Hmm, jakby tu zacząć. Lubię musicale. Niektóre wręcz ubóstwiam. Niewiele mniej niż Żonę 
napiszę o nich trochę więcej i podrzucę jakieś próbki w dalszej części tematu, a na razie przedstawię Wam najlepsze musicale świata, z krótkim opisem.
Wiele osób nie lubi musicali. No bo jak to jest, że płynie sobie akcja filmu aż tu nagle wszyscy zaczynają śpiewać, tańczyć a potem znowu wracają do swoich zajęć ( nie mylić z produkcjami Bollywood ). No cóż, dla mnie w tym właśnie tkwi urok tego gatunku filmowego. Muzyka to nie jest mój konik – nie znam się na niej prawie wcale, na palcach jednej ręki policzę liczbę samodzielnie kupionych w życiu krążków czy kaset magnetofonowych. Mam kilka ukochanych polskich i zagranicznych wykonawców, sporo słucham radia więc rozpoznam najczęściej grane głosy, jednak żeby przyjść do domu i tak po prostu słuchać muzyki? Włączyć kanał muzyczny? Nigdy. Zdecydowanie wolę ciszę. A jednak mimo to, musicale uwielbiam – śpiew nie tylko mi nie przeszkadza ale wręcz odwrotnie – pogłębia odbiór danego dzieła, wzmacnia przekaz. Nadszedł więc czas, bym podzieliła się z Wami moimi ulubionymi dziełami tego gatunku:
Skrzypek na dachu
Absolutny numer jeden wśród musicali. Zasłużony zdobywca trzech Oskarów. Chyba każdy z nas przynajmniej raz w życiu zanucił: „Gdybym był bogaty…”. Ale po kolei...
Przenosimy się w czasie do początków XX wieku do Anatewki - małej żydowskiej wioski na terenie Rosji (tak tak, to nie tylko nazwa sieci restauracji). Poznajemy historię mleczarza Tewje i jego rodziny - żony i trzech córek. Każda z nich dorastając łamie kolejne rodzinne tradycje. Na jakie kompromisy jest w stanie pójść ortodoksyjny Żyd z miłości do córek?
Film, który śmieszy, wzrusza, zmusza do myślenia. Czym jest tradycja? Kim my jesteśmy bez naszych zwyczajów? Jak daleko możemy się „nagiąć” aby się nie złamać? Miłość do tego filmu wyssałam chyba z mlekiem matki a kaseta z jego muzyką towarzyszyła mi od kołyski. Trudno więc wybrać mi mój ulubiony utwór – każdy ma swój urok i magię. Na pewno wśród najpiękniejszych trzeba wymienić: „Do you love me”, w którym Tewje i Golde będący 25 lat małżeństwem po raz pierwszy w życiu wyznają sobie miłość, oraz „Little Bird, Little Chavele” - dla mnie zawsze najbardziej wzruszający moment filmu.
Och… szczerze mówiąc nawet pisząc o tym filmie i przypominając go sobie kawałek po kawałku nabrałam ochoty, by zobaczyć go po raz kolejny. Moim zdaniem jest on w pierwszej 10 najlepszych filmów jakie kiedykolwiek zostały zrealizowane. Mądry, ponadczasowy, kultowy. Jeżeli będziecie mieli okazję zobaczyć "Skrzypka na dachu" w wersji teatralnej – również gorąco polecam. Do tej pory jest grany bardzo często na deskach teatrów muzycznych całego kraju.
Hair
Podobnie jak w Skrzypku na dachu, również tutaj najistotniejsze dla fabuły jest tło historyczne. Akcja dzieje się bowiem w latach 60-tych XX wieku w czasie gdy w USA trwała wojna w Wietnamie. Musical to swego rodzaju protest dzieci kwiatów przeciwko konfliktom zbrojnym, ale również walka o swobodę obyczajów i równość klasową czy rasową. Jako pierwszy w historii rockowy musical, przez długi czas był uznawany za kontrowersyjny. Czas pokazał jednak, że treść się obroniła – do tej pory jest to jeden z najczęściej granych musicali na świecie. Popularność zyskał również film Miloša Formana, który gorąco Wam polecam. Ulubiony utwór? To akurat łatwe: „Let the Sunshine In”.
