0
Dziwne wzory geometryczne
Na Sardynii , w środku gaju na północ od miasta Oschiri znajduje się wielki granitowy kamień długości około 10 m , z geometrycznymi otworami rozmieszczonymi w określonych sekwencjach. Naprzeciwko kamienia stoi kościół Świętego Stefana.
Widok jest imponujący, jedyny w swoim rodzaju i do dziś pozostaje miejscem tysiąca pytań.
Petroglify
W czasach prehistorycznych, gdzie geologia obszaru pozwalała ,stosowano długie płyty z kamienia naturalnego i grawerowano w nich symbole i rysunki zwane dziś jako „ petroglify”.
Najlepsze włoskie przykłady petroglifów zachowane zostały ze względu na ich wyjątkowość przez UNESCO. Znajdują się na północny wschód od Lombardii.
Tu mamy coś innego, „”rysunek” nie widziany nigdzie indziej, dlatego jest trudny do zinterpretowania ze względu na brak porównania.
W kamieniu wykute są nisze o różnej głębokości , rozmieszczone równomiernie w kształcie kwadratów, kół , trójkątów i krzyży.
W pobliżu znajdują się inne kamienie rzeźbione tymi samymi „rysunkami”. Oprócz tego są tu też „domus de janas” (grobowce w ścianach skalnych). Obszar ten gościł ludzką obecność od neolitu , aż do ery chrześcijańskiej.
Skalny ołtarz
Kościół Św, Stefana po lewej, po prawej ołtarz
Analizując kamień od lewej do prawej mamy 14 nisz, z których 8 jest trójkątnych, 6 kwadratowych , która jest zwieńczona trójkątem i 7 nisz w górnym , w tym 5 w kształcie trójkąta, 1 okrągły i 1 kwadratowy zwieńczony trójkątem.
Niektóre są głębsze i mają grawerowany grecki krzyż, podczas gdy inne są okrągłe . Tylko kwadratowy jest prawie pozbawiony głębi otoczony ramką ,na jego górze znajduje się trójkąt z greckim krzyżem. Zaraz na prawo w innym kamieniu, jest jedna nisza okrągła , bardzo duża , otoczona 12 kółkami. Wyżej są 2 inne kamienie o mniejszych wymiarach zawierających 1 kwadratowe i 2 trójkątne. W reszcie naprzeciwko kościoła jest jedna nisza prostokątna, która przypomina grób.
Nazwano ją „skalny ołtarz”, nazwą rodzajową, która mogła odnosić się do pogańskiego lub chrześcijańskiego ołtarza i znajduje się po zachodniej stronie kościoła Św. Stefana, stąd nazwa skierowana na wschód.
Bizantyjski kościół i hipoteza chrześcijańskiego kościoła
Jego data niestety nie jest znana. To jest powodem sporu między naukowcami i archeologami o różne epoki pochodzenia ołtarza.
Wielu przypuszcza, że zbudowany został w epoce bizantyjskiej między VI a IX wiekiem . Sugerowano się greckimi krzyżami znajdującymi się w niszach. Zakłada się, że nisze mogły mieścić ikony i przedmioty chrześcijańskie.
Tak samo małe kółka. Zostały zdefiniowane jako podobne do „aureoli świętych”.
Nie wyklucza się faktu , że mnisi zamieszkiwali jaskinie tafoni, by żyć samotnie, co było powszechne w chrześcijaństwie . Sant` Andrea Priu w Bonorva ,kościół wczesnochrześcijański posiadał duży domus de janas, gdzie znajduje się 8 identycznych okrągłych nisz.
W przypadku małych kółek wokół dużych wysnuto porównanie do 12 apostołów , które mogły być używane do składania ofert.
Tak samo tłumaczy się kółeczka , które znajdują się wokół większego koła w dwóch innych miejscach archeologicznych przedchrześcijańskich , tym razem w Ligurii , i w Zatoce Perskiej.
12 kółek wokół ołtarza kółka na ofiary w Domus de Janas w Priu na Sardynii
Zjawisko chrześcijaństwa bizantyjskiego jest typowe dla południowych Włoch , obszaru, który miał największy wpływ na miasto Bizancjum. Potwierdzając hipotezę ołtarza chrześcijańskiego, uważano go za ważne miejsce modlitwy zanim mnich rozpoczynał modlitwy w jaskini – pustelni.
Domus Janas i hipoteza pogańskiego ołtarza
Musimy też wziąć pod uwagę fakt ponownego wykorzystania przez chrześcijan starożytnych miejsc pogan. Zwłaszcza kiedy chodziło o intensywne walory symboliczne , w pobliżu lub na których budowano kościół , by zniszczyć, zamienić lub wchłonąć święte moce. Nie przez przypadek przed ołtarzem skalnym dominuje niemal napomnienie do kościoła Św. Stefana, renowacja odbyła się w XVI w po poprzednim kościele bizantyjskim. Na fasadzie kościoła wstawiono dwie głowy fenickiej bogini Astrate i napis nuragica nieprzetłumaczona.
Kościół Św. Stefana
Poza tym nietypowe jest , że taki kamień był użyty jako ołtarz bizantyjski, jako że nie mamy innych podobnych przykładów w historii ikonografii chrześcijańskiej i analizujemy z punktu widzenia pogańskiego, znajdujemy ważną symbolikę .
Przede wszystkim kwadraty mogą być interpretowane jako „fałszywe drzwi”, bardzo powszechne na Sardynii, w Grobach Gigantów, lub w Domus Janas.
Fałszywe drzwi pochodzenia egipskiego, to punkt kontaktu świata żywych ze światem zmarłych.
Koło jest pogańskim symbolem ciągłości, boskości, nieśkończoności.
Trójkąty identyfikują się z piramidami i antycznym zatrzymanym czasem.
Krzyż mógł być wyryty w późniejszym czasie , by anulować jak wielkie X , obecność antycznych bóstw.
Głowa fenickiej bogini Astrate
Ponadto w pobliżu znajduje się kilka budynków i komplesów nuragici . Obecność ludzka na tych terenach pozwala stwierdzić, że to był obszar świętego pochówku „oficjalnego” tych starożytnych ludów.
Tutaj oprócz Domus Janas są też dolmen i mehir.
Nie zapominajmy, że to jest właśnie obszar, gdzie występowała najstarsza kultura antyczna wyspy, która rozrastała się między 3500 i 2700 p.n.e. do Ozieri miasta niedaleko Oschiri.
Enigma oznaczeń
Centarlnym punktem całego kompleksu jest znaczenie i rozmieszczenie znaków, które mogą być interpretowane jako wielki zapis enigmatyczny.
Ponieważ kamień umieszczony jest naprzeciwko domus de janas, możliwe,że ołtarz był miejscem kultu przejścia z życia do śmierci.
Enigmatyczny napis
Nie rozwiązano tajemnicy miejsca spokoju i ciszy ,ani kamienia pełnego symboli .Nadal pozostają domysły i mnóstwo pytań.
Tłumaczenie własne
Za błędy przepraszam
