0
Słów kilka o wróżeniu:
Wróżka (wróżbita) to osoba przepowiadająca przyszłość. Kiedyś takie osoby nazywano wieszczkami,wyroczniami, kabalarkami, jasnowidzami lub czarownicami.
Do najsłynniejszych wróżek lub wróżbitów możemy zaliczyć:
Kassandra:
W mitologii greckiej wieszczka i królewna trojańska.Uchodziła za córkę króla Troi, Priama i jego żony, Hekabe. Była bliźniaczą siostrą Helenosa. Zakochany w niej Apollo dał jej dar widzenia przyszłości, jednak Kasandra nie odwzajemniła jego miłości. Rozgoryczony rzucił na nią klątwę, sprawiając, że nikt nie wierzył w jej przepowiednie. Dramatycznych ostrzeżeń Kasandry nie słuchali jej rodacy, nie udało się jej zapobiec upadkowi Troi. Po zdobyciu miasta przez Achajów, została wywieziona do Myken jako branka króla Agamemnona. Urodziła mu synów-bliźniaków – Teledamosa i Pelopsa. Także Agamemnon nie wierzył jej przepowiedniom. Kasandra zginęła razem z nim i dwoma synami, zamordowana przez żonę Agamemnona, Klitajmestrę i jej kochanka Ajgistosa (Egista).
Jej imię stało się synonimem złowróżbnej prorokini, wieszczącej nieszczęście.
(zdjęcie: grafika Google)
Sybilla:
Początkowo znano jedną Sybillę - córkę króla Troady, Dardanosa. Później jednak ich liczba zwiększyła się do dziesięciu. Miała być słynną wieszczką Gai, Matki-Ziemi, znaną w Grecji od czasów najdawniejszych. Znano też Sybillę Libijską, Chaldejską, Delficką, Erytrejską, Kimeryjską, Samijską, Deifóbe, Hellesponcką w Marpessus koło Troi, Frygijską, Tyburtyńską.
Nie były nieśmiertelne jak bogowie, ale za to bardzo długowieczne. Najbardziej czczoną jest wieszczka z Erytrei, zwana Sybilla Kumańską, która mogła mieć nawet 700 lat. Według tradycji, właśnie ona miała objawić Aleksandrowi Wielkiemu jego boskie pochodzenie, a według legendy rzymskiej Sybilla Kumańska miała zaprowadzić Eneasza do świata zmarłych. Zawitała do Italii i osiadła wraz z wychodźcami greckimi w mieście Cumae w Kampanii, jednej z najstarszych kolonii helleńskich. Legenda mówi, że pochodzące od niej księgi sybillińskie odegrały ważną rolę w życiu politycznym i religijnym Rzymian. Jej wróżby zapisywano na liściach palmowych. Zebrane w dziewięć ksiąg chciała sprzedać je jednemu z Tarkwiniuszów za bardzo wysoką cenę. Gdy odmówił, trzy księgi spaliła, a pozostałe ofiarowała po tej samej co przedtem cenie. I w tym przypadku król nie był zainteresowany. Spaliła więc kolejne trzy. Dopiero wtedy zgodził się kupić resztę za całą sumę. Księgi pełne tajemnic przechowywano w Rzymie, w świątyni Jowisza Kapitolińskiego i zaglądano do nich w wyjątkowych sytuacjach. W 83 r. p.n.e. w czasie pożaru świątyni pochłonął je ogień. Z mozołem odtworzono święte przepowiednie z różnych źródeł i umieszczono w świątyni Apollina. Często się ich radzono. Ostatecznie spalono je w 405 n.e., na polecenie Stylichona.
https://margo0307.wo...o-odwzorowania/
Wyrocznia Delficka:
Sławna w starożytnej Grecji wyrocznia w Delfach pochodząca jeszcze z okresu mykeńskiego, kiedy była miejscem kultu boga chtonicznego. Grecy uważali sanktuarium za omphalos – pępek świata. W okresie homeryckim wyrocznia stała się ośrodkiem kultu Apollina, a przepowiednie wieściła siedząca na trójnogu kapłanka Pytia, wieszczka Apollina.
