0
CZYM JEST DUCH ŚWIĘTY?
Pomimo wielu różnic w Kościele Chrześcijańskim to wszystkie święta pięćdziesiątnicy wszędzie obchodzone są podobnie. Zesłanie Ducha Świętego kojarzy nam się z objawieniem się Ducha Świętego i zstąpieniem przez niego w postaci ognistych języków na apostołów. Czy wiedzieliście, że dzisiejsza nauka o Duchu Świętym jest inna niż kiedyś podczas pierwszych obchodów Zesłania Ducha Świętego?
Scott Ashley i Wilhelm Hoenen
Czy jest Duch Święty trzecią osobą trójcy przenajświętszej, jak uczy teologia? Jakie wyobrażenie miała ludność za czasów Jezusa Chrystusa dotyczące Ducha Świętego? Innymi słowy: Czy dzisiejsza wiara chrześcijańska jest ta sama pod tym względem co wiara za czasów Jezusa Chrystusa? Będziecie zaskoczeni odpowiedziami biblii.
Przez wpływ tradycji chrześcijańskiej wiele ludzi przyjmuje, że Duch Święty razem z Bogiem, Ojcem, i Jezusem Chrystusem, synem, tworzy tzw. trójcę przenajświętszą. Ta nauka mówi o wierze w jednego Boga, który występuje pod postacią trzech osób równych sobie, ale równocześnie jest Bogiem. Czy biblia uczy, że Duch Święty jest trzecią osobą tak samo jak Bóg Ojciec i Jezus Chrystus?
Jako pierwsze zauważmy, że słowa trójca nie występuje nigdzie w biblii. Zostało jako religijne pojęcie w chrześcijańskiej teologi wprowadzone dopiero na I Soborze Nicejskim (325 rok n.e.), ponad 200 lat po opracowaniu ostatniej księgi biblii. Jeśli wnioskować z biblii to słowo trójca było za czasów Jezusa nieznane. Ten fakt jest znany naszym dzisiejszym teologom.
Może to zdziwić czytelnika, ale jest prawdą, że tradycyjna wiara chrześcijańska uczy o trójcy, ale też wie, że w biblii nie ma wyraźnego wskaźnika na słowo trójca. W 1989 w sumie około 80 pracowników i konsultantów z wysokim akademickim wykształceniem opracowali i przeanalizowali 5 edycję Ewangelickiego Katechizmu dla dorosłych, (strona 465) rozpoczyna się wprowadzające zdanie do tematu trójcy: "Chociaż w Nowym Testamencie nie ma wyraźnie powiedziane o trójcy..."
Można zapytać, dlaczego wysoko postawieni teolodzy uczą o trójcy, ale wiedzą, że nie da jej się biblijne udowodnić. W przeciwieństwie do chrześcijan z przeszłości, których wiara opiera się na Piśmie Świętym, powstała na "fundamencie" doświadczeń Jezusa i apostołów, teologia przy trójcy wykracza znacznie pozna zakres Nowego Testamentu.
W dziele "Kościelna Dogmatyka" od znanego teologa Karla Bartha w rozdziale "Korzenie nauki o trójcy" (strona 325): "Trójca jest dziełem Kościoła... dokumentem teologi... Tekst o trójcy... nie jest identyczny z tekstem objawionym przez biblię. To, że o trójcy nie ma nic w biblii wiedzieli wszyscy "kościelni", a później reformaci. Oni jednak stwierdzili, że może to przejść.
W odniesieniu do wielu dogmatycznych tradycji chrześcijaństwa (np. Maryi, czyśćca, liczba siedmiu sakramentów, nieomylność papieża jak i specyficzne dogmaty protestanckich unowocześnień) tłumaczy Barth dalej: "My nie widzimy korzeni, które objawiają tą naukę i muszą mieć zaczepienie w biblii, by być dogmatami".
Znani i wpływowi teolodzy tłumaczą otwarcie, że kościoły i reformaci, a także dzisiejsi teolodzy mają słuszność w sprawie dogmatów-nawet jeśli nie mają zaczepienia w biblii. Z tym oficjalnym wypowiedzeniem powinno być jasne, dlaczego dzisiejsza nauka chrześcijańska tak odstępuje od nauki zawartej w Nowym Testamencie.
Prawdziwa podstawa wiary chrześcijańskiej (biblia) mówi nam, że ludzkie uwagi i wnioski, które są źródłem w duchowej pigułce odczuć. Nowy Testament ciągle ostrzega chrześcijan przed nauką ludzką, przed ludzką wiedzą i mądrością. Te ostrzeżenie jakby zachowywali ludzie za czasów Jezusa i później za czasów apostołów.