Grease
Włosy są niezwykle istotnym elementem wyglądu, ba często pozwalają nam wręcz zamanifestować swoje poglądy. Nie dziwota więc, że są tak często wykorzystywane w filmach. Poprzedni omawiany musical nosił nawet tytuł: „Hair”, teraz mamy „Grease”, czyli brylantynę lub też jak kto woli, pomadę do włosów, która była modnym dodatkiem do chłopięcych fryzur w Stanach w latach 50-tych.
To lekkie libretto o życiu grupy przyjaciół w ich ostatnim roku szkolnym - pierwszych miłościach, rozczarowaniach, dorosłych decyzjach. W wersji kinowej role główne grają John Travolta – jeszcze piękny i młody, oraz Olivia Newton John, która podczas kręcenie filmu miała 30 lat! Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że przekonująco wcieliła się w rolę maturzystki. A myślałam, że to ja wyglądam całkiem młodo…
Muzykę z tego obrazu znają chyba wszyscy - jest bardzo często grana w radiu czy na imprezach. Mój ulubiony utwór to "You're the One That I Want". Mam też ogromny sentyment do “Hopelessly devoted to you”. Polecam również filmiki na Youtube z 2010 roku gdzie cała ekipa Grease spotyka się ponownie po ponad 30 latach i wspólnie odtwarzają na scenie "Summer nights" - genialne.
Evita
Argentyna była oburzona – ich ukochaną, najwspanialszą , prawie uznaną za świętą przywódczynię ma zagrać niemoralna Madonna? Były protesty bojkoty, ale zdały się na nic. A ona… zagrała i poszło jej naprawdę nieźle – zarówno aktorsko jak i muzycznie (piosenka „You must love me” z tego filmu zdobyła Oskara). Lubię ten obraz właśnie ze względu na główną rolę – Eva Peron Alana Parkera ma charyzmę, tupet i jest bardzo wiarygodnie skonstruowaną postacią. Wśród tych nielicznych kupionych przeze mnie kaset magnetofonowych była również właśnie ścieżka dźwiękowa do Evity.
Ulubiony utwór: “I'd Be Surprisingly Good for You” – obiecanki cacanki Evy i Juana, a także “On This Night of a Thousand Stars” – sama nie wiem czemu, ale mam do tego utworu słabość.
Chicago
Widziałam ten musical w dwóch wersjach: oczywiście filmowej z Catherine Zeta Jones (która nota bene podczas kręcenia była w ciąży – świetna forma, nic po niej nie widać) a drugą na Broadwayu. Uwierzcie, nie ma znaczenia, jak świetnie zagrane są sceny filmowe – zobaczenie przedstawienia na żywo to dopiero przeżycie.
Chicago to historia kobiety, która trafia do więzienia za zabicie kochanka. Tam stara się zawalczyć o wolność ale również o wpływy… Zaletą wersji kinowej jest przede wszystkim wspomniana wcześniej Zeta-Jones. GENIALNA – zdobyła zresztą Oskara za najlepszą rolę drugoplanową. Łącznie film zgarnął 6 statuetek.
Ulubione utwory: „Cell block tango” i fantastyczne “When you’re good to mama”.
Mamma Mia
Meryl Streep to królowa i wszystko czego się dotknie zmienia w złoto - nawet piosenki Abby. Jeden z tych musicali, po których wychodzimy czując się młodziej, lżej, z radością i optymizmem w sercu. Komedia, na której naprawdę będziecie się głośno śmiać. Wersja kinowa jest fantastyczna właśnie dzięki wspomnianej Meryl jak i dzięki panom: Colin Firth i Pierce Brosnan pokazali talent aktorski jak w mało której produkcji. Właśnie za to kocham musicale - wydobywają z ludzi talenty, których Ci nie mogliby pokazać w innych gatunkach. No co gdzie jeszcze trzech dorosłych facetów mogłoby wskoczyć w cekiny, koturny i odtańczyć szalony taniec jak z Gorączki sobotniej nocy?
Co tu mamy? Wesele na głowie, trzech domniemanych ojców panny młodej, matka i jej szalone przyjaciółki... a wszystko to przy dźwiękach Abby, której po tym musicalu już nigdy nie będziecie słuchać jak kiedyś. Ulubiony utwór? "The winner takes it all"
Halo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy
A co, miejsce dla polskiego dzieła też musi znaleźć się na liście. W wersji filmowej fantastyczna obsada: młodziutcy Fronczewski i Kownacka grają z mistrzami: Kobuszewskim, Michnikowskim, Kwiatkowską, Wiśniewską. Sama obsada jest gwarancją doskonałej jakości. Pan Szpicbródka kupuje teatr. Oficjalnie, bo ma taki kaprys i duże pieniądze. Tak naprawdę... sami zobaczcie. To właśnie z tego musicalu pochodzi słynna piosenka "Nogi nogi nogi roztańczone". Mój ulubiony utwór to walczyk z tekstem Agnieszki Osieckiej "Kto tak ładnie kradnie jak on" śpiewany przez Anitę, czyli Gabrielę Kownacką.
