44 odpowiedzi w tym temacie

[NoMeansNo]

Gdyby jakieś Nibiru naprawdę za 5 lat miałoby (uderzyć w Ziemię/przelecieć w pobliżu Ziemi/ przelecieć w obrębie pasa planetoid*) to już byłoby bez większego problemy widoczne na niebie.

Nie masz racji. Jedna z hipotez mówi, że Nibru jest niewidzialną planetą celowo ukrytą przez jej mieszkańców. Być może Nibru jest juz na orbicie Ziemi - stąd te anomalie pogodowe.

[Mariush]

Faktycznie zapomniałem o tej jakże wielce "prawdopodobnej i logicznej" opcji
Dobra, koniec tych smichów-chichów, bo zaraz posypia się warny.

[Yuna]

Dajcie spokój jeszcze czego? Ja raczej w to nie wierze... co prawda mogłaby istnieć taka planeta, ale żeby się ruszała, latała i była niewidzialna lol

[ravers]

Kiedy poznamy odpowiedź??? - Może nie tak szybko, bo ciągle coś nam to utrudnia. Przykładem jest obecna awaria Teleskopu Hubble'a, który mógłby w tym pomóc.
Informacje na ten temat, tu:
http://www.astrocd.p...w...icle&sid=82

Użytkownik +..... edytował ten post 30.04.2008 - 17:58

[michalp]

Jest przecież Astro-F a w niedalekiej przyszłości wyniesiony zostanie marvin także nic straconego.

[adders]

po 1. gdyby była na naszej orbicie lub w pobliżu, z nas zostałaby tłusta plama, ziemie czeka to samo co marsa czyli wyjałowienie, ale napewno to nie bedzie od przesławionej nibiru, może i gdzieś tam owa planeta jest ale dawno byśmy ją dostrzegli choćby innymi przyrządami

po 2. jeśli chodzi o nibiru to być może ona jest sprawką wywrotki (bodajze neptun lub uran ma orbite jak tocząca sie becza, bo coś go grzmotło aż sie wywrócił, także wenus coś stuknęło skoro obraca sie w przeciwnym kierunku, choc jak wenus byla mloda to mogla samoistnie mienic obroty....

po3. prosze nie mylic nibiru z darkstarem vadera bo nibiru jest planetą, lecz przerobioną na statek kosmiczny (o ile nibiru istnieje)

po 4. nibiru musi miec takie samo lub wieksze pole magnetyczne niz jowisz, w przeciwnym wypadku orbita miedzy marsem a jowiszem z nibiru zrobiłaby sterte gruzów (powiedzmy że ziemia tez tam byla, a jej nie rozerwalo, bo widocznie stawiala dosc silny opór polu magnetycznemu jowisza, , pozatym nawet gdyby nibiru ustrzeliła tiamat to (zrobcie eksperymnt 4a)

4a. weź tak z 30deko mokrej gliny i 30deko cementu, jedną utrzymuj mokrą a drugą wysusz (oba ciała musza miec postać kulistą aby symulowały planety, (mozna uzyc wosku pszczelego i pilki tenisowej jak niemamy pod reka gliny/gipsu czy cementu)
następnie zderz model nibiru z modelem tiamat, powtarzaj dopuki tiamat sie nie pokruszy do 1/2 lub 1/3 masy

jak coś to moge zrobic w paincie "rysunek" jakby wyglądało takie zderzenie, dokładny

-----------
powiem tyle że ścierałem pod różnymi kątami i z różną siłą (wosk kontra piłka, gips kontra glina) i glina powinna częściowo wchłonąć cementowa planete co skutkuje rozerwaniem tiamat i niema mowy aby cos zostalo, po starciu wosku z tenisowka, wosk pęka i sie deformuje ale trzyma sie w całości, więc tiamat nawet po otarciu sie o nibiru , nie MIAŁA PRAWA pęknąć na pół i sie pokruszyć owszem mogła sie rozpaść ale skutki napewno byłyby zdecydowanie inne, ..

[aph]

W 1982 roku NASA uznała możliwość istnienia Planety X. Rok później satelita IRAS zaobserwował duży tajemniczy obiekt w odległej przestrzeni. Szef projektu IRAS powiedział, że owo ciało niebieskie może być tak duże jak Jowisz i być może tak blisko Ziemi, że mogłoby uchodzić za część nasze systemu słonecznego.

wiec mamy uznac, ze planeta x zostala znaleziona, ale naukowcy uznali, ze jest malo interesujaca i do dzis mamy tylko jedna obserwacje z 83 roku? ciekawe

muhad, tak szczerze. nie podpadaja Ci takie kawalki? nie interesuje Cie co sie pozniej stalo z ta obserwacja, czemu nie byla kontynuowana?

