0
Ile razy na spotkaniu ze znajomymi dyskutujemy kto był lepszy? The Beatles czy The Rolling Stones. To są klasyczne pytania, na które nie da się odpowiedzieć jednoznacznie, ale można podyskutować o słabych stronach artystów.
Spróbujmy teraz naszą dyskusję przenieść do świata magii. Tu możemy się spierać który z magów był „magiem wszechczasów” i każdy będzie miał swoje zdanie. Jednak nie chodzi mi o spieranie się, tylko chcę Wam przybliżyć historię wielkiego iluzjonisty Matthiasa Buchingera.
Urodził się 3 czerwca 1674 roku, w Ansbach, małym miasteczku w Bawarii. Był najmłodszym z dziewięciorga dzieci skromnych górników. Szybko stał się człowiekiem o wielu zainteresowaniach wyrafinowanej techniki kaligrafii, grafiki i rysunku. Grał też na wielu instrumentach muzycznych, które często wymyślał i wykonywał sam.
Gdyby tego było mało, dodatkowo był utalentowanym magikiem, który zawsze potrafił zaskoczyć swoją widownię niezwykłymi sztuczkami.
Jeden człowiek był zdolny do robienia tylu niezwykłych rzeczy, że momentami wydaje się to niemożliwe. Dlaczego niemożliwe? Bo jest mały szczegół, którego jeszcze nie opisałam: Matthias urodził się bez rąk i bez nóg.
Po raz pierwszy usłyszano o nim na dworze Jerzego I: przypłynął do Anglii z Hanoweru z zamiarem zaimponowania królowi jego wystąpieniami i zarobienia przy tym pieniędzy. Udało mu się, zrobił na królu dobre wrażenie popisując się swoim talentem muzycznym.
Bez nóg miał 71 centymetrów wysokości. Jego ramiona były typowe dla fokomelii Jednak to nie przeszkodziło mu w graniu na instrumencie wykonanym przez niego (rodzaj fletu). Niestety, król mimo podziwu dla artysty, podarował mu dwadzieścia gwinei i rozczarowany Matthias stracił nadzieję na zdobycie kariery na dworze królewskim.
Buchinger zaczął podróżować po świecie, przeniósł się do Irlandii i przybrał przydomek artystyczny „Wspaniały mały człowiek z Norymbergi”. Potem pojechał do Dublina i tam występował w Crown and Anchor di Sycamore Alley, w 1720 roku.
W 1722 występował w Belfaście i w 1737 znowu w Dublinie. Podczas swoich spektakli wykonywał numery zręcznościowe.
Grał w kręgle, tasował talię kart, a nawet nawlekał igłę, ale publiczności najbardziej podobały się jego numery jako iluzjonisty, które pozostawiały widzów z otwartymi ustami.
Potrafił sprawić, że znikały kulki pod kubkami, gołębie pojawiały się znikąd , sztuczki wymagające wielkiej wprawy nawet dla iluzjonistów z rękami.
Umiał grać na oboju, cymbałach, flecie, trąbce, dudach i innych instrumentach, które wykonał sam. Uwielbiał budować statki w butelkach. Na tym zdjęciu jest butelka, którą wykonał w 1719 roku. Przedstawił tam scenę z kopalni, gdzie na dole pracują górnicy, a na górze wyciągarka odbiera węgiel. W butelce można zobaczyć człowieka oprawiającego siekierę.
Posiadał też umiejętność grawerowania za pomocą pióra, dłuta i stalówek, które przystosował do swoich potrzeb. Pewnego razu w obecności jednego lorda doskonale odwzorował herb miasta.
Narysował swój autoportret, gdzie w gęstych puklach włosów ukrył siedem Psalmów i Modlitwę Pańską napisaną mikro kaligrafią.
Kolejnym jego hobby były piękne kobiety. Był człowiekiem z zapałem, charyzmą i ogromną energią do życia. Podobno miał trzy żony i piętnaścioro dzieci. Narysował swoje drzewo genealogiczne, na którym siebie przedstawił jako pień, żony, to konary, a dzieci, to owoce na drzewie.
Miał reputację kobieciarza. Pierwsza żona zazdrosna, biła go. Jedna z anegdot opowiada jak raz uderzyła go publicznie na ulicy. Matthias nie wytrzymał i rzucił się na żonę okładając ją swoimi kikutami.
Pomimo faktów i wielu anegdot napisanych na temat Matthiasa, jedno jest pewne: prowadził on ciekawe i fascynujące życie, o którym w Bawarii nie mógłby nawet marzyć. Występował dla królów, książąt Europy i cesarzy Niemiec.
Opowiada się też, że jako dziecko rodzina go ukrywała, wstydząc się jego deformacji. Rodzice chcieli by został krawcem.
Buchinger zgodził się na oddanie swojego ciała do badań po jego śmierci. Prawdopodobnie, kiedy zmarł w 1740 roku w Cork, doktor Barry przez jakiś czas przechowywał jego ciało w tym mieście.
Tłumaczenie własne
źródło : http://bizzarrobazar...hias-buchinger/
Podziękowania dla : Connor
