Przy tourecie tylko głośno klniesz-dziwne rzeczy robisz przy nerwicy natręctw- wiem, mam.
Masz te obie choroby? Współczuję. Wiem jednak , że co najwyżej masz nerwicę.
Nie wiem od której koleżanki usłyszałaś taki opis, ani ile w nim sama przekręciłaś, ale jak czytam twoje opisy, to nie wiem czy się śmiać czy płakać...
Osobiście znam człowieka, który cierpi na Touretta, jest moim kumplem.
Może byś tak najpierw ogarnęła temat zanim zaczynasz pisać te swoje wierutne bzdury co? Bo wprowadzasz tylko ludzi w błąd.
To ty piszesz bzdury, jeśli sądzisz, że zespół, powtarzam zespół Tourett'a, to tylko przeklinanie. Nigdy tego nie miałaś to siedź cicho i w ogóle się nie wypowiadaj.
Zespół Torett'a to nie tylko przeklinanie! To zespół różnorakich tików ruchowych i głosowych nad którymi trudno zapanować. A wiesz dlaczego? To jest właśnie to co odróżnia nerwicę natręctw od Touretta.
Natwica natręctw jest chorobą psychiczną, a zespół Touretta , to schorzenie neurologiczne. Nerwice pokonasz jeśli się uspokoisz i wyrzucisz z siebie przeciwstawne myśli, które w twojej głowie prowadzą regularną wojnę i wykażesz się silną wolą.
W chorobie Touretta wygląda to inaczej . Po pierwsze już na obrazie uzyskanym za pomocą MRI ( obrazowanie za pomocą rezonansu magnetycznego) lub tomografii komputerowej widać zwiększoną ilość istoty szarej w międzymózgowiu.
Ba! W zespole Tourett'a, oprócz tików, które są stałym elementem tej choroby, mogą występować jeszcze inne zaburzenia np. obsesyjno - kompulsyjne. A to chyba wiesz co to jest nie?
Za chorobę Touretta odpowiada często wrodzona, genetycznie uwarunkowana zmiana w mózgu, dlatego tak trudno nad nią zapanować. No chyba , że jestreś w stanie zapanować nad własnym mózgiem i genami. Nie jesteś! I przestań się wypowiadać na tematy o których nie masz zielonego pojęcia. Twój zasób wiedzy kończy się na nerwicy natręctw ( zaburzeniu obsesyjno - kompulsyjnym) a mój sięga trochę dalej. To tak jakbyś mówiła, że woda jest tylko w błotku, a Ja ci mówię , że jest w morzach , oceanach a nawet w kosmosie.
Nie żeby ktoś kto czytał Twoje poprzednie posty potraktował Twoją wypowiedź jako wiarygodną informację... ale nie wszyscy czytali, więc zrób tę uprzejmość sobie i osobom wokół, i pisz o tym o czym wiesz, a nie o tym co usłyszałaś piąte przez dziesiąte 5 lat temu od kumpeli, która usłyszała to od innej kumpeli, której mama coś tam wyczytała w jakiejś gazecie.
Pokieruj te słowa sama do siebie Enetro, i nie czekaj , aż ci udowodnię , że tego posta napisałaś sama do siebie.
Coś ci dzwoni ale nie wiesz w którym kościele.
No idź , idź posłuchaj
A jak nie wiesz o czymś, to o tym nie zaczynaj gadać, bo wychodzisz na nie do edukowaną ignorantkę.
aha, a głosy, które podpowiadają byś zrobił coś złego- natrętne, jakby nie Twoje myśli- to schizofrenia.
Przesadziłaś, dlatego sorry ale muszę to zrobić.
Specjalnie dla Ciebie Enetro, pofatygowałam się i poszperałam w necie.
Trafiłam na ten artykuł. W zasadzie jest to strona poświęcona chorobie Tourette'a
Poczytaj : 
Zespół Giles’a de la Tourette’a
Nazwy alternatywne
Choroba tików
Częstość występowania
Częstość występowania zespołu Tourette’a nie została jednoznacznie określona. Objawy choroby są zróżnicowane a ich nasilenie zindywidualizowane, co utrudnia jednoznaczne rozpoznanie. U 25% dzieci obserwuje się tiki, które zazwyczaj przemijają i nie są związane z zespołem Tourette’a. Szacuje się, że jedno dziecko na 1000 w wieku szkolnym cierpi na tę chorobę, zaś wśród dorosłych wskaźnik ten wynosi ok. pięć osób na 10000, z przewagą mężczyzn.
Podłoże genetyczne
Podłoże zespołu Tourette’a nie zostało ustalone. Większość przypadków choroby dziedziczona jest autosomalnie dominująco, tzn. wystarczy tylko jedna zmutowana kopia genu, aby wystąpiły objawy. U każdej osoby, która posiada wadliwy gen będą występowały objawy choroby, ale mogą mieć bardzo różne nasilenie. Do tej pory wykryto mutacje dwóch genów, które odpowiadają za rozwój zespołu Tourette’a, jednak są one odpowiedzialne tylko za niewielką liczbę przypadków tej choroby.
gen SLITRK1, zlokalizowany w regionie13q31.1
gen IMMP2L, zlokalizowany w regionie 7q31
Najprawdopodobniej bezpośrednią przyczyną rozwoju choroby są zaburzenia przewodnictwa neurotransmiterów, czyli substancji odpowiedzialnych za przekazywanie informacji między komórkami nerwowymi w mózgu.
Badania genetyczne
Badania genetyczne w kierunku zespołu Tourette’a nie są dostępne w Polsce. W chwili obecnej działają dwa ośrodki w Niemczech: w Osnabrück i w Rostock, które oferują badanie mutacji genu SLITRK1. Wykrycie tej mutacji u pacjenta pozwala jednoznacznie rozpoznać chorobę tików, zaś wynik negatywny nie upoważnia do wykluczenia choroby, ponieważ badany jest tylko jeden gen, a za rozwój zespołu odpowiedzialnych jest najprawdopodobniej więcej genów, które do tej pory nie zostały wykryte.
Opis kliniczny i przebieg choroby
Pierwsze objawy choroby pojawiają się najczęściej ok. 7 roku życia. Zdecydowana większość chorych rozwija objawy między 2 a 15 rokiem życia.
1) Tiki są najbardziej charakterystycznym objawem zespołu Tourette’a. Są to niezależne od woli, nagłe, szybkie, krótkotrwałe skurcze określonych mięśni.
Tiki motoryczne
Tiki obejmują najczęściej mięśnie twarzy, głowy, kończyn górnych i tułowia.
Możemy je podzielić na proste i złożone.
Proste tiki przyjmują postać groteskowych ruchów, takich jak: uporczywe mruganie, dziwne ruchy języka, grymasy twarzy, otwieranie ust, marszczenie czoła, potrząsanie głową, ruchy przypominające zaprzeczanie lub przytakiwanie, wzruszanie ramionami, zaciskanie pięści. Tiki proste mogą mieć charakter miokloniczny, czyli zrywania mięśnia, który jest bardzo szybki i krótki lub dystoniczny, spowodowane przedłużonym rozkurczem mięśnia (jest dłuższy, wolniejszy i mniej spektakularny).
Tiki złożone obejmują więcej grup mięśniowych i mają bardziej uporządkowany charakter. Chory podskakuje, obwąchuje, dotyka i szczypie samego siebie, ale także osoby i przedmioty w pobliżu, często uderza o przedmioty.
Tiki mogą występować pojedynczo lub seriami, chory powtarza wtedy jeden lub kilka charakterystycznych ruchów wiele razy.
Dany rodzaj tiku powtarza się w trakcie kolejnych napadów. Jest charakterystyczny dla chorego.
Zdarza się, że tik motoryczny jest poprzedzony doznaniami czuciowymi obejmującymi dany fragment ciała. Może to być uczucie drętwienia, dotyku, pieczenia, „chodzących mrówek”. Takie odczucie bywa nazywane tikiem czuciowym.
Tiki wokalne
Tiki wokalne są to mimowolne skurcze mięśni odpowiedzialnych za wydawanie dźwięków i mówienie.
Tiki wokalne również dzielimy na tiki proste i złożone.
Tiki proste przybierają postać nieskoordynowanych, nieuporządkowanych dźwięków, które można opisać jako: chrząkanie, pogwizdywanie, mlaskanie, szczekanie, cmokanie, mruczenie, jęczenie, syczenie, czkawka, głośne wdechy lub wydechy.
Tiki złożone często układają się w słowa, sylaby, a nawet frazy lub twierdzenia. Ważne jest to, że tiki wokalne również powtarzają się, więc u chorego można zauważyć tendencje do formułowania określonych kilku słów lub zdań.
Tiki złożone
Tiki złożone są najbardziej spektakularną grupą objawów w zespole Tourette’a, często z nim utożsamianą. Zaburzenia te nie są jednak częste, jedynie 10-30% chorych prezentuje te charakterystyczne objawy:
Echolalia – zaburzenie polegające na powtarzaniu usłyszanych słów lub zwrotów wypowiedzianych przez inne osoby, ale również usłyszanych w telewizji lub radio. Mogą występować natychmiast po usłyszeniu danej sekwencji lub dopiero po jakimś czasie.
Palilalia – polega na mimowolnym powtarzaniu własnych słów lub zdań.
Koprolalia – zaburzenie polegające na wypowiadaniu nieprzyzwoitych słów lub zdań, przekleństw, obelg, wulgaryzmów.
Echopraksja – polega na powtarzaniu ruchów zaobserwowanych u innych.
Kopropraksja – zaburzenie polegające na pokazywaniu nieprzyzwoitych gestów. Występuje nagle i nie podlega kontroli chorego.