Czasopismo Dobra Nowina opiera się na nauce wczesnych chrześcijan i odrzuca interpretacja, które są sprzeczne z ich nauczaniem. To, że wspólnota w czasach Jezusa nie wiedziała o trójcy nasuwają się pytania: Jaka wtedy istniała wiara dotycząca Ducha Świętego? Odpowiedź znajdziemy źródle nauki chrystusowej w przeszłości, w biblii, w świętym słowie Bożym.
Duch Święty-Moc Boga
Zamiast określać Ducha jako osobę, biblia ukazuje go jako moc Bożą.
Pismo Święte opisuje Ducha Świętego jako moc Bożą (Księga Zachariasza 4,6). Paweł pisze Tymoteuszowi, że Duch Święty jest duchem „mocy i miłości, i trzeźwego myślenia” (2 Tm 1,7)
Łukasz uważa, że Jezus swoje kazania czerpał „z mocy Ducha Świętego” (Łukasz 4,14). Swoim uczniom Jezus mówi pod adresem Ducha Świętego, którego otrzymają po śmierci Nauczyciela: „ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dzieje Apostolskie 1, 8 ) .
Piotr mówi: „Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła” (Dzieje Apostolskie 10,38). W tej sytuacji Duch Święty ukazuje się w połączeniu z mocą, przez którą Bóg był z Jezusem-moc, przez którą Jezus czynił wielkie cuda za swojego życia na ziemi. Duch Święty jest mocą Bożą, która działa pod władzą Boga.
Marzeniem apostoła Pawła było, aby chrześcijanie z Rzymu: „(…)abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję”, w ten sam sposób jak Jezus Chrystus działał przez Pawła: „mocą znaków i cudów, mocą Ducha Świętego” (List do Rzymian 15,13. 19).
Boże natchnienie przez Ducha
Pismo Święte wielokrotnie ujawnia, że Bóg swoją Boską inspirację objawia swym sługom i prorokom przez Ducha Świętego. Pod tym względem Piotr mówi jasno: „Albowiem nie wolą ludzką przyniesione jest niekiedy proroctwo, ale święci ludzie Boży pobudzeni od Ducha świętego mówili” (2 List Piotra 1,21).
Paweł pisał, że plan Boży: „Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom” (List do Efezjan 3,5) i, że jego własne nauki zostały mu objawione przez Ducha Świętego: „A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha” (1 List do Koryntian 2,13). W 1 liście do Koryntian, rozdział 2 wersety 9-10, tłumaczy Paweł, że Bóg przez swojego Ducha ukazał różne rzeczy tym, którzy kochają Boga („lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują. Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha . Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego”). Bóg Ojciec objawia się w swoich sługach przez Ducha Świętego.
Jezus Chrystus powiedział swoim uczniom, że Duch Święty, którego ześle im Ojciec: „On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (Ewangelia Jana 14,26).
Według biblii chrześcijanie są w stanie poprzez Ducha Świętego zyskać duchową wiedzę i zrozumienie: „Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży. Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania darów Bożych” (1 List do Koryntian 2,11-12). Jezus Chrystus miał tego zrozumienia duchowego pod dostatkiem. O nim jako mesjaszu przepowiedziano: „I spocznie na nim Duch Pański,
duch mądrości i rozumu,
duch rady i męstwa,
duch wiedzy i bojaźni Pańskiej” (Izajasza 11,2).
Inne cechy Ducha
Duch Święty jest opisywany innymi właściwościami, które potwierdzają, że w Nowym Testamencie nie jest przedstawiany jako osoba Boska. Na przykład Duch Święty jest opisywany jako dar („I zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha Świętego wylany został także na pogan.” Dzieje Apostolskie 10,45). Jest powiedziane, że Duch może być zgaszony („Ducha nie gaście” 1 List do Tesaloniczan 5,19), że może być wylany (W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało… Dzieje Apostolskie 2,17) i, że chrześcijanie mogą być ochrzczeni Duchem Świętym („Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem” Ewangelia Mateusza 3,11). Musi zostać rozpalony w wiernych („Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk” 2 List do Tymoteusza 1,6), on może odnowić chrześcijan („nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym” List do Tytusa 3,5). Przy tych właściwościach zapewne nie rozchodzi się o funkcje trzeciej osoby Boskiej.
Jest też Duchem: „W Nim także i wy usłyszawszy słowo prawdy, Dobrą Nowinę waszego zbawienia, w Nim również uwierzyliście i zostaliście naznaczeni pieczęcią Ducha Świętego, który był obiecany. On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, które nas uczyni własnością Boga, ku chwale Jego majestatu; Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego” List do Efezjan 1,13-14 i werset 17). Ten Duch nie jest tylko Duchem Ojca, ale i Duchem Chrystusowym ("Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka. Jeżeli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy” List do Rzymian 8,9; „Wiem bowiem, że to mi wyjdzie na zbawienie dzięki waszej modlitwie i pomocy, udzielanej przez Ducha Jezusa Chrystusa” List do Filipian 1,19; „Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia przeznaczone dla Chrystusa i mające potem nastąpić uwielbienia” 1 List Piotra 1,11). On mieszka w chrześcijanach, prowadzi ich by mogli być dziećmi Bożymi („Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” List do Rzymian 8,14).
