Niczemu nie zaprzeczam,przynajmniej na razie,jednak wydaje mi się,że widzę na nieco innej zasadzie niż to sugeruje nauka - jednak nie trudno zauważyć,że zaprzeczają sobie sami naukowcy,a... kto ma rację?
Widzisz na tej samej zasadzie, jak cała reszta ludzkości i ta zasada zgodna jest z tym, co mówi na ten temat nauka. Oczywiście zakładam tu, że jesteś człowiekiem.
A czy Ty zauważyłeś,że nawet mimimalna ilość światła promienia lasera(tylko tyle żeby nie raziła) nie jest w stanie spowodowaać widzenia oświetlanego obiektu,a tylko plamkę światła lasera?
Jak zwykle jesteś wyjątkowo „precyzyjny”...
O co Ci chodzi, bo za bardzo nie wiem, do czego pijesz? Przecież to oczywiste w przypadku, gdy będziemy znajdować się w ciemnym pomieszczeniu, a jedynym źródłem światła będzie ów laser.
Widocznie żle zostałem zrozumiany,nie pytał bym przecież o sprawy oczywiste - chodziło mi o to,czy z trzech podstawowych strumieni lasera zdołano utworzyć strumień światła białego.
Byłby z tym pewien kłopot natury czysto technicznej, bo jak sobie wyobrażasz dokładne nałożenie na siebie trzech prostoliniowych strumieni laserowych? Co najwyżej można byłoby nałożyć dwa strumienie laserów świecących wzajemnie naprzeciw siebie.
Natomiast można byłoby trzy strumienie laserowe (czerwony, niebieski i zielony) rzucić w jedno miejsce na ekranie. Efektem byłaby biała świecąca plamka (to samo można zrobić przy pomocy trzech latarek emitujących światło o podobnych barwach). Można byłoby też owe strumienie laserowe skrzyżować w powietrzu (najlepiej zapylonym, aby móc bez problemu obserwować świetlne smugi). W miejscu przecięcia się strumieni zaobserwowalibyśmy obszar białego, rozproszonego światła (podobny efekt uzyskalibyśmy w przypadku skrzyżowania ze sobą snopów światła pochodzących z trzech odpowiednich latarek).
A jednak mimo swojego "niedowidzenia" widzę więcej niż to by się wydawało,bo ta wyliczanka jest niestety... tylko wyliczanką.Czyżbyś miał jakieś dane mówiące o dowodach,że cała kula ziemska pokrywana jest przez fotony równomiernie?
Oczywiście, że kula ziemska nie jest „pokrywana” przez fotony równomiernie. Wiadomo, że natężenie strumienia fotonów przypadającego na jednostkę powierzchni Ziemi zależy od wysokości Słońca nad horyzontem, ale to nie ma żadnego znaczenia, gdyż mówię tu o ilości fotonów docierających do CAŁEJ oświetlonej przez Słońce powierzchni Ziemi.
Przypomnę siebie (i nieco dla Ciebie rozwinę, wprowadzam też korektę wcześniejszych szacunkowych obliczeń liczby emitowanych fotonów (pochyłe) przez dokładniejsze wartości wynikające z uwzględnienia rozkładu Plancka (podkreślone)):
Nasza dzienna gwiazda w każdej sekundzie emituje 3,85*10^26 J energii, z czego ok. 47 % (1.8*10^26 J) przypada na energię światła widzialnego. Odpowiada to emisji ok. 520 septylionów (wcześniej: 450 septylionów) fotonów światła widzialnego na sekundę (5.2*10^44)...Sfera wyznaczona przez średni promień orbity Ziemi (149.6 mln km = 1.496 * 10^11 m) ma powierzchnię 281 tryliardów metrów kwadratowych (2.81*10^23 m2). Ziemia o promieniu 6370 km (6.37*10^6 m) wycina z tej sfery koło o powierzchni 127 bilionów metrów kwadratowych (1.27*10^14 m2). Dzieląc 1.27*10^14 m2 przez 2.81*10^23 m2 otrzymujemy ułamek, którego wartość informuje nas o tym, jaka część światła, emitowanego przez Słońce we wszystkich kierunkach, dociera do powierzchni Ziemi. Wychodzi 4.5*10^(-10), lub 4.5*10^(-8 ), % (0.000000045 %), a to odpowiada 1 fotonowi na 2 212 600 000.