[korba]

>co sie pozniej stalo z ta obserwacja, czemu nie byla kontynuowana?
Dobre pytanie tym bardziej że nie kwestionujesz podawanych wcześniej informacji .
Witamy nawróconego :drink:

[aph]

nie kwestionuje, bo ich nie czytalem...
pisalem juz kiedys, ze przegladam tekst do znalezienia pierwszej niejasnosci, ktora wskazuje na wyssanie z palca. zazwyczaj idzie bardzo szybko.

[Mariush]

No proszę. Nie dziwcie się potem,że są kłutnie i niesnaski.
Aż nie chce się komentować.

Bo nie ma czego komentować.
Przecież tylko odniosłem się do jednej z 'teorii" Nibiru, o której istnieniu przypomniał mi NoMeansNo. A że wzbudza ona we mnie rozbawienie, to już nic na to nie poradzę. Tyle mogę. W końcu rzeczowa kontrargumentacja w tym przypadku jest raczej niemożliwa. A swoją drogą nie wiem o co Ci chodzi z tymi kłótniami. W końcu odnoszę się stricte do hipotezy i nikogo nie atakuję. Komentować chyba można?

Ale widzę, że jest nowy materiał więc do roboty...

-----------------------------------

W 1982 roku NASA uznała możliwość istnienia Planety X. Rok później satelita IRAS zaobserwował duży tajemniczy obiekt w odległej przestrzeni. Szef projektu IRAS powiedział, że owo ciało niebieskie może być tak duże jak Jowisz i być może tak blisko Ziemi, że mogłoby uchodzić za część nasze systemu słonecznego.

Tak, odkryto coś tak niesamowitego i... następnie to olano.
Czy ktoś pomoże mi to zrozumieć?

Niesamowita wiedza jaką posiadali Sumerowie 6 tysięcy lat temu i ta która dzisiaj jest wykładana na uniwersytetach, wiąże się ze sobą.

Tak, oczywiście. "Niebiańska Bitwa" Sitchina wyjątkowo zgadza się z informacjami na temat powstania, rozwoju i teraźniejszości Układu Słonecznego.

Otóż we wczesnej młodości wszystkie lądy na Ziemi były ze sobą złączone. Proces zwany jako dryft kontynentalny spowodował rozsunięcie się lądów, które można dzisiaj obserwować. Patrząc na mapę łatwo zaobserwować jak linie brzegowe jednych kontynentów pasują do innych. Mogłoby to oznaczać, że Ziemia była kiedyś połową planety. Wyobraźmy sobie, że cała woda oceaniczna i morska znajdująca się na naszej planecie wyparowała, można by wtedy zobaczyć dużą szczelinę w miejscu brakującej części Ziemi. Gdzie podziała się część Ziemi i dlaczego Ziemia jest tylko połową planety ? Sumeryjskie opisy stwierdzają, że Planeta X (Nibiru) jak nazywali ją Sumerowie zderzyła się w odległej przeszłości z Ziemią. Pozostałością oderwanej części Ziemi jest pas asteroidów oraz orbitujące wokół Słońca komety.

I co z tego, że kontynenty były ze sobą złączone? To dowodzi, że Ziemia była kiedyś połówką planety?
Za ok. 250 mln lat kontynenty też będą ze sobą złączone.
I co? I nic... Nie pierwszy i zapewne nie ostatni raz.

Poniżej symulacja efektów dryfu za 50, 150 i 250 mln lat:

I stanie się Pangea Ultima...

A co do planet rozpadających się na połówki na skutek wzajemnych zderzeń.
To, że Sitchin sobie twierdzi, że taki Marduk przylatuje i srrruuuuu............, ładuje w Tiamat, a wszystko trzask, prask rozlatuje się na wszelkie strony, nie znaczy, że wie co mówi. Ten człowiek nie ma bladego pojęcia, jak takie zdarzenie powinno wyglądać w rzeczywistości (a może wie, tylko perfidnie wciska ciemnotę, gdyż mu się to opłaca).