W przeciwieństwie do Boga Ojca i Jezusa Chrystusa, którzy konsekwentnie mogą być przedstawiani w formie człowieka, z taką samą konsekwencją można przedstawić Ducha, ale w zupełnie inny sposób. W jednym wypadku objawia się jako gołębica („A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego” Ewangelia Mateusza 3,16; Marka 1,10; Łukasza 3,22; Jana 1,32),
a w dniu pięćdziesiątnicy pojawia się jako języki z ognia („Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden” Dzieje Apostolskie 2,3). Jezus porównuje ducha z sztormem „żywa woda” (Ewangelia Jana 7,37-39).
Istnieje jeszcze jeden dowód na to, że Duch Święty nie jest członkiem trójcy, ale mocą Boga. W ewangelii Mateusza, rozdział 1 wers 20, czytamy, że Jezus został zrodzony przez Ducha Świętego, „Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło”. Natomiast Jezus zwracał się tylko do Ojca jako Ojca, i tylko z nim rozmawiał, a nie do Ducha Świętego. Jezus nigdy nie ukazał Ducha Świętego jako swojego ojca.
Paweł nie uznaje Trójcy
Jeśli Bóg byłby trójcą, to z pewnością wtedy apostoł Paweł mówiłby o tym fakcie, gdyż jego listy są ważną częścią Nowego Testamentu, a później Kościoła opierającego się na Nowym Testamencie. W jego listach nie znajdujemy jednak tego typu koncepcji. Jeśli dzisiejsza teologia chce znać trójcę przenajświętszą nie może się opierać na głowie apostołów!
Forma powitalna Pawła, która jest w różnych listach dla różnych wspólnot i pojedynczych osób brzmi: „Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!” Duch Święty nie jest wspomniany! Tę samą formę można znaleźć w innych listach apostoła, jednak odrobinę zmienioną. Duch Święty za każdym razem w powitaniach jest opuszczany-ogromne niedopracowanie, jeśli Duch Święty jest na równi z Bogiem Ojcem i Synem Jezusem.
Opuszczanie Ducha Świętego jest równie zaskakujące, jeśli się pomyśli, że w wspólnotach do których powędrowały listy było wielu chrześcijan. Przed chrześcijaństwem ci ludzie praktykowali wielobóstwo. Wtedy trójca, w tamtejszym Kościele stawiałaby wiele pytań. W swoich listach do chrześcijan Paweł nie starał się nauczać o trój jedności i o Duchu Świętym jako osoby „Równej Bogu Ojcu i Synowi”.
Paweł wyraźnie stwierdził, że: „dla nas istnieje tylko jeden Bóg, Ojciec, od którego wszystko pochodzi i dla którego my istniejemy, oraz jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko się stało i dzięki któremu także my jesteśmy” (1 List do Koryntian 8,6). Paweł nie wspomina tutaj o Duchu Świętym jako osobie.
Konsekwencje
Czy robi to różnicę, że postrzegamy Ducha Świętego jako trzecią osobę trójcy, czy też jak widzimy go jako moc Bożą?
W apokalipsie, rozdział 21 wers 7, jest opisany sens i cel naszego życia: „Zwycięzca to odziedziczy i będę Bogiem dla niego, a on dla mnie będzie synem”. W liście do Rzymian, rozdział 8 wers 29, jest opisane: „Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi”.
Nauka o trójcy odbija się od naszego „bycia”, że mamy osobiste i bezpośrednie relacje z naszą rodziną Bogiem Ojcem i naszym pierworodnym bratem Jezusem i w przyszłości będziemy wiecznie żyjącymi synami Boga i braćmi Jezusa. Według biblii Duch Święty nie jest trzecią osobą Boską, która stoi pomiędzy wiecznie żyjącymi synami Bożymi i Synem Bożym Jezusem.
Kto nie będzie chciał uznać teologii zgodnej z biblią nie będzie miał problemów z tym, by uznać Ducha Świętego jako trzecią osobę trójcy. Jednak kto chce podążać za obrazem człowieka przedstawionego w Nowym Testamencie musi odrzucić przekonanie o tym, że biblia mówi o trójcy świętej. W tej sytuacji będzie się wierzyć autorom nowego testamentu, o tym, że Duch Święty jest mocą Bożą.
Tłumaczenie Marcelo. Źródło: DUCH ŚWIĘTY