Jest to zgodne z podawanymi przeze mnie wcześniej zaokrąglonymi wynikami: 1 foton na 2 mld, 0.00000005 %).Przeliczając ten procent na fotony mamy (uwzględniając dokładniejszą wartość emisji słonecznej oraz dokładniejszą wartość liczby wyrażającej części całkowitej energii słonecznej docierającej do Ziemi):
...Oświetlona półkula Ziemi w każdej sekundzie otrzymuje ok. 235 kwintyliardów (wcześniej: 200 kwintyliardów) fotonów światła widzialnego (2.35*10^35). Na każdy metr kw. powierzchni prostopadłej do kierunku padania promieni słonecznych pada w ciągu każdej sekundy ok. 1.84 tryliona (wcześniej: 1.6 tryliarda) fotonów (1.84*10^21) światła widzialnego.Zatem na powierzchnię 1 mm kwadratowego (1/1 000 000 metra kwadratowego) prostopadłą do kierunku padania promieni słonecznych przypada 1.84 biliona fotonów (czyli w zaokrągleniu 2 biliony fotonów – tak, jak wcześniej podawałem).Jeszcze jakieś wątpliwości...?
1.) No cóż,jak widać lubisz słupki,jednak trudno założyć że Słońce niezmiennie od swojego począadlu emituje taką samą gamę barw,a ewolucja zatroszczyła się o to,żeby człowiek najlepiej widział kolor szarozielononiebieski.
2.) Jeśli tak miało by być jak sugerujesz,to oko musiałoby wyewoluować w ten sposób,żeby brakujące barwy do bieli odbierało w "nocnym widzeniu" bez problemu,czyli te z zakreu czerwieni nie wymagałyby super czułych "pręcików" ,bo nawet efekt szarości potrzebuje w jednakowym nasyceniu trzech podstawowych barw.
Ad .1) Słońce cały czas emituje tę samą gamę barw (od fioletu to czerwieni), to po pierwsze. Pod drugie, Słońce od miliardów lat znajduje się we względnie stabilnym okresie swojego istnienia. Po trzecie, proces ewolucji trwa cały czas, tak więc oczy nieustannie „starają się” zoptymalizować swoje działanie, dostosowując się do aktualnych warunków.
Ad. 2) Jak do ściany...
Pręciki nie rozróżniają barw. Nie trzeba trzech fotonów z różnych zakresów widma (Red, Green, Blue) do uzyskania wrażenia szarości (w stopniu od czerni do bieli). Każde bardzo słabe światło (powiedzmy o natężeniu 200 fotonów/s), nawet monochromatyczne, będzie odebrane jako białe (np. gwiazdy zwykle nie świecą na biało, a mimo to większość z nich, z wyjątkiem najjaśniejszych, postrzegamy gołym okiem jako białe).
mariush: " Tak.„Widac” fotony wyemitowane przez rozzarzona kule ognia, które nastepnie wpadly do kamery i zostaly zarejestrowane na kliszy. Zadne inne, bo chyba nie uwazasz, ze widac tam chocby jeden foton, który zostal „uchwycony” przez kamere z boku... "
- Coś kombinujesz,przecież to co fotka przedstawia nie stało się w momencie wybuchu,gdyby nakręcono go nanokamerą widać było by rozrastajacą się kulę ognia,czyli fotony lecące w każdym kierunku od centrum - czyli jak najbardziej z boku i... nie tylko jeden foton.
Buhahaha....
Kula ognia to nie fotony...
Fotkę wykonano 16 milisekund po inicjacji. W tym czasie światło pokonuje 4800 km. Czoło tej Twojej „fotonowej kuli ognia” już dawno minęło kamerę (w końcu cos przecież widać na zdjęciu
) To co widać na zdjęciu, to świecąca kula niezwykle gorących gazów.
A na zdjęcie wykonane w momencie eksplozji nie licz. No chyba, że te Twoje żarówkowe fotony świecą światłem szybszym od... światła.
A dla Ciebie światłem nie jest?Nie mówiłem że świeci w jednym kierunku,patrząc z za kwazara widzieli byśmy pewnie tylko kulę ognia,a z przeciwnej strony do naszej - lustrzane odbicie tego,co zostało zarejestrowane.
Kwazar jest tak samo "nieustannie widoczny" jak nasza gwiazda,która być może również nieustannie pluje energią,ale w przeciwną do nas,lub bezpośrednio w naszą stronę i jak nie trudno się zapewne domyśleć - faktu tego nie jesteśmy w stanie zaobserwować za Słońcem,jak również i przed nim.
"-Przy tak olbrzymich -na przestrzeni lat swietlnych- odleglosciach,to do zaobserwowania biegu swiatla nie ma potrzeby uzywania specjalnie szybkich kamer,a niejednokrotnie trzeba spowolnic jej prace(fotki w kilkudniowych odstepach) zeby ruch swiatla(gigantyczne energie-mniejsze mogly by nie dotrzec do obserwatora) mozna bylo dostrzec."
mariush: " Taaa...? A to dlaczego owe obiekty swieca tylko w wybranych kierunkach, a nie we wszystkich? "
- A skąd wiesz,że w wybranych kierunkach,byłeś w każdym poza naszym?
Więc, jeśli dobrze rozumiem:
1. Kwazar emituje fotony we wszystkich kierunkach... (i z tym bym się oczywiście zgodził)
2. ...ale tylko niektóre widać z boku i wtedy widzimy dżety?
Wokół odległych gwiazd nie widać strumieni świetlnych poza sama gwiazdą z tego samego powodu,z jakiego nie widać i ze Slońca.
Tzn. jakiego powodu?
Bo np. gwiazdy są wystarczająco daleko, żeby opuszczające je fotony poruszały się na niebie tak wolno, że dla nas wyglądałyby na praktycznie stojące w miejscu. Więc niemożność obserwacji ze względu na szybki ruch odpada. Niemożliwość obserwacji ze względu na odległość też odpada. W końcu sam uważasz, że relatywistyczny dżet emitowany przez odległy kwazar 3C273 jest strumieniem fotonów.
Gdyby z galaktyk nie było widać strumieni świetlnych,to wyglądały by one punktowo,tak jak gwiazdy...
Wyjaśnij, mnie ciemniakowi, na czym dokładnie polega ta widoczność galaktycznych strumieni świetlnych powodująca, że owe galaktyki nie są widoczne jako punktowe???
... a wiatr słoneczny jest strumieniem energii -w tym i świetlnej- nie jest więc niewidocznym dla nas wistrem atmosferycznym. Słońce "dmucha" nieustannie,ale dopiero w czasie jego zaćmienia jest to dla nas widoczne - w przypadku zaćmienia jestesmy przed jego skutkami osłonięci.
Tak, gwoli ścisłości, wiatr słoneczny to TYLKO strumień cząstek, który możemy obserwować TYLKO dzięki pobudzaniu do świecenia rozrzedzonej materii korony słonecznej. Nawet tak podstawowych rzeczy nie wiesz...
Mówiąc "ziemskie odległości" myślałem o tych nam najbliższych,nieomal na wyciągnięcie ręki,bo ta słoneczna zalicza się już raczej do kosmicznych,które umożliwiają obserwacje - oczywiście przy odpowiednio dużych energiach.
Żeby ta dyskusja nie była za bardzo jałowa, powiedz mi, gdzie u Ciebie kończą się odległości „na wyciągnięcie ręki”, a zaczynają kosmiczne? To raz.
Ile to dla Ciebie „odpowiednio duża energia”? To dwa.
- Dużo tego,ale...,właśnie gdyby nie to "ale" było by wszystko OK.
Wiadomości te zapewne uzyskano poprzez badania wzroku i... odpowiednie wnioskowanie,bo wszystkiego przynajmniej jeszcze na razie zbadać się nie da.
Wnioskowanie ma to do siebie,że zależne jest od aktualnie posiadanej wiedzy na dany temat,a działanie naszych mózgów jest mniej poznane od galaktyki,w której się znajdujemy.
Tak więc... może być tak,jak to opisujesz,co nie wyklucza całkiem odmiennego stanowiska w tej kwestii,bo... wystarczy zamknąć jedno oko i wówczas okarze się, że te naukowe wywody są wyssane z palca i to przez ślepca.
Sprawdziłeś już,czy jednooczne widzenie "głębi" napewno jest niemożliwe?-wystarczy zamknąć jedno oko i samemu się przekonać,bo ja osobiście wątpię w trafność tych naukowych wywodów.
Śmieszny jesteś, a może... żałosny. Mam mieszane odczucia.