Znajomość prawa powszechnego ciążenia pozwala w prosty sposób wyznaczyć z jaką maksymalną szybkością mogą się zderzyć ze sobą dwa dowolne ciała w odległości odpowiadającej położeniu pasa planetoid (tam podobno doszło do tej rzekomej katastrofy). Ta szybkość przy czołowym zderzeniu to ok. 50 km/s. Niby dużo, ale biorąc pod uwagę skalę, w jakiej by się to odbywało, to jest to tyle co nic (Marduk i Tiamat grubo przekraczały swoimi średnicami 10 000 km). To zderzenie wyglądało by raczej jak "zlepienie" się planet. Ogniste, bo ogniste, ale "zlepienie".

Dla lepszego zobrazowania dynamiki tej katastrofy po raz kolejny już przypominam animację pokazującą symulację zderzenia Ziemi z olbrzymią planetoidą. Uwaga: zdarzenie to ma miejsce na orbicie bliższej Słońcu i z tego względu może mieć nieco gwałtowniejszy przebieg (większa możliwa maksymalna szybkość zderzenia - 72 km/s)

Miłego oglądania

Koniec Świata

[Mariush]

A skąd wiesz jakie są dalsze kroki, rozwoje wydarzeń??Czy bawisz się w jasnowidza?

No tak, już sobie wyobrażam te kroki:

- Słuchaj John, co robimy z tymi danymi obserwacyjnymi z IRASA?
- Ale chyba nie sądzisz Fred, że to jest ...
- Tak, tak... To jest NIBIRU. Tak sądzę, John.
- O shit! Musimy ukryć to odkrycie. Przecież wiesz, co mówią sumeryjskie legendy na ten temat. Wybuchłaby ogólnoświatowa panika - nie możemy do tego dopuścić! Ale, ale... informacje już przedostały się do opinii publicznej...
- Spokojnie za kilka lat sprawa praktycznie ucichnie. Co najwyżej co niektórzy dociekliwi pseudobadacze, będą o tym wspominali. Ale kto im uwierzy?
- W sumie co racja, to racja.

Wybacz, muhad. Musiałem.
O to Ci mniej więcej chodziło?

Tak, oczywiście. "Niebiańska Bitwa" Sitchina wyjątkowo zgadza się z informacjami na temat powstania, rozwoju i teraźniejszości Układu Słonecznego.

Ty zapewne wiesz to lepiej ;-D

To nie moje widzimisię. Tak sądzą specjaliści z całego świata, którzy zajmują się tym zagadnieniem. A mnie na podstawie tego co sam wiem i potrafię wywnioskować, nie wypada się z nimi nie zgodzić. Aha i daruj sobie ten ton. Skieruj się w komentarzach na moje wypowiedzi, a nie na moja osobę.

Widzę,że tutaj też jesteś w 100% pewny ;-)
a co jeśli ziemia się powiększa jak w jednej z teorii? Wtedy okazałoby się ,że kontynenty ngdy się nie spotkają

Nie jestem pewny. Ale trudno, abym przed każdym zdaniem powtarzał zwrot: "Badania naukowe z wysokim prawdopodobieństwem wskazują, że...". Kiedy wiem, że posługuję niepewnymi wynikami badań, to wtedy to podkreślam. W tym wypadku akurat praktycznie nic wskazuje, że mogłoby by być inaczej. W końcu w przeszłości już nie raz kontynenty się ze sobą zderzały lub się rozdzielały tworząc mniej lub bardziej zwarte obszary lądowe. Dlaczego więc nie może się to wydarzyć także w przyszłości.

Tak swoja drogą, Pangea - ostatni superkontynent istniał ok. 250 mln lat temu. To dość odległy czasowo moment od zdarzeń "niebiańskiej bitwy".

Co do teorii ekspandującej Ziemi, poczytaj sobie o niej coś więcej, to może przejdzie Ci ochota na podpieranie się nią w dyskusjach. Ja zadam Ci tylko jedno pytanie: Skąd u licha bierze się materia w ilości ok. 50 000 000 000 000 000 kg, tj. 50 trylionów kg rocznie ( jedno z założeń tej "cudacznej" teorii) Dla wyobrażenia podam, że taka ilość materii odpowiada masie planetoidy o 32-kilkometrowej średnicy. I to rok w rok!

Tobie do stchina trochę brakuje więc rozumiem Twoje zazdrości ;-)

Jedyne czego mogę mu zazdrościć, to braku skrupułów w wprowadzaniu ludzi w błąd. Ja tak nie potrafię. Aha, i bez osobistych aluzji proszę... po raz kolejny.

Co do filmiku. Po co pokazujesz zderzenie planetoidy z ziemią , jak tu chodzi o uderzenie Olbrzyma ze znacznie mniejszą od niego planetą??....;-)
całość traci już swój sens:D

A właśnie, że ma sens i to jeszcze jaki!

Specjalnie nie zagłębiałem się w szczegóły "niebiańskiej bitwy". Ale widzę, że muszę przytoczyć szczegóły.

A więc:
Sitchin twierdzi, że w Tiamat nie uderzył bezpośrednio Marduk, a jego księżyce. A wyglądało to mniej więcej tak (wybacz jakość, ale to tylko szybkie skany z mojego egzemplarza "Dwunastej Planety"):

Szast.... !

...i prast!

Istne cuda na kiju!

Nie mów, że nie wiedziałeś jakie są sitchinowskie szczegóły tego zdarzenia.

A tak swoja drogą, nawet gdyby to Marduk bezpośrednio uderzyła w Tiamat, niewiele by to zmieniło w wyglądzie zdarzenia w porównaniu z tym co przedstawia animacja. Powiem nawet, że przy większych ciałach i przy tej samej maksymalnej możliwej szybkości zderzenia (ok. 50 km/s), wszystko wyglądało by jeszcze bardziej ślamazarniej.

[korba]

Gratulacje z powodu odkrycia dokonanego w twoim 6 poście tego tematu

>Specjalnie nie zagłębiałem się w szczegóły "niebiańskiej bitwy"

Szkoda bo twoje wyliczenia dotyczące maksymalnej prędkości kolizji mogły by uwzględniać
prędkość kątową satelity co dosyć radykalnie powinno zmienić końcowy wynik

>Jedyne czego mogę mu zazdrościć, to braku skrupułów w wprowadzaniu ludzi w błąd. Ja tak nie potrafię.



>A tak swoja drogą, nawet gdyby to Marduk bezpośrednio uderzyła w Tiamat, niewiele by to zmieniło w wyglądzie zdarzenia w porównaniu z tym co przedstawia animacja. Powiem nawet, że przy większych ciałach i przy tej samej maksymalnej możliwej szybkości zderzenia (ok. 50 km/s), wszystko wyglądało by jeszcze bardziej ślamazarniej.

Właśnie obaliłeś „naukową” teorie dotyczącą powstania Księżyca :hmm:

CYT
Pomimo tego, że skład chemiczny Ziemi i Księżyca różni się uważa się, że pochodzą one od jednego przodka. Za tą teorią przemawia identyczny skład izotopowy tych dwóch ciał. Prawdopodobnie w bardzo młodą Ziemię uderzyło bardzo duże ciało wielkości Marsa. W wyniku tego zderzenie oderwana została część płaszcza, z której uformował się następnie Księżyc. W wyniku tego zderzenia Ksieżyc jeszcze dziś oddala się od Ziemi o około 3 centymetrów na rok.

Nie mów, że nie wiedziałeś jakie są naukowe szczegóły tego zdarzenia.

[Mariush]

Szkoda bo twoje wyliczenia dotyczące maksymalnej prędkości kolizji mogły by uwzględniać
prędkość kątową satelity co dosyć radykalnie powinno zmienić końcowy wynik

A skąd ty wiesz co moje obliczenia uwzględniają??? .
Tych obliczeń dokonałem już bardzo dawno temu (mój pierwszy post na forum owe wyniki zawiera ) i uwzględniłem w nich tyle rzeczy, że nawet Ci się nie śniło.

Pozwól, że Ci nakreślę, co zrobiłem.
Miejsce domniemanego zderzenia to rejon dzisiejszego pasa planetoid. Przyjąłem średnią odległość planetoid pasa od Słońca 2.8 AU (1 AU = odległość Ziemia-Słóńce). Ta wartość odpowiada także wartości promienia orbity hipotetycznej planety, która to wynika z niezweryfikowanej reguły Titiusa-Bodego (Sitchin na nią się powołuje).

Dla tej odległości od Słońca szybkość orbitującego po w przybliżeniu po kołowej orbicie planety wynosi 17, 8 km/s. Mamy więc prędkość Tiamat. Marduk pochodzi z peryferii Układu Słonecznego i porusza się po bardzo wydłużonej orbicie (elipsie). W skrajnym przypadku (dla orbity nieskończenie wydłużonej = paraboli) prędkość ciała znajdującego się w odległości 2.8 AU od Słońca wynosi 25, 2 km/s. Mamy więc prędkość Marduka.

Gdyby Tiamat i Marduk zderzyły się czołowo ze sobą prędkość zderzenia wynosiłaby:

v =17,8 km/s + 25,2 km/s = 43 km/s.

Ale Sitchin mówi, że Tiamat zderzyła się ze satelitami Marduka wyrwanymi z półpłynnej materii planety przez grawitację Jowisza (total kosmos ). A więc trzeba jeszcze co nieco dołożyć. Ile?
To zależy od kilku czynników: masy i rozmiarów Marduka, gęstości i postaci księżyców oraz ich odległości od planety.

Po kolei.
Marduk jest podobno skalistą, ogromną planetą. Absolutnie skrajna maksymalna wartość masy planety takiego typu to 15 mas Ziemi (Uran i Neptun, czyli gazowe planety mają masy odpowiednio ok. 15 i 17 mas Ziemi). Przyjmując gęstość Marduka 5000 kg/m3 (przeciętna dla skalistych planet U.Sł.) otrzymujemy średnicę planety 32 500 km (Sitchin pod względem rozmiarów operuje w podobnych granicach).

Teraz kwestia wielkości orbity księżyców, bo od niej zależy ich prędkość orbitalna wokół planety, a tego szukamy. Wiadomo, że czym bliższa jest orbita, tym większa jest prędkość orbitalna. Określmy więc jej maksymalną wartość.

Księżyc nie może krążyć zbyt blisko planety, bo zostanie rozerwany przez jej siły pływowe. Więc jaki może być minimalny promień orbity satelity (a zarazem maksymalna jego szybkość obiegu)? Potrzebujemy tutaj wzoru na tzw. granicę Roche'a - on pozwoli nam to wyznaczyć. Nasz interesujący satelita miał strukturę niesztywną (płynną) i na pewno miał mniejszą średnią gęstość niż Marduk (wyrwana materia pochodziła zapewne z powierzchniowych, lżejszych warstw Marduka). Przyjmę więc gęstość 3000 kg/m3, która odpowiada typowej wartości gęstości powierzchniowych warstw planet skalistych.

Przy takich założeniach promień granicy Roche'a jest równy potrojonej wartości promienia Marduka, czyli 48 750 km (32 500 km nad powierzchnią planety). Jaka jest więc prędkość księżyca krążącego w takiej odległości od Marduka? Wynosi ona 11 km/s. I tyle można maksymalnie dorzucić do uprzednio uzyskanego wyniku.

Mamy więc:

v = 43 km/s + 11 km/s = 54 km/s.

A więc mamy ok. 50 km/s - tak jak pisałem.

Właśnie obaliłeś „naukową” teorie dotyczącą powstania Księżyca

CYT
Pomimo tego, że skład chemiczny Ziemi i Księżyca różni się uważa się, że pochodzą one od jednego przodka. Za tą teorią przemawia identyczny skład izotopowy tych dwóch ciał. Prawdopodobnie w bardzo młodą Ziemię uderzyło bardzo duże ciało wielkości Marsa. W wyniku tego zderzenie oderwana została część płaszcza, z której uformował się następnie Księżyc. W wyniku tego zderzenia Ksieżyc jeszcze dziś oddala się od Ziemi o około 3 centymetrów na rok.

Nie mów, że nie wiedziałeś jakie są naukowe szczegóły tego zdarzenia.

Niczego nie obaliłem, a szczegóły owej hipotezy są mi dobrze znane.

Oto fragment mojego pierwszego posta na forum (dla przykładu):

Wiele wskazuje, że ok 4.4 mld lat temu w „epoce wielkich bombardowań” tuż po uformowaniu się Ziemi doszło do jej zderzenia z ciałem wielkości Marsa. To zdarzenie wyjaśnia pochodzenie Księżyca (część wyniesionej na orbitę materii; ok.1/81 masy Ziemi), jego niską gęstość (składa się z lekkich resztek powierzchniowych warstw obu zderzających się ciał) oraz dużą gęstość Ziemi (zawyżona przez ugrzęzłe w jej wnętrzu metaliczne jądro intruza). To zdarzenie dobrze wyjaśnia budowę i strukturę skorupy ziemskiej. Marduk tu nie jest naprawdę potrzebny.

A ten powyżej opisany scenariusz z hipotezą Sitchina ma niewiele wspólnego (chyba przede wszystkim słowo: ZDERZENIE)

PS: Wzór z którego obliczałem prędkości planet i księzyców:
http://portalwiedzy....alna,haslo.html

Użytkownik +..... edytował ten post 30.04.2008 - 18:01