292 replies to this topic

[BadBoy]

http://www.youtube.com/watch?v=sjkPeexEdyI&feature=player_embedded

[Dager]

Na tej filmowej prezentacji doskonałych zbliżeń powierzchni Księżyca, otrzymanych z satelity LRO, zwróciły moją uwagę dwa miejsca.
Na początku mamy widok centralnej góry w kraterze Tycho a na jej szczycie leżący, ogromny głaz. Z oddali wydaje się mały, bo i nie ma go do czego przyrównać, lecz okazuje się, że z grubsza mierzy sobie 100 metrów średnicy.



Właściwe proporcje tego "kamyka" oddaje porównanie go z czymś ziemskim i powszechnie znanym.



W połowie filmu przewinął się znany mi, charakterystyczny krater o jasnym wnętrzu, na którego brzegu w listopadzie 1969r wylądował LM "Intrepid" wyprawy Apollo 12. We wnętrzu wspomnianego krateru, bardziej na południe spoczywa automatyczny lądownik Surveyor 3.



To miejsce było już wielokrotnie fotografowane z wysokości 0k. 50km, ostatnie opublikowane zdjęcie pochodzi z grudnia ubiegłego roku.


Zdjęcie wykonane z rozdzielczością 0.5m/piksel uwidacznia podstawę lądownika LM, zgrupowanie aparatury ALSEP, sondę Surveyor 3 i ślady wędrówki astronautów. W pobliżu LM widać podłużny cień flagi, czaszę anteny oraz wyrzucone z kabiny plecaki systemu podtrzymania życia.

[Dager]

Zdjęć z powierzchni to tu niewiele, za to w większości to zdjęcia z orbity, oraz kilka zdjęć teleskopowych z Ziemi. Dostrzegam sporo zmanipulowanych artefaktów, zdjęć edytowanych, fotomontaży itp. Typowo sensacyjna robota.

[Dager]

Kilka przykładów zmanipulowanych zdjęć z powyższego filmiku.
Na oryginalne zdjęcia z misji księżycowych (Apollo, Lunar Orbiter, itp) naklejono różne, fałszywe obiekty. Zasada polega na rozmyciu finalnego obrazka, dla zatarcia śladów.


Zdjęcie z archiwum wyprawy Apollo 8 wykorzystano do wklejenia obiektu w formie swastyki. Dość łatwy zabieg, gdzie za tło poslużyła zacieniona część dna krateru.


Podobny przykład wklejanki na zdjęciu z archiwum wyprawy Apollo 11.


Tu ktoś musiał się wykazać lepszym talentem, przetwarzając krajobraz na zdjęciu z archiwum wyprawy Apollo 17 za pomocą fragmentu innego zdjęcia i dokleił piramidy.


Na zdjęcie wnętrza krateru Tycho z archiwum satelity Lunar Orbiter 5 wklejono jakieś geometryczne struktury. Krater widać z Ziemi i jest na tyle duży, ze nawet amator z dobrym teleskopem bez trudu rozszyfruje fałszerstwo.

[Dager]

Grupa japońskich naukowców pod kierownictwem Dr. Sho Sasaki z National Astronomical Observatory, zlokalizowała miejsce, gdzie księżycowa skorupa jest najcieńsza.
Analiza danych uzyskanych z sondy Kaguya, pozwoliła opracować mapę anomalii grawitacyjnych Księżyca i przy okazji znaleźć obszar w którym zewnętrzna skorupa ma praktycznie zerową grubość. Podczas pracy sondy z dwoma sub-satelitami - "Okina" i "Ouna", szczegółowo analizowano pole grawitacyjne Księżyca w oparciu o niewielkie zakłócenia ich trajektorii. Równocześnie dokonywano laserowych pomiarów wysokości terenu z dokładnością do 5 metrów. Grawitacyjne i topograficzne pomiary księżycowego globu umożliwiły określić grubość jego skorupy. Ponieważ gęstość skał płaszcza (3,4g/cm3) znacznie przewyższa gęstość skał skorupy (2,8g/cm3), rejony gdzie skały płaszcza znajdują się bliżej powierzchni, charakteryzuje silniejsza grawitacja.


Dwie mapy księżycowego globu, ukazujące topografię oraz rozkład pola grawitacyjnego. Strzałkami zaznaczone kratery - Mare Moscovience i Apollo.

