Prostytutka z Majengo odporna na AIDS
Salome Simon uprawiała seks z 50 tysiącami mężczyzn w kraju gnębionym przez AIDS, ale nie zaraziła się wirusem HIV. Lekarze sądzą, że w jej organizmie kryje się klucz do szczepionki na tę chorobę. Mimo 20 lat badań tajemnica jej odporności pozostaje jednak niewyjaśniona.
Gdyby udało się odkryć tajemnicę jej odporności i odtworzyć jej czynniki w laboratorium, świat mógłby znacznie zbliżyć się do opracowania skutecznej szczepionki przeciwko AIDS. Ciało Salome nie wyjawia jednak łatwo swych sekretów.(...)
Wskaźnik zachorowań na AIDS w Kenii należy do najwyższych na świecie. W ostatnich latach sięgał nawet 25 proc. wszystkich mieszkańców, obecnie szacuje się, że wynosi 15 proc. Wśród kobiet oferujących seks za pieniądze wskaźnik zakażeń wynosi 80 procent.
45-letnia Salome, ubrana w kolorową, wzorzystą szatę i czarne płócienne tenisówki, niewiele różni się wyglądem od dziesiątek tysięcy innych kobiet w gęsto zaludnionej podmiejskiej dzielnicy Nairobi, Majengo. Słowo to oznacza w suahili „slums” i jest w tym wypadku bardzo odpowiednie. Właśnie tu Salome przez ponad 20 lat przyjmowała przeciętnie pięciu, sześciu klientów dziennie. W lepsze dni nawet dziesięciu. W ciągu całej kariery zawodowej odbyła prawdopodobnie ponad 50 tysięcy stosunków. Zakres usług jest podstawowy – zbliżenia trwają około dwóch minut, ale dają jej 7 tysięcy kenijskich szylingów (65 funtów szterlingów) miesięcznie, co w tej okolicy jest solidną pensją.
„Nie lubię tej pracy, ale jestem bizneswoman – mówi, śmiejąc się rubasznie – i muszę myśleć o zarobku. Próbowałam pracować na straganie, ale było gorzej”. Zainteresowanie naukowców wydaje się ją deprymować, ale mówi, że gdyby stała się sławna, chciałaby wyjechać z Majengo i kupić duży dom gdzieś indziej.
Dowody na odporność niektórych osób po raz pierwszy pojawiły się w pod koniec lat 80. XX wieku, gdy zespół kanadyjskich naukowców badający w Nairobi zakażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową zauważył, że niewielka grupa miejscowych prostytutek – choć podatna na zakażenia innymi chorobami wenerycznymi, takimi jak syfilis czy rzeżączką – nie zaraża się HIV. W tym czasie AIDS zaczynał opanowywać Afrykę Subsaharyjską, zabijając miliony ludzi i zmieniając wizerunek tej choroby jako „gejowskiej zarazy”.
Prostytucja ma w Kenii niewyszukany charakter. Przeważnie uprawia się ją na wiejskich postojach ciężarówek albo w biednych domach, takich jak ten, w którym mieszka Salome. „Nikt nie używa tu prezerwatyw – mówi dr Elizabeth Ngugi, specjalistka od opieki zdrowotnej na uniwersytecie w Nairobi. – Kenijczycy lubią seks nyama kwa nyama – ciało do ciała – i nawet kiedy kondomy były już dostępne, płacili więcej, żeby ich nie używać. Większość kobiet nie było więc zabezpieczonych i wirus szerzył się w zastraszającym tempie”.
Siedząc na drewnianym stołku przed budą, na znak, że jest dostępna, Salome widziała, jak jej koleżanki zaczynają chorować i umierać. „Zdawałam sobie sprawę, że dzieje się coś złego – mówi. – Traciłam przyjaciół i sąsiadów. Czasem zastanawiałam się, czemu mnie się to nie przytrafia”.
Dokładnie to samo pytanie postawił zespół z University of Manitoba, który utworzył niewielką bazę badawczą w Majengo. Kierownik projektu, dr Frank Plummer, obecnie dyrektor Ośrodka Prewencji i Kontroli Chorób Zakaźnych w Ottawie, był zdumiony tym, co odkrył. „Bez najmniejszych wątpliwości niewielka grupa tych kobiet była odporna na AIDS – mówi. – Statystyczne prawdopodobieństwo wykluczało, by po prostu miały szczęście. Były narażone w ogromnym stopniu. Coś w ich organizmie rozpoznaje i niszczy wirusa”.
