazł także technologię, która była dwadzieścia razy bardziej czuła niż wcześniejsze procesy.
Zdania w tamtych czasach na temat używania fotografii w celu przekazania wiedzy medycznej były podzielone. Większość sław naukowych utrzymywała, że dużo lepsze są używane od czasów renesansu tradycyjne rysunki, ponieważ są bardziej precyzyjne w przekazywaniu szczegółów.
Guillaume Duchenne nie zważając na nieufne zdania kolegów, zaczął wykorzystywać fotografię, wykorzystywał jej komunikacyjny aspekt, całkowicie świadomie włączał zasady kadrowania, perspektywy i oświetlenia. Jego dobrze skomponowane i subtelnie oświetlone obrazy przedstawiają dużo więcej niż tylko wizualizację pewnych fizycznych zjawisk dla celów badawczych.
Duchenne napisał jedno z najbardziej zaskakujących dzieł o fotografii naukowej. Sposób w jaki fotografował swoich pacjentów był innowacyjny, nie odbiegał od fotografii artystycznej czy społecznej. Postacie z jego fotografii były podrażniane prądem elektrycznym, naukowiec chciał poprzez tę metodę odkryć tajemnicę ludzkich uczuć.
Od roku 1852 Duchenne szukał porad u znanych paryskich fotografów, był między innymi u Alphonse Poitevina, Gustave Le Graya a nawet u samego Louis Pierson.
Jako ciekawostka, Darwin miał kopie niektórych fotografii Guillaumea Duchenne, których użył jako źródła w pracy wyrażania emocji u ludzi i zwierząt w roku 1872.
Eksperymentalne zdjęcia Guillaume Duchenne po dziś dzień wywołują ogromne zdumienie, szok a nawet dezaprobatę oglądającego, mimo że, upłynęło 150 lat od ich powstania.
A teraz zagadka :
Czy Pani ze zdjęcia uśmiecha się szczerze ?
( grafika google )
( ( socjolook.pl i http://neurolution.pl/ )