Z zapytaniem do wieszczki o objawienie wyroczni mogli zwracać się wyłącznie mężczyźni po dokonaniu szeregu obrzędów oczyszczających i po złożeniu przepisanych ofiar. Podczas ceremonii, ubrana w białą szatę i z głową ozdobioną złotym diademem i wieńcem z liści laurowych, Pytia piła wodę ze świętego źródła Kassotis. Następnie siadała na trójnogu ustawionym nad rozpadliną i wdychając odurzające wyziewy udzielała odpowiedzi. Kapłanka wypowiadała się w formie heksametrycznej, zwykle jednak dopiero świątynni kapłani układali jej słowa w formie poetyckiej. Przepowiednia była traktowana jako wyrocznia Zeusa objawiona za pośrednictwem Apollina.
Sława wyroczni delfickiej była tak wielka, że jej przepowiednie miały znaczący wpływ na religię, politykę i prawa starożytnej Grecji, a Delfy stały się panhelleńskim sanktuarium. W apogeum rozwoju wyroczni przepowiedni udzielały trzy kapłanki. W Atenach, Sparcie i innych miastach utworzono instytucję kapłanów exegatai pythochrestoi wybieranych przez Pytię spośród przedstawianych jej kandydatów. Byli oni doradcami w sprawach kultowych, a także interpretowali znaki i wyrocznie.
(Wyrocznia delficka, źródło: http://podroze.gazet...58,3231812.html)
Wyrocznia AMONA W oazie SIWA:
Jest to świątynia wybudowana w skale 600 lat przed Chrystusem i poświęcona Amonowi. W przeszłości miała tak duże znaczenie, że władcy ówczesnego świata, np. Aleksander Wielki, przyjeżdżali do niej po porady i przepowiednie. Inni próbowali ją zniszczyć, np. perski król Kambyzes. W tym celu wysłał liczącą 50 tysięcy ludzi armię, która nigdy nie dotarła do Siwa. Po prostu ślad po niej zaginął. Przyczyną była prawdopodobnie niezwykle silna burza piaskowa. Do tej pory nie udało się odnaleźć wielkiej armii, choć od czasu do czasu ktoś ogłasza wielkie odkrycie, które potem nie zostaje potwierdzone.
Nostradamus:
Francuski lekarz, astrolog, matematyk i autor proroctw, okultysta, doradca królowej Francji Katarzyny Medycejskiej. Miał m.in. przepowiedzieć okoliczności śmierci jej męża Henryka II Walezjusza.
Michel de Nostredame, znany jako Nostradamus, był z pochodzenia Żydem. Urodził się jako jedno z dziewięciorga dzieci Reynière de St-Rémy i handlarza zbożem oraz notariusza Jaumego de Nostradame. Dziadek Nostradamusa, Guy Gassonet, przeszedł na katolicyzm ok. 1455, przybierając imię Pierre (Piotr) i nazwisko "Nostradame".
Michel od początku wyróżniał się, głównie inteligencją – jako młody chłopak opanował kilka języków obcych oraz matematykę wyższą. Popierał teorię Kopernika.
W roku 1554 Nostradamus osiadł w Marsylii. Jesienią okolicę nawiedziła powódź, a następnie epidemia dżumy. Rozprzestrzenianiu się morowego powietrza sprzyjały wezbrane rzeki i rozkładające się ciała, których nie nadążano uprzątać. Nostradamus robił wszystko, by zwalczyć zarazę i uratować jak najwięcej chorych. Stosował w leczeniu metody, o których wówczas nikt nie miał jeszcze pojęcia: tępienie gryzoni, podawanie dużej ilości wody chorym, częste wietrzenie pomieszczeń, zmiana pościeli.
Kiedy zaraza ustała, lekarz wybrał się w dalszą podróż – tym razem do Salon-de-Provence, miasteczka leżącego w połowie drogi między Marsylią a Awinionem. Poznał tam bogatą wdowę, Annę Ponsart Gemelle. Poślubił ją i zamieszkał przy placu Poissonnerie, w domu, który istnieje do czasów współczesnych. Założywszy wytwórnię kosmetyków, spędził w spokoju resztę życia, pośród wielu ksiąg, gromadki dzieci i kochającej żony. Na strychu swojego domu zbudował centrum obserwacyjne. Na podstawie obserwacji gwiazd i ich zachowania przepowiadał przyszłość. Sposób czytania gwiazd, którym posługiwał się Nostradamus, pozostaje nieznany do dziś.
W kulturze popularnej Nostradamus zasłynął głównie z proroctw spisywanych przezeń w formie rymowanych czterowierszy grupowanych po sto centurii.
"Nostradamus1". Licencja: Domena publiczna na podstawie Wikimedia Commons - http://commons.wikim...ostradamus1.jpg
Marie-Anne Adelaida Lenormand:
Była najbardziej znaną wróżką XIX wieku. Urodziła się w 1772 roku na przedmieściach Paryża. Podobno jej matka upadła na ziemię będąc w ósmym miesiącu ciąży, co spowodowało zagrożenie dla życia dziecka. W wyniku urazu, dziewczynka miała jedną nogę krótszą i nierówne barki. Cierpiała z powodu bólów głowy kiedy miała zmienić się pogoda, lub gdy przeczuwała czyjeś nieszczęście. Dość wcześnie zdała sobie sprawę ze swojej odrębności - widziała i słyszała to, czego nie widzieli i nie słyszeli inni. Rodzice umieścili ją w szkole klasztornej. Marie-Anne spędzała tam swój cały wolny czas w bibliotece, zgłębiając symbolikę cyfr i sekretny język roślin.
Po przeprowadzce do Paryża młoda kobieta poznała zasady czytania z kart, w tym również system sławnego wówczas wróżbity Eteilli. Po pewnym czasie, razem z przyjaciółką otworzyła własny salon wróżbiarski, w którym przepowiadała chętnym przyszłość posługując się kartami i astrologią. W krótkim czasie stała się bardzo popularna. Z jej porad korzystały największe sławy ówczesnego Paryża. Znana jest między innymi z tego, że przepowiedziała gwałtowną śmierć Marata, Saint-Joust'a i Robespeirre'a. Do jej klientów należał też Napoleon Bonaparte i jego żona Józefina. Marie-Anne Lenormand przepowiedziała im najwyższą władzę, rozwód i klęskę francuskiej armii w Rosji. Po upadku Napoleona z porad Lenormand korzystało wielu dostojników z różnych krajów.
Doszło do tego, że kościół oskarżył ją o herezję i kontakty z zaświatami. Sąd skazał wróżkę na rok więzienia i grzywnę, jednak wniesiona apelacja zakończyła się sukcesem - kobieta została uniewinniona. Od tego czasu przestała się interesować polityką, ale nadal była bardzo popularna wśród ludzi różnych warstw społecznych aż do śmierci w 1843 roku.Marie-Anne Lenormand zostawiła po sobie kilka książek ze wspomnieniami o ludziach jej współczesnych i małą książeczkę o przepowiadaniu przyszłości z dat. Nikt nie wie, jakimi kartami posługiwała się w rzeczywistości francuska wróżka. Nie zachowały się na ten temat żadne zapiski.
Obecnie nazwa "karty Lenormand" używana jest w odniesieniu do dwóch talii: małej i wielkiej talii Lenormand.
(Marie-Anne Adelaida Lenormand - grafika Google)
John Dee
Angielski okultysta, nadworny astrolog Elżbiety I, alchemik, kabalista, badacz wiedzy tajemnej. Podobno napisał Manuskrypt Voynicha. Wymyślił nazwę imperium brytyjskie.
John Dee urodził się w Londynie. Jego ojciec, Roland, był kupcem. Rozpoczął naukę w katolickiej szkole w Chelmsford (obecnie King Edward VI Grammar School) następnie w latach 1543–1546 do Kolegium św. Jana Uniwersytetu Cambridge. Został tam jednym z założycieli Trinity College. Pod koniec lat 40. i na początku 50. XVI wieku podróżował po Europie, gdzie studiował w Leuven (Belgia), Brukseli i Paryżu. Podczas studiów poznał matematyka Gemma Frisius i kartografa Gerharda Kremera. Po powrocie do Londynu, w roku 1552, poznał Girolamo Cardano, włoskiego matematyka i astrologa. Prowadził wspólnie z nim badania dotyczące perpetuum mobile. Prawdopodobnie zmarł w biedzie, po tym jak po śmierci Elżbiety I wygnano go z dworu.
("John Dee Ashmolean". Licencja: Domena publiczna na podstawie Wikimedia Commons - http://commons.wikim...e_Ashmolean.jpg)
Hrabia de Saint-Germain
(ur. ??? ; zm. przypuszczalnie 27 lutego 1784 roku), znany też jako "Cudowny Człowiek" (der Wundermann) – szlachcic, dworzanin, podróżnik, wynalazca, wirtuoz pianina i skrzypiec, malarz i poeta. Wykazywał też zdolności w dziedzinie alchemii i prekognicji. Po jego śmierci wiele organizacji okultystycznych (np. The Summit Lighthouse) uznało go za swojego duchowego patrona. Na przestrzeni lat wiele osób twierdziło, że są hrabią de Saint Germain.