Nawet jeżeli nie lubicie musicali, zobaczcie przynajmniej jeden z powyższej listy, może przekonacie się do pozostałych? Oprócz powyższych, są jeszcze dwa, na które chciałabym zwrócić Waszą uwagę. Są znacznie słabsze jeżeli chodzi o fabułę, jednak każdy z nich ma w sobie coś…
Nine
Film z najlepszą obsadą na świecie. Daniel Day-Lewis i najpiękniejsze, najzdolniejsze aktorki świata: Penelope Cruz (nagrodzona za ten film Oskarem), Sophia Loren, Nicole Kidman, Marion Cotillard, Judi Dench… Chociażby dla nich warto zobaczyć ten film. I dla Fergie, której mistrzowskie wykonanie „Be Italian” to najbardziej ożywczy fragment musicalu.
Mouiln Rouge
Ten film warto zobaczyć dla jednego aktora – Jacek Koman i jego interpretacja Roxanne zapadną Wam na pamięć na długo. A jeżeli nie macie ochoty tracić przeszło 2 godzin, znajdźcie sobie ten fragment na youtube – warto. Niestety to chyba jedyna taka perełka w filmie, jest za to kilka naprawdę żenujących wykonań – najgorsze to chyba „Like a virgin”. Na uwagę zwraca również interpretacja piosenek, którą uważam za jedną z najlepszych w dziejach muzyki: „Show must go on”. Co ciekawe, twórcom tak udało się ją pokazać w filmie, że interpretacja całkowicie odcina się od tej Freddiego Mercurego, a to trudne. Niestety film jako całość jest bardzo tandetny i nudny a główny bohater to strasznie irytujący laluś.
"Across the Universe"
To romantyczna opowieść w rytm muzyki The Beatles. Pełna pięknych wizualizacji, symbolicznych scen i świetnego aktorstwa. A wszystko to w klimatycznych latach 60. W roli głównej Brytyjczyk Jim Sturgess, który nie tylko mimiką świetnie oddaje emocje, ale i głosem.
"Dreamgirls"
Film niezwykły pod względem głosów, które w nim usłyszymy. W rolach głównych pojawiają się tu Beyonce i Jennifer Hudson. Partnerują im Jamie Foxx i Eddie Murphy. Wspólnie opowiadają historie wokalistek soulowych, które zakładają zespół i próbują podbić rynek muzyczny.
"Zacznijmy od nowa"
Reżyser genialnego "Once" powraca z wysokobudżetową produkcją o znudzonym producencie muzycznym, którego wyobraźnie pobudza młoda, skromna pisarka. Wspólnie tworzą muzykę przy użyciu nietypowych środków - nagrywają płytę na ulicy wykorzystując również dźwięki miasta. W rolach głównych Keira Knightely.
"Koty"
Musical skomponowany przez Andrew Lloyda Webbera na początku lat osiemdziesiątych XX wieku. Autorem libretta jest Trevor Nunn wykorzystujący wiersze autorstwa T. S. Eliota, pochodzące przede wszystkim z tomu poezji Old Possum's Book of Practical Cats (Koty).
Dzieło jest jednym z największych sukcesów komercyjnych w historii musicalu, pobiło w swoim czasie rekordy długości nieprzerwanego wystawiania zarówno na West Endzie, jak i na Broadwayu. Z musicalu wywodzi się jeden z najbardziej znanych standardów muzycznych - Memory.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
I moje dwa ukochane musicale. Moim zdaniem bezkonkurencyjne, miażdżące muzyką, kompozycję i historią. Twórcą pierwszego jest znany z Kotów, Andrew Lloyd Webber:
Upiór w operze (ang. The Phantom of the Opera) to musical stworzony w 1986 przez Andrew Lloyd Webbera (muzyka) oraz Charlesa Harta i Richarda Stilgoe (libretto). Fabuła musicalu jest osnuta na kanwie powieści Gastona Leroux z 1911 roku i koncentruje się na losach młodej sopranistki Christine Daaé, która staje się obsesją tajemniczego zdeformowanego geniusza muzycznego, znanego jako Upiór Opery. Spektakl miał światową prapremierę w październiku 1986 na deskach londyńskiego teatru Her Majesty's Theatre. Jest:
drugim najdłużej granym musicalem w historii West Endu (po Les Misérables);
najdłużej granym musicalem w tym samym teatrze (Les Misérables dwa razy się przeprowadzał);
najdłużej w historii granym (od 1988 do dziś) spektaklem na Broadwayu.
najbardziej dochodowym musicalem w historii, łączny przychód przekroczył 5 miliardów dolarów.