Najpierw piszesz to, co powyżej (podkreśliłem szczególnie interesujący fragment Twojej wypowiedzi), a za chwilę wyskakujesz z tym komentarzem dotyczącym „Pokoju Amesa”:
Wyjaśnienie niczego nowego nie wnosi do sprawy,a jest dowodem na to,że nasz zmysł wzroku bardzo łatwo jest oszukać.
Zaprzeczasz tu sam sobie
Pokój Amesa miał oszukiwać wzrok, a dokładnie umiejętność postrzegania głębi. Wyjaśnienie to wnosi bardzo wiele, bo widzenie jednooczne niczym się nie różni od oglądania fotografii (w widzeniu jednoocznym mózg ma tylko jeden obraz do dyspozycji, a podczas oglądania fotografii każde oko widzi DOKŁADNIE TO SAMO, więc na jedno wychodzi)
Osoba niewtajemniczona w trik uważa, że z pokojem jest wszystko w porządku (jest regularny, ma „normalne” wymiary), a w przypadku dzieci dostrzega jakąś anomalię, lub manipulację. Nie inaczej było w Twoim przypadku. Żeby nie być gołosłownym, przytaczam Twoje słowa:
mindmax: Nie sposób dostrzec na tym zdjęciu gigantycznego bobasa stojącego na podłodze i sięgającego sufitu oraz niewiele dalej normalnych ew.karłowatych rozmiarów nieco starszą dziewczynkę.Zdięcie to przedstawia nierealne proporcje,tak więc wzroku nie da się nim oszukać.A tu zonk...
Wzrok dało się oszukać, z czym najwyraźniej teraz już się zgadzasz (chyba, że mamy do czynienia z kolejnym auto-zaprzeczeniem
). To pokój jest „zmanipulowany”, a z dziećmi jest wszystko w porządku.
![:]](https://www.paranormalne.pl/public/style_emoticons/default/pleased1.gif)
Tyle zostało z Twojego jednoocznego postrzegania głębi. Starczy tylko oszukać nieco umiejętność określania odległości na podstawie perspektywy (stosując przedmioty o niestandardowych kształtach i wymiarach np.: koślawy pokój, mój 2 x większy komin) i „jest po zawodach”.
Energia fotonów z zakresu światła dla nas widzialnego powinna być dla nas tym właśnie światłem - już foton powinien mieć barwę,bo jak wytłumaczyć fotki fotonów - czyżby w nich została zgromadzona ta ich energia widoczna dla oglądającego owe fotki?
...niie mówiąc już o możliwości widzenia "bezbarwnego" fotonu bez względu na to czy został on utrwalony na zdjęciu,czy też nie.
Dokładnie. Energia fotonów z zakresu światła dla nas widzialnego JEST DLA NAS światłem. Tylko te fotony padające na siatkówkę oka wywołają w mózgu wrażenia świetlne. Światłem stają się jednak dopiero w mózgu (a dokładnie staje się nim zmysłowo zinterpretowany w korze wzrokowej impuls elektryczny, wygenerowany przez ów foton), wcześniej jest po prostu tylko określoną porcją energii pola EM.
Tak w gruncie rzeczy, to światło nie jest rzeczywistym, obiektywnie istniejącym bytem – to tylko subiektywne wrażenie, interpretacja dokonana przez mózg na podstawie energii zdeponowanej przez kwanty pola EM na siatkówce. Gdyby w przyrodzie nie było oczu i mózgów – nie byłoby też światła.
O fotografii barwnej możesz poczytać
http://www.focus.pl/...e...4&page=text]tutaj[/url].
Ale przyznasz chyba,że jedynie ta reflektywność wystarczyła Ci do stwierdzenia-obliczenia po ilu odbiciach zaniknie strumień czy też foton(już nawet nie pamiętam),więc jeśli ma to być dowód,to tylko i jedynie czysto... matematyczny,a tzn że do momentu praktycznego potwierdzenia dowodem w ścisłym słowa tego znaczeniu - nie będzie.
Pewnie zapomniałeś już,że wątek ten dotyczył jedynie "świetlnego perpetum mobille",czyli... złapania impulsu lasera w zwierciadlaną pułapkę.
Ojejku,z kim mi tu przyszło...
