Oaza Tajma w północno-zachodniej części Arabii Saudyjskiej to bardzo ciekawe miejsce na Ziemi, ponieważ istnieją tam rzeczy, które trudno wytłumaczyć. Najwcześniejsze świadectwa zasiedlenia oazy pochodzą z końca II tys. p.n.e., jednak wiele wskazuje na to, że w nieznanych bliżej nam czasach pustynne dzisiaj tereny zasiedlone były przez wysoko rozwiniętą cywilizację.
fot/altao.pl
Mowa o megalicie zwanym przez miejscowych mianem Al-Naslaa. Jest to formacja skalna składająca się z dwóch odrębnych części. Nie byłoby mowy o żadnej sensacji, gdyby nie fakt, że cięcie, jakim posłużyli się dawni mieszkańcy oazy, by przepołowić skałę, jest tak precyzyjne, że równa się dokładności odpowiadającej technologii laserowej.
fot/altao.pl
Dodatkowo na bloku skalnym widnieją zagadkowe symbole i postacie przedstawiające istoty żywe, prawdopodobnie człowieka i zwierzę podobne do żyrafy. Odkąd megalit został odkryty, wzbudza on poruszenie wśród naukowców, a także turystów odwiedzający pustynię. Zdaniem nauki akademickiej cięcie to jest efektem działania czynników naturalnych, a nie celową ingerencją istot inteligentnych. Przyglądając się formacji skalnej, aż trudno uznać ją za wytwór natury, ponieważ widok jest po prostu jednoznaczny i z całą pewnością w pierwszej kolejności należy wziąć pod uwagę użycie wysoko zaawansowanej technologii.
Wystarczy przyjrzeć się budowlom starożytnym bądź innym megalitom, by dojść do takiego wniosku.
fot/altao.pl
Co więcej, cała struktura zachowała balans, to znaczy została przecięta niemal idealnie w połowie. Każda z dwóch części u podstawy posiada coś, co przypomina podstawkę (oczywiście skalną), która utrzymuje formację nad powierzchnią ziemi. Uwagę przykuwa także bardzo gładka powierzchnia struktury. Jak już wspomniałem, badacze wykazali, że ten rejon Arabii Saudyjskiej był zamieszkany, niemniej jednak ciężko wymagać od niegdyś żyjących tam plemion, by wykonały coś tak precyzyjnego. Megalit odkrył w 1883 roku Charles Huver i od tamtego czasu stał się on tematem dyskusji w środowisku naukowym.
W 2010 roku Saudyjska Komisja Turystyki i Dziedzictwa Narodowego (SCTH) ogłosiła, że na skale istnieje inskrypcja faraona Ramzesa III. Uczeni wysnuli hipotezę, że Tajma należała kiedyś do ważnego szlaku pomiędzy wybrzeżem Morza Czerwonego na Półwyspie Arabskim, a Doliną Nilu. Ostatnie ustalenia archeologów wskazują, że Tajma była zamieszkana od epoki brązu (nie przywiązywałbym do tych ustaleń większej uwagi).
Na stronie internetowej poświęconej archeologii Arabii Saudyjskiej wyjaśnione jest, że cała formacja skalna ma charakter naturalny: http://saudi-archaeology.com. Ogólnie rzecz ujmując, naukowcy twierdzą, że do przecięcia skały doszło w wyniku procesów wulkanicznych i przesunięć skorupy ziemskiej. Aby poznać początki rozwoju zorganizowanego życia w oazie, należy wspomnieć o tekście asyryjskim „Tiamat” datowanym na VIII w.p.n.e. Według twórców tekstu w Tajmat rozwinęła się cywilizacja bogata w zasoby wody oraz nadzwyczaj pokaźną sztukę budowlaną. Oaza wspomniana została również w Piśmie Świętym, a dokładniej mówiąc w Starym Testamencie, gdzie nazywana jest mianem „Tema”. Oazę odwiedzał też babiloński król Nabonid, który poszukiwał tam proroctw oraz wytchnienia, modląc się.
Tajma posiada zatem dosyć ciekawą historię, jednak by wytłumaczyć fenomen megalitu Al-Naslaa, wiedza historyczna nie wystarcza. Szkoda, że nikt na poważnie zajmujący się obróbką mechaniczną kamienia nie zainteresował się opisywanym megalitem. Pustynie Arabii Saudyjskiej kryją niejedną tajemnicę, a formacja skalna nosząca ślady cięcia laserowego nie jest jedyną „dziwną” strukturą zlokalizowaną na tej szerokości geograficznej, ale to już zupełnie inna historia…
Autor: lukasz_kulak