W 2004 roku na bazie musicalu powstał film w reżyserii Joela Schumachera. Tutaj muszę dodać, że głowni bohaterowie sami wykonywali wszystkie utwory i zarówno Gerard Butler jak i Emmy Rossum spisali się doskonale. Dobre głosy!
https://www.youtube.com/watch?v=Sm6Y_hGM_ww&list=PLw68TbZE3AaqMsCXK_Gi68ap3TfIE2Dem
Drugim, wspomniani wyżej Nędznicy - to absolutne numero uno na mojej liście. Kiedyś, przypadkiem, trafiłem na ten musical, z okazji 25-lecia Les Miserables, był to rok 2010,a dokładnie 3 października. I jak zacząłem słuchać i oglądać, tam przez 3h nie ruszyłem sie z fotel, a po wszystkim ocierałem łzy i zbierałem szczękę z dywanu. EPICKIE, NIESAMOWITE, FASCYNUJĄCE I PORYWAJĄCE WIDOWISKO. Kiedy były powtórki na C+, ale dawno już nie widziałem. Jest do zdobycia nie do końca legalnymi źródłami...ale ciii!
Kilka słów o Nędznikach:
Musical opowiada o mężczyźnie o imieniu Jean Valjean, który ucieka z przepustki. Udaje mu się rozpocząć nowe życie i zostaje burmistrzem. Wciąż jednak ściga go inspektor Javert spod którego ręki zbiegł. Gdy jego sekret zostaje ujawniony musi znów ratować swe życie, lecz tym razem towarzyszy mu mała dziewczynka Cosette – osierocone dziecko, zmuszone do pracy w karczmie Thenardierów, którym obiecał się zająć. Osiedla się w Paryżu. Mija kilka lat i inspektor znów trafia na jego trop. Musi uciekać z kraju co nie jest proste w przygotowującej się do rewolucji stolicy.
„Les Miserables” to najpopularniejszy musical na świecie i najdłużej wystawiany w jednym teatrze. Oparty na książce o tym samym tytule napisanej przez Victora Hugo w 1862 roku. Musical napisany został przez Claude-Michela Schonberga, a premierę miał w 1980 roku we Francji, a 5 lat później w Anglii. Musical ten nie posiada tekstów mówionych.
W 2010 roku odbyło się 25 lecie tego musicalu w Londynie, na scenie pojawiła się obsada składająca się z 3 widowisk! A tym z oryginalnej. W 170 minutowym spektaklu pojawiło się 500 osób. Musical wystawiano do tej pory w 42 krajach oraz przed papieżem oraz królową.
Zwróćcie uwagę na głosy dwójki w zasadzie głównych dostarczycieli emocji, a są to: Alfie Boe - jako Jean Valjean i Samantha Barks - jako Eponine. Niesamowite głosy, niespotykane.
Opisy, które podaję, celowo są szczątkowe, zachęcam do oglądania! Historia opowie się sama, nie ma co o niej czytać 
A Wy - lubicie taki rodzaj spektaklu/muzyki? Może macie jakichś swoich faworytów?
Na koniec coś, co autentycznie wyciska łzy a włosy stają dęba - przynajmniej u mnie! ENJOY!
https://www.youtube.com/watch?v=yH-dIzhgipU
https://www.youtube.com/watch?v=gMYNfQlf1H8
https://www.youtube.com/watch?v=K5PzJhU8iI0
No i objawienie brytyjskiej muzyki sprzed kilku lat
https://www.youtube.com/watch?v=LB7sI8CG-5M
nie wiedziałem o co wam chodzi. to jest artykuł na temat najlepszych musicali, a moje jest to, co napisane kursywą 
pisz na temat, albo wcale. I oznaczyłem dobrze. Tam gdzie KOŃCZY się tekst kobiety, jest jej źródło. Potem kobieta nie pisała. Koniec offtopu.
