2 replies to this topic

[Nick]

Źródło: Moreau et al., Science Advances, 2019

 

Fizycy z Uniwersytetu w Glasgow jako pierwsi na świecie zdołali uchwycić tajemnicze zjawisko, zwane splątaniem kwantowym. Jest to pierwszy obraz, przedstawiający interakcję cząstek, którą opisują zasady mechaniki kwantowej i która stanowi podstawę obliczeń kwantowych.

 

Splątanie kwantowe to dziwne zjawisko, które występuje, gdy dwie cząstki są ze sobą nierozerwalnie związane. Jakakolwiek zmiana zachodząca w jednej cząstce automatycznie dotyka drugą – bez względu na to, jak daleko są od siebie.

 

Naukowcy badają to zjawisko i próbują je również wykorzystać np. w telekomunikacji i informatyce kwantowej. Jednak teraz, po raz pierwszy udało się wykonać zdjęcie splątanych kwantowo cząstek, które na krótką chwilę dzieliły się stanami fizycznymi.

 

 

 

Źródło: Moreau et al., Science Advances, 2019

 

 

Szkoccy fizycy opracowali system, który wystrzeliwuje splątane fotony. Zespół najpierw rozdzielił splątane cząstki światła, po czym jedną wiązkę fotonów przepuszczał przez materiał ciekłokrystaliczny, wyzwalając cztery przejścia fazowe. W tym samym czasie, badacze uchwycili zdjęcia splątanych par fotonów, przechodzących przez te same przejścia fazowe, choć nie były przepuszczane przez materiał ciekłokrystaliczny. Zachowanie cząstek zostało uchwycone przez kamerę.

 

Naukowcy nie traktują tej obserwacji wyłącznie jako ciekawostki. Szkocki zespół zakłada, że wyniki tego eksperymentu pozwolą opracować nowe schematy obrazowania kwantowego, na czym skorzysta informatyka kwantowa.

 

źródło

 

 

[Miszkurka2000]

Yin i yang?

[Kwarki_i_Kwanty]

Splątanie kwantowe to intuicyjne, raczej
,,spontaniczne z elementami magii", zjawisko. To proces, transfer, czy boskie oddziaływanie, lub coś jak podprzestrzenne połączenie, którego nie dostrzegamy. W przeczytanej przeze mnie niedawno, genialnej, silnie reportażowo książce autorstwa George’a Mussera, "Upiorne oddziaływanie na odległość", spotkałem się z wyrachowanym, specyficznym ujęciem ,,języka mechaniki kwantowej". Autor, jak i specjaliści udzielający wywiadów na potrzeby publikacji określili "Stan Splątany" bardzo subtelną formą magii, za pomocą której nie da się osiągnąć sławy czarodzieja. Pozwolę sobie przytoczyć wypowiedź Tima Maudlina, zawartej w jednym rozdziałów książki: ,,Nawet jeśli przy pomocy pary splątanych cząstek nei jest możliwe przekazanie informacji, teoria kwantowa i tak twierdzi, że to, co się dzieje z jedną z nich, natychmiast wpływa na drugą. Teoria wydaje się więc domagać, aby Wszechświat był wyposażony w jakiegoś rodzaju nadrzędny zegar, który zapewnia, że 19:30 dla jednej cząsteczki jest też 19:30 dla drugiej".

"Upiorne oddziaływanie na odległość" George’a Mussera wydatnie opisuje ,,Splątanie kwantowe na sterydach". To tak zwane Supersplątanie. Zjawisko to wyróżnia się czymś następującym (i tu ponownie przytoczenie wypowiedzi z książki):

"Podczas gdy zwykłe splątanie polega na powiązaniu pewnych aspektów dwóch lub więcej cząstek, na przykład ich polaryzacji, przy Supersplątaniu dochodzi do powiązania każdego aspektu wszystkiego. To coś więcej niż tylko jedna cząstka tu, jedna cząstka tam. Każdy punkt w przestrzeni jest splątany z każdym innym punktem. Dotyczy to nawet punktów znajdujących się poza granicami obserwowalnego Wszechświata. Splątanie to jest ponadto tak silne, jak węzeł na sznurkach przedszkolaka. Można rozciąć powiązanie między splątanymi cząstkami, ale nie da się rozplątać pola kwantowego".

Ciekawie w publikacji Mussera są niektóre informacje nakazujące czytelnikowi sądzić, że teoria kwantowa nie jest tak kompletna i spójna, za jaką ją uważamy, nawet mimo tego, że dzięki fizyce kwantowej świat technologii, od której jesteśmy uzależnieni, w ogóle może funkcjonować. Kto wie, czy teoria kwantowa nie ustąpi kiedyś miejsca głębszej teorii, w której jej rzekome sprzeczności zostaną rozwiązane.