Pamiętam, czego dotyczył ten wątek. Ale fakt pochłaniania części fotonów podczas pojedynczego odbicia wiązki (to w kwestii reflektywności) ma bezpośredni związek z jej stopniowym wygaszaniem w trakcie wielu takich następujących po sobie odbić.
Np. dla zwierciadła o reflektywności 95 % istnieje 5% szans, że konkretny foton zostanie pochłonięty przez zwierciadło. Dlatego po każdym odbiciu z całej ogólnej liczby fotonów ubywa właśnie 5% z nich. W pewnym momencie może zdarzyć się tak, że z pierwotnej wiązki pozostanie pojedynczy foton. Piszę „może”, bo np. istnieje ewentualność, że w pojedynczym (a zarazem ostatnim) odbiciu zostaną pochłonięte jednocześnie dwa ostatnie fotony wiązki. Ale załóżmy, że pozostał jeden. Co się z nim stanie?
To proste. Foton...
...ma 95% szans na to, że „przeżyje” najbliższe zderzenie ze zwierciadłem (odbije się),
ma 90.250% szans na to, że „przeżyje” 2 kolejne zderzenia,
...
ma 77.378% szans na to, że „przeżyje” 5 kolejnych zderzeń,
...
ma 59.874% szans na to, że „przeżyje” 10 kolejnych zderzeń,
...
ma 35.849% szans na to, że „przeżyje” 20 kolejnych zderzeń,
...
ma 7.694% szans na to, że „przeżyje” 50 kolejnych zderzeń,
...
ma 0.592% szans na to, że „przeżyje” 100 kolejnych zderzeń,
...
ma 0.004% szans na to, że „przeżyje” 200 kolejnych zderzeń,
itd.
Jak widzisz, szanse na „przeżycie” przez ostatni pojedynczy foton 200 odbić są już praktycznie zerowe. A czas trwania 200 odbić przy odległości zwierciadeł wynoszącej 1 m to zaledwie 0.0000007 sekundy (0.7 mikrosekundy). Masz to swoje perpetuum mobile
Zacznę od tego:
Z podanych przykładów wynika,że zdążyłeś już zapomnieć wcześniejsze rozmowy na temat : czym jest energia mierzona w jednostkach czasu,więc... ?
Nie popisuj się teraz znajomością tego, czym jest moc. Ja w swoich opisach używałem wyrażenia „energia niesiona przez strumień...” w kontekście mocy. Nie używałem natomiast dodatkowego członu „... w jednostce czasu” z prostych powodów:
1) W przypadku porównywania dwóch różnych strumieni oczywistym jest, że chodzi o porównanie niesionej przez nich energii w IDENTYCZNYCH jednostkach czasu. Dlatego omijałem ten „czasowy” dopisek.
2) Znając Twoje wcześniejsze perypetie z związane z nieumiejętnością odróżnienia pojęć „mocy” i „energii”, obawiałem się, że użycie zwrotu „moc strumienia” w zestawieniu z ”energią fotonów” może okazać się dla Ciebie barierą nie do przejścia.
Obiecuję, że od teraz będę w tej kwestii bardzo ścisły
Zobaczymy, co z tego będzie.
1) "Chyba że" a więc dopuszczasz taką możliwość- poprzez zmianę substancji z której otrzymujemy światło lasera można również uzyskać zmianę barwy strumienia,a tym samym jego energii i to nawet przy jednakowej ilości fotonów w strumieniu.
2) Moim zdaniem holi był bliższy prawdy mówiąc,że Energia strumienia jest zależna od ilości w nim fotonów...
3) Zakładasz że jest możliwość odróżnienia energi pojedynczych fotonów od energi strumienia składajacego się z tych właśnie fotonów,czyli że energia fotonów nie sumuje się w strumieniu... a więc przychylasz się do mojej wizji zakładającej ich(fotonów) rozdzielność w strumieniu.
Ad.1) Cały czas dopuszczałem taką myśl. Oczywiście w myśl powyższej obietnicy, zmiana barwy światła laserowego, przy zachowaniu ilości fotonów emitowanych w jednostce czasu, zmieni moc strumienia. To, z czym się nie zgadzałem to Twoja sugestia, że przez zwiększenie ilości fotonów w strumieniu, a więc zwiększenie jego mocy, zmienia się także barwa strumienia.
Ad. 2) Ale ja się z holim jak najbardziej zgadzam, zatem w czym rzecz? A ściślej, zgadzam się z tym, że moc strumienia zależy od ilości fotonów emitowanych przez źródło w danym czasie.
