Uważa się, że brzegi jeziora oddalają się o około 2 milimetry rocznie. Zdjęcie: Sergey Bragin
Jezioro Bajkał o kształcie półksiężyca jest obecnie najgłębszym i najstarszym jeziorem na Ziemi. Utworzyło się ono 25 milionów lat temu na pęknięciach tektonicznych. Zajmuje obszar 31 722 kilometrów kwadratowych i zawiera 23 miliardy ton wody czyli 20% światowych niezamrożonych zasobów słodkiej wody.
Geolog, dr Siergiej Krivonogov, który koordynował nowe, ważne badania dotyczące regionu, stwierdził, że Bajkał jest oceanem embrionalnym.
Uważa się, że brzegi jeziora oddalają się od siebie o około 2 milimetry rocznie, podczas gdy otaczające góry rosną od 5 do 6 mm rocznie, czyli dość szybko w geologicznym rozumieniu tego słowa.
Bajkał. Zdjęcie: Timur Dugarzhapov
Depresje w strefach trzęsień ziemi pogłębiają się gwałtownie o 4 mm rocznie.
Artykuł w specjalnym numerze czasopisma „Gondwana Research”. donosił: "W skorupie ziemskiej jest ogromna szczelina, dokładnie w centrum Eurazji, zwana strefa ryftu bajkalskiego."
"Ta szczelina rozszerza się stopniowo, i jeśli warunki geodynamiczne nie ulegną zmianie, największy kontynent podzieli się za 20 milionów lat, a nowy ocean pojawi się tam, gdzie teraz jest Bajkał".
Zdjęcie: Harmon D. Maher Jr
Eksperci twierdzą, że brakuje publikowanych prac naukowych na temat strefy ryftu bajkalskiego. Ich zdaniem wcześniej nie przeprowadzono pełnego przeglądu strefy ryftu. Geolodzy prowadzili jedynie badania poszczególnych odcinków, a uogólnione prace dotyczyły tylko centralnej strefy tego regionu, a mianowicie bezpośrednio samej depresji jeziora Bajkał.
Ponadto wiele materiałów powstało wyłącznie w języku rosyjskim, co powodowało, że liczni naukowcy z innych państw nie mieli do nich dostępu.
Z zrekonstruowanego przez badaczy obrazu wynika, że w mezozoiku (około 100-70 mln lat temu) na tym miejscu istniał system basenów tektonicznych. Następnie pojawiła się tu strefa ryftu bajkalskiego
Bajkał jest centralną i najstarszą częścią tego ryftu. Przez dziesiątki milionów lat strefa ryftu bajkalskiego rozwijała się dosyć spokojnie, ale około 7-5 mln lat temu prędkość przesunięć tektonicznych nagle wzrosła. Gwałtownie nasiliły się ruchu tektoniczne.
Góry szybko rosły, doprowadzając do widocznego dziś alpejskiego krajobrazu.
Formacja alpejskiego krajobrazu została utrwalona przez długie okresy oblodzenia na półkuli północnej, z których pierwsza miała miejsce około 700 000 lat temu, a ostatnia z nich od 110 000 do 12 000 lat temu.
"Odtwarzając te procesy, możemy zrekonstruować harmonogram tektoniczny w rejonie ryflowania Baikału w ciągu ostatnich kilkudziesięciu milionów lat" - powiedział dr Krivonogov, który współpracował z dr Inną Safonova, ekspertem od magnetyzmu płaszczowego z Nowosybirskiego Uniwersytetu Państwowego.
Zdjęcie: V. Sankov
"Wielu naukowców pracowało nad tym zagadnieniem" - kontynuował Krivonogov. "Mnie udało mi się połączyć i uogólnić te dane, dodając wyniki własnych badań. W rezultacie mój artykuł jest rodzajem przeglądu istniejących pomysłów dotyczących struktury i historii depresji w rejonie ryftowania Bajkału ".
Ludzie nadawali różne nazwy spektakularnemu jezioru, które miało także duchowe znaczenie dla wielu zamieszkujących tam grup.
Mongołowie nazywali ją Wielka Woda, podczas gdy Chińczycy określali mianem Morza Północnego. Rosyjscy pionierzy używali słowa Evenków "lamu", co oznacza morze. Ale tureckie słowo Baikal - Wspaniałe (Głębokie) Jezioro - ostatecznie zwyciężyło.
Jezioro jest wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
tłumaczenie i skróty: Nick
Użytkownik Nick edytował ten post 10.03.2018 - 18:57