(domena publiczna)
Wróżki znane każdemu z baśni:
Wróżka pomagająca Kopciuszkowi
Wróżka rzucająca czar na Śpiącą Królewnę (znana disneyowska adaptacja filmowa)
Dzwoneczek (ang. Tinker Bell) – postać z powieści Piotruś Pan J. M. Barriego, występująca m.in. w filmie animowanym Dzwoneczek (Walt Disney Animation Studios, 2008)
Wróżka o Błękitnych Włosach (wł. La Fata dai Capelli Turchini) - postać z powieści Pinokio Carla Collodiego (w disneyowskiej adaptacji filmowej pojawia się jako Błękitna Wróżka)
Wróżka Chrzestna (ang. Fairy Godmother) - postać z filmu Shrek 2
Wróżki w filmach z serii Barbie i Klub Winx
Wróżka zębuszka 
Najbardziej znane metody wróżenia:
Tarot:
Talia kart do gry, wróżenia bądź medytacji. Współczesna talia tarota „wróżebnego” obejmuje standardowo 78 kart w dwóch podstawowych grupach, określanych jako Wielkie Arkana (22 karty) i Małe Arkana (56 kart).
Najstarsze zachowane talie tarota, służącego wówczas do gry i zwanego trionfi (lub triumphi), pochodzą z ok. 1450 roku.
(karty Tarota - grafika Google)
Kryształowa kula
Pierwszy raz pojawiła się w średniowieczu. Wróżenie z kuli uznawane jest za jedną z najskuteczniejszych metod jasnowidzenia. Wpatrywanie się w kryształową kulę to jeden z bardziej tajemniczych sposobów przepowiadania przyszłości. Wciąż nie wyjaśniono, dlaczego w krysztale pojawiają się obrazy. Doznawane przez początkujących w sztuce wróżenia odczucia, takie jak prądy ciepła i zimna, potężny blask, zrażają do dalszej nauki. Jednak wróżenie z kuli uznawane jest za bardzo skuteczną metodę wyjaśniania wielu zjawisk.
(Kula - grafika ze strony psychotronika.pl)
Czytanie z ręki:
Chiromancja (z gr. cheir = ręka, manteia = wróżenie) - wróżenie z dłoni. Zagadnienie to było różnie nazywane na przestrzeni wieków np. nauka starożytna, sztuka dywinacyjna, wróżenie lub umiejętność odczytywania losów ludzkich z dłoni.
Chirognomia to badanie konturów, zewnętrznych kształtów dłoni (szerokość, długość), spoistości wnętrza dłoni, kształtu palców i określanie ogólnego wyrazu. Chirologia polega na badaniu wnętrza dłoni, tj. wzgórków, linii i znaków.
Każda dłoń rozpatrywana jest oddzielnie, ponieważ według poglądów chiromantów:
lewa dłoń ma związek z tym co ukryte, a mianowicie z przeznaczeniem człowieka czyli z tym co się w jego życiu wydarza, a na co nie ma wpływu. Na podstawie lewej dłoni określany jest charakter człowieka, jego osobowość, uzdolnienia, wady i zalety
prawa dłoń służy do ustalenia postawy i działania człowieka - ta dłoń została nazwana przez chiromantów dłonią wolnej woli.
(zdjęcie pochodzi ze strony: hipokrates2012.wordpress.com)
Astrologia:
Czyli horoskopy, numerologia które oparte są na istnieniu związków między układem gwiazd i planet w momencie urodzenia człowieka a jego cechami charakterystycznymi zarówno pod względem psychologicznym, jak i morfologicznym. Astrologia zrodziła się w Babilonii, później rozwijała się w Grecji i Rzymie. W Europie przyjęła swą obecną postać w XVII w., kiedy to Morin de Villeforanche skodyfikował jej zasady i interpretacje.
(grafika google)
Przy pisaniu korzystałam ze stron: wikipedia.pl, astro.pl, horoskop.wp.pl, Odyssei.com, karty-lenormand.blogspot.com
Znacie inne sposoby wróżenia?
Wierzycie we wróżby ?