Grubość księżycowej skorupy zmienia się od niemal zerowych wartości w obszarze Mare Moscovience (Morze Moskiewskie), do maksymalnie 110km w pobliżu krateru Jackson, gdzie znajduje się najwyższy punkt topograficzny. Średnia grubość skorupy Księżyca wynosi 53km, lecz po stronie widocznej z Ziemi jest ona cieńsza niż po stronie niewidocznej. Dr. Sasaki twierdzi, że owa "dziura" w księżycowej skorupie w rejonie "Mare Moscovience" powstała wskutek dwóch kolejnych zderzeń z kosmicznymi bryłami, co spowodowało wydostanie się płynnych skał płaszcza na powierzchnię. Równie cienką warstwę skorupy (grubość - 7km) odkryto w kraterze Apollo, położonym na obszarze wielkiej depresji "Aitken Basin". Poznanie anomalii grawitacyjnych Księżyca pozwoli dokładniej planować przyszłe księżycowe misje badawcze.

Link źródłowy: http://ria.ru/scienc.../424674979.html

[Zaciekawiony]

Dzisiaj ma nastąpić półcieniowe zaćmienie księżyca

Faza maksymalna nastąpi około 20:50

 

http://www.polskiast...09.2016-ad.html

Użytkownik Zaciekawiony edytował ten post 16.09.2016 - 18:18

[Ana Mert]

Dzięki za przypomnienie. Tak właśnie zastanawiałam się dlaczego wschód Księżyca jest dziś taki czerwony - myślałam, że przez pogodę. Kompletnie wyleciało mi z głowy, że ma być zaćmienie.

 

Ale faktycznie, jak w linku piszą - mało widowiskowe. Na chwilę obecną naszła chmura i akurat zasłoniła mi Księżyc więc maksymalnego momentu nie zobaczę ale 10 minut temu nie był szczególnie interesujący. Jedyne co rzuca się w oczy to żółtawy odcień.

[TheToxic]

Księżyc uderzy w Ziemię i zmieni jej powierzchnię w morze ognia - mówią naukowcy

 

Jak donosi brytyjskie The Sun, losy ziemskiego satelity są już przesądzone. Pewne jest, że Księżyc w końcu spadnie na Ziemię, powodując przy tym ogromne straty i zmieniając powierzchnię naszej planety w ogromny obszar pokryty gorącą lawą.

 

W rozmowie z miesięcznikiem Forbes Jason Barnes, planetolog z uniwersytetu w Idaho tłumaczy, że jest to naturalne następstwo zależności występujących między Ziemią i Księżycem - Srebrny Glob po prostu konsekwentnie zbliża się do swojego końca.

 

- Energia, która zostanie wytworzona podczas zderzenia dosłownie rozpuści powierzchnię Ziemi i pozostawi po sobie ocean magmy.

 

Na szczęście ani my, ani ludzkość w ogóle nie doczeka tego momentu. Naukowcy są zgodni - do tego czasu czeka nas zupełnie inna zagłada. Może to być zderzenie z gigantyczną asteroidą, fatalny kataklizm wywołany wybuchem jednego z super wulkanów czy śmiertelna w skutkach nadaktywność Słońca. Jeśli zaś chodzi o "upadek Księżyca", to nastąpi on prawdopodobnie za 65 miliardów lat. Wcześniej czeka nas jednak jeszcze jedna apokalipsa, w zasadzie gwarantowana - za pięć miliardów lat Słońce rozrośnie się i dosłownie wchłonie znaczną część Układu Słonecznego.

 

A do tego czasu pozostaje nam tylko wypatrywać nowych doniesień o bliższych końcach świata. w 2017 roku jest już kilka potencjalnych dat.

 

źródło

[Twoja stara]

A to nie jest tak, że Księżyc się od nas oddala a nie przybliża ?

[Panjuzek]

The Sun, to pismo przy którym, nasz "Fakt" to periodyk naukowy.

 

 Jest dokladnie tak jak napisał @Twoja stara. od początku istnienia księżyc oddala się od ziemi. A wszystko wskazuje na to, że tempo tego procesu wzrasta.

 

 Pewnie redaktorkowi nasz księżyc pomylił się z marsjańskim Fobosem.

[Kronikarz Przedwiecznych]

Księżyc jest odpychany przez Ziemię znacznie szybciej niż w przeszłości

 

Jak wiadomo Ziemia i Księżyc powoli oddalają się od siebie. Naukowców zawsze jednak intrygowało to, jakie jest tempo tego procesu. Ostatnie ustalenia wskazują na to, że obecnie Księżyc może być odpychany bardziej niż w przeszłości.

 

Sprawa jest poważna, bo gdyby uznać, że tempo oddalania się naszego satelity jest stałe to przy obecnej prędkości musiałby mieć 1,5 miliarda lat a niektóre ze skał przywiezionych z Księżyca mają 4,5 miliarda lat. Za zbadanie tego zagadnienia wziął się Matthew Huber z Purdue University. Aby tego dokonać opracował skomplikowany model komputerowy odzwierciedlający siły generowane przez interakcję Ziemi i Księżyca.

