11 replies to this topic

[Mariush]

Cześć.
 
Latem kupiłem sobie aparat fotograficzny. W sumie to nic nadzwyczajnego - taki raczej budżetowy, kieszonkowy cyfrak z zoomem. Ale to pierwsze poważniejsze tego typu urządzenie w moim życiu (nie licząc ich namiastek w telefonach i jakichś tam plastikowych małpek), więc chyba na razie powinno wystarczyć. Jak mi się spodoba i okaże się, że mam jakieś zdolności w tym kierunku, z czasem kupię sobie coś konkretniejszego.
 
Poniżej zamieszczam do oceny kilka zdjęć.
Większość bez jakiejś wyszukanej obróbki. Zwykle ograniczałem się tylko do odszumienia i wyostrzenia. Ewentualnie wykadrowania.
 
 Na początek dwie fotografie Księżyca:




Balon wieczorową porą:


Chmurki:


Huta żelaza w czeskim Trzyńcu:

[Zaciekawiony]

Księżyc jak na cyfrówkę całkiem całkiem. Jaki to aparat?

[Panjuzek]

Księżyc jak na każdy aparat "kieszonkowy" (no chyba że Zaciekawiony robi zdjęcia swoim kamlokom aparatem analogowym  ) wypasione.

 

Pozostałe trzy, dobra jakość i przede wszystkim, wyczucie chwili. Tego drugiego nie da Ci nawet najlepszy sprzęt.

 Stawiam na "Huta żelaza w czeskim Trzyńcu" Oryginalne, pełne dynamiki, fajnie skadrowane. W sumie, nie jestem ekspertem ale również ciekawi mnie co to za kompakt. 

[Mariush]

Dzieki za komentarze

Aparat to Panasonic LUMIX DMC-TZ60.

[Panjuzek]

30x Optical Zoom  To wyjaśnia księżyc.

 

 Jak na kompakta to całkiem, całkiem. Chociaż to się nie znam zbytnio

Użytkownik Panjuzek edytował ten post 27.10.2015 - 23:29

[TheToxic]

Huta żelaza. 

Obraz po lewej przypomina wielkiego anioła. Coś wspaniałego. Proszę o jeszcze bo coś temat umarł.

[Mariush]

Od ostatniego czasu trochę fotek się uzbierało.
Postaram się coś wkrótce wrzucić.
 
A tymczasem...
Jako że niebo nad Pszczyną minionego wieczoru było wyjątkowo przejrzyste, postanowiłem zrobić kilka fotografii. Oprócz kilku zdjęć w szerokim planie, wykonałem także kilka zdjęć na dużych ogniskowych. Jedno z nich wykonane o 21:30 poniżej.
 

 
Na zdjęciu widzimy odległe chmury snujące się tuż nad horyzontem (ok. pół stopnia). Jakość może nie jest tu najwyższa, ale nie to jest tutaj istotne. Ciekawe jest to, że jeśli tym chmurom dokładniej się przyjrzymy, to okaże się, że ukazują się one z bardzo nietypowej, jak na obserwatora naziemnego, perspektywy. Widzimy je bowiem z góry, z poziomu powyżej ich wierzchołków! Tak, jakbyśmy je obserwowali... z samolotu.
 
Zdjęcie wykonałem w kierunku Czech (Praga, Hradec Kralove). Na podstawie analizy zdjęć satelitarnych (w podczerwieni z 21:30 i w świetle widzialnym z 20:45) i paru szacunków doszedłem do wniosku, że chmury widoczne na zdjęciu to część rozległego systemu chmur deszczowych odległych o 200 km i więcej.
 
Ten interesujący efekt to konsekwencja splotu kilku sprzyjających okoliczności: korzystnego układu chmur (brak zachmurzenia na linii widzenia), wyjątkowej przejrzystości powietrza (pomógł halny oraz inwersja temperatury; w interesującym nas obszarze temperatura na 5500 m była nawet do 5-6 stopni wyższa niż na 1500 m) oraz rzecz jasna kulistości Ziemi i zjawiska refrakcji atmosferycznej.

[Mariush]

Powietrze znowu zaskoczyło bardzo dobrą przejrzystością.

Strzeliłem dzisiaj fotkę w tę samą stronę. Tym razem w roli głównej wystąpiły niektóre szczyty sudeckich Jesioników z Pradziadem na czele (1491 m n. p. m.; 124 km odległości).

 

 

Jak tak patrzę na dzisiejsze zdjęcie, to trochę żałuję, że wczoraj wspierałem się autofokusem.

[Zaciekawiony]

Próbujesz robić dalekie obserwacje?

[Mariush]

Trochę próbowałem, ale póki co, stacjonarnie. Niestety, w płaskiej Pszczynie wielkiego wyboru nie ma Beskidy pod nosem na tyle, że można liczyć w nich pojedyncze drzewa, kilka kominów i hałd do ok. 50 km i to praktycznie wszystko. Jesioniki to total max. Może z czasem popstrykam w innych miejscach. Ze górnych kondygnacji wieży częstochowskiego klasztoru na Jasnej Górze można złapać Tatry (sprawdziłem). To by było coś

[Mariush]

Pora coś wrzucić

Koniunkcja Księżyca i Wenus z 15 lipca. Niestety odległość dość spora (fazę maksymalnego zbliżenia można było obserwować dopiero po drugiej stronie Atlantyku), ale widok na tle łuny zachodzącego Słońca i tak był zacny.

Nieco poniżej Księżyca po prawej widać Regulusa (α Leo)

 

Lipcowe wyładowania:

[Mariush]

Tym razem ciekawostka.
 
Naszedł mnie pomysł, aby skierować mój aparacik na Jowisza.
Do tej pory tego nie robiłem, bo nie spodziewałem się niczego więcej niż nieco rozmytej plamki. W końcu Jowisz ma rozmiary kątowe poniżej 1 minuty łuku (aktualnie ok. 40"). Jednak wykonane przeze mnie obliczenia rozdzielczości kątowej układu obiektyw-matryca wskazały wartość ok. 7". To dawało nadzieję, że być może da się coś na tarczy planety dostrzec. Wczoraj skierowałem aparat na planetę, ustawiłem maksymalną ogniskową (129 mm), manualnie ustawiłem ostrość (w tej sytuacji praktycznie niemożliwe do wykonania) i przez 2-centymetrowy otwór (f/6.4) wpuściłem światło na matrycę. Wykonałem ok. 50 zdjęć przy czasie 1/15 s. Zdjęcia nie prezentowały się obiecująco - ot, żółtawa, zaszumiona pozbawiona zauważalnych szczegółów tarczka. Mimo wszystko wybrałem najostrzejsze z nich (12 zdjęć), złożyłem w jeden obraz i nieznacznie skorygowałem (gamma, wyostrzenie). Oto finalny efekt:
 

 
Chyba faktycznie coś tam widać.
Wygląda na to, że aparat fotograficzny mieszczący się w tylnej kieszeni dżinsów może nadawać się do astrofotografii planetarnej