fot. Anselmo d'Affonseca, Instituto Nacional de Pesquisas da Amazonia
Dzwonnik biały wydaje najgłośniejsze dźwięki w świecie ptaków. Jego wołanie godowe może osiągać nawet 125 decybeli - jest głośniejsze od piły łańcuchowej i znacznie przekracza poziom natężenia dźwięku uważany za bezpieczny dla ludzkich uszu.
Dzwonnik biały (Procnias albus) zamieszkuje lasy deszczowe Amazonii. Ten gatunek jest wielkości gołębia. Samica ma oliwkowy kolor, samiec jest biały. Mimo swoich niewielkich rozmiarów, samiec potrafi wydać bardzo głośny dźwięk.
Mario Cohn-Haft z Instituto Nacional de Pesquisas da Amazônia w Brazylii wraz z Jeffem Podosem z University of Massachusetts Amherst zarejestrowali najgłośniejsze jak dotąd udokumentowane ptasie trele. Najgłośniejsze, zarejestrowane wołanie godowe dzwonnika białego osiągnęło około 125 decybeli. Wołania godowe poprzedniego rekordzisty – bławatkowca krzykliwego (Lipaugus vociferans) osiągało średnio około 116 decybeli.
O szczegółach swoich badań naukowcy poinformowali na łamach pisma „Current Biology”.
Nagrania z brazylijskiej dżungli biją rekordy jeśli chodzi o natężenie dźwięku wśród ptaków. Zostały zarejestrowane za pomocą mierników poziomu dźwięku nowej generacji. Urządzenia te pozwalają na dokonanie pomiarów z bardzo dużą precyzją. - Pozwalają nam zobaczyć, jak amplituda zmienia się i osiąga wartości szczytowe podczas poszczególnych zawołań godowych – powiedział Podos.
Co ciekawe, badacze ustalili, że samce dzwonnika białego najgłośniejsze dźwięki wydają, gdy samice siedzą tuż obok nich.
- Mieliśmy szczęście zobaczyć, jak samice dołączają do samców podczas zawołań godowych. W tych przypadkach samce wydawały wyłącznie swoje najgłośniejsze „pieśni”. Co więcej, obracały się gwałtownie podczas tych występów w kierunku znajdujących się obok samic, jakby chciały zaakcentować finałową nutę . Chcielibyśmy wiedzieć, dlaczego samice trzymają się tak blisko samców, gdy te śpiewają tak głośno. Może chcą ocenić samca z bliska, choć ryzykują przy tym uszkodzenie aparatu słuchowego – przyznał Podos.
Uczeni przy pomocy czułej aparatury starali się także zidentyfikować adaptacje, takie jak wielkość głowy i dzioba, kształt gardła i ich wpływ na niezwykłą zdolność ptaków do wydawania niezwykle głośnych dźwięków. - Nie wiemy, w jaki sposób tak małe stworzenia potrafią być tak głośne. Naprawdę jesteśmy na wczesnym etapie zrozumienia tej różnorodności biologicznej – wyjaśnił Podos.
Jedną z nowych rzeczy, którą zaobserwowali badacze, jest to, że gdy śpiew ptaków staje się głośniejszy, staje się także krótszy. Może to być spowodowane tym, że układ oddechowy ptaków ma skończoną zdolność kontrolowania przepływu powietrza i generowania dźwięku. Cohn-Haft we wcześniejszych badaniach terenowych zauważył, że dzwonniki białe mają pewne interesujące cechy anatomiczne, w tym niezwykle grube, dobrze rozwinięte mięśnie brzucha.
Samce dzwonnika białego w najgłośniejszym zarejestrowanym okrzyku godowym osiągnęły 125 decybeli. Dla porównania szept to około 20 dB, ciche biuro to około 40 db, odkurzacz to około 60 dB, piła łańcuchowa to około 110 dB, podobnie jak klakson samochodowy.
Źródło: University of Massachusetts Amherst,