Ale co? I jak? I dlaczego świat tak długo nie uświadamiał sobie, że dowód ludzkiej odporności na AIDS znajduje się w walących się chatach Majengo?
Dopiero w ciągu kilku ostatnich lat badania w Nairobi nabrały tempa. Fundacja charytatywna Billa Gatesa przekazała w ubiegłym roku na ten cel kilkumilionową darowiznę. Pieniądze zaczęły też napływać z innych organizacji. Niedawno na uniwersytecie w Nairobi otwarto nowe laboratoria. Badania natrafiają jednak na trudności. Okazało się, że wirus HIV jest szatańsko inteligentny i potrafi w nieskończoność przystosować się do nowych warunków.
Kobiety – w większości niepiśmienne i przesiąknięte wiejską kulturą, zamknięte we własnych tradycjach – nie są najłatwiejszym obiektem badań. Wiele z nich uznano za nierzetelnych świadków własnych losów. Często porzucają udział w badaniach, przenosząc się do innych miast. Mimo to pojawiły się pewne wskazówki. Wydaje się na przykład, że większość odpornych kobiet jest ze sobą związanych genetycznie, związki te nie dają jednak gwarancji, że odporność zostanie odziedziczona. Jedna z córek Salome niedawno zmarła na AIDS.
Co ciekawe, wygląda też na to, że odporność zanika, jeśli ustaje aktywność seksualna. Badania krwi wykazały, że u kobiet, które przerywają pracę – jak to się często dzieje, gdy prostytutki z Nairobi wracają raz do roku do rodzinnej wioski – odporność gwałtownie spada. Kilka zostało zarażonych po wznowieniu pracy. „Wniosek jest taki, że mają najlepszą ochronę, gdy ich organizmy są w stanie mobilizacji – stwierdza dr Plummer. – Kiedy nie ma czego zwalczać, ochrona zanika”.
Poza tym odporność tych kobiet nie jest absolutna. Kiedy wprowadza się wirusa HIV do próbek ich krwi, rozprzestrzenia się on jak zwykle. W przypadku prostytutek z Nairobi najbardziej zdumiewa więc fakt, że wydają się one być chronione tylko przed zakażeniem drogą płciową. „To podsunęło nam pomysł, że klucz do odporności może znajdować się nie w ich krwi, lecz w układzie płciowym – mówi dr Richard Lester, współpracujący z zespołem specjalista od chorób zakaźnych. – Wirus dostaje się do ich organizmu, ale zanim trafi do krwiobiegu, jest identyfikowany i niszczony”.(...)
Możliwe wyjaśnienie jest takie, że układ płciowy tych kobiet, pobudzony nadmierną aktywnością seksualną, wytworzył silne przeciwciała potrafiące niszczyć wirusa HIV.(...)
Ciemny i wilgotny dom Salome to jeden pokój o powierzchni 2,5 metra kwadratowego, pozbawiony elektryczności, bieżącej wody i mebli – poza dwoma łóżkami.(...) Mimo to Salome uważa się za szczęściarę. Spośród około 20 kobiet, które przystąpiły wraz z nią do programu badawczego, prawdopodobnie tylko ona pozostała przy życiu.(...)
Pięć lat temu zespół immunologów z Oxford University wyprodukował eksperymentalną szczepionkę w oparciu o badania w Nairobi, ale wyniki były niezadowalające i dalsze testy zarzucono.(...)
Na poszukiwanie wyjaśnienia tajemnicy Salome wydano miliony dolarów.(...) Jeśli w Majengo kryje się cudowne lekarstwo, zostanie odkryte za późno, by uratować tysiące osób zarażonych wirusem. „Codziennie słyszę, że ktoś umiera – mówi Salome. Czasem czuje się winna, że wciąż żyję. Jeśli okażę się pomocna, będę szczęśliwa”.
Badania trwają. „Osobiście wierzę – mówi dr Plummer – że ten program doprowadzi do powstania szczepionki. Nie wiem tylko, kiedy”
źródło: http://www.wp.pl
![:]](https://www.paranormalne.pl/public/style_emoticons/default/pleased1.gif)