Ad. 3) Przyznam, że nie wiem, co masz na myśli, pisząc o odróżnieniu energii fotonów od energii strumienia (ściśle: energii strumienia w jednostce czasu, czyli mocy strumienia). A energia przeniesiona przez strumień jak najbardziej jest równa sumie energii wszystkich fotonów, które ten strumień tworzyły.
Jeśli przestarzały to chyba dla naszych fizyków,bo ci zachodni w niedawnych doniesieniach o "zamrożeniu światła" mówili że zostało ono "zmaterializowane".
Nawet w Wikipedii możesz przeczytać:
”Współczesna fizyka nie interesuje się ścisłym zdefiniowaniem pojęcia "materii", ponieważ nie jest potrzebne dla opisu zjawisk.”Pojęcia „materia” używa się zwykle tylko w słownym opisie zjawisk. Robi się to także między innymi po to, aby owe opisy były bardziej zrozumiałe i wyobrażalne dla osób mniej zorientowanych w ścisłym i współczesnym formalizmie fizycznym. Mam tu na myśli osoby: począwszy od fizyków nie zajmujących się badaniami podstawowymi, poprzez laików (także naukowców zajmujących się niefizycznymi dziedzinami), a na wszelkiej maści głąbach skończywszy.
1.) Ja mam wrażenie że wszyscy występujemy w kabarecie,bo fizyka ma wpływ na wszystko co jest w nas i wokół,a grawitację celowo "wmieszałem",bo w moim mniemaniu siła przyciągania jest tylko jednym i na dodatek znikomym działania jej aspektem.
2.) to może wiesz co powoduje te "występujące oddziaływania",czyli przyciąganie się różnoimiennych ładunków czy biegunów i to,że są one różnoimienne,bo sama przewaga jednych czy drugich też od czegoś zalezy?
Moim zdaniem wszystko to zależy od grawitacji,jednak nie objawiającej się jedynie przyciąganiem,bo jest ono zaledwie jednym z wielu skutków jej działania.
Ad.1) Więc jeśli możesz, nie mieszaj niczego celowo. Wystarczy, że nieświadomie mieszasz na potęgę
Ad.2) Poczytaj sobie
http://pl.wikipedia....y...Ä
steczkowe]tutaj[/url].
A jednak,czyli bez uwzględnienia powyższych warunków -które są praktycznie nierealne- bezsensem jest o nich wspominanie nie mówiąc już o ich liczeniu,które bez znajomości parametrów czarnej dziury jast szukaniem możliwości spotkania... ducha - jak już wcześniej wspominałem.
Eksperyment z klockiem sunącym po stole jest eksperymentem myślowym. Tu nie chodzi o realne jego wykonywanie, ale o sprawdzenie, czy teoria nie okazuje się sprzeczna już w samych założeniach. Eksperyment ten potwierdza, że nie jest.
Oczywiście, jeśli Cię to nie zadowala (podejrzewam, że tak jest), to zawsze jest druga, prezentowana przeze mnie, wersja doświadczenia. Przypomnę: W niej klocek i dziura poruszają się w kierunkach wzajemnie prostopadłych. W tym wariancie nie potrzeba żadnej czarnej dziury, więc ewentualna, praktyczna realizacja eksperymentu, jest o niebo łatwiejsza.
W tym akurat przypadku Einsteinowi nie zaprzeczam - żeby jednym przybyło innym musi ubyć,jednak mylenie pojęć nadal daje o sobie znać.
Zapomniałeś już pewnie,że poruszającym się obiektom nie przybywa czasu,a wydłuża się on tylko z punktu widzenia obserwatora,tak więc dla obiektu w ruchu nic się nie zmieni.Nie ulegnie zmianie również i przestrzeń,więc skróceniu nie ulegną,bo jest to jedynie wzrokowe wrażenie obserwowane z innego punktu odniesienia,które dla tego obiektu ma się jak przysłowiowy piernik do wiatraka.
Oczywiście, zmiany czasowe (dylatacja) i przestrzenne (skrócenie) poruszającego się obiektu można zaobserwować tylko z układu niezwiązanego z owym obiektem. Z punktu widzenia obiektu nic się nie dzieje – nie licząc tego, że kurczy się otaczająca przestrzeń, a wszystko dookoła wolniej się dzieje.
