0
W 1882 roku, w świetle lamp gazowych, w cyrku Barnum & Bailey po raz pierwszy wystąpiły siostry Sutherland. Było ich siedem, ubrane na biało śpiewały przy akompaniamencie fortepianu.
Bardzo ładnie śpiewały, ale nikt nie spodziewał się tak zaskakującego finału: kiedy odwróciły się tyłem do publiczności, wszyscy zobaczyli niesamowicie długie włosy kobiet. Do ramion… do kolan… do stóp… a nawet jeszcze dłuższe. Siedem kobiet z długimi włosami, które w sumie mierzyły ok. 12 metrów, najdłuższe miały 2.5 metra. Publiczność siedziała z otwartymi ustami, a po chwili zaczęła klaskać.
Siostry Sutherland: Sarah (urodzona w 1851 roku), Wiktoria (1853 r.), Isabella (1855 r.), Grace (1859 r.), Naomi (1861 r.), Dora (1863 r.), Maria (1865 r.), były córkami włóczęgi Vermonta Fletchera Sutherlanda i jego żony Marii. Od matki, która zmarła w 1867 roku nauczyły się śpiewu. Rodzina żyła w biedzie i unikała mieszkańców małego miasteczka Cambria, NY, gdzie mieszkała.
Sarah (1851- 1919) Victoria (1853 - 1902)
Isabella (1855 - 1914) Grace (1859 - 1946)
Naomi (1861 - 1893) Dora "Kitty" (1863 - 1926)
Mary (1865 - 1939)
Siostry oprócz talentu w śpiewaniu miały długie, kruczoczarne włosy. Ich ojciec, by uniknąć biedy wpadł na pomysł wykorzystania wyglądu córek występując z nimi w cyrkach.
Po pierwszym występie sióstr ich życie zaczęło się zmieniać na lepsze. Ich występy stawały się popularne, ale prawdziwy przebłysk geniuszu był jeszcze przed nimi.
W 1885 roku Naomi wyszła za mąż za Henryego Baileya, wnuka współwłaściciela cyrku. Ten cyniczny i twardy człowiek zrozumiał, że siostry oprócz talentu śpiewania mają w sobie inny ukryty potencjał, który miał zamiar wykorzystać.
Henry ogłosił się menadżerem sióstr i pod koniec ich każdego występu sprzedawał preparat na porost włosów. Według niego sekretny przepis preparatu był wymyślony przez ich matkę i dzięki niemu kobiety miały tak piękne włosy. Długie i zdrowe włosy sióstr były gwarancją, że preparat był skuteczny. Sprzedawano go po 50 centów za butelkę, składał się z: 56% wody oczaru, 44% wody kolońskiej Bay Rum, szczyptą soli, magnezu i kwasu solnego.
Preparat do włosów The Seven Sutherland Sisters’ Hair Grower został opatentowany w 1890 roku i okazał się gigantycznym sukcesem od samego początku. Ofertę poszerzono o środki do czyszczenia skóry głowy i łupieżu.
W ciągu czterech lat sprzedano dwa i pół miliona butelek za ponad trzy miliony dolarów. Siostry Sutherland nagle stały się bogate i wróciły do swojego rodzinnego miasta z wielką pompą. Na miejscu starego domu wybudowały ogromną willę w stylu wiktoriańskim. Siedem pokoi w nowym domu wyposażono w marmurową łazienkę z bieżącą wodą (na dachu był duży zbiornik regularnie uzupełniany przez służbę) .
Siostry, których wcześniej unikano, teraz były duszą towarzystwa. Ich psy miały ubrania letnie i zimowe, a gdy któryś z nich zdechł organizowano mu pogrzeb i drukowano nekrologi gazetach. Konie podkuwano złotymi podkowami, częste uroczyste kolacje kończyły się pokazami sztucznych ogni.
Lecz okres wspaniałej beztroski nie trwał długo, wkrótce na siostry zaczęła spadać seria nieszczęść.
Jako pierwsza zmarła Naomi, żona Henry`ego Bailey`a. Siostry miały w planach wybudowanie mauzoleum za 30 000 dolarów, ale zrezygnowały z pomysłu i po kilku tygodniach pochowano ciało Naomi bez tablicy pamiątkowej. Wśród osób czyhających na majątek sióstr Sutherland był Fredrik Castlemaine, 27 letni, przystojny mężczyzna. Przypuszczano, że podobała mu się Dora, ale on zaskoczył wszystkich żeniąc się z 40 letnią Isabellą.
Jego ulubioną rozrywką było siedzenie na schodach i strzelanie do kół przejeżdżających wozów. Potem płacił wysokie odszkodowania zdenerwowanym właścicielom powozów. Uzależniony od opium i morfiny Fredrik odebrał sobie życie w 1897 roku podczas tournee sióstr.
Isabella zabrała ciało męża do domu. Trumnę ze szklaną pokrywą ustawiła w pokoju muzycznym i razem ze swoimi siostrami śpiewały mu jego ulubione pieśni.
Po kilku tygodniach Departament Zdrowia został zmuszony do interwencji nakazując siostrom pochować ciało. Fredrik został pochowany w ogromnym mauzoleum z granitu, który kosztował 10 000 dolarów. Isabella co noc chodziła na cmentarz, by rozmawiać z mężem.
Po dwóch latach żałoby Isabelli trafił jej się nowy kandydat na męża: 16 lat młodszy Alonzo Swain. Podsycał on kłótnie i spory między nią a siostrami. Isabella wreszcie sprzedała swoją część udziałów i opuściła dom, zainwestowała w nowy balsam do włosów, ale nie osiągnęła sukcesu. Alonzo zniknął, a ona zmarła w nędzy.
Victoria mając prawie 50 lat wyszła za mąż za 19 letniego chłopca. Pozostałe siostry nie odzywały się do niej za to, aż do dnia jej śmierci.
Dziwne wybryki, kłótnie między siostrami powodowały że wiodło im się coraz gorzej. Podobno Mary, jedna z sióstr przebywała zamknięta w swoim pokoju przez długi czas z powodu jej psychotycznych ataków.
Sprzedaż słynnego preparatu do włosów nagle zaczęła spadać. W latach dwudziestych dwudziestego wieku kobiety zaczęły nosić krótkie włosy.
W 1926 roku trzy siostry (Mary, Grace i Dora) udały się do Hollywood, by uczestniczyć w tworzeniu filmu opartego na ich życiu. Przebywając tam Dora zginęła w wypadku samochodowym i film odwołano.
Mary i Grace zakończyły swoje życie w takim samym ubóstwie, w jakim się wychowywały w dzieciństwie. Sprzedano willę i zmarły zapomniane przez wszystkich.
Kilka lat po śmierci ostatniej z sióstr willa spaliła się i pozostał po niej tylko gruz.
Pamięć o dziwnym i tragicznym życiu sióstr nie odeszła w zapomnienie: na aukcjach internetowych można kupić szklaną buteleczkę The Seven Sutherlands za około 250 dolarów.
Tłumaczenie własne
źródło: http://bizzarrobazar...lle-sutherland/