Nasilenie tików, zwłaszcza tików złożonych jest największe między 10 a 12 rokiem życia. W okresie dojrzewania, a później także w życiu dorosłym objawy choroby mogą ustąpić całkowicie (dotyczy to 30-40% chorych), u ok. 30% ulegają złagodzeniu, a u pozostałej części chorych utrzymują się bez znaczących zmian.
Kryteria rozpoznania zespołu Tourette’a zakładają, że u chorego występują złożone tiki motoryczne i proste lub złożone tiki wokalne (nie muszą występować równocześnie, ale najczęściej tak się dzieje), powtarzają się wiele razy w ciągu dnia, prawie codziennie. Objawy muszą wystąpić przed 18 rokiem życia i nie mogą być spowodowane inną przyczyną (np. przedawkowaniem leków lub narkotyków czy zapaleniem mózgu).
Tiki mogą być w pewnym niewielkim stopniu hamowane przez chorego. Wywołuje to duże uczucie dyskomfortu i doprowadza do potrzeby rozładowania napięcia. Bardzo często do rozładowania dochodzi w otoczeniu, w którym chory czuje się bezpiecznie, przy bliskich osobach. Wykonuje wtedy serie charakterystycznych dla niego tików, bardziej nasiloną niż zazwyczaj.
2) Tiki są najbardziej charakterystycznymi objawami w zespole Tourette’a, jednak nie tylko one składają się na obraz choroby. Często występują schorzenia towarzyszące, które w dużym stopniu obniżają jakość życia chorego. Do zaburzeń będących częstą składową objawów należą: ADHD, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne oraz stany leku uogólnionego.
ADHD, czyli zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi. Charakteryzuje się szeregiem zaburzeń, które uniemożliwiają skupienie się na jednaj czynności:
Zaburzenia sfery ruchowej związane są z niepokojem ruchowym obejmującym różne grupy mięśni oraz z nieumiejętnością pozostawania w bezruchu nawet przez krótki czas. Chory biega, chodzi bez celu, wymachuje nogami, ciągle się czymś bawi, sprawia wrażenie, że zawsze się śpieszy.
Zaburzenia sfery poznawczej dotyczą problemów w skupieniu uwagi, koncentracji na jednej czynności, chorzy często porzucają podjęte zadanie, męczą się przy pracy intelektualnej. Trudności sprawia im łączenie faktów, nie umieją planować, problem stanowi dla nich formułowanie wypowiedzi.
Zaburzenia strefy emocjonalnej obejmują nieumiarkowanie w ekspresji emocji, częste napady złości, impulsywność.
Objawy ADHD mogą wyprzedzać pojawienie się tików.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne należą do grupy zaburzeń lękowych i charakteryzują się występowaniem u chorego natrętnych myśli i/lub przymusowych zachowań.
Obsesje, inaczej natrętne myśli często są sprzeczne z normalnymi myślami chorego, dlatego są bardzo uciążliwe. Pojawiają się u chorego automatycznie i sprawiają mu cierpienie. Często dotyczą przemocy, religii, seksualności, ale mogą odnosić się także do utrzymywania czystości lub dążenia do symetrii.
Kompulsje są to czynności, które chory wykonuje pod przymusem, często wynikają z chęci uniknięcia niebezpieczeństwa, które mogłoby się wydarzyć, jeżeli te czynności nie zostałyby wykonane. Kompulsje dotyczą najczęściej utrzymywania czystości i porządku.
Stany lęku uogólnionego charakteryzują się nierealistycznym, uporczywym i przesadzonym lękiem przed potencjalnym niebezpieczeństwem, które może dotknąć zarówno osobę chorą, jak i jej bliskich.
3) Chorzy prezentują także inne objawy:
Trudności w skupieniu uwagi
Problemy w nauce
Nadaktywność
Agresję skierowana najczęściej w stosunku do siebie
Osłabioną zdolność kontroli impulsów
Zaburzenia snu
Depresję
Diagnostyka różnicowa
Choroba tików przejściowych
Choroba przewlekłych tików ruchowych
Pląsawica
Mioklonie
Dystonie
Napady padaczkowe
Stereotypie
Hemibalizm
Połowiczy kurcz twarzy
Kompulsje
Akatyzja
Choroba Ekboma
Poradnictwo genetyczne
Dziedziczenie
Dziedziczenie zespołu Tourette’a jest autosomalne dominujące, oznacza to, że wystarczy jedna zmutowana kopia genu (z dwóch kopii), aby wystąpiły objawy choroby.
Resztę sobie poczytajcie na tej właśnie stronie z której pochodzi tekst
http://wspolnie.org/zespol-tourettea/
I co? Dalej jesteś taka mądra?
Z tego co pisałaś to nawet nie wiesz czym jest nerwica natręctw, skoro uważasz , że natrętne myśli to od razu schizofrenia.
Użytkownik Shadow Of Angel edytował ten post 27.05.2016 - 12:52
![:]](https://www.paranormalne.pl/public/style_emoticons/default/pleased1.gif)