Dylatacja i skrócenie to efekty względne, ale to nie znaczy, że nierealne. A próba utożsamienia ich ze zwykłym wrażeniem wzrokowym, złudzeniem, jest nieporozumieniem.
1) Nie przesadzaaj z tymi rysunkami w skali,bo wiadomo że jak się chce...
Tylko problem jest wtedy,gdy się nie chce - czy masz za mały pokój żeby w odpowiedniej skali,a co za tym idzie i proporcjach wyrysować sobie układ Słońce-Ziemia w taki sposób,żeby Księżyc był nieco większy od punktu?
2) Animacje(symulacje) przedstawiają... to co przedstawiają,a jeśli ten czarny punkcik jest cieniem Księżyca,to coś jest nie tak z naszym pojęciem na temat rozchodzenia się promieni lub odległościami albo rozmiarami obiektów układu,bo miarkę mam dobrą.
3) Zastanawiające jest to,że nigdzie nie mogę znależć działającej animacji tego układu nie mówiąc już o układzie Ziemia-Księżyc,nie wspominając już nawet o proporcjach.
Ad.1) Nie przesadzam. Wymiar przeze mnie podany - 900 000 x 8500 pikseli (na ekranie: 260 m x 2.5 m), odpowiada skali, w której zachowano rozmiar Ziemi z obrazka przedstawiającego schemat powstawania zaćmień.
Co do Twojej propozycji.
Czy aby Księżyc wielkości punktu to trochę nie za mało, żeby cokolwiek zobaczyć?
Ale dobra. Załóżmy, że pomniejszamy wszystko do skali, w której Księżyc ma rozmiar 2 mm (myślę, że to rozsądna wielkość). W tej skali Ziemia o średnicy 7.3 mm byłaby oddalona od Księżyca o 22,1 cm, Słońce o średnicy 80,1 cm znajdowałoby się od Ziemi w odległości 86,1 metra! Czyli aby zmieścić cały układ potrzebowalibyśmy obrazka o rozmiarach ok. 90 m x 1 m. Powodzenia...
Ad. 2) Tak, czarny punkcik jest cieniem Księżyca. Wszędzie tam, gdzie się przemieszczał, można było obserwować fazę całkowitego zaćmienia. Tak więc, raczej z TWOIM „ pojęciem na temat rozchodzenia się promieni lub odległościami albo rozmiarami obiektów” jest coś nie tak. No chyba, że „odważnie” zaprzeczysz temu, czego doświadczyły miliardy ludzi na tej planecie, oraz temu, co przedstawiają zdjęcia satelitarne...
Ad .3) Hmmm...Interesujące.
A co sugerujesz? Spisek...?
Mam dla Ciebie propozycję.
Zapoznaj się z programem Celestia. To darmowy, genialny, wirtualny symulator kosmosu. Wszystkie skale są tam zachowane (odległości, rozmiary ciał niebieskich). Możesz na nim przeprowadzić symulację dowolnego zjawiska i nie tylko.
Poniżej masz kilka screenów z symulacji zaćmienia z 29 III 2006 (daję tylko linki, bo obrazki są duże i nie chciałem wklejać ich bezpośrednio do posta).
Na początek widok Ziemi z okolic Księżyca (widać cień naszego satelity w Afryce):
Obrazek 1Następnie zbliżyłem się do Ziemi. Strefa cienia i półcień są dobrze widoczne na Saharze:
Obrazek 2Potem zbliżyłem się maksymalnie do obszaru cienia. Inaczej mówiąc „wylądowałem” na libijskiej Saharze (obrazka nie dałem, bo byłby do „podziwiania” tylko czarny ekran – w końcu to nie GoogleEarth
) i odwróciłem się w kierunku Słońca:
Obrazek 3Oto piękne całkowite zaćmienie!!! Dodam jeszcze prostą animacje wykonaną w Celestii. Przedstawia ona, odbytą w dniu zaćmienia – 29 III 2006, wirtualną podróż w linii prostej od Ziemi, poprzez Księżyc do Słońca. Obejrzyj ją dokładnie, zastanów się spokojnie nad wszystkim, co widzisz – może wtedy w końcu zrozumiesz geometrię powstawania zaćmienia i nie będziesz zadawał głupich pytań dotyczących m.in. księżycowego cienia.
Filmik (2.2MB) patrz.pl