 

Jak wiadomo grawitacja Księżyca oddziałuje na ziemskie oceany powodując regularne pływy powodujące okresowy wzrost poziomu morza. To rozprasza energię generowaną przez takie zależności grawitacyjne. Właśnie to zjawisko odpowiada za spowolnienie ruchu obrotowego planety wokół osi oraz wywołuje przesunięcie orbity księżycowej o mniej więcej 3 centymetry rocznie.

 

Huber wraz ze współpracownikami zebrali dane na temat głębin oceanicznych i kontynentalnych konturów istniejących 50 milionów lat temu. Dzięki temu udało im się stworzyć model starożytnych pływów. Sugeruje on, że rozproszenie energii wtedy sięga tylko połowie tego, co jest obecnie, więc wtedy Księżyc odsuwał się w wolniejszym tempie. Kluczem do zrozumienia tego fenomenu jest północny Atlantyk, który jest obecnie znacznie szerszy niż 50 milionów lat.

 

http://www.moondaily...n_ever_999.html

[Alis]

Kosmiczny spektakl na niebie. Będzie można zaobserwować trzy niezwykłe zjawiska.

 

W nocy z piątku na sobotę będziemy mieć swoistego "hat tricka" - półcieniowe zaćmienie Księżyca, tzw. Pełnię Śnieżnego Księżyca, a także Kometę Noworoczną.

Najlepszy widok do obserwacji półcieniowego zaćmienia Księżyca (z ang. penumbral eclipse) będą mieć mieszkańcy obu Ameryk, ale i w Europie będzie ono widoczne.

 

 

 

Jednocześnie w sobotę Ziemię ma minąć tzw. Kometa Noworoczna o nazwie 45P/Honda-Mrkos-Pajdušáková, która przeleci obok naszej planety najbliżej od 2011 roku. To trudniejsze do obserwacji zjawisko od pełnych i częściowych zaćmień, które zdarzają się tylko kilka razy do roku. Przy okazji można będzie zaobserwować tzw. Pełnię Śnieżnego Księżyca, jak nazwali lutową pełnię Amerykanie.

 

W zależności od strefy czasowej półcieniowe zaćmienie Księżyca będzie można obserwować już w piątek 10 lutego w nocy lub w sobotę 11 lutego.

 

 

Co odróżnia to zjawisko od innych?

Zacznijmy od tego, że cień rzucany przez Ziemię na Księżyc dzieli się na dwie części: wewnętrzną, najciemniejszą (z ang. umbra) oraz zewnętrzną (penumbra).

Pełne zaćmienie występuje wtedy, gdy Słońce, Ziemia i Księżyc są w jednej linii. Wówczas Księżyc w pełni znajduje się w cieniu rzucanym przez Ziemię.

 

Częściowe zaćmienie występuje, gdy te trzy obiekty są w nierównej linii - wówczas mała część Księżyca pokryta jest najciemniejszym cieniem rzucanym przez Ziemię, a reszta cieniem zewnętrznym, co powoduje, że Księżyc wydaje się krwawo czerwony.

Zaćmienie półcieniowe to natomiast efekt sytuacji, w której Słońce, Ziemia i Księżyc znajdują się w niemal prostej linii. Wówczas Ziemia blokuje część promieni słonecznych docierających bezpośrednio na powierzchnię Księżyca i pokrywa ją zewnętrznym cieniem. Reszta powierzchni otrzymuje tyle światła, co zawsze.

 

 

Zaćmienie Księżyca w piątek i sobotę 10-11 lutego

To ostatnie zjawisko jest trudne do zaobserwowania, bo zmiany zachodzą bardzo delikatnie. Nigdy nie wygląda to tak, jak przy częściowym zaćmieniu, kiedy można zaobserwować wyraźne wcięcie na powierzchni Księżyca. Podczas półcieniowego zaćmienia nigdy też nie dochodzi do pełnego zasłonienia Księżyca. Tak dzielą się zaćmienia wedle częstotliwości występowania:

30 proc. - częściowe
35 proc. - półcieniowe
35 proc. - całkowite

 

 

źródło

 

 

Kiedy i gdzie podziwiać zaćmienie?

 

Dziś w nocy zaćmienie będzie widoczne gołym okiem, ale zmiany będą zachodziły bardzo wolno. Księżyc od godz. 23.34 powoli będzie robił się ciemniejszy. Zjawisko będzie dobrze widoczne od godz. 1 do 2.30. Maksimum zjawiska przypadnie na godz. 1.43. Zaćmienie zakończy się o godz. 3.53.
Pociemnieje lewa, górna ćwiartka Księżyca.

 

A tu będzie transmisja

 

 

 

 

źródło

[Zaciekawiony]

W Warszawie jak na razie idealna pogoda. Podładowałem baterie aparatu i będę próbował robić zdjęcia teleobiektywem. Mam nadzieję że uda mi się uchwycić zjawisko z balkonu, bo jest dosyć chłodno